Prolog str. 3
Rozdział 1 str. 3
Rozdział 2 str. 12
Wszystko zaczęło się od tego, że nienawidzę pewnego chłopaka, i tyle.
- Panno Swan. – Odezwał się nauczyciel trygonometrii, pan Verner. – Dyrektor panią prosi.
Aha. No to jazda! Kurwa, co ja znowu zrobiłam? Znowu pomalowałam ściany w kiblu sprejem? Jak bym jeszcze miała sprej w ręce, to ok, ale co ja wtedy zrobiłam? Grzecznie siedziałam sobie na korytarzu, a tu nagle „Dyrektor panią wzywa”. Teraz to samo. Czy to, że wyglądam trochę inaczej... nie źle to ujęłam. Wyglądam tak samo jak dziewczyny z tej zasmarkanej budy, tylko, że zmieniam się jak kameleon. Raz emo, raz punk, a innym razem Barbie. Czy to świadczy o tym, że co złego to ja?
Weszłam do gabinetu. Od razu poczułam ten zapach. Jego perfumy. Siedzę z tym dupkiem na biologii. Nienawidzę go! Zresztą, jak wszystkich chłopaków. Nie, nie jestem lesbą. Po prostu, jestem raczej typem unikającym kontaktów damsko męskich. Jest tylko jeden wyjątek.
- Niech pani usiądzie. – Dyrektor wskazał krzesło obok, pożal się Boże przystojniaka.
- Co znowu zrobiłam? – Zapytałam słodkim głosikiem.
- Pan Cullen wniósł skargę, że ktoś pomalował jego auto sprejem. Takim samym kolorem jak ostatnio ubikacje.
- I co? Mam znaleźć przestępcę? Niczym CSI? – Zapytałam z ironią.
- Isabella...
- Bella. – Poprawiłam odruchowo. – Po pierwsze nie zrobiłam tego ja! Po drugie, nic co dzieje się w tej szkole nie jest moją zasługą. Po trzecie – i tu zwróciłam się do Cullena – po chuj przyjeżdżałeś takim autem do szkoły? A po czwarte, mogę już iść?
Nie czekając na odpowiedź ruszyłam w stronę drzwi. Dyrektora trochę zatkało moje wulgarne słownictwo, ale to nic.
- Panno Swan zostaje pani zawieszona na miesiąc!
- Cieszę się!
- I telefonuje do rodziców! – Żałosne. Próbował mnie zastraszyć, jak zawsze.
- Życzę powodzenia. – Powiedziałam i już mnie nie było.
Wyszłam na parking, aby zobaczyć jak urządzili Cullena. Ojć! Jego piękne srebrne volvo... Hahaha! Srebrne! Różowe! O! To jest właściwe określenie.
Stałam tak jeszcze parę minut i już miałam się zmywać, gdy zobaczyłam, że za moimi plecami ktoś stoi.
Cullen. Nie! Dlaczego?!
- Hej Bells, słuchaj. Bo ja nie mówiłem, że to ty. Tylko poszedłem do niego. Przecież ja wiem, że ty tego nie zrobiłaś.
- Cullen daj spokój. Pogrążasz się!
- Ale ja...
- Kurwa powiedziałam dość!
Jak ten człowiek działał mi na nerwy. Był jeszcze gorszy niż Eric, Jacob i Tyler razem wzięci. Słowo daję!
Poszłam do mojego auta, stara furgonetka, ale kocham tego grata. Po 10 minutach byłam w domu.
- Nie uwierzysz co dzisiaj wymyślili! – Zaczęłam już od progu. – Ktoś pomalował auto Cullena sprejem i podejrzewano mnie. Rozumiesz?
Zdjęłam buty i zaczęłam szukać mamy. Coś mi podpowiadało, że była w kuchni. Nie myliłam się.
- Syna tego lekarza? – Na chwilę oderwała się od garnków, aby pocałować mnie w policzek.
- No. Tego pieprzonego lalusia. A i wiesz. Zostałam zawieszona na miesiąc i nie zdziw się, jak dyrektor zadzwoni do ciebie ze skargą.
- Bella. Czy ty praktycznie co tydzień musisz przynosić mi takie rewelacje? Nie możesz się opanować? – Bla, bla, bla... Stara melodia.
Grzecznie przeprosiłam i poszłam do pokoju na komputer. Od paru tygodni piszę z pewnym chłopakiem e-malie. Włączyłam pocztę i przeczytałam wiadomość:
Hej piękna! ;*
Kiedy wreszcie się spotkamy?
Co tam w ogóle u ciebie słuchać?
Jak w szkole? Wszystko gra?
Całuje ;*
Czarodziej.
Zdziwiłam się, bo zawsze jak coś się działo w szkole, to on się pytał „co tam w szkole?”. Postanowiłam nie zaprzątać sobie tym głowy i zaczęłam zastanawiać się, dlaczego my nie mówimy sobie po imieniu. Ba! Nawet nie wiem jak on ma na imię. Na początku podpisywał się jako „Tajemniczy E.” , a od dwóch tygodni jest „Czarodziejem” . A ja? Zależy od nastroju. Teraz, gdy jestem wściekła, mój podpis wygląda tak „.”, natomiast gdy wszystko jest ok. „B.”
Spojrzałam na zegarek. 11:47 pm. Przeważnie zawsze pisaliśmy do późna. Rozmawiało nam się tak dobrze, chociaż w ogóle się nie znaliśmy. Wiedziałam tylko, że ma 17 lat i mieszka w tym samym „mieście”, co ja – Forks. Totalne zadupie, na totalnym odludziu. Imienia mogłam się tylko domyślić. Eric, Edmund, Ernest, Edward. Nie! Tylko nie to ostatnie! Czemu wszystko dzisiaj kojarzy mi się z Cullenem? To mój wróg! Nienawidzę go! Z takim przekonaniem położyłam się spać.
Rano obudziłam się w świetnym nastroju. Sama nie wiem, czemu. Co się zmieniło przez jedną noc?
Ej Swan, nie myśl o tym. Ważne, że jesteś szczęśliwa.
Zwlekłam się z łóżka i poszł...
cullen.bella