Numer i nazwa części: Uszczelka              Nazwa przyrządu: Miernik grubości              Data: 4/12/88

Charakterystyka: Grubość                            Numer przyrządu: X - 2934                            Wykonanie przez:

Specyfikacja: 0.6 – 1.0 mm                            Typ przyrządu: 0.0 - 10.1 mm

Z arkusza Danych = 0.04                                          XDIFF=0.06                                                        Rp=0.56

Wszystkie wyliczenia są oparte na oszacowaniu 5.15 sigma (99% pola poza krzywą rozkładu nominalnego).

K1 jest 5.15 / d2 gdzie d2 zależy od liczby serii pomiarów (m) i liczby części mnożonej przez liczbę kontrolerów (g), zalecanym jest aby liczba ta była większa niż 15. Wartość d2 z Załącznika E.

AV – jeżeli pod pierwiastkiem wychodzi wartość ujemna, przyjmuje się, że zmienność kontrolerów  (AV) dąży do zera.

K2 – wynosi 5.15/d2* gdzie d2 zależy od liczby kontrolerów (m) i (g) jest 1, gdyż wyliczany jest tylko jeden rozstęp

K3 – wynosi 5.15/d2* gdzie d2 zależy od liczby kontrolerów (m) i (g) jest 1, gdyż wyliczany jest tylko jeden rozstęp

d2* - Uzyskano z tablicy D3, Quality Control and Industry Statistics, A. J. Duncan (patrz Załącznik H, odsyłacz 9).

Rysunek 44. Arkusz danych dla Powtarzalności i odtwarzalności przyrządu pomiarowego.

ZAŁĄCZNIK A

Pewne Uwagi Dotyczące Łączenia w Podgrupy

Podstawową funkcją kart kontrolnych jest odpowiadania na pytania dotyczące procesu. aby karta kontrolna była użyteczna musi odpowiadać na odpowiednie pytania. Karta zadaje pytanie „czy zmienność występująca w średnich dla zbioru podgrup jest większa niż oczekiwana w oparciu o średnią w podgrupach?” . Dlatego, rozumienie zmienności w podgrupach i pomiędzy nimi ma fundamentalne znaczenia dla rozumienia karty kontrolnej i zmienności procesu. większość kart kontrolnych dla danych zmiennych porównuje zmienność w podgrupach ze zmiennością pomiędzy podgrupami. Dlatego przy interpretowaniu kart kontrolnych ważnym jest tworzenie podgrup na podstawie zrozumienia możliwych źródeł zmienności oddziałujących na operacje. Sugeruje się badanie zmienności wyjścia z procesu przy pomocy kart kontrolnych, wiąże się z tym podjęcie decyzji dotyczącą sposobu zbierania danych dla kart kontrolnych. Jest wiele różnych sposobów pobierania prób (próbkowania), które powinny być rozważone. Części mogą być pobierane z każdego strumienia dla stworzenia podgrup lub tylko z jednego strumienia, albo też podgrupy mogą być tworzone przez pobieranie sztuk z połączonego strumienia wyjścia, bez zwrócenia uwagi na ich źródło. Przykład cyfrowy jaki podano poniżej, przedstawia możliwe wyniki uzyskane przy zastosowaniu tych trzech metod.

Metody zbierania danych z wyjścia wielo - liniowego (wielowątkowego) strumienia procesu produkcyjnego

Metoda 1. Podgrupa składa się z jednego lub więcej pomiarów z każdego strumienia; ta metoda zbierania w podgrupy jest nawarstwiona

Metoda 2. Zbieraj dane osobno z każdego strumienia. Podgrupa składa się z pomiarów tylko dla jednego strumienia.

Połączone wyjście

Wchodzące części

Metoda 3. Podgrupa zawiera pomiary z połączonego wyjścia z wszystkich strumieni

Co godzinę zbierana jest próba obejmująca 16 części przez pobieranie sztuk z czterech kolejnych cykli z każdego strumienia. Niżej przedstawiono przykłady danych:

Cykl Maszyny

                                                        Próba nr              A              B              C              D

                                                        Strumień 1              17              18              18              20

                                                        Strumień 2              12              15              12              12

                                                        Strumień 3              9              10              9              12

                                                        Strumień 4              10              11              12              12

Są trzy źródła zmienności, uwzględnione w tych danych. Zmienność od cyklu do cyklu jest uwzględniana w różnych kolumnach w szeregu, zmienność od strumienia do strumienia jest uwzględniona w rzędach w szeregu, a zmienność pomiędzy godzinami jest uwzględniona przez różne próby obejmujące 16 części.

Załącznik A – Uwagi dotyczące łączenia w podgrupy (kontynuacja)

Jednym sposobem zbierania w podgrupy będzie naniesienia średniej i rozstępu dla każdej kolumny w każdym szeregu danych. Stosując ten sposób, zmienność od strumienia do strumienia będzie zawarta w każdej podgrupie. Zmienność pomiędzy godzinami i cyklami będzie oddziaływać na różnice pomiędzy podgrupami. Innym sposobem zbierania w podgrupy będzie naniesienie średniej i rozstępu dla każdego rzędu w każdym szeregu danych. Stosując ten sposób zmienność od cyklu do cyklu będzie zawarta w każdej podgrupie. Zmienność pomiędzy godzinami i cyklami będzie oddziaływać na różnice pomiędzy podgrupami.

Dane z kolejnych 20 godzin są wykorzystywane dla narysowania kart kontrolnych przy każdej metodzie zbierania w podgrupy.

Metoda 1: Zbieranie podgrup w kolumnach (cykl)

Ten sposób daje 80 podgrup o wielkości n = 4. Średni rozstęp wynosi 7.85, a górna granica kontrolna na karcie rozstępów wynosi 17.91 jednostek. Zmienność w podgrupach, przy zastosowaniu tej metody wydaje się być stabilna.

Załącznik A – Uwagi dotyczące łączenia w podgrupy – (kontynuacja)

Metoda 2: Zbieranie podgrup w rzędach

Ten sposób daje 80 podgrup o wielkości n = 4. Ogólna średnia wynosi 11.76, a średni rozstęp wynosi 2.84 jednostki. Granicami kontrolnymi dla karty wynosi 13.83 i 9.70 jednostek, górna granica kontrolna dla karty rozstępów wynosi 6.46 jednostek. Karty kontrolne dla tego sposobu zbierania w podgrupy pokazane są poniżej:

Karta zakresów dla danych grupowanych w rzędach (wg strumieni)

Karta dla danych grupowanych w rzędach (wg strumieni)

Karty kontrolne dla różnych sposobów zbierania w podgrupy są różne, chociaż wprowadzania danych wyprowadzone są z tych samych danych. Karta dla danych zbieranych w rzędach pokazuje konfigurację: wszystkie punkty odpowiadające strumieniowi 3 są znacząco wyższe od pochodzących z pozostałych strumieni. Pierwsza karta nie ujawnia różnicy pomiędzy strumieniami ponieważ odczyty dla każdego strumienia są uśrednione, dla uzyskania każdej wartości . Przez inne grupowanie danych karta podsuwa różniące się pytania . Dla pierwszego zestawu kart, jako podstawa do porównań, wykorzystana jest zmienność od strumienia do strumienia.

Załącznik A – Pewne uwagi dotyczące łączenia w grupy (kontynuacja)

Karta R sprawdza czy zmienność od strumienia do strumienia jest stabilna w czasie a karta porównuje zmienności od cyklu do cyklu i od godziny do godziny ze zmiennością od strumienia do strumienia. Drugi zestaw kart wykorzystuje jako podstawę do porównań zmienność od cyklu do cyklu. Karta R sprawdza czy zmienność od strumienia do strumienia jest stabilna w czasie, a karta porównuje zmienności pomiędzy strumieniami i pomiędzy godzinami z podstawowym poziomem zmienności ustalonym przez rozstępy, tj. zmiennością od cyklu do cyklu. Z uwagi na to, że różnice pomiędzy strumieniami są tak duże, rozstęp granic kontrolnych w pierwszym zestawie kart jest dużo większy niż w drugim zestawie.

Przy drugim sposobie zbierania w podgrupy, dane mogą być użyte dla stworzenia czterech oddzielnych zestawów kart z danych po jednym zestawie dla każdego strumienia.

Karta R

Strumień 4

Strumień 3

Strumień 2

Strumień 1

Strumień 4

Strumień 3

Strumień 2

Karta

Strumień 1

Porównanie tych kart pokazuje, że średnia dla trzeciego strumienia jest wyższa niż dla pozostały...