Boswell Barbara - Idealny maz.pdf - Cykl - Paradise Brothers - glinka7-1987

Barbara Boswell

Idealny mąż

SCAN

dalous

Rozdział 1

– Naprawdę chcesz tam jechać? – dopytywała się Brenna Worth, przypatrując

się badawczo swojej najlepszej przyjaciółce, Holly Casale.

– Od miesięcy walczę ze swoją rodziną, a teraz jeszcze ty... – roześmiała się

Holly. – Nie rozumiesz, że to dla mnie gratka? Będę jedynym psychiatrą w klinice

Widmarków, a to przecież największa przychodnia w mieście. Jeśli kiedykolwiek

zechcę zmienić pracę, to ich nazwisko wystarczy mi za najlepsze referencje. Nie

muszę zaczynać od zera, rozumiesz? Już dostałam propozycję pracy w

Stowarzyszeniu Pomocy Zagrożonym Nastolatkom. Oczywiście społecznie. Poza

tym będę sprawować nadzór nad młodzieżą jednego z tamtejszych liceów.

– Też społecznie – prychnęła Brenna. – Na śmierć się zapracujesz. Oczywiście

społecznie.

– Dla mnie to doskonała okazja poznania środowiska i problemów, z jakimi

borykają się tamtejsze dzieci. Praca z dziećmi to moja pasja.

– Nastolatki z kłopotami to nie dzieci, tylko niebezpieczeństwo, które najlepiej

omijać z daleka. – Brenna nie kryła rozczarowania. – Dlaczego nie przyjęłaś

propozycji pracy tutaj? Twoja mama mówiła, że miałaś aż trzy oferty. Tak się

cieszyłam, że znów będziemy mieszkać blisko siebie, a ty wybrałaś sobie Dakotę.

Jakby nigdzie bliżej cię nie potrzebowali.

– Mówisz jak moja matka – obruszyła się Holly. – Kiedy jej powiedziałam, że

wybieram się do Sioux Falls, stwierdziła, że skoro muszę mieszkać daleko i w

paskudnym klimacie, to trzeba się było zdecydować na Alaskę. Tam jest dużo

samotnych mężczyzn i któryś z nich na pewno nadałby się na męża.

– Twoja matka ma hopla na punkcie małżeństwa – skrzywiła się Brenna.

– Żeby tylko ona! Ciotki też mi nie dają spokoju. Nie spoczną, dopóki mnie nie

wydadzą za mąż. – Holly uśmiechnęła się smutno. – Chyba że przedtem umrę.

Wyobraź sobie, że mam już pięć egzemplarzy „Porad”. Wszystkie w twardej

oprawie.

Holly wyjęła je z szafki. Autorzy książki radzili pannom, jak skutecznie

zaciągnąć wybranego mężczyznę do ołtarza.

– Mama kupiła tę książkę tego samego dnia, kiedy wprowadzono ją na rynek.

Drugą dała mi ciocia Hedy, a trzecią ciocia Honoria. Kilka dni później moje

kuzynki, Hillary i Heather, także przysłały mi po jednym egzemplarzu. Siostra bez

przerwy wypytuje mnie o jakieś szczegóły, żeby sprawdzić, czy wreszcie tę cenną

pozycję przeczytałam; Wszystkie święcie wierzą, że bez ich pomocy nigdy nie

znajdę męża.

– Nie możną powiedzieć, żeby grzeszyły delikatnością.

– Szczególnie kiedy chodzi o małżeństwo. Weź sobie jedną. – Holly podała

przyjaciółce książkę: – Ty też jeszcze jesteś panną i te bezcenne rady mogą ci się

przydać.

– Nawet mi nie wspominaj o małżeństwie – przerwała jej Brenna: Odsunęła się

od książek jakby były radioaktywne. – Ani myślę urządzać polowania na męża.

– Moja rodzina uznałaby to za bluźnierstwo. – Holly spoważniała. – Albo za

objaw choroby umysłowej. Teraz już rozumiesz, dlaczego musiałam znaleźć sobie

pracę daleko od domu. Naprawdę bardzo ich wszystkich kocham, ale nie mogę z

nimi mieszkać, boby mnie zamęczyli albo wydali za mąż za jakiegoś idiotę. Co

zresztą na jedno wychodzi.

Holly ze zgrozą wspominała wszystkich starych i młodych mężczyzn, z którymi

matka, ciotki, kuzynki i starsza siostra usiłowały ją wyswatać. Jedni byli

koszmarni, inni trochę mniej, ale każdy nie do przyjęcia. Przynajmniej nie w

charakterze męża, bo z kilkoma z nich Holly nawet się zaprzyjaźniła. Jednak

damska część jej rodziny była niepocieszona, że, jak dotąd, nie udało się Holly

zdobyć najwyższego, trofeum – zaręczynowego pierścionka. Marzyły o

wyprawieniu kolejnego wesela, a gdyby dopięły swego, zaraz zaczęłoby się

dopytywanie, kiedy Holly wreszcie zacznie rodzić dzieci.

– To, że Heidi ma wkrótce wyjść za mąż, na pewno ci nie pomaga –

powiedziała współczująco Brenna.

Heidi była kuzynką Holly. Dopiero co skończyła dwadzieścia lat, a już na jej

palcu połyskiwał złoty pierścionek z brylancikiem. Narzeczony Heidi studiował i

nie było go stać na nic lepszego, ale dla rodziny najważniejsze było to, że Heidi

wychodzi za mąż.

– Biedna mama aż się rozchorowała, kiedy na rodzinnym spotkaniu Heidi

powiedziała o swoich zaręczynach – westchnęła Holly. – Oczywiście, udawała, że

jest zachwycona, ale w domu dostała mdłości. Twierdziła, że się zatruła, ale mnie

nie tak łatwo nabrać.

– Powinna być dumna, że jej córka skończyła z wyróżnieniem medycynę na

Uniwersytecie Michigan i jeszcze zrobiła specjalizację z psychiatrii – irytowała się

Brenna. A tymczasem rozchorowała się, bo to nie ona, lecz jej siostra ma na głowie

organizację wesela.

– Niestety. Dla mojej mamy naprawdę ważne jest to, że skończywszy

dwadzieścia dziewięć lat, nie mam nawet narzeczonego, nie mówiąc o mężu i

gromadce dzieci.

– Ależ mnie to wszystko wkurza! – denerwowała się Brenna.

– Niepotrzebnie. Jako świeżo upieczony psychiatra radzę ci skierować gniew na

coś pożytecznego. Mogłabyś, na przykład, pomyśleć o tym, żeby odwiedzić mnie

w Sioux Falls, jak tylko się tam urządzę. Obiecaj, że do mnie przyjedziesz, Bren.

– Obiecuję. – Brenna wreszcie się uśmiechnęła. – Muszę się pospieszyć, bo tam

zima wcześnie się zaczyna. Podobno na początku września.

– Dakota nie leży za kręgiem polarnym, a mieszkańcy Michigan nie powinni

narzekać na pogodę w żadnym innym miejscu na świecie.

– Już zaczynasz bronić swego nowego miejsca zamieszkania, więc mam

nadzieję, że będziesz się tam dobrze czuła. Sioux Falls ma szczęście, że zdobyło

takiego lekarza...

– Brenna zerknęła ha przyjaciółkę. – Może spotkasz tam mężczyznę swoich

marzeń. Wyobrażasz sobie, jak byś uszczęśliwiła swoją matkę?

Jak na zawołanie do pokoju weszła Helenę Casale.

– Jak ci idzie pakowanie, Holly? – zapytała, spoglądając na rozłożone na łóżku

walizki.

– Całkiem nieźle.

– Nie zapomnij zabrać tej książki. Nigdy nie wiadomo, co cię tam spotka. –

Helenę włożyła do walizki córki jeden – egzemplarz „Porad”, a drugi podała

Brennie. – Ty też weź sobie jedną, kochanie. Autorzy gwarantują, że jeśli będzie

się postępowało według ich wskazówek, to wybrany przez ciebie mężczyzna na

pewno się oświadczy.

Holly i Brenna spojrzały po sobie. Wyjazd do Sioux Falls był rzeczywiście

jedynym sposobem uwolnienia się od kochającej rodziny, obsesyjnie pragnącej

wydać Holly za mąż.

Tuż przed startem wykryto jakąś usterkę w samolocie, przez co lądowanie w

Sioux Falls opóźniło się o całe dwie godziny. Rafe Paradise raz jeszcze spojrzał na

zegarek.

– Czas nie będzie płynął szybciej od patrzenia na zegarek – stwierdziła siedząca

obok niego ponętna blondynka.

– Minęło dopiero dziesięć minut, odkąd ostatni raz sprawdzałeś, która godzina.

Spieszysz się do domu?

– Właściwie to wcale się nie spieszę. – Rafe’owi udało się uśmiechnąć.

Spieszył się dlatego, że musiał. Jednak nie miał ochoty tłumaczyć się siedzącej

obok niego eleganckiej kobiecie, która przez całą drogę z nim flirtowała. Zanim

samolot wzbił się w powietrze, zdołała ustalić, że nie ma żony, mieszka w Sioux

Falls i jest prawnikiem. A potem już bez przerwy coś do niego mówiła.

Powiedziała mu, że nazywa się Lorna Larson, mieszka w Twin Cities i leci

służbowo do Sioux Falls. Zareklamowała się jako fachowiec od telekomunikacji i

objaśniła, że Sioux Falls stało się ważnym ośrodkiem telekomunikacyjnym

Ameryki. Tak jakby Rafe, rdzenny mieszkaniec tego miasta, mógł tego nie

wiedzieć. Ale nie chciało mu się z nią rozmawiać. Wiedział, że gdyby znała jego

sytuację, jej landrynkowy uśmiech zgasłby jak przepalona żarówka. Tak kończyły

się jego flirty.

Rafe stwierdził ze smutkiem, że jego potrzeby seksualne całkiem zanikły, skoro

nie brakuje mu kobiety. Od czasu gdy przed rokiem dostał w spadku swoje siostry

przyrodnie (Rafe nie umiał znaleźć lepszego określenie na sposób, w jaki te dwie

młode damy pojawiły się w jego domu), skończyło się bezpowrotnie jego życie

towarzyskie. Nie pamiętał nawet, kiedy ostatni raz był z kobietą. Na pewno dużo

wcześniej, zanim Camryn i Kaylin się do niego wprowadziły. No i zanim jego

podopieczny Trent i brat Trenta, Tony, z częstych gości zmienili się w stałych

mieszkańców jego domu. Raz nawet spróbował się z kimś spotkać, ale skończyło

się to całkowitą klapą.

Nieświadoma niczego Lorna Larson podała mu swoją wizytówkę.

– Na odwrocie napisałam adres hotelu, w którym się zatrzymałam –

powiedziała, uśmiechając się do niego obiecująco. – Zadzwoń do mnie.

Wybierzemy się na drinka.

Rafe grzecznie coś odpowiedział i schował wizytówkę do kieszeni marynarki.

Wiedział, że jak tylko znajdzie się w domu, przejdzie mu ochota na drinki i w

ogóle na cokolwiek. Zwłaszcza że nie było go w domu już dwa dni i nie potrafił

sobie nawet wyobrazić, co dzieciaki przez ten czas narozrabiały. Dobrze choć, że

zdążył przed wyjazdem poprosić pracującego w policji kolegę, żeby od czasu do

czasu zaglądał do jego domu. W przeciwnym razie cała złota młodzież z Sioux

Falls urządziłaby sobie u niego prywatkę.

Oto jak dzieci zaprzątają mój umysł, pomyślał rozgoryczony Rafe. Miła i

chętna Lorna już odeszła w zapomnienie, choć wciąż jeszcze siedzi obok mnie.

– Mamy nowych sąsiadów i będzie wesoło. A ich dzieciaki pójdą z nami do

szkoły. Będziemy grać w golfa... – Dziesięcioletni Trent przerwał rapowanie, ale

nie przestał wystukiwać rytmu drewnianymi linijkami po stole. – Jaki jest rym do

Boswell Barbara - Idealny maz.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: