konspektm1.pdf

(2001 KB) Pobierz
Konspekt do M-1
Konspekt do ĆwiczeŃ
Fizjologiia RoŚlin
M1
1
SPIS TREŚCI
str.
Roztwory . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3
Kolorymetria . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4
Kiełkowanie nasion . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5
śywienie mineralne roślin i gospodarka wodna . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 8
W p ł y w z a n i e c z y s z c z e n i a ś r o d o w i s k a n a w y b r a n e p r o c e s y
f i z j o l o g i c z n e r o ś l i n . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
18
Hormony roślinne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 22
Stres oksydacyjny . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26
Barwniki asymilacyjne . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 32
Fluorescencja chlorofilu a jako miara aktywności fotosyntetycznej liści . . . . . 38
Fotosynteza . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 43
Oddychanie . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 48
2
ROZTWORY
1. Sporządzanie roztworów
W celu przyrządzenia roztworu o określonym stęŜeniu molowym lub procentowym
naleŜy wyliczoną ilość danej substancji rozpuścić w mniejszej ilości wody (lub
innego rozpuszczalnika) niŜ Ŝądana objętość końcowa , a następnie uzupełnić
w kolbie miarowej lub cylindrze do Ŝądanej objętości.
StęŜenie molowe określa liczbę moli substancji w 1000 ml roztworu
Przykład : Sporządzić 500 ml, 100 mM roztworu sacharozy, masa molowa sacharozy
wynosi 342,30 g
342,30g rozpuszczone w 1000ml = roztwór 1 M
34,23 g ã 1000 ml
x ã 500 ml
X=17,11 g
Do sporządzenia 500 ml, 100 mM roztworu sacharozy naleŜy odwaŜyć 17,11 g
sacharozy, rozpuścić ją w ok. 350 ml wody po czym uzupełnić objętość do 500 ml.
StęŜenie procentowe – jest to liczba gramów substancji (w przypadku procentu
masowoobjętościowego % m/v) lub liczba mililitrów substancji (w przypadku
procentu objętościowego % v/v) rozpuszczona w 100 ml roztworu .
Przykład : Sporządzić 500 ml , 1% (m/v) roztworu sacharozy
1 g sacharozy rozpuszczony w 100 ml = roztwór 1%
1g ã 100 ml
x ã 500 ml
x = 5 g
Do sporządzenia 500 ml, 1% (m/v) roztworu sacharozy naleŜy odwaŜyć 5 g
sacharozy, rozpuścić ją w ok. 350 ml wody po czym uzupełnić objętość do 500 ml.
3
Przykład : Ile mililitrów 27% (m/v) roztworu NaCl potrzeba do sporządzenia 3000 ml
0,9% roztworu NaCl?
x ml • 27% = 3000 ml • 0,9%
x = 100 ml
NaleŜy 100 ml roztworu 27% uzupełnić do 3000 ml wodą.
KOLORYMETRIA
Kolorymetria jest metodą analizy chemicznej, w której podstawę ilościowego
oznaczania substancji w roztworze stanowi zaleŜność pomiędzy intensywnością
zabarwienia roztworu (absorpcją światła o określonej długości fali) a stęŜeniem
zawartej w niej substancji
Prawo LambertaBeera : absorbancja światła monochromatycznego jest wprost
proporcjonalna do grubości warstwy roztworu i stęŜenia roztworu
Molowy współczynnik absorbcji ( e ) kaŜdej substancji ma charakterystyczną wartość,
stałą dla danej długości fali świetlnej. Z wartości e moŜna obliczyć stęŜenie substancji
w mol/l ze wzoru
C = A / (
e
• l)
Gdzie: l – grubość warstwy roztworu, C – stęŜenie, A – odczytana absorbancja
UWAGA!
Aby wyliczyć ilość moli substancji na podstawie reakcji kolorymetrycznej naleŜy
znać wartość
e
, jak i równieŜ objętość badanej próby
4
426514249.001.png
KIEŁKOWANIE NASION
Kiełkowanie to zespół procesów zachodzących w nasieniu przygotowujących
zarodek do rozpoczęcia wzrostu i rozwoju siewki.
Kiełkowanie rozpoczyna się, gdy nasienie znajdzie się w warunkach umoŜliwiających
pęcznienie. Polega ono w pierwszej kolejności na imbibicyjnym pobieraniu wody przez
koloidy nasienia, co prowadzi do zwiększenia świeŜej masy i objętości nasion. Zdolne
do kiełkowania są tylko nasiona, których zarodki są Ŝywe i odpowiednio dojrzałe.
Procent Ŝywych, zdolnych do kiełkowania nasion danego zbioru nazywamy zdolnością
do kiełkowania. Wskaźnikiem stopnia Ŝywotności nasion jest energia kiełkowania – tj.
procent nasion kiełkujących w odpowiednio krótkim czasie. Określenie obu tych
wielkości jest istotne dla oceny nasion jako materiału siewnego.
Kiełkowanie jest uwarunkowane czynnikami środowiska zewnętrznego przede
wszystkim dostępnością wody, temperaturą, światłem. W zaleŜności od reakcji na
światło nasiona dzielimy na: fotowraŜliwe dodatnio lub ujemnie lub teŜ nie wykazujące
fotowraŜliwości. Przykładem nasion praktycznie niewraŜliwych na światło są nasiona
rzepaku, natomiast dodatnia fotowraŜliwością charakteryzują się nasiona sałaty
odmiany Grand Rapids.
Regulacja kiełkowania przez środowisko odbywa się za pośrednictwem systemu
fitochromowego. W regulacji kiełkowania nasion uczestniczą hormony takie jak
gibereliny, cytokininy czy kwas abscysynowy.
Podczas kiełkowania zachodzą w nasionach głębokie zmiany biochemiczne
i fizjologiczne. Uwodnienie nasion wzmaga natęŜenie oddychania i aktywność
enzymów zwłaszcza hydrolitycznych, które ulegają aktywacji lub są syntetyzowane de
novo .
Stwierdzono, Ŝe w regulacji syntezy a amylazy – enzymu hydrolizujacego skrobię
w bielmie ziarniaków zbóŜ uczestniczy giberelina.
Celem ćwiczenia jest obserwacja zmian aktywności
a
amylazy i zawartości skrobi
podczas kiełkowania ziarniaków jęczmienia oraz pęcznienia i hydrolizy skrobi
w bulwach ziemniaka.
5
Zgłoś jeśli naruszono regulamin