Myśliwiec Karol - Nowe odkrycia przy najstarszej piramidzie świata.pdf

(831 KB) Pobierz
Nowe odkrycia przy najstarszej piramidzie œwiata
Nowe
odkrycia
przy najstarszej
piramidzie æwiata
W najwi«kszej nekropoli krlewskiej Egiptu faraoÄskiego, w Sakkarze,
na terenie zapomnianym przez archeologw polska misja odkry¸a
grb wezyra z czasw Starego PaÄstwa
Karol Myæliwiec
WYKOPALISKA w 1998 roku ogldane od strony zachodniej. W g¸«bi
widoczna piramida Dýesera. Na pierwszym planie Ð architraw z kapli-
cy kultowej wezyra Fefi uratowany przez polskich konserwatorw.
7597366.006.png
szej piramidy æwiata, zbudowa-
nej oko¸o 2650 roku p.n.e. dla
drugiego w¸adcy III dynastii Neczeriche-
ta (nazywanego teý Dýeserem), rozciga
si« najwi«ksza nekropola krlewska sta-
roýytnego Egiptu. By¸a cmentarzem mia-
sta Men-nefer (po grecku Memfis), stoli-
cy paÄstwa po¸oýonej na zachodnim
brzegu Nilu u podnýa skalisto-piasz-
czystego p¸askowyýu. P¸askowyý ten sta¸
si« miastem umar¸ych, miejscem wiecz-
nego spoczynku w¸adcw i wielmoýw.
Od imienia Sokarisa, boga zmar¸ych
czczonego w tym miejscu od najdawniej-
szych czasw i utoýsamianego z Ptahem,
memfickim prabogiem, pochodzi dzisiej-
sza nazwa najstarszej cz«æci tego cmenta-
rzyska: Sakkara.
Ze staroýytnego miasta Men-nefer,
wielkiej metropolii promieniujcej nie-
gdyæ kultur na ca¸y cywilizowany
æwiat, zachowa¸y si« tylko resztki ruin
odkrywane tu i wdzie pod powierzch-
ni pl uprawnych. Natomiast grobow-
ce najwi«kszych dostojnikw, zbudo-
wane z kamienia albo wykute w skale,
zakonserwowa¸ suchy piasek nawiewa-
ny przez stulecia od zachodu, gdzie roz-
ciga si« Sahara.
W¸adcw chowano tu jeszcze przed
zbudowaniem pierwszej piramidy, u za-
rania paÄstwowoæci egipskiej Ð w po-
cztkach III tysiclecia p.n.e. Informacje
zawarte w rd¸ach egipskich pozwa-
laj przypuszcza, ýe w pobliýu miej-
sca, gdzie Dýeserowi wzniesiono pira-
mid«, wykuto wczeæniej w skale groby
co najmniej pi«ciu pierwszych faraonw
II dynastii. Tylko dwa spoærd nich zo-
sta¸y odkryte: grobowiec pierwszego fa-
raona tej dynastii, noszcego imi« Ho-
tepsechemui, oraz grobowiec Nineczera,
jej trzeciego w¸adcy.
Naziemna cz«æ pierwszego z dwu
grobowcw zosta¸a zniszczona juý
w czasach Starego PaÄstwa, przy budo-
wie piramidy dla faraona Unisa, ostat-
niego w¸adcy V dynastii. Natomiast gro-
bowiec Nineczera, odkryty w 1938 roku
przez archeologw egipskich, od 1980
roku jest obiektem badaÄ misji nie-
mieckiej. Podziemn cz«æ obydwu
stanowi rozleg¸e galerie wykute w ska-
le. Znajduj si« one w bezpoærednim
ssiedztwie najstarszej piramidy, na po-
¸udnie od jej okr«gu. Od dawna intrygo-
wa¸o mnie, gdzie naleýy szuka miejsca
wiecznego spoczynku innych w¸adcw
II dynastii, ktrzy bez wtpienia rw-
nieý zostali pochowani w Sakkarze.
Od po¸owy XIX wieku Sakkara jest
terenem intensywnych badaÄ prowa-
dzonych przez misje archeologiczne
rýnych krajw. Archeolodzy skupili
uwag« na obszarze przylegajcym do
piramidy Dýesera od wschodu, po¸u-
dnia i p¸nocy. Odkryto wspania¸e gro-
bowce najwi«kszych dostojnikw paÄ-
stwowych z rýnych okresw Egiptu
faraoÄskiego, labirynty podziemnych
galerii zawierajcych pochwki zmumi-
fikowanych æwi«tych zwierzt, pozosta-
¸oæci nie ukoÄczonych piramid, a takýe
klasztor pod wezwaniem æw. Jeremia-
sza z wczesnego okresu chrzeæcijaÄstwa.
Wærd æwi«tych zwierzt krlowa¸y tu
byki Apisy, ktrych mumie sk¸adano
w s¸ynnym Serapeum, po¸oýonym nie-
opodal piramidy Dýesera.
Mi«dzy piramid Dýesera a wejæciem
do Serapeum zachowa¸a si« niezwyk¸a
budowla, nazywana dziæ eksedr pto-
lemejsk. Za panowania Ptolemeuszw
ustawiono tu na p¸kolistym podium
duýe kamienne posgi, przedstawiaj-
ce najwi«kszych poetw i filozofw
greckich. Cho prezentuj si« one jak
okno wystawowe greckiej cywilizacji,
nie zwracaj dziæ uwagi turystw, sku-
pionej na monumentalnych grobowcach
faraonw i æwi«tych bykw okresu
wczeæniejszego.
Dlaczego za panowania Lagidw (dy-
nastia ptolemejska, 305Ð30 rok p.n.e.)
w tym w¸aænie miejscu zgromadzono
posgi wielkich Grekw? Zdaniem nie-
ktrych badaczy dla upami«tnienia miej-
sca pierwszego pochwku Aleksandra
Wielkiego, w¸adcy, ktry podbi¸ Egipt
w 332 roku p.n.e. Jak podaje Pauzaniasz,
s¸ynny pisarz, geograf i podrýnik grec-
ki z II wieku, cia¸o wielkiego wodza
przywiezione do Egiptu przez Ptoleme-
usza (pniejszego Ptolemeusza I Sote-
ra, za¸oýyciela dynastii Lagidw) spo-
cz«¸o najpierw w Memfis, a nast«pnie
przetransportowano je do Aleksandrii.
Ani memficki, ani aleksandryjski grb
Aleksandra nie zosta¸ do dziæ odkryty.
Jeæli æwiadectwem pierwszego z nich
jest eksedra filozofw w Sakkarze, sa-
mego grobu naleýy zapewne szuka na
po¸udnie od niej, po zachodniej stronie
piramidy Dýesera.
Nasze pierwsze kampanie
W¸aænie tu, na terenie lekcewaýonym
dotychczas przez archeologw, a nawet
uwaýanym przez niektrych za ãæmiet-
nikÓ albo kamienio¸om nekropoli kr-
lewskiej, rozpocz«¸a w 1987 roku wyko-
paliska polska misja reprezentujca
Centrum Archeologii årdziemnomor-
skiej Uniwersytetu Warszawskiego, za-
¸oýone przez profesora Kazimierza Mi-
cha¸owskiego i noszce obecnie jego
imi«.
Wybraliæmy tereny po zachodniej
stronie piramidy Dýesera nie tylko dla-
tego, ýe nie by¸y one jeszcze obiektem
å WIAT N AUKI SierpieÄ 1999 29
N a p¸noc i po¸udnie od najstar-
7597366.007.png 7597366.008.png
MORZE åRîDZIEMNE
zabytki, co by¸o warunkiem kon-
tynuacji wykopalisk. W czasie na-
szej nieobecnoæci po zachodniej
stronie piramidy Dýesera, nieco
dalej w g¸b pustyni, rozpocz«li
prace Anglicy i JapoÄczycy.
Pierwsi zadowolili si« na razie ba-
daniami powierzchniowymi, dru-
dzy odkryli ciekaw, po¸oýon na
wzgrzu budowl« z czasw Ram-
zesa II (Nowe PaÄstwo, XIX dy-
nastia, XIII wiek p.n.e.).
Prace wznowiliæmy dopiero
w 1996 roku, juý jako misja pol-
sko-egipska. Kontrybucja stro-
ny egipskiej polega na udost«p-
nieniu miejsca w istniejcych juý
magazynach. Po d¸ugiej nieobec-
noæci skupiliæmy si« ca¸kowicie
na rozszerzeniu wykopu po¸oýo-
nego najbliýej piramidy, tego,
gdzie ods¸oni«ty zosta¸ zagadko-
wy mur. I znw sta¸o si« zadoæ
paradoksalnej regule, ýe naj-
ciekawsze odkrycia przynosz
pierwsze i ostatnie dni kampanii
wykopaliskowej. Zacz«liæmy tym razem
od rozszerzenia poprzedniego wykopu
w kierunku po¸udniowym, co pozwo-
li¸o stwierdzi, ýe tuý za jego brzegiem
mur skr«ca pod ktem prostym ku pi-
ramidzie, niemal na przed¸uýeniu jej osi.
Nie naleýy wi«c do okr«gu grobowego
Dýesera; nie moýe to by konstrukcja
wyznaczajca zachodni granic« tego
okr«gu.
Okaza¸o si«, ýe mur otacza dziedzi-
niec grobowca znacznych rozmiarw.
Stan«liæmy przed kolejnym pytaniem:
kto zosta¸ w nim pochowany?
Rossetta
Aleksandria
Buto
Giza
Tanis
Bubastis
GROBOWCE
STAREGO
PAÁSTWA
GROBOWCE
OKRESU
ARCHAICZNEGO
Sakkara
Memfis
El Fajum
SYNAJ
SERAPEUM
EKSEDRA
PTOLEMEJSKA
OAZA
BAHRIJA
El Amarna
PIRAMIDA TETI
(VI DYNASTIA)
MORZE
CZERWONE
PIRAMIDA USERKAFA
(V DYNASTIA)
Abydos
Dendera
GROBOWIEC
WEZYR A
MEREF-NEBEFA
OAZA
DACHLA
Teby
PIRAMIDA
DûESERA
(III DYNASTIA)
Edfu
PIRAMIDA UNISA
(V DYNASTIA)
OAZA
CHARGA
Asuan
GROBOWIEC
HOTEPSECHEMUI
(II DYNASTIA)
GROBOWIEC
NINECZERA
(II DYNASTIA)
Abu Simbel
Faras
Qasr Ibrim
FRAGMENT NEKROPOLI w Sakkarze wok¸ pira-
midy Dýesera (powyýej) . Z lewej paÄstwo faraonw.
Dýebel Barkal
W tamtym sezonie wykopaliskowym
najciekawsze, a jednoczeænie najbardziej
zagadkowe okaza¸y si« odkrycia w wy-
kopie po¸oýonym najbliýej piramidy
Dýesera, oko¸o 100 m na zachd od jej
kraw«dzi. Ods¸oniliæmy tu szeroki mur
biegncy z p¸nocy na po¸udnie rwno-
legle do boku piramidy, zbudowany
z nieregularnych blokw kamiennych
po¸czonych zapraw mu¸ow. Jego ko-
ron« stanowi¸a warstwa suszonych ce-
gie¸, ktra zosta¸a rozebrana juý w sta-
roýytnoæci. Przez kogo i w jakim celu Ð
wtedy nie potrafiliæmy jeszcze odpowie-
dzie na to pytanie.
Wzniesiony na zniwelowanej po-
wierzchni ska¸y mur ten ma konstruk-
cj« typow dla okresu pierwszych dyna-
stii egipskich, a dat« jego powstania
potwierdza ceramika znajdowana w
warstwach piasku i kruszywa kamien-
nego, przylegajcych do muru. Obec-
noæ niewielkich p¸ytek fajansowych
o niebiesko glazurowanej powierzchni
Ð dok¸adnie takich, jakimi wy¸oýone s
æciany niektrych pomieszczeÄ w pod-
ziemnych galeriach okr«gu grobowego
Dýesera Ð zdaje si« æwiadczy, ýe mur
istotnie zosta¸ zbudowany w owym
okresie. Zadaliæmy sobie pytanie, czy
odkryty przez nas mur moýe stanowi
fragment superstruktury grobu wiel-
kiego dostojnika z czasw Dýesera al-
bo nawet jest cz«æci okr«gu grobowe-
go tego w¸adcy.
Poszukiwanie odpowiedzi sta¸o si«
jednak moýliwe dopiero po dziewi«ciu
latach. Brak odpowiednich funduszy nie
pozwala¸ bowiem na zbudowanie ma-
gazynu, ktry pomieæci¸by odkrywane
EGIPT
Napata
systematycznych badaÄ. Elementarna
wiedza o religii staroýytnych Egipcjan
i ich zwyczajach pogrzebowych, wed¸ug
ktrych ãstrona zachodniaÓ by¸a zare-
zerwowana dla ãýywychÓ, czyli miesz-
kaÄcw wiecznoæci, pozwala¸y spodzie-
wa si« miejsca pochwku szczeglnie
waýnych postaci z czasw Starego PaÄ-
stwa w¸aænie po tej stronie piramidy.
Najpierw przeprowadziliæmy pro-
spekcj« geofizyczn ca¸ego terenu. Re-
jestrujc zmiany intensywnoæci ziem-
skiego pola magnetycznego, stwierdzi-
liæmy, ýe pod powierzchni piasku kry-
j si« rozleg¸e konstrukcje. W trzech
punktach tego terenu zrobiliæmy wi«c
prbne wykopy, kaýdy wielkoæci oko¸o
5 x 5 m. Juý podczas tych prac przeko-
naliæmy si«, ýe po zachodniej stronie
najstarszej piramidy rozciga si« waý-
na cz«æ nekropoli memfickiej, zawie-
rajca pochwki z rýnych okresw, od
pocztkw III tysiclecia p.n.e. aý po
epok« bizantyÄsk. Wskazywa¸y na to
zarwno liczne szyby grobowe wykute
w skale i prowadzce do podziemnych
pomieszczeÄ, jak teý zmumifikowane
cia¸a z¸oýone w piasku. Mumie bogat-
szych zmar¸ych spowite by¸y w gip-
sow pow¸ok« (kartonaý) Ð malowa-
n, niekiedy o bogato dekorowanej
powierzchni.
Zagadkowy grobowiec
Aby to wyjaæni, musieliæmy rozsze-
rzy wykop jeszcze dalej w kierunku
wschodnim, ku piramidzie Dýesera,
gdzie warstwy piasku i rumoszu skalne-
go, przykrywajce konstrukcje wcze-
snodynastyczne, si«gaj coraz wyýej.
Nie moýna ich eksplorowa w sposb
mechaniczny, gdyý kryj one liczne po-
chwki okresu ptolemejskiego i rzym-
skiego; najpierw wi«c naleýy sporzdzi
starann dokumentacj«. S to nie tylko
mumie z¸oýone w piasku albo szkielety
spoczywajce na matach i przykryte ni-
mi, lecz takýe pi«knie polichromowane,
cz«æciowo nawet poz¸acane kartonaýe
w prostych trumnach. Jedna ze znale-
zionych przez nasz misj« trumien, wy-
konana z wypalonej gliny, ma kszta¸t
antropoidalny z plastycznie wymode-
lowan twarz ludzk. Na trumnach
drewnianych namalowane s napisy
hieroglificzne z fragmentami modlitw
do rýnych bogw.
30 å WIAT N AUKI SierpieÄ 1999
7597366.009.png 7597366.001.png 7597366.002.png
Na dnie wykopu ukaza¸a si« zniwelo-
wana powierzchnia ska¸y pokryta gru-
b warstw mu¸u, w ktrym znajduje
si« wiele drobnych fragmentw koæci
zwierz«cych. Natomiast na wierzchu
mu¸owej ãposadzkiÓ zachowa¸y si« licz-
ne okrg¸e plamy koloru czerwonego
z czarnym wn«trzem Ð pozosta¸oæci po
rytualnych paleniskach; podczas uro-
czystoæci religijnych zwizanych z kul-
tem zmar¸ego rozpalano w nich ogieÄ.
Jest to wi«c wykuty w skale i otoczony
murem dziedziniec, pod ktrym spo-
dziewaliæmy si« znale podziemne
galerie z bogato wyposaýon komor
grobow i spoczywajcym w niej zmar-
¸ym. Konstrukcja ta najbardziej przypo-
mina zachowan cz«æ superstruktury
grobowca Nineczera, wspomnianego
juý w¸adcy II dynastii. Grobowiec ten
usytuowany jest w odleg¸oæci zaledwie
300 m na po¸udniowy wschd od na-
szych wykopalisk. Czyýbyæmy wi«c od-
krywali kolejny grobowiec krlewski
Okresu Archaicznego?
Na to pytanie mog¸y nam odpowie-
dzie tylko inskrypcje, ktre mieliæmy
nadziej« odkry we wn«trzu grobowca.
Aby jednak tam dotrze, musieliæmy
znale wejæcie, co wymaga¸o dalszego
poszerzenia wykopu w kierunku pira-
midy Dýesera. Tu spotka¸a nas niespo-
dzianka. Eksplorujc pochwki z okre-
sw ptolemejskiego i rzymskiego w
warstwach grnych, ods¸oniliæmy pod
nimi rozleg¸e pok¸ady ceg¸y suszonej,
ktre okaza¸y si« ogromnym wielowar-
stwowym sklepieniem. Ceglana czapa
zaæ przykrywa¸a grub warstw« sta-
rannie u¸oýonych blokw kamiennych
rýnej wielkoæci, pochodzcych niewt-
pliwie z drýenia podziemnych po-
mieszczeÄ w miejscowej skale. U¸oýo-
MUMIE MATKI I DZIECKA, zapewne zmar¸ych jednoczeænie. Pochwek z okresu rzym-
skiego obudowany blokami wapiennymi z budowli wczeæniejszych.
no je niczym kurtyn« zas¸aniajc miej-
sce, ktre mia¸o pozosta nie zauwaýo-
ne. Warstwa kamieni spoczywa¸a na
dnie dwu wykutych w skale ãszybwÓ,
ktre oddziela¸a p¸ka skalna biegnca
prosto w kierunku piramidy. Obydwa
zag¸«bienia koÄczy¸y si« jednak na po-
ziomie po¸oýonym 1.40 m poniýej po-
wierzchni dziedziÄca.
Dokd one prowadzi¸y Ð musia¸o po-
zosta zagadk do nast«pnej kampanii.
Dalsz cz«æ tych konstrukcji przykry-
wa¸a bowiem jeszcze warstwa piasku
i rumoszu z czasw pniejszych. Juý
wwczas jednak mogliæmy ustali kil-
ka faktw. Wschodnia cz«æ dziedziÄ-
ca grobu wczeæniejszego zosta¸a brutal-
nie zniszczona w celu wybudowania
nowego grobowca, bez wtpienia innej
waýnej osobistoæci. Nieregularna, bar-
dzo prymitywna obrbka ska¸y wzd¸uý
brzegu, stanowicego granic« pomi«-
dzy dziedziÄcem a p¸ytkimi ãszybamiÓ
b«dcymi dzie¸em intruza, wskazuje na
poæpiech i brak szacunku wykonawcw
pniejszej przerbki dla starszej bu-
dowli. Kto by¸ tym æmia¸kiem, kto po-
zwoli¸ sobie na cz«æciowe zniszczenie
i przyw¸aszczenie grobowca waýnej oso-
bistoæci, moýe nawet w¸adcy, okresu
niewiele wczeæniejszego?
Liczne fragmenty ceramiki znajdo-
wane w warstwie przykrywajcej t«
konstrukcj« wskazuj, ýe dewastacja
grobu przez nowego w¸aæciciela na-
stpi¸a juý w czasach Starego PaÄstwa,
w drugiej po¸owie III tysiclecia p.n.e.
Jeszcze bardziej zaskakujcy jest fakt,
ýe grobowiec uzurpatora zosta¸ zamuro-
wany niewiele pniej, a wi«c krtko
po jego wykuciu. A przecieý mg¸ Ð jak
kaplice grobowe innych dostojnikw Ð
jeszcze przez stulecia stanowi miejsce
kultu grobowego. Wydaje si«, ýe znacz-
WEJåCIE DO SZYBU GROBOWEGO. W g¸«bi widoczny fragment ãælepych
wrtÓ kaplicy kultowej wezyra (wstawka). Po drabince linowej schodzimy
do komory grobowej wykutej w skale na dnie szybu 15-metrowej g¸«bokoæci.
7597366.003.png 7597366.004.png
ARCHITRAW WEWN¢TRZNY biegnie mi«dzy sufitem a grnym brzegiem wejæcia do
kaplicy grobowej wzd¸uý ca¸ej æciany frontalnej. Jest to d¸ugie prostoktne panneau wype¸-
nione czterema linijkami inskrypcji hieroglificznej zawierajcej wiele cennych informa-
cji (z prawej u gry i na nast«pnych stronach Ð szczeg¸owy rysunek ca¸oæci) . Kaýd linijk«
zamyka jedno z trzech imion zmar¸ego, przy czym ãwielkie imi«Ó Meref-nebef wyst«pu-
je dwa razy. Od strony p¸nocnej panneau zakoÄczone jest rodzajem ãwizytwkiÓ zmar-
¸ego, prostoktem, w ktrym obok wizerunku wezyra powtrzono jego najwaýniejsze
funkcje. Wykonanie i forma inskrypcji dekorujcej architraw wewn«trzny s inne niý
w napisie hieroglificznym wykutym na architrawie zewn«trznym. Inskrypcja na architrawie
wewn«trznym przypomina form Teksty Piramid z tych czasw zachowane na æcianach
grobowcw krlewskich. Powierzchnia ska¸y pokryta jest cienk warstw gipsowej po-
bia¸ki o fakturze imitujcej wapieÄ, materia¸, w ktrym rzebione by¸y Teksty , najstarsze
dzie¸o egipskiej literatury religijnej. Wn«trze znakw wykonanych w reliefie wkl«s¸ym no-
si ælady polichromii niebieskiej, w czym znw przejawia si« jego pokrewieÄstwo z deko-
racj grobowcw krlewskich tego okresu, szczeglnie Unisa. Natomiast dekoracja fasa-
dy w jej dolnej cz«æci jest wyjtkowo kolorowa. W pionowych kolumnach uk¸ada si« tu
niezwykle barwna mozaika hieroglifw wyrzebionych tym razem w reliefie wypuk¸ym.
Ca¸oæ powleczono cienk warstw gipsu, a znaki hieroglificzne dodatkowo pomalowano.
Wielobarwne hieroglify o niezwykle precyzyjnym modelunku detali ikonograficznych
wy¸aniaj si« z jednolitego t¸a w kolorze szaroniebieskim. Tekst ten, zapisany pionowo w 51
kolumnach, jest rodzajem ãtestamentuÓ Ð zawiera dyspozycje dotyczce kultu zmar¸ego.
Pod testamentem, w dolnej cz«æci tej bogatej dekoracji, przedstawiony jest oæmiokrotnie
wezyr, kroczcy w kierunku w¸asnego grobu. Zdj«cie przedstawia fasad« przed ods¸oni«ciem
jej dolnej cz«æci, kiedy widoczna by¸a tylko jedna z oæmiu postaci.
na cz«æ cegie¸, ktrych uýyto do tego
kamuflaýu, pochodzi¸a z rozbirki gr-
nej cz«æci muru otaczajcego dziedzi-
niec wczeæniejszy. I cho zagadka muru
zdawa¸a si« w tym momencie wyjaæ-
niona, pojawi¸ si« kolejny problem: kto
zamurowa¸ pniejszy grb i w jakim
celu?
Jesieni 1997 roku, podczas kolejnej
kampanii, zamierzaliæmy przebada te-
ren, ktrego wschodnia granica leýa¸a
10 m dalej w kierunku piramidy Dýe-
sera. Juý w pierwszych minutach wy-
kopalisk okaza¸o si«, ýe na linii p¸-
nocÐpo¸udnie, a wi«c znw rwnolegle
do boku piramidy, tuý pod dzisiejsz
powierzchni ziemi biegnie cig duýych
blokw z bia¸ego wapienia po¸oýonych
na warstwie czystego piasku. Najwy-
raniej tworz one granic« duýego za-
¸oýenia architektonicznego. Od strony
zachodniej przylega do nich mur z ceg¸y
suszonej, stanowicy wschodni grani-
c« prostoktnego dziedziÄca.
Przy p¸nocnym brzegu tego dziedziÄ-
ca, niemal na poziomie posadowienia
murw ceglanych, ods¸oni«ta zosta¸a po-
wierzchnia czystego piasku. Jej po¸udnio-
wy brzeg wyznacza¸y szcztki kilku mu-
mii i szkieletw leýcych na kamieniach,
ktre okaza¸y si« grn granic duýego
szybu grobowego. Kamienna obudowa
szybu osiga g¸«bokoæ 2.50 m; tam za-
czyna si« jego cz«æ dolna, wykuta w ska-
le. Szyb, w momencie odkrycia wype¸-
niony czystym piaskiem, ma przekrj
kwadratu o boku 2.30 m. Jego rozmiary
pozwala¸y wi«c na spuszczenie do ko-
mory grobowej duýego sarkofagu w po-
zycji poziomej. Sarkofag ten odkryliæmy
na g¸«bokoæci 15 m w komorze grobo-
wej przylegajcej do szybu od strony za-
chodniej. Ani sarkofag, ani æciany komo-
ry nie s jednak dekorowane. Wszystko
wskazuje na to, ýe praca kamieniarzy
posz¸a na marne i w nie ukoÄczonym
sarkofagu nigdy nie spocz«¸y zw¸oki. Tyl-
ko na powierzchni gruzu przykrywaj-
cego sarkofag, niemal pod sufitem ko-
mory, znaleliæmy samotny szkielet i
drewniane rami« harfy. Nie zachowa¸ si«
jednak ýaden dokument umoýliwiaj-
32 å WIAT N AUKI SierpieÄ 1999
7597366.005.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin