Zabawa w randki.pdf

Sandra Field

Zabawa w randki

Rozdział 1

Teal Carruthers stał w korku przed skrzyŜowaniem, na którym taksówka

zderzyła się z cięŜarówką. Czuł narastającą złość. Zniecierpliwiony spojrzał na

zegarek. Dochodziła piąta, więc nie ulegało wątpliwości, Ŝe spóźni się do domu.

Był poniedziałek, czyli dzień, w którym pani Inkpen przychodziła sprzątać i

pilnować Scotta do powrotu ojca z pracy. Obaj darzyli ją sympatią, chociaŜ

Carruthers miał pewne zastrzeŜenia co do jej umiejętności kulinarnych. Pani

Inkpen była bardzo przywiązana do ich domu, ale nie tolerowała Ŝadnych spóźnień.

Teal wyjrzał przez okno. Policjant skończył spisywać zeznania kierowców. Zaczęto

usuwać szkło z jezdni i po chwili samochody ruszyły. Czarne BMW przejechało

kilka metrów i znów stanęło, a Teal Carruthers niecierpliwił się coraz bardziej.

Miał za sobą długi i cięŜki dzień w sądzie, teraz się spóźni do domu, a na domiar

złego zabrał z sobą tyle akt, Ŝe będzie zmuszony siedzieć nad nimi do późnej nocy.

Sprawa, którą prowadził wraz z Mike'em dotyczyła Willie'ego McNeilla. On sam

gotów był prawie ręczyć głową za to, Ŝe Willie jest niewinny, lecz niestety Mike

popełnił dwa błędy proceduralne i w związku z tym zaistniała konieczność

opracowania linii obrony niemal od początku. NaleŜało przedstawić takie

argumenty, by sędzia pozbył się zastrzeŜeń i wydał wyrok uniewinniający.

Carruthers postanowił, Ŝe jeszcze tego samego wieczora skontaktuje się z dwoma

świadkami, a z pozostałymi przeprowadzi rozmowy następnego dnia. To

oznaczało, Ŝe do środy nie będzie miał czasu dla syna.

Przed dom zajechał dopiero dwadzieścia pięć po piątej. Pani Inkpen juŜ stała na

werandzie, ubrana do wyjścia. Była to kobieta w podeszłym wieku i miała

niedomagającego męŜa. Bardzo lubiła Scotta i dlatego zawsze zdecydowanie

oponowała, gdy Teal Carruthers nieśmiało proponował, by przestała przyjeŜdŜać

do niego, a zajęła się męŜem.

– Panie Teal – zawołała i ostentacyjnie postukała palcem w zegarek – policzę

sobie za nadgodziny! Gdybym wiedziała, Ŝe tak się pan spóźni, byłabym

przygotowała coś smacznego na kolację.

Carruthers bardzo się ucieszył, Ŝe ominęło go „coś smacznego" i pospieszył z

wyjaśnieniem:

– Przepraszam, ale na skrzyŜowaniu Robie i Coburg zdarzył się wypadek.

W oczach pani Inkpen pojawiło się Ŝywe zainteresowanie.

– Byli ranni?

– Nie, tylko stłuczka, no i oczywiście długi korek.

– To przez te narkotyki – oświadczyła kobieta z przekonaniem. – Wszystko

przez narkotyki, ot co. Nie dalej jak wczoraj mówiłam męŜowi, Ŝe teraz za duŜo

tego, i Ŝe zrobiło się bardzo niebezpiecznie. Człowiek się wszystkich boi, bo nie

wiadomo kiedy i od kogo moŜe dostać w głowę. No, ale pan jako prawnik

oczywiście wie o tym lepiej ode mnie.

Carruthersowi nie uśmiechało się słuchanie dalszych wywodów na ten temat,

więc przerwał, pytając:

– Czy mogę panią podwieźć, Ŝeby zadośćuczynić za spóźnienie?

– Nie trzeba. Muszę czasami trochę rozruszać stare gnaty – odparła pogodnie

pani Inkpen. – Czy czuje pan zapach bzu? Ślicznie pachnie, prawda?

Elizabeth posadziła krzew purpurowo-fioletowego bzu w roku, gdy urodził się

Scott i postanowiła, Ŝe kiedy urodzi się córka, zasadzi biały bez. Nie doczekali się

córki, a teraz Ŝona nie Ŝyła... Twarz Teala Carruthersa przebiegł skurcz.

– Tak, pachnie bardzo pięknie... A więc do zobaczenia za tydzień, pani Inkpen.

Kobieta uśmiechnęła się porozumiewawczo.

– Dzwoniła pani Thurston, a potem pani Patsy Smythe. Musi panu być

przyjemnie, Ŝe ma takie powodzenie. Pan chyba jeszcze nigdy nie spędził

sobotniego wieczoru samotnie, co? – Pokiwała głową. – To dlatego, Ŝe pan taki

przystojny. Jak aktor. Gdybym miała ze dwadzieścia lat mniej, to mój Albert

mógłby być zazdrosny.

Carruthers nachmurzył się, gdyŜ jego zdaniem taka opinia była daleka od

prawdy. Powodzenie nie sprawiało mu Ŝadnej przyjemności, a wręcz przeciwnie,

było kulą u nogi. Odprowadził panią Inkpen do furtki, zabrał aktówkę z samochodu

i wszedł do domu.

– Scott! JuŜ jestem! – zawołał.

W kuchni panował powierzchowny porządek. Wkrótce po śmierci Elizabeth

okazało się, Ŝe sprzątanie pani Inkpen polega na zgarnianiu wszystkiego do

najbliŜszej szuflady lub wpychaniu na półki. Carruthers mógłby wysunąć to jako

argument do wymówienia, ale dotychczas się na to nie zdobył.

Ciszę przerwał telefon stojący na szafce pod oknem. Teal podejrzewał, Ŝe

dzwoni któraś z wielbicielek, więc niechętnie podniósł słuchawkę. Niekiedy

odnosił wraŜenie, Ŝe w mieście nie ma ani jednej kobiety poniŜej pięćdziesiątki,

która chciałaby zostawić go w spokoju. KaŜda była przekonana, Ŝe potrzebna mu

jest albo Ŝona, albo matka dla syna, albo chociaŜby kochanka. Być moŜe nawet

wszystkie trzy w jednej osobie. A tymczasem bardzo się myliły. Carruthers

doskonale sobie radził z wychowywaniem syna i nie widział powodu, dla którego

miałby powtórnie się Ŝenić. Swe ciało zdołał poskromić do tego stopnia, Ŝe

chwilami miał wraŜenie, iŜ mógłby zostać mnichem.

– Słucham?

– Teal? Mówi Sheila McNab. Poznaliśmy się na spotkaniu w ubiegłym

tygodniu. Pamiętasz mnie? – Przypomniał sobie, Ŝe jej śmiech bardzo go draŜnił. –

Dzwonię głównie po to, Ŝeby zapytać, czy jesteś wolny w sobotę i czy zechcesz

pojechać ze mną do Chester. Będziemy piec barana z okazji urodzin mojej

znajomej.

– Niestety, nie mogę, juŜ zaplanowałem coś innego – odparł zgodnie z prawdą.

– No to moŜe innym razem?

– Raczej nie, jestem ostatnio bardzo zajęty. Mam dość odpowiedzialną pracę, a

poza tym sam wychowuję syna... Miło mi jednak, Ŝe o mnie pomyślałaś. MoŜe

jeszcze kiedyś się spotkamy – i szybko odłoŜył słuchawkę.

Miał nieprzyjemne uczucie, Ŝe nawet we własnej kuchni czyhają na niego

kobiety. Niekiedy zastanawiał się, czy miałby więcej spokoju, gdyby ogolił głowę i

przytył co najmniej dwadzieścia kilogramów. Rozmyślania przerwał mu tupot na

piętrze. Scott zjechał po poręczy na dół i z hukiem wylądował na podłodze. Wpadł

do kuchni, wymachując kartką papieru.

– Tato, nie zgadniesz, co ci powiem! – zawołał podniecony. – W czwartek

odbędzie się spotkanie nauczycieli i rodziców, więc będziesz mógł poznać mamę

Danny'ego, bo ona teŜ przyjdzie.

Ojciec drgnął i uśmiech zamarł mu na ustach. Tylko jeszcze tego mu brak!

Kolejna wielbicielka! W dodatku taki wzór cnót jak matka Danny'ego!

– Sądziłem, Ŝe w tym roku nie będzie juŜ spotkań z nauczycielami – rzekł i

pogładził syna po głowie.

Scott zrobił unik i uderzył prawym sierpowym, a ojciec nie pozostał mu dłuŜny.

Po chwili obaj przewrócili się i stoczyli ustaloną rytuałem walkę.

– Czy to twoja jedyna sportowa koszulka? – spytał ojciec nieco zasapany. –

Koniecznie trzeba ją wyprać.

– Po co? PrzecieŜ zaraz znowu się pobrudzi – logicznie zauwaŜył syn, siadając

mu okrakiem na piersi. – W czwartek rodzice będą mogli poznać naszych

nauczycieli i obejrzeć róŜne rzeczy, które zrobiliśmy. Tatusiu, pójdziesz, prawda?

Moglibyśmy po drodze wstąpić po Danny'ego i jego mamę – dodał z nadzieją w

głosie. – Jest bardzo miła i na pewno ci się spodoba. Pozwoliła mi wziąć dla ciebie

kilka droŜdŜówek, które dzisiaj upiekła.

Niedawno Carruthers otrzymał w prezencie od jednej wielbicielki kwiaty, a

butelkę koniaku od drugiej. Teraz zaś ciastka, na które wcale nie miał apetytu.

– Wolałbym, Ŝebyśmy poszli sami – oznajmił. – A teraz jedziemy na kolację,

więc idź zmienić koszulę.

– Mama Danny'ego jest piękna jak aktorka – rzucił Scott, wychodząc.

Ojca ogarnęło zdumienie, Ŝe ośmioletni chłopiec zauwaŜył, iŜ matka jego

przyjaciela jest piękna. Jednocześnie poczuł, Ŝe budzi się w nim coraz większa

niechęć do nieznajomej kobiety.

– Jest ładniejsza od pani Janinę! – krzyknął syn juŜ z korytarza.

– Na pewno spotkamy się w szkole! – zawołał ojciec i cięŜko westchnął.

Wiedział, Ŝe chłopcy juŜ się zaprzyjaźnili, więc postanowił być wyjątkowo

uprzejmy, lecz nie widział Ŝadnego powodu, dla którego nieznajoma miałaby

automatycznie zająć jakieś miejsce w jego Ŝyciu. UwaŜał, Ŝe i bez tego ma

wystarczająco duŜo problemów.

Pół godziny później ojciec i syn siedzieli przy stoliku w Burger King i Scott

wybierał swoje ulubione dania.

Julie Ferris nastawiła płytę i podśpiewywała sobie, mimo iŜ nie mogłaby

konkurować z tak niedoścignionym wzorem, jak John Denver czy Placido

Domingo. Śpiewała o miłości, jednocześnie myśląc z przykrością o tym, Ŝe wśród

jej adoratorów nie ma ani jednego lubiącego muzykę. Pocieszała się jednak tym, Ŝe

i tak z nikim nie chce się wiązać, nawet z melomanem. Obecna sytuacja miała

wiele plusów, a bolesne wspomnienia o rozwodzie były zbyt świeŜe.

Wstawiła kurczaka do piecyka i wyjrzała przez okno. Ogród przed domem był

geometrycznie rozplanowany i starannie utrzymany, aŜ do przesady. Dziwne, Ŝe

nie odstraszał wszystkich ptaków. Julie miała zamiar w najbliŜszych dniach kupić

kwiaty i wprowadzić trochę barw oraz nieładu wśród prostokątnych grządek,

starannie przyciętych krzewów i nudnie prostych rzędów czerwonych tulipanów.

Właścicielka domu oficjalnie tego nie zabroniła, a jedynie dała do zrozumienia, Ŝe

chce, aby dom i ogród były utrzymane w idealnym porządku. Idealnym! Julie

uśmiechnęła się na myśl o tym, jaki jest jej ideał.

Usłyszała telefon i wybiegła z kuchni, w chwili gdy Einstein rzucił się na kabel

przy słuchawce. Szarobury kocur przybłęda zjawił się tuŜ po przeprowadzce i przez

pierwszy tydzień zupełnie ignorował swych nowych właścicieli, a następnie poczuł

się panem całego domu. Nazwali go Einsteinem, bo potrafił mknąć z szybkością

światła.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: