Becnel Rexanne - Kameleon.pdf - Becnel Rexanne - cymmes

REXANNE BECNEL

KAMELEON

Rok 1844. Londyn, Anglia

Eliza zawsze uważała oficjalną salę jadalną za najmniej pociągające ze wszystkich

pomieszczeń w Diamond Hall, londyńskiej rezydencji rodziców. Komnata przypominała

jaskinię: wielka i zdobna ponad potrzebę. Tego zaś wieczoru była na dodatek zbyt zatłoczona

- choć powinna się z tego cieszyć, gdyż goście zasypywali Elizę komplementami i życzeniami

szczęścia. Zobaczyła, jak ojciec, siedzący po drugiej stronie połyskliwego mahoniowego

stołu, gęsto zastawionego srebrem z Emes, markową chińską porcelaną i waterfordzkim

szkłem, daje ukradkowego kuksańca Michaelowi. Po chwili młodzieniec posłusznie wstał.

Oczy obecnych zwróciły się ku niemu wyczekująco. Nie bez powodu! Michael Geoffrey

Johnstone - jedyny spadkobierca hrabiego Marley, wicehrabia Cregmore - promieniował

naturalną charyzmą. Gdziekolwiek był, skupiał na sobie uwagę otoczenia. Oczywiście,

pomagały mu w tym szerokie bary, złociste loki i profil, przypominający greckie posągi,

którym przyglądała się Eliza, studiując dzieje starożytne.

Kiedy przemawiał, wszyscy słuchali uważnie. Ojciec często przytaczał jej kolejną z

wnikliwych opinii Michaela. Jej najmłodszy brat, Perry, naśladował go w sposobie układania

włosów i wiązania fontazia, a najstarszy, LeClere, starał się przypominać swoje bożyszcze w

sposobie chodzenia i mówienia - co mu się całkiem nieźle udawało. Czyż nie dość było

powszechnego uwielbienia, by wzbudzić w niej chęć ucieczki do własnego pokoju? Chętnie

wymówiłaby się bólem głowy, lecz dzisiaj właśnie nie wojno jej było tego uczynić, gdyż

wszyscy obecni zebrali się, by świętować jej urodziny. Solenizantce wypadało wyglądać na

zadowoloną.

- Za zdrowie panny Elizy Wiktoryny Thoroughgood.

-... która wkrótce stanie się lady Cregmore - dorzucił siedzący nieco niżej LeClere.

- Jako żywo! - dodał Perry. - Moja siostrzyczka już długo nie będzie mną rządzić,

zamiast tego okręci ciebie wokół swojego małego paluszka! - Roześmiał się do Michaela. Ten

mrugnął do niego porozumiewawczo, a jego kształtne wargi wygięły się we wdzięcznym

uśmiechu. Ze swobodą człowieka o dużym obyciu towarzyskim przezornie zaczekał, aż

ucichnie fala chichotu, obiegająca stół, zanim podjął toast:

- Za zdrowie mojej najdroższej Elizy z okazji ukończenia dziewiętnastego roku życia.

Życzę jej wiele szczęścia!

Podniósł kryształowy kielich o pozłacanych brzegach i wypił duszkiem wino, po czym

zwrócił uśmiechniętą twarz wprost do dziewczyny:

- Mam nadzieję, że w przyszłym roku będę gospodarzem na przyjęciu urodzinowym z

okazji twoich dwudziestych urodzin, które odbędzie się w naszym wspólnym domu. loby było

ono równie huczne i wesołe jak dzisiejsze!

Bólu głowy Eliza sobie nie wymyśliła, a na dźwięk toastu zawierającego aluzję do

czekającego ją małżeństwa - z najbardziej popularnym i cenionym kawalerem Anglii! -

wzmógł się tak, że skronie dziewczyny pulsowały gorączką. Rosnąca wrzawa, kolejne toasty,

dreptanie służby napełniającej od nowa kielichy ekskluzywnym szampanem Veuve Cliqot,

głosy gości rozbawionych napitkiem i atmosferą udanego przyjęcia - wszystko to budziło w

Elizie przerażenie. Głowa jej pękała, w piersiach brakło tchu. Choć ostatnio cieszyła się

dobrym zdrowiem, zaczęła się obawiać, czy nie dostanie przy gościach jednego ze swoich

dawnych ataków. Rzuciła zrozpaczone spojrzenie matce. Konstancja Thoroughgood siedziała

daleko, gdyż stół w tej olbrzymiej jadalni był aż do przesady długi, lecz bezbłędnie

rozpoznała wyraz twarzy córki. Wciąż utrzymując na obliczu wdzięczny, pełen spokoju

uśmiech, kiwnęła ręką majordomusowi, a kiedy ten dał sygnał dzwonkiem, podniosła się od

stołu.

- Myślę, iż nadszedł czas, by panie udały się na krótki wypoczynek - powiedziała. -

Mój drogi? Gerald Thoroughgood przełknął resztę szampana i wstał, ocierając usta pięknie

haftowaną lnianą serwetką.

- Oczywiście, moja droga. Panowie, oddalmy się do palarni. Mam niezłe cygara z

Indii Zachodnich. Eliza zapomniała o dokuczliwych słowach Perry'ego sprzed chwili z

wdzięczności, że to on, a nie Michael, odsunął jej krzesło i pomógł wstać od stołu. Obawiała

się bowiem, że gdyby to Michael Johnstone, wzór wszelkich cnót, ujął ją pod łokieć, resztka

powietrza uciekłaby ze ściśniętych płuc i mogłaby zadusić się na śmierć.

Czemu rodzice wpadli na pomysł, by połączyć ją z tym wzorcem doskonałości?

Owszem, ich związek wydawał się dobrany, gdyż na pozór wiele ich łączyło: pozycja

społeczna i bogactwo. Lecz podczas gdy on był niezwykle przystojny, piękny aż do przesady,

Eliza - choć nie brakowało jej urody, o czym gorąco zapewniało kilku wcześniejszych

kandydatów do ręki - nie mogła się z nim równać w tym względzie. Poza tym Michael był

bystry, obyty towarzysko i wygadany. Czy to na polowaniu, w pokoju bilardowym, czy w

Izbie Lordów, ten młody Anglik zawsze czuł się panem sytuacji. Eliza dobrze o tym

wiedziała! Bezustannie przypominały jej to pochwalne pienia rodziców, braci i wszystkich

pozostałych krewnych.

Ona zaś była inna: nieśmiała, kryjąca się w cieniu myszka, pragnąca jedynie znaleźć

cichy kącik do czytania czy ręcznych robótek. Nie miała w naturze nic z błyskotliwości, nie

była nawet zabawna. Kuzynka Jessica Haberton zdecydowanie bardziej nadawałaby się na

żonę Michaela. Dlaczego nie zalecał się raczej do niej? Eliza nie potrafiła tego zrozumieć.

Oczywiście, na początku czuła się zaszczycona jego atencją.

W sezonie przyjęć Michael stawiał się na każdym balu, w którym brała udział, tańczył

z nią tak często, jak tylko było to możliwe w granicach dobrego wychowania. Co najmniej raz

w tygodniu składał jej wizyty, za każdym razem przynosząc troskliwie dobrany drobny

podarek: emaliowany naparstek, szkatułkę na przybory, ozdobioną jej inicjałami,

poduszeczkę do igieł, naszywaną maleńkimi muszelkami... Właśnie w tym czasie, gdy jego

intencje stały się jasne, Eliza zaczęła odczuwać pierwsze objawy paniki. Poślubiwszy

Michaela, będzie musiała prowadzić nie jeden, a kilka domów, organizować przyjęcia dla

licznej hordy jego przyjaciół i jeszcze liczniejszej - wspólników w interesach. Jednym

słowem, czekała ją rola, jaką w życiu jej ojca pełniła matka, tyle że na większą skalę.

Co prawda Eliza dumna była ze swego domu i uwielbiała wprowadzać w nim

upiększenia; lecz obawiała się drugiej części obowiązków małżonki: nie była dobra w

zabawianiu towarzystwa. Jej matka to co innego! Bez wysiłku przyciągała do siebie ludzi i

miała dar stwarzania atmosfery, w której goście czuli się swobodnie i mogli bawić się wesoło.

Eliza zdawała sobie sprawę, że nigdy nie zdoła opanować tej umiejętności. Nawet nie

wiedziałaby, od czego zacząć. Poza tym była chora. Od urodzenia nie cieszyła się dobrym

zdrowiem.

Och, czemu musi wyjść za mąż za Michaela? Czemu w ogóle musi wychodzić za

mąż? Tysiąckroć bardziej wolałaby zostać w domu - w każdym razie przynajmniej przez kilka

najbliższych lat. - Skarbie, czy dobrze się czujesz? - spytała matka, chwytając ją pod ramię i

kierując się do salonu. - Czyżbyś znowu miała trudności z oddychaniem?

- Gdybym mogła przez chwilę zostać sama... - szepnęła dziewczyna drżącym i słabym

głosem. Konstancja Thoroughgood bez zbędnych komentarzy popchnęła córkę w stronę

sypialni, zarezerwowanej specjalnie dla Elizy na parterze rozległej rezydencji. Wciąż

uważano ją za zbyt słabą, by mogła codziennie wspinać się po schodach wiodących do pokoi

sypialnych. Ostrzegano ją, że taki wysiłek zbytnio obciążałby słabe płuca i mógłby

doprowadzić do ataku duszności, jakie miewała w dzieciństwie. Ale Eliza wolałaby cierpieć

katusze wspinaczki po schodach niż małżeństwo z Michaelem.

- Klotyldo, czy nie sądzisz, że należy przygotować namiot parowy? - zwróciła się

Konstancja do wiernej pokojówki, gdy tylko znalazły się za zamkniętymi drzwiami pokoju. -

A może wystarczy, jeśli rozluźnię nieco suknię i zwilżę jej nadgarstki i szyję... Szybko, mamy

zaledwie kilka minut. Spojrzała na córkę łagodnymi orzechowymi oczami:

- Elizo, kochanie. Postaraj się opanować podniecenie. To przecież tylko przyjęcie

urodzinowe! - Tak, mamo - posłusznie odrzekła dziewczyna. Lecz gdy oparła głowę na

poduszkach zdobnej złotym reliefem kanapy w greckim stylu, powieki same opadły jej na

oczy. - Spróbuję - dodała jeszcze wątlejszym głosem.

Wywarło to na jej rodzicielce pożądany efekt: matka ujęła dłoń Elizy i zaczęła po

cichu mierzyć jej puls.

- Czy teraz oddycha ci się nieco lżej? Powoli. I licz oddechy, jak ci radził doktor

Smalley. Uspokój się... to tylko przyjęcie urodzinowe - powtórzyła głosem dalece mniej

pewnym niż poprzednio.

Dziewczyna wykorzystała nadarzającą się okazję:

- Wiem, że to tylko przyjęcie, ale Michael... i myśl o nadchodzącym weselu... Mamo,

proszę, porozmawiaj jeszcze raz z papą. - Otworzyła oczy i błagalnie wpatrzyła się w twarz

matki.

- Proszę, obiecaj, że go namówisz, by ponownie rozważył całą sprawę!

Po chwili milczenia Konstancja zmarszczyła czoło.

- Klotyldo, zostaw nas same. - Gdy pokojowa opuściła sypialnię, ujęła dłonie

dziewczyny.

- Małżeństwo to twój obowiązek, wiesz o tym doskonale. Ojciec dołożył starań, by

znaleźć ci taką partię jak Michael, dobry i wykształcony człowiek. Jego szlachetna krew i

nasz majątek wspaniale się uzupełniają.

- Tak... Michael z pewnością jest chodzącą doskonałością - przyznała Eliza z goryczą.

- Nie pojmuję twych wahań, córeczko. Zachowujesz się tak, jak gdyby brak wad

przynosił mu ujmę!

Eliza uniosła się nieco na kremowo - złotych poduszkach kanapy i oparła stopy na

drogocennym antyku, który wyścielał podłogę: dywanie z Aubusson.

- On jest bez skazy, a ja... w porównaniu z nim jestem żałosna!

- Elizo! To nieprawda! Jesteś urocza. Każdy mężczyzna byłby zachwycony, żeniąc się

z tobą.

Dziewczyna rzuciła matce bolesny uśmieszek.

- Przyznaję, że tworzymy „uroczą parę”, jak powtarzają do znudzenia wszyscy

znajomi, i z pewnością również wszyscy nieznajomi, odkąd ty i papa ogłosiliście nasze

zaręczyny. Lecz nie o to chodzi, mamo, chodzi o coś poważniejszego. To sięga głębiej, on

jest... - Urwała, nie potrafiąc znaleźć odpowiednich słów wyjaśnienia. - Michael jest... zbyt

Becnel Rexanne - Kameleon.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: