Wykład 4
Profilaktyka WZW B:
- nieswoista – przecięcie dróg zakażenia na wszystkich etapach
· badanie dawców krwi
· rejestracja nosicieli
· hospitalizacja w okresie ostrym
· sterylizacja sprzętu używanego w medycynie lub stosowanie jednorazowego
- swoista-
· bierna- immunoglobina HBIG 0,7 ml /kg m. c. bezpośrednio po kontakcie; noworodki matek nosicielek, ekspozycja zawodowa na materiał zakaźny, zapobieganie reinfekcji po przeszczepie wątroby
· czynna- szczepienia; produkcja oparta na zasadach inżynierii genetycznej; fragment genomu wirusa przekazany komórkom drożdży
cechy szczepionki rekombinowanej przeciw WZW B:
Ø rzadko objawy uboczne
Ø wysoka immunogenność
Ø wysoka efektywność w ochronie przed zakażeniami
Ø brak interferencji z innymi szczepieniami
szczepienie:
- obowiązkowe: noworodki
- w grupie ryzyka
areaktywność na szczepienie:
- prawdziwa- brak odpowiedzi, występuje gen dominujący w genotypie zgodności tkankowej
- rzekoma- zaburzenia jakościowe odporności humoralnej; organizm nie odpowiada odpowiednim mianem p/ciał, kolejna dawkwa wzrost miana
kontrola poszczepienna:
anty- HBs
<10 brak odporności
10-100 dawka podtrzymująca w ciągu roku
>1000 dawka podtrzymująca w ciągu 2-3 lat
>10000 dawka podtrzymująca w ciągu 3-6 lat
- wirus satelitarny tzn. Do replikacji niezbędna jest obecność HBV
- posiada najmniejszy genom wśród wirusów zwierzęcych
- okrągły zawiera pojedyńczą nić RNA
- otoczka lipidowa o antygenowości HbsAg
- replikacja RNA w jądrze hepatocytu przy udziale polimerazy RNA
- syntetyzuje własne białko HDAg
- hamuje replikację HBV ( nie powstaje pierwotny rak wątroby)
epidemiologia:
- za świecie zakażonych jest ok. 5% osób zakażonych HBV
- w Polsce po raz pierwszy wykryte
- endemiczne : rejony tropikalne i subtropikalne ze zmniejszoną częstotliwością na obszarach o klimacie umiarkowanym
- grupy ryzyka: narkomanii, hemolitycy, zakażenia wewnątrzrodzinne i partnerzy seksualni, homoseksualiści, pracownicy służby zdrowia
- drogi zakażenia: parenteralna, kontakty seksualne, nie ma zakażenia noworodków od matki, horyzontalna
zakażenie ostre HDV
- współzakażenie
- nadkażenie
koinfekcja HBV i HDV
kolejność pojawiania się markerów:
· markery bezpośrednie: HbsAg, HDV- RNA, HDVAg
· markery pośrednie: anty- HBc IgM, anty- HDV IgM, anty- HDV
obraz kliniczny nie do odróżnienia od ostrego WZW B:
- dynamika aminotransferaz dwufazowa
- przebieg kliniczny ciężki
- rozwój hepatitis fulminans częstszy niż w przebiegu zakażenia HBV
- częściej przejście w proces przewlekły
superinfekcja:
- krótszy okres wylęgania HDV niż w konfekcji
- HDVAg wykrywane przed wzrostem aminotransferaz
- Odpowiedź humoralna względnie szybka; anty – HDV IgM poprzedza pojawianie się anty- HDV IgG
- Rozpoznanie nadkażenia HBV
· objawy ostrego zapalenia wątroby
· układ markerów HbsAg +, anty- HBc IgM-, anty- HDV + z narastaniem miana
- dość często wystęuje nasilone objawy kliniczne z ostrą niewydolnością wątroby włącznie
- u nosicieli HBV zakażenie HDV:
· powoduje postępujący przebieg zapalenia i przyśpieszoną przebudowę marską
· przebiega z okresami obostrzeń związanych z okresową wiremię
· pogłębia wcześniejsze zmiany zapalne
- u 20% chorych: splenomegalia
- wykazano ujemną korelację przypadków zakażeń HDV a ca hepatocellulare
rozpoznanie zakażenia HDV:
- markery bezpośredniej ekspresji wirusa: HDV RNA (metoda hybrydyzacji), antygen HDV (tylko we wczesnym okresie zakażenia pierwotnego, w zakażeniu przewlekłym HDVAg nie wykrywamy zwykłymi metodami
- markery pośrednie p/ciała: anty- HDVAg- są markeram aktywnego procesu, wykrywane po upływie dni lub tygodni od wystąpienia zapalenia wątroby, występują w okresie wątrobowej ekspresji antygenu HDV i zmian zapalnych; anty- HDAg gł. IgG- wykrywane w okresie rekonwalescencji, nie wiadomo czy mają właściwości neutralizujące, w zaka,żeniu przewlekłym wysokie miana
Profilaktyka:
Taka sama jak WZW B
HAV i HEV wirusy pierwotnie hepatotropowe
- rodzaj herpeswirusy
- rodzina calciwiridae
- wirus bezotoczkowy, RNA
- zawiera 3 ramki ORF:
· ORF 1 koduje RNA- zależną polimerazę RNA
· ORF 2 opowiada za syntezę białek strukturalnych
· ORF 3 ekspresja białka powierzchni wirusa
- posiada 1 serotyp
- nie hoduje się na konwencjomalnych liniach komórkowych
- 27- 30 nm średnicy
wpływ czynników fizyko- chemicznych:
- mało stabilny podczas zamrażania i odmrażania
- oporny na zmiany pH od nieznacznie zasadowego do kwaśnego
Źródłem zakażenia jest wyłącznie człowiek; drogi zakażenia to fekalno- oralna, możliwa jest także przez krew.
Okres wylęgania to 15- 65 dni, średnio 42 dni
Miejscem pierwotnej replikacji jest przewód pokarmowy.
Wirus we krwi pojawia się po 3 tygodniach, przed żółtaczką, w stolcu po 4 tygodniach
Przebieg kliniczny:
- początek nagły
- zazwyczaj przebieg żółtaczkowy
- często cholestaza
- brak objawów pozawątrobowych
- brak zapalenia przewlekłego
- u kobiet w III trymestrze ciąży – ostry zespoł krwotoczny z encefalopatią i niewydolnością nerek
Diagnostyka:
- HEV w stolcu
- HEV- RNA w stolcu u 5% chorych
- HEVAg obecny w bioptatach wątroby: przy pomocy surowicy ozdrowieńców znakowanej fluoresceiną
Obecne testy serologiczne są mało czułe i nie mają standardów. HEV-RNA w surowicy metodą PCR. W rozpoznaniu najważniejsze jest wykrycie anty- HEV IgM. Diagnostykę w kierunku HEV rozpoczyna się po wykluczeniu zakażenia innymi wirusami hepatotropowymi.
- nieswoista : higiena, urządzenia sanitarne, edukacja ludności
- swoista : brak skutecznej
kasiula264