siódmy krąg_12.pdf

ROZDZIAŁ 12

Lincolnwłożyłręce dokieszenidżinsów.Wiatrwiałwjegostronęgdyszedł,

obmywającjegoskóręizmrażającciało.Drzewaporuszałysię,wydającdelikatną

melodięktóragouspokajała.Patrzyłwziemię,ledwiewidzącwatramentowejczerni

parku,jegomyślimiledalej,zLilith.Odkądjąopuścił,powtarzałsobiemilionrazy, że

byłotodobradecyzja.Niepowstrzymałotojednakjegosercaodbólu. Natonicniemógł

poradzić.Nigdyniebędziegoprawdziwiekochać,nieważnejakbardzobychciał.

Zatrzymał się gdy doszedł do kutej z żelaza bramy parku. Szybkie

przeskanowanieulicywyjawiłojedynieciszę.Wysokigregoriańskidomnaprzeciwkobył

imponujący,groźny.Dlaśmiertelnika,wyglądałbynanicwięcejjakkolejnąlondyńską

kamienicępodobnądo każdejinnej.Dlawampira,mówił oprzemocyisile,opotędze

jego linii krwi.

Niezawahałsię.Nadszedłczasnaostatecznerozstrzygnięcie.Musiwiedziećcogo

czekabymógłspróbować tegouniknąć,zmienićswojąprzyszłośćiprzetrwaćpaktz

Diabłem.

Ciemnośćotoczyłago, gdywszedłponowniedoparku,znikajączpolawidzenia.

Wchodząc kilkastópw pomiędzykrzakiidrzewa, zapatrzyłsięnadom.

Teraz albo nigdy.

Prowadziłgostrach,zmuszającdobieguiszukaniapomocy.Terazdeterminacja

zmuszałagodoruchu,dospotkaniasięzeswoimprzeznaczeniem.Przetrwaniemgo.

Zamykającoczy,wypuściłpowolipowietrze.Światskurczył sięwokółniego,

zamykającsięnadnimipowolnypłomieńrozgorzałwgłębijegoserca.Wyciągnąłprzed

siebieręce,wzywającsiłęorazmociskupiającjąwswoichdłoniach.Temrowiły,jego

palce w płomieniu,obracającjegokrewwogień,podczasgdyresztajegociałastawała

siętakzimnajaklód.Przyciągnąłręcedosiebie,takżespotkałysięprzednim.Mrowiący

ogieńprzeniósłsiędojegonaznaczonejdłoni,wiodącpojegoobrzeżach.Paleniewjego

piersistałosięskupiskiembólu.Drwiącyuśmiechskrzywiłmuusta,gdywezwałdo

siebie całąswojąsiłębyzmusićswojądłońdoruchuwstronęwłasnejklatkipiersiowej.

Bólstałsięczymśpłytkimipustym, gdyjegoplacedotknęłypunktunadjego

sercem.Odnowiłsięjednak, gdy intensywne nicirozdzierającegoogniazłączyłysięze

sobą wpróbiezwiązaniajegoduszyzciałem.Naciskałdalej,poprzezagonięimroczne

płomienie,jegopalceweszływjegopierś,przeszywającciałoikość,nicprzytymnie

niszcząc.Dotknęłysplątanychniciiprzebiłysiębywziąć wposiadaniejegoduszę.

Zaryczałiszarpnął.

Światstałsięsłabymmigotaniem,poczymnicość.

Lincoln spojrzał w dół na swoje ciało, które leżało na kupie odpadków w

ciemności.

Uniósłswojądłoń.Wyglądałataknamacalnieirealniejakjegociało.Śmieszne, że

byłotomożliwe.Mdłościwywołanebólemwyciagnięciawłasnejduszyzjej fizycznej

klatki, tym razem szybciej się rozproszyły. Zaczynał się do tego przyzwyczajać.

Odwracającsię,przeszedłprostoprzezżelazneszynyizaparkowanysamochódpo

drugiejstronie,anastępnie przez frontowe drzwi domujegorodzinyizatrzymałsięw

środku.Dwiewampirzyceszływjegostronę.Instynktmówiłmubysięschował.

Zignorowałgo.Zawszepotrzebabyłokilkuminutbyprzyzwyczaićsiędofaktu,żenikt

niemożecię widzieć.

Kobietyminęłygoipostanowiłzanimipodążyć,gdy usłyszałfragmentich

konwersacji. RozmawiałyoMikaelu,lordziejegolinii krwi oraz Veronie, Wybranej

Córce. Chwalenie Mikaela przez wampirzyce przyprawiało go o mdłości. Nie

zachwycałybysiętak, gdybyznałygotakdobrzejakon.Mikaelmyślałtylkoosobie.

Zawszetakbyło.

Lincolnmiałwłaśnieodłączyćsięodkobiet,gdywspomniałyoczymścogo

zmroziło.

Byli tutaj.

Mikael i Verona byli tutaj.

Odwróciłsięnapiętach,strachłapałgozagardło.Przeskanowałswojeotoczenie.

Gdziebyli?Gdybymiałswojeciało,byłbywstanieichwyczuć.Wtymstanie,niemógł

zrobićnic, pozaporuszaniemsięwkoło.Niemógłnawetnicdotknąć.

Przebiegły uśmiechdotknąłjegowarg.

JeżeliMikaeltujest,toijesttuikontrakt.Jegoojciecnigdyniespuszczałgozoka.

Musi go znaleźć.Gdybymógłnaniegospojrzeć,mógłbypowiedziećLilithco w

nimznalazł imoglibyznaleźćsposóbbypowstrzymaćtocomasięzdarzyć.

Zdałsobiesprawęo czym pomyślał.Lilithjużniebyłaczęściątychzdarzeń.Nie

mógłznowujejwtowplątać.Byłabezpieczniejszabezniego.Gdybymógłzobaczyć

kontrakt,możewtedymógłbyznaleźćsposóbbysięocalić.

Ból,gorącyiintensywny,paliłjegoramię.

Ścisnąłjemocnoizamknąłoczy,zgrzytajączębamiprzedolbrzymimkłującym

wrażeniem.Dławiącykrzykuciekłmuzgardłagdycośprzebiłojegodrugieramięijego

ręcezostałyrozłączone.

Nie.

Ktośgoznalazł.

Szponyprzebijałytyłjegoramion,naciskającnakości.

Wypełniło go intensywne pragnienie by powrócić do ciała. Walczył z nim,

wiedząccogownimczeka.Pragnieniebyłojednakzbytsilne.Imbardziejpróbowałz

nimwalczyć, tymmocniejszestawałosiętowrażenie.

Ostre,niewidoczneszponywjegoramionachwbiłysięgłębiejwjegociało.Ból

byłzbytogromny,zmusiłgodopowrotudociała.Wracającdoprzytomnościzawlekł

swojąduszęzpowrotem.

Otworzyłoczy by ujrzećte,należącedoMikaela.

***

Lilithczuławśrodkuból.Topewniezgłodu.Nieopuściłaswojegopokojujużod

ponaddnia.Światwaliłjejsięnagłowę,ajedynecochciałazrobićdozwinąćsięna

łóżku,przysunąćkolanadopiersiipoczekaćażtowszystkozgrzmotemzwalisięna

ziemię.Markjązostawił.Danielokłamał.Lincolnodwróciłsięodniej.

Wszystkocoznała,wszystkichktórychkochała,odeszli.

Wtymświecieniebyło dlaniejjużnic.Nic.

Odwróciłagłowęnajednąstronęiprzezdrzwidosypialnipatrzyłanakuchnię.

Znowubyłociemno.Czułatoteraz,jakszóstyzmysł.Tegorankawyczułarównieżi

wschód.Krótkopotym,zdałasobiesprawę, żeLincolnniewróci.

Jegosłowaostatniejnocy,niebyłyzwykłymoświadczeniem.Niepowiedział

tylko, że niejestdlaniejwystarczającodobry czyteżsądziżeonagoniechce.

Byłotopożegnanie.

Zjakiegośpowoduchciałojejsięprzeztopłakać.

Zamknęłaoczybypowstrzymaćłzyizmarszczyłabrwi.

Co ona terazzrobi?NiemogłapójśćdoDanielaipowiedzieć mu, żeLincoln

odszedł,asprawazostała zamknięta. Zdaniesobiesprawyzjegooszustwasprawiło,że

jużwniegoniewierzyłaistraciłazaufanie.Niesądziłabybyławstaniechoćbystanąćz

nimtwarząwtwarz.Gdybygozobaczyła,prawdopodobniebygouderzyła.

Okłamałją.Wszystkieterazykiedyrozmawiałaznimoswoimdarzeiobawach,a

onmówiłjej, żewszystkozniąwporządku.Mówiłjej, żetak jakwszyscyinni,jestłowcą.

A onazawszewiedziała, żeniejesttakasamajakoni.Żadenznichniebyłtaki jak ona

czyjejsiostra.Nawetci„zaczarowani”.

Terazwieskądwzięłysięichzdolności.Zawszesięzastanawiałajakwydział

badańirozwojubyłwstaniezmienićDNA,bydaćludziomumiejętnościpodobnedo

wampirów.Terazznałatąokropnąprawdę.Eksperyment, któryzmieniłjąijejsiostrę

zbudowałdrogędo „zaczarowania”innychłowców.

Byładziwadłem.

ChciałabybyLincolnbyłtutaj.Potrzebowałakogośzkimmożeporozmawiać, i z

jakiegośpowoduznimtobyłomożliweiprzychodziłołatwo.Rozumiałjąbardziejniż

ktokolwiekinny.Nawetjużjejniepokoiłfakt, żejestwampirem.Wpewnymmomencie,

uczuciawobecniegozmieniłysiędrastycznie.Chciałagoterazzobaczyć,cieszyćsięz

jegoobecności,porozmawiaćznim.Byłanawetwstanieprzyznać, żebyłatrakcyjnyiże

niebyłoniczłegozjejprzywiązaniemdoniego.Jejżołądekścisnąłsięiskrzywiłasię,

wykrzywiając twarz przed bólem. Gdzie poszedł? Nie chciała opuścić swojego

mieszkanianawypadekgdybywrócił.

Stającnanogi,chodziłapopokojuwtą i z powrotem przez otwarte drzwi.

Podeszładolodówkiiotworzyłaje.Wśrodku,nagórnejpółceznajdowałasiępaczka

krwi i niewiele więcej.

Lincoln.

- Gdzieposzedłeś?– wyszeptaławstronękrwi.

Takwielesięwydarzyłożekręciłojejsięwgłowie, gdy wciążpróbowałaztym

wszystkim dojść doładu.Spojrzałanaswójzegarek byzobaczyć, żerobiłosiępóźno.

Musigoodnaleźć.Bezniejbyłwniebezpieczeństwie.Takwieleludzichciałogozabić,a

oniwciążniewiedzielidlaczego.Cobyłownimtakważnego?

Jejoczyprzesunęłysięnaksiążki na stoliku do kawy.

- Spiritus Diabolus . – tesłowaprzywołałyprzerażającyobrazDiabłaijegokukły.

NiemogłapozwolićbytoprzydarzyłosięLincolnowi.

Musigoznaleźć.

Jejżołądekścisnął sięponownie.

Trzymającsię zabrzuch,czekałaażminie,lecztaksięniestało.Bólstałsię

bardziejintensywny,rozpalającjąodwnętrzaażwnętrznościstanęływogniu.Jejkrew

paliła,akościpulsowałymocnowrdzeniu.Bólroztrzaskałjejczaszkę.ImięLincolna

pulsowałojej w głowie.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: