TERIER AUSTRALIJSKI.pdf

Wzorzec FCI nr 8 /12.03.1998/F/D/GB

TERIER AUSTRALIJSKI

(Australian Terrier)

Pochodzenie: Australia

Data publikacji obowiązującego wzorca: 14.02.1995

Użytkowanie: terier.

Klasyfikacja FCI:

teriery

sekcja 2

teriery małe

Próby pracy nie są wymagane.

WYGLĄD OGÓLNY:

Mocny pies o krótkich kończynach, raczej długi w stosunku do swej wysokości,

obdarzony typowym dla teriera charakterem: aktywny, pełen temperamentu. Jego sierść

jest twarda, nie trymowana, wokół szyi tworzy wyraźną kryzę, która sięga mostka, długa,

mocna głowa dodaje mu wyrazu bezpretensjonalnego śmiałka.

USPOSOBIENIE/CHARAKTER:

Terier australijski jest z urodzenia psem użytkowym, lecz jego przywiązanie do

właścicieli i wesołe usposobienie sprawiają, że jest doskonałym kompanem.

GŁOWA:

Z charakterystyczną, miękkowłosą czuprynka.

Mózgoczaszka długa o płaskim czole, średniej szerokości, dobrze wypełniona między

oczami.

Stop niewielki, jednak widoczny.

Trzewioczaszka:

Trufla nosowa czarna, średniej wielkości, Nieowłosiona skóra obejmuje dość daleko

grzbiet kufy.

Kufa mocna, takiej samej długości co mózgoczaszka. Nie może być zapadnięć pod

oczami. Długa i silna szczęka oraz żuchwa gwarantują niezawodny chwyt.

Wargi gładkie, przylegające, czarne.

Uzębienie: szczęka i żuchwa są mocne, zapewniają pewne zwarcie, silne zęby

równomiernie rozmieszczone, siekacze szczęki przykrywają ściśle siekacze żuchwy, co

tworzy zgryz nożycowy.

Oczy powinny być owalne i małe, o przeszywającym spojrzeniu, ciemnobrązowe, dobrze

rozstawione i nie wyłupiaste.

Uszy małe, spiczaste, stojące, dobrze noszone, miernie rozstawione, nie ma na nich

długiej sierści. Ruchliwe i czujnie nastawione,( nie dotyczy to szczeniąt do szóstego

miesiąca życia).

SZYJA:

Dobrej długości, mocna, lekko łukowata, harmonijnie powiązana ze skośnie ułożonymi

łopatkami.

grupa 3

TUŁÓW:

Mocny, długi w stosunku do wysokości psa w kłębie. Określenia tego użyto wcześniej w

punkcie „Wygląd ogólny”. Za autorami standardu powtarzam to zdanie: „mocny pies

o krótkich kończynach, raczej długi w stosunku do swej wysokości”.

Grzbiet prosty.

Lędźwie mocne.

Klatka piersiowa średniej głębokości i szerokości, żebra są dobrze wysklepione.

Przedpiersie jest wyraźnie zaznaczone, mostek położony stosunkowo nisko.

OGON:

Przycinany. Osadzony i noszony wysoko, ale nie nad grzbietem.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie proste i gdy patrzymy na nie od przodu równolegle ustawione, kość

mocna. Porasta je sierść tworząca pióro od łokcia po nadgarstek.

Śródręcza mocne, nie powinny być skośnie ustawione.

Kończyny tylne szerokie, średniej długości. Gdy patrzymy na nie z tyłu powinny być

względem siebie równoległe, od stawów skokowych po łapy. Nie mogą być ustawione

ani szeroko, ani wąsko.

Uda silne i muskularne.

Stawy kolanowe dobrze kątowane.

Stawy skokowe nisko położone, o dobrych kątach.

Łapy małe, okrągłe, zwarte o mocnych opuszkach, palce zebrane, średnio wysklepione.

Łapy nie kierują się ani na zewnątrz, ani do wewnątrz, pazury mocne, czarne lub ciemne.

RUCH:

Równoległy, elastyczny i energiczny. Kończyny oglądane od przodu są równoległe w

akcji, łopatki, łokcie i nadgarstki nie są luźne. Kończyny tylne swobodnie pracują w

kolanach i stawach skokowych, ich wyrzut jest energiczny i wydajny. Oglądane od tyłu,

od stawów skokowych do ziemi, są równoległe wobec siebie, w ruchu ani wąsko, ani

szeroko rozstawione.

OKRYWA WŁOSOWA:

Włos na tułowiu dwojakiego rodzaju: szorstka, prosta i gęsta okrywa o długości ok. 6 cm

i krótki, miękki w gatunku podszerstek. Na kufie, dolnej części kończyn i łapach włos nie

jest długi.

Umaszczenie:

a) błękitne, błękitno stalowe lub błękitno-ciemnoszare z intensywnym podpalaniem (nie

piaskowym) występującym na kufie, uszach, spodniej części tułowia, dolnych partiach

kończyn, łapach, wokół odbytu (nie dotyczy to szczeniąt). Im bardziej czyste i

wyraźniejsze kolory, a podpalanie odgraniczone, tym lepiej. Osmolenia uważa się za

wadę. Czuprynka jest błękitna, srebrna, lub o ton jaśniejsza od koloru włosa na głowie.

b) jasnopiaskowe lub czerwone z czuprynką o ton jaśniejszą. Wszelkie osmolenia lub

włosy ciemno-cieniowane traktuje się jako wadę.

c) przy każdej maści białe znaczenia na piersi i łapach stanowią wadę.

WZROST I WAGA:

Wysokość w kłębie: za najbardziej odpowiednią przyjmuje się ok. 25 cm. Suki są nieco

mniejsze.

Waga: najlepsza waga dla samca to ok. 6,5 kg. Suki są lżejsze.

WADY:

Wszelkie odstępstwa od powyższego wzorca uważa się za wady, których ocena zależy

od ich stopnia.

Psy posiadające wyraźne wady fizyczne lub odchylenia psychiczne powinny być

dyskwalifikowane.

UWAGA:

Samce muszą mieć normalnie rozwinięte dwa jądra, umieszczone w worku mosznowym.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: