Midnight sun 8-12.pdf

\xs}xvw b} spu

rozdziaĀy 8- 12

\xs}xvw b} spu

tĀumaczenie: milila

\xs}xvw b} spu

Rozdział 8.

Duch

Nie widziałem często gości Jaspera przez dwa słoneczne dni,

kiedy przebywali w Forks. Do domu wpadałem tylko po to, Ŝeby

Esme się nie martwiła. W przeciwnym razie moja egzystencja

przypominałaby raczej widmo niŜ wampira. Wierciłem się,

niewidoczny w cieniu, skąd mogłem podąŜać za obiektem mojej

miłości i obsesji - skąd mogłem ją widzieć i słyszeć w umysłach

szczęściarzy, którzy byli w stanie spacerować w słońcu obok niej,

czasem muskając niechcący tył jej ręki swoją własną. Nigdy nie

reagowała na taki kontakt. Ich dłonie były po prostu tak ciepłe jak jej.

Wymuszona nieobecność w szkole nigdy wcześniej nie była taką

próbą. Ale słońce wydawało się ją uszczęśliwiać, więc nie mogłem

mieć o nie wielkiej pretensji. Wszystko co ją uszczęśliwiało cieszyło

się moją wdzięcznością.

W poniedziałek rano podsłuchałem rozmowę, która potencjalnie

mogła zniszczyć moją pewność siebie i zamienić czas spędzony z dala

od niej w torturę. Jednak kiedy się skończyła, raczej uczyniła mój

dzień lepszym.

Mimo wszystko czułem nieco szacunku dla Mike'a Newtona: nie

poddał się i nie odszedł, Ŝeby lizać rany. Miał więcej odwagi niŜ się

spodziewałem. Miał zamiar spróbować jeszcze raz.

Bella przybyła do szkoły dość wcześnie i - chcąc najwidoczniej

rozkoszować się słońcem dopóki trwało - usiadła nie jednej z

uŜywanych niekiedy w trakcie posiłków na wolnym powietrzu ławek,

czekając na pierwszy dzwonek. Jej włosy odbijały światło w

niespodziewany sposób, nabierając czerwonawego blasku którego nie

przewidziałem. Bazgroliła coś znowu i tak znalazł ją Mike. Był

podekscytowany własnym łutem szczęścia.

Udręką dla mnie był fakt, Ŝe mogłem tylko patrzeć bezsilnie,

zmuszony pozostać w cieniu lasu z powodu silnego słońca.

Przywitała go z wystarczającym entuzjazmem, Ŝeby wprawić go

w zachwyt, a mnie wręcz przeciwnie.

Wiedziałem, ona mnie lubi. inaczej by się tak nie uśmiechała.

ZałoŜę się, Ŝe chciała iść ze mną na tańce. Ciekawe co tak waŜnego

jest w Seattle...

ZauwaŜył zmianę w wyglądzie jej włosów.

- Nie zauwaŜyłem wcześniej, Ŝe twoje włosy mają rudawy

odcień.

Kiedy chwycił między palce jeden z kosmyków niechcący

wyrwałem z korzeniami młody świerk, na którym spoczywała moja

ręka.

-Tylko w słońcu to widać - powiedziała. Ku mej głębokiej

satysfakcji lekko się odchyliła kiedy załoŜył jej kosmyk za ucho.

Minutę zajęło Mike'owi zbieranie się na odwagę. Zmarnował ją

na pogaduszki.

Przypomniała mu o eseju, który mieliśmy zadany na środę.

Lekki wyraz zadowolenia na jej twarzy sugerował, Ŝe juŜ go napisała.

Mike natomiast zupełnie o tym zapomniał, co zdecydowanie

zmniejszało ilość jego wolnego czasu.

Kurcze - głupi esej.

Wreszcie dotarł do sedna - moje zęby były zaciśnięte tak mocno,

Ŝe mogłyby sproszkować granit - ale nawet wtedy nie mógł się zdobyć

na to, Ŝeby otwarcie zadać pytanie.

- Zamierzałem cię gdzieś zaprosić.

- Oh..., powiedziała.

Nastał moment ciszy.

Oh? Co to znaczy? Czy ma zamiar się zgodzić? Chwila - w

zasadzie to nawet nie spytałem.

Przełknął cięŜko ślinę.

- Wiesz, moglibyśmy zjeść razem kolację, czy coś.

Wypracowanie zdąŜę napisać później.

Głupol - to teŜ nie było pytanie.

- Mike...

Ból i furia mojej zazdrości była w kaŜdej drobinie tak potęŜna

jak w zeszłym tygodniu. Złamałem kolejne drzewo próbując utrzymać

się w miejscu. Tak bardzo chciałem popędzić przez kampus, za

szybko dla ludzkich oczu i ją chwycić. Ukraść ją chłopcu, którego

nienawidziłem do tego stopnia, Ŝe mógłbym go w tym momencie

zabić i czerpać z tego przyjemność.

Czy powie mu "tak"?

- To chyba nie najlepszy pomysł.

Znowu mogłem oddychać. Moje zesztywniałe ciało rozluźniło

się.

Więc jednak Seattle było wymówką. Nie powinienem pytać. Co

ja sobie myślałem. To pewnie ten dziwak, Cullen...

- Czemu? - zapytał ponuro.

- Sądzę, Ŝe - zawahała się - Tylko nikomu tego nie mów, bo

zostanie z ciebie krwawa miazga!

Roześmiałem się na głos przez groźbę śmierci, która przed

chwilą padła z jej ust. Sójka pisnęła, poderwała się i wystrzeliła jak

najdalej ode mnie.

- Sądzę, Ŝe nie byłoby to fair w stosunku do Jessiki.

- Jessiki? - Co... Ale... Oh. Okay. Chyba... Więc... Hm.

Jego myśli przestały być spójne.

- Ślepy jesteś czy co?

Zgodziłem się z jej odczuciami. Nie powinna oczekiwać, Ŝe

wszyscy będą tak wnikliwi jak ona, ale ten przypadek był naprawdę

oczywisty. Czy biorąc pod uwagę wszystkie kłopoty jakie miał Mike

Ŝeby zebrać się i zaprosić Bellę na randkę, wyobraŜał sobie Ŝe Jessice

przyjdzie to łatwiej? Jego egoizm musiał uczynić go ślepym na

innych. A Bella była tak niesamolubna, Ŝe widziała wszystko.

Jessica. Heh. Łał . - Oh - zdołał powiedzieć.

Bella wykorzystała jego zmieszanie, Ŝeby odejść.

- Zaraz zacznie się lekcja. Nie chcę się znowu spóźnić.

Od tej pory Mike przestał być wiarygodnym źródłem informacji.

Myśli o Jessice wciąŜ krąŜyły mu w głowie i odkrył, Ŝe podoba mu się

to, Ŝe jest dla niej atrakcyjny. Było to drugie miejsce - nie tak dobre

jak moŜliwość, Ŝe to Bella myśli o nim w ten sposób.

Kiedy zniknęła z pola mojego widzenia, okręciłem się wokół

pnia ogromnego drzewa i zacząłem tańczyć od umysłu do umysłu,

mając ją na widoku, zawsze zadowolony kiedy mogłem patrzeć na nią

oczami Angeli Weber. Pragnąłem aby istniał jakiś sposób

podziękowania dziewczynie Weberów po prostu za to, Ŝe była taką

miłą osobą. Myśl, Ŝe Bella ma chociaŜ jedną koleŜankę jej wartą

poprawiała mi nastrój.

Spoglądałem na twarz Belli pod kaŜdym kątem, który był mi

dany i widziałem, Ŝe znowu jest smutna. Zdziwiło mnie to - myślałem,

Ŝe słońce wystarczy Ŝeby utrzymać uśmiech na jej twarzy. Na lunchu

widziałem jej spojrzenia rzucane raz za razem na pusty stolik

Cullenów i czułem się podekscytowany. Dało mi to nadzieję. MoŜe

ona teŜ za mną tęskni.

Planowała wyjście razem z innymi dziewczynami -

automatycznie planowałem juŜ jak przeprowadzę nadzór - ale

wszystko zostało odłoŜone, bo Mike zaprosił Jessikę na randkę, na

którą miał zabrać Bellę.

Zamiast tego poszedłem więc prosto do jej domu, zahaczając

łukiem o las aby mieć pewność, Ŝe nikt niebezpieczny nie zawędrował

zbyt blisko. Wiedziałem Ŝe Jasper uprzedził swojego brata, aby unikał

miasta podając moje obłąkanie zarówno za wytłumaczenie jak i

ostrzeŜenie, ale nie chciałem niczego zaniedbać. Peter i Charlotte nie

mieli zamiaru doprowadzać do niesnasek z moją rodziną, ale zamiary

to bardzo zmienna rzecz...

Dobra, przesadzałem. wiedziałem o tym.

Jak gdyby wiedząc, Ŝe patrzę i współczując mękom, jakie

przechodziłem kiedy nie mogłem jej widzieć, Bella wyszła do ogrodu

po godzinach spędzonych w domu. W ręce miała ksiąŜkę, a pod pachą

koc.

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: