wychowawcze czary-mary. odzyskaj spokój w domu i ciesz się z posiadania dziecka full scan.pdf

Spis treści

Przedmowa do czwartego wydania • 9

Zatrudnimy od zaraz: nienormowany czas pracy, brak pensji,

wspaniałe świadczenia dodatkowe • 15

CZĘŚĆ I: GWOLI WYJAŚNIENIA

1. Kurs wprowadzający do zawodu rodzica • 21

2. Twoje trzy zadania wychowawcze • 25

3. Dziecko to nie miniatura dorosłego • 31

4. Dwa największe błędy dotyczące dyscypliny • 35

CZĘŚĆ II: ZWALCZANIE NIEZNOŚNYCH ZACHOWAŃ (Zadanie nr 1)

5. Odliczanie — proste, choć wcale nie łatwe • 41

6. Często zadawane pytania • 55

7. W miejscach publicznych • 75

8. Rywalizacja pomiędzy rodzeństwem, napady złości i dąsanie się • 83

9. Rozpoczynamy odliczanie • 87

CZĘŚĆ III: JAK PORADZIĆ SOBIE Z KONTESTACJĄ I MANIPULACJĄ U DZIECI

10. Sześć typów kontestacji i manipulacji • 93

11. Odliczanie w praktyce • 107

12. Poważniejsze problemy z prenastolatkami • 117

CZĘŚĆ IV: ZACHĘCANIE DO DOBREGO ZACHOWANIA (Zadanie nr 2)

13. Ustalanie rutynowych procedur • 133

14. Jak dobrze zacząć dzień • 153

15. Sprzątanie i obowiązki domowe • 159

16. Jedzenie obiadu • 167

17. Odrabianie lekcji • 173

18. Czas iść do łóżka — i tam zostać! • 179

CZĘŚĆ V: WZMACNIANIE WIĘZI ZE SWOIMI DZIEĆMI (Zadanie nr 3)

19. Życzliwe słuchanie • 189

20. Prawdziwa magia — radość we dwójkę • 197

21. Kiedy można rozmawiać? • 201

22. Wspólne rozwiązywanie problemów • 211

23. Dzieci, prenastolatki i media elektroniczne • 215

CZĘŚĆ VI: NOWE ŻYCIE RODZINNE

24. Jak nie wypaść z programu • 227

25. Wasze nowe życie • 233

Załącznik: Polecane książki i inne źródła dodatkowej wiedzy • 235

1-2-3 — historie prawdziwe • 239

Dziecko to nie miniatura dorosłego

Ile razy mam ci to powtarzać?!

W ielu rodziców i nauczycieli żywi pewne nieuzasadnione, podświadome

przekonanie na temat dzieci, z którego wynikają tylko kłopoty. To na-

iwne wyobrażenie — albo raczej pobożne życzenie — odpowiada nie tylko za

problemy z dyscypliną, ale także za burzliwe relacje, włączając w to przemoc

izyczną wobec dzieci. To przekonanie polega na założeniu, że dziecko to mi-

niatura dorosłego człowieka.

Zgodnie z tym założeniem ludzie uważają, że dzieci mają złote serca, kierują

się rozsądkiem, a nie samolubstwem. Inaczej mówiąc, różnią się od dorosłych

tylko izycznym wzrostem. A skoro są to mali dorośli, to kiedy zachowują się

nie tak jak należy, przyczyną jest pewnie brak informacji potrzebnych do wła-

ściwego zachowania. Rozwiązanie? Po prostu przekaż im potrzebne informacje.

Wyobraź sobie na przykład, że dokładnie o 16.12 Twój ośmioletni syn do-

kucza swojej pięcioletniej siostrze po raz osiemnasty od czasu powrotu ze

szkoły. Co należy wtedy zrobić? Skoro syn jest miniaturą dorosłego, posadź go

po prostu na krześle, spójrz mu spokojnie w oczy i wyjaśnij mu trzy zasadnicze

powody, dla których nie należy dokuczać siostrze. Po pierwsze, robi tym jej

krzywdę. Po drugie, takim zachowaniem naraża się rodzicom. Po trzecie —

i najważniejsze — jak on by się czuł, gdyby to jemu ktoś tak dokuczał?

WYCHOWAWCZE CZARY-MARY

Teraz wyobraź sobie, że po wysłuchaniu wyjaśnień Twój syn spogląda na

Ciebie — a na jego twarzy maluje się olśnienie — i mówi: „Jejku, nigdy nie pa-

trzyłem na to w ten sposób!”. A potem już do końca życia ani razu nie dokuczy

siostrze. Z pewnością byłoby cudownie, gdyby tak się stało, ale każdy doświad-

czony rodzic lub nauczyciel wie, że tak nie jest. Dzieci nie są niewyrośniętymi

dorosłymi.

Rzecz sprowadza się do tego, co następuje: ludzie żyjący w przekonaniu, że

dzieci to miniatury dorosłych, w rozmowach z małymi dziećmi będą koncen-

trować się na słowach i powodach . Tymczasem słowa i powody same w sobie

skutkują zazwyczaj sromotną porażką. Czasem wyjaśnienia nie odniosą kom-

pletnie żadnego skutku. Innym razem próby

oświecenia dzieci doprowadzą do sytuacji na-

zywanej przez nas syndromem „mówisz – per-

swadujesz – kłócisz się – krzyczysz – bijesz” .

Twoje dziecko robi coś, co Ci się nie po-

doba. Poradnik dla rodziców mówi, że powi-

nieneś porozmawiać o tym bez względu na to,

ile czasu to zajmie. Więc próbujesz wyjaśnić

pięcioletniej córce, dlaczego nie powinna być

niegrzeczna. Nie odpowiada, więc starasz się

namówić ją, żeby spojrzała na sprawę Twoimi

oczami. Kiedy perswazja nie daje rezultatów,

zaczynasz się kłócić. Kłótnia prowadzi do wy-

miany krzyków, a kiedy i to kończy się klapą, możesz stwierdzić, że nic Ci już

nie pozostało, jak tylko ją uderzyć.

Zauważmy, że w znakomitej większości wypadków, kiedy rodzice wydzie-

rają się i wymierzają klapsy swoim dzieciom, tak naprawdę przechodzą oni

napad histerii. Napad złości świadczy o tym, że (1) rodzic nie wie, co ma robić,

i (2) rodzic jest tak sfrustrowany, że nie panuje nad sobą, i (3) rodzic może mieć

problemy z radzeniem sobie z własnymi emocjami.

Nie chcemy przez to powiedzieć, że rodzice nie robią nic innego, tylko biją

swoje dzieci. Niemniej jednak są podstawy, aby sądzić, że główną przyczyną

przemocy i zycznej wobec dzieci jest założenie, że dziecko to miniatura doro-

słego. Rodzic czyta w poradniku, że najlepszą metodą jest podejście rozumowe.

Ale kiedy metoda rozumowa nie zdaje egzaminu, rodzic dostaje szału i zaczyna

bić, ponieważ jego ulubiona strategia nie działa i do głosu dochodzi desperacja.

Rozmowa i wyjaśnianie z pewnością odgrywają dużą rolę w wychowywaniu

dzieci (zob. rozdział 21. „Kiedy można rozmawiać?”). Ale dzieci to dzieci —

Szybka

wskazówka

Ludzie żyjący

w przekonaniu, że dzieci

to miniatury dorosłych,

próbując zmienić zachowanie

dzieci, będą koncentrować się na

słowach i powodach. Tymczasem

słowa i powody skutkują zazwyczaj

sromotną porażką.

swadujesz – kłócisz się – krzyczysz – bijesz”

nieneś porozmawiać o

zaczynasz się kłócić. Kłótnia prowadzi do wy-

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: