Woloszanski Boguslaw - Sensacje XX wieku - Agonia

tytu ł : "Tajna wojna Hitlera"

autor: bogus ł aw wo ł osza ń ski

tytul

Agonia

By ł o co ś niepoj ę tego w decyzji Hitlera rzucaj ą cego armie do walki w

Ardenach w grudniu 1944 roku. W rozsypuj ą cej si ę machinie wojennej Trzeciej

Rzeszy potrafi ł zebra ć ponad ć wier ć miliona ż o ł nierzy, dziesi ą tki tysi ę cy

pojazdów, 1100 czo ł gów, w tym najnowocze ś niejsze i najwi ę ksze Królewskie

Tygrysy, setki tysi ę cy ton amunicji, paliwa, zaopatrzenia i skierowa ć

wojska do walki na zachodzie, cho ć najwi ę ksze niebezpiecze ń stwo nadci ą ga ł o

ze wschodu. Armie radzieckie stan ęł y nad Wis łą , aby zebra ć si ł y i na rozkaz

Stalina czeka ć , a ż Niemcy wypal ą Warszaw ę . By ł o oczywiste, ż e lada miesi ą c

rusz ą z nadwi ś la ń skich przyczó ł ków do Berlina, maj ą c przed sob ą ju ż tylko

jedn ą barier ę : Odr ę . Dlaczego wi ę c w tym krytycznym czasie Hitler nie

wzmocni ł obrony na wschodzie, lecz nadzwyczajne si ł y skierowa ł do walki w

Ardenach? Mo ż na to porówna ć do pos ł ania stra ż y po ż arnej, aby wypompowywa ł a

wod ę z zalanej piwnicy, gdy p ł on ął dom!

Ofensywa z Ardenów mia ł a doprowadzi ć do rozdzielenia wojsk ameryka ń skich

na po ł udniu od brytyjskich na pó ł nocy i umo ż liwi ć doj ś cie do odleg ł ego o

1607km portu w Antwerpii, opanowanie za ś portu mia ł o odci ąć wojska

alianckie od zaopatrzenia. Osi ą gn ą wszy to Hitler móg ł zak ł ada ć , ż e

powstrzyma post ę p wojsk aliantów w stron ę granic Rzeszy na 8-10 tygodni, a

tymczasowa stabilizacja frontu na Zachodzie pozwoli przerzuci ć si ł y na

centralny odcinek frontu wschodniego. I co dalej?

Czy rozbi ł by anglo-ameryka ń sk ą machin ę wojenn ą tak, aby nie by ł a zdolna

kontynuowa ć pochodu w stron ę granic Rzeszy? Nie!

Czy zmieni ł by w jakikolwiek sposób sytuacj ę strategiczn ą ? Nie!

Czy zatrzyma ł by armie radzieckie nad Wis łą , uniemo ż liwiaj ą c ofensyw ę na

Berlin? Nie!

Jaki ż wi ę c sens mia ł a ta wielka operacja w Ardenach? Oczywi ś cie mo ż na na

wszystkie pytania odpowiedzie ć naj ł atwiej: Hitler straci ł kontakt z

rzeczywisto ś ci ą . Ju ż wcze ś niej usun ął ze swojego otoczenia najbardziej

warto ś ciowych dowódców i doradców, a otoczony miernotami i pochlebcami nie

potrafi ł w ł a ś ciwie kierowa ć wojskami i pa ń stwem. Jest to

t ł umaczenie-wytrych, który umo ż liwia wyja ś nienie ka ż dej sytuacji z Ii wojny

ś wiatowej, ale prowadzi do stworzenia ca ł kowicie fikcyjnego obrazu wielkich

wydarze ń w historii. Jak ż e mo ż na uwa ż a ć Hitlera za wariata, podejmuj ą cego

decyzje w napadach histerii czy sza ł u? Kierowanego przez doktora-szarlatana

i astrologów?! Na jakiej podstawie? Przecie ż by ł to nadzwyczaj zr ę czny,

przebieg ł y i skuteczny polityk!

Obj ął w ł adz ę w Niemczech w 1933 roku, gdy pa ń stwo to, ś ladem ca ł ego

ś wiata, tkwi ł o w wielkim kryzysie gospodarczym, który zrodzi ł n ę dz ę ,

bezrobocie, zapa ść przemys ł u. To nie Hitler wyci ą gn ął Niemcy z kryzysu

gospodarczego, gdy ż przemys ł tego pa ń stwa by ł na tyle rozbudowany i silny,

aby znie ść wszystkie wstrz ą sy. Jednak on dokona ł czego ś wi ę cej: zjednoczy ł

i zmobilizowa ł spo ł ecze ń stwo do ogromnego wysi ł ku.

W nieprawdopodobnym tempie rozwin ął produkcj ę zbrojeniow ą , cho ć traktat

wersalski i francuskie komisje strzeg ą ce wykonania jego postanowie ń

skutecznie kr ę powa ł y wszelkie przygotowania do uruchomienia w Niemczech

produkcji samolotów i czo ł gów. Sprzyja ł o mu co prawda pob ł a ż anie Wielkiej

Brytanii, przyznaj ą cej, ż e postanowienia wersalskie by ł y zbyt surowe dla

Niemców i nale ż y kraj ten traktowa ć jako barier ę chroni ą c ą Europ ę Zachodni ą

przed bolszewizmem, ale niewielka to pomoc w budowaniu w ci ą gu paru lat

najpot ęż niejszej i najnowocze ś niejszej armii na ś wiecie!

Hitler potrafi ł dostrzec i da ć mo ż liwo ś ci dzia ł ania najzdolniejszym i

najbardziej twórczym strategom i dowódcom, którzy opracowali "tajn ą bro ń " -

doktryn ę wojny b ł yskawicznej. W tym samym czasie w Wielkiej Brytanii i

Francji teoretycy, którzy domagali si ę stworzenia nowej armii, tacy jak sir

Strona 1

Woloszanski Boguslaw - Sensacje XX wieku - Agonia

Basil Liddell Hart czy Charles de Gaulle, bezskutecznie pukali do drzwi

ministrów wojny, premierów i komisji parlamentarnych, pisali ksi ąż ki, które

tylko ś ci ą ga ł y na nich niech ęć rz ą dz ą cych.

W bezpo ś rednim s ą siedztwie Francji, Wielkiej Brytanii, W ł och, Zwi ą zku

Radzieckiego - mocarstw, z których ka ż de dysponowa ł o wi ę kszym potencja ł em

gospodarczym i militarnym ni ż Niemcy podejrzliwie obserwuj ą cych ka ż dy jego

ruch, potrafi ł zerwa ć traktat wersalski, przywróci ć obowi ą zkow ą s ł u ż b ę

wojskow ą , zbudowa ć pot ę g ę militarn ą , która pozwoli ł a mu zastraszy ć s ą siadów

i dyktowa ć warunki silniejszym. Uzyska ł zgod ę mocarstw zachodnich na

przy łą czenie Austrii i zaj ę cie cz ęś ci Czechos ł owacji. Potrafi ł okpi ć

Neville'a Chamberlaina, premiera Wielkiej Brytanii, Edouarda Daladiera,

premiera Francji. Umia ł zastraszy ć Kurta von Schuschnigga, kanclerza

Austrii i Emila Hach ę , prezydenta Czechos ł owacji. Potrafi ł zawrze ć pakt z

najbardziej znienawidzonym wrogiem - Józefem Stalinem oraz uzyska ć jego

pomoc i wspó ł prac ę w najbardziej prze ł omowym momencie.

I wreszcie rok 1939. Gdy dowódcy niemieccy protestowali przeciwko

rozpocz ę ciu wojny argumentuj ą c, ż e si ł y l ą dowe i morskie nie s ą gotowe, i

roztaczaj ą c wizj ę interwencji demokratycznych mocarstw, Hitler podj ął

decyzj ę , ż e armie maj ą dokona ć agresji na Polsk ę . I wygra ł . W 1940 roku,

wbrew ostrze ż eniom dowódcy marynarki wojennej, kaza ł rozpocz ąć inwazj ę na

Norwegi ę i podbi ł to pa ń stwo, przeprowadzaj ą c swoje okr ę ty pod bokiem

pot ęż nej Royal Navy. W maju 1940 roku skierowa ł Wehrmacht na Belgi ę ,

Holandi ę i Francj ę i zwyci ęż y ł , cho ć na drodze pochodu jego wojsk by ł y

pot ęż ne belgijskie twierdze Eben Emael i Namur, niezdobyte umocnienia linii

Maginota, cho ć po łą czone wojska tych pa ń stw, wsparte przez Brytyjski Korpus

Ekspedycyjny, by ł y silniejsze od jego wojsk. W 1941 roku rzuci ł Wehrmacht

na podbój Zwi ą zku Radzieckiego bronionego przez gigantyczn ą Armi ę Czerwon ą .

Mia ł 3,5 tysi ą ca czo ł gów, gdy Rosjanie mogli rzuci ć do boju a ż 22 tysi ą ce.

Mia ł 3 tysi ą ce samolotów, gdy Rosjanie mieli ich 8 tysi ę cy. I mimo tak

wielkiej przewagi liczebnej wroga, jego armie przez pó ł roku gna ł y

radzieckie wojska na ca ł ym wielkim froncie rozci ą gaj ą cym si ę od Ba ł tyku do

Morza Czarnego. Jedynie kosztem niewyobra ż alnych wyrzecze ń , zniszcze ń i

ofiar uda ł o si ę Rosjanom zatrzyma ć Wehrmacht.

Na jakiej wi ę c podstawie uznaje si ę tego cz ł owieka za psychopat ę ,

szale ń ca, lekcewa żą cego rady i ostrze ż enia do ś wiadczonych strategów?

W grudniu 1941 roku, gdy wojska niemieckie stan ęł y pod Moskw ą , Hitler

zwolni ł dowódców, których uzna ł za winnych kl ę ski. Mia ł do tego pe ł ne

prawo. To oni odwiedli go od s ł usznego zamierzenia, ż eby posuwa ć armie w

stron ę Leningradu i Kaukazu, a nie uderza ć na Moskw ę . W grudniu 1941 roku

zabrania ł dowódcom wycofywania wojsk spod stolicy Zwi ą zku Radzieckiego, co

t ł umaczy si ę jako kr ę powanie decyzji dowódców, przejmowanie ich uprawnie ń ,

ograniczanie manewru, kierowanie wojskami z odleg ł o ś ci tysi ą ca kilometrów.

A przecie ż by ł a to jedyna rozs ą dna decyzja, jak ą w tamtym czasie móg ł

podj ąć dowódca, który chcia ł uchroni ć swoje wojska przed ca ł kowit ą kl ę sk ą .

Có ż bowiem by si ę sta ł o, gdyby zezwoli ł na wycofanie oddzia ł ów, na które

napiera ł nieprzyjaciel. Ż o ł nierze uchodziliby na zachód, pozostawiaj ą c

ci ęż ki sprz ę t, umocnienia i ca łą infrastruktur ę , konieczn ą dla

funkcjonowania armii: lotniska, stacje kolejowe, punkty prze ł adunkowe,

magazyny paliwa i cz ęś ci zamiennych. Istnia ł o zbyt du ż e prawdopodobie ń stwo,

ż e wycofywanie wojsk przed napieraj ą cym wrogiem zamieni si ę w paniczn ą

ucieczk ę , której nikt nie móg ł by opanowa ć .

Pope ł nia ł b łę dy. Podejmowa ł z ł e decyzje. Ale który z przywódców mocarstw

by ł od tego wolny? Jak ż e blisko totalnej katastrofy by ł Franklin D.

Roosevelt upieraj ą c si ę , ż e w sierpniu 1942 roku trzeba wys ł a ć pi ęć

brytyjskich i ameryka ń skich dywizji na kana ł La Manche, aby zdoby ł y brzegi

Francji. Ile ż strasznych b łę dów, kosztuj ą cych ż ycie tysi ę cy i dziesi ą tek

tysi ę cy ż o ł nierzy, pope ł niali dowódcy radzieccy (Stalin, Budionny,

Woroszy ł ow), brytyjscy (Montgomery, Harris), ameryka ń scy (Halsey, Lucas),

japo ń scy (Yamamoto, Kurita). Krwawa historia Ii wojny roi si ę od b łę dów

polityków i dowódców, a nikt nie zarzuca im utraty zmys ł ów.

Wizerunek Hitlera-szale ń ca stworzy ł a stalinowska propaganda, aby

uwypukli ć zas ł ugi Armii Czerwonej jako tej, która uwolni ł a Europ ę i Niemców

Strona 2

Woloszanski Boguslaw - Sensacje XX wieku - Agonia

od ob łą ka ń ca skazuj ą cego na zag ł ad ę nie tylko miliony Ż ydów, ludno ść

podbitych pa ń stw, ale tak ż e w ł asny naród. By ć mo ż e w ostatnich tygodniach

1945 roku, gdy Trzecia Rzesza rozsypywa ł a si ę w gruzy, Hitler straci ł

poczucie rzeczywisto ś ci. Ł atwym wi ę c zabiegiem propagandowym by ł o

przeniesienie cech takiego Hitlera, za ł amanego, zamkni ę tego w bunkrze,

poruszaj ą cego si ę z trudem mi ę dzy krzes ł ami ustawionymi co par ę kroków na

korytarzach, czekaj ą cego na ingerencj ę Opatrzno ś ci, na ca ł y okres jego

w ł adzy. By ł wtedy strz ę pem cz ł owieka, ale nie by ł ob łą kany. Nie by ł

wariatem. Nawet podczas ostatnich dni Berlina w jego zachowaniu nie

znajdziemy niczego, co wskazywa ł oby na chorob ę umys ł ow ą , ob łę d. By ć mo ż e

trawi ł a go choroba Parkinsona - zeznania ś wiadków relacjonuj ą cych jego

zachowanie pozwalaj ą na taki wniosek - ale bezpo ś rednich dowodów na to nie

ma.

Je ż eli zachowywa ł sprawno ść umys ł u, to jak wyt ł umaczy ć , ż e w grudniu 1944

roku skierowa ł ć wier ć milionowe wojsko na zachód zamiast na wschód? Czym

mo ż na wyja ś ni ć ten rozkaz, je ż eli nie ob łę dem lub, co najmniej, utrat ą

kontaktu z rzeczywisto ś ci ą ?

A jednak za decyzj ą rozpocz ę cia kontrofensywy w Ardenach kryje si ę

logiczna i przebieg ł a gra. To konsekwencja tajnej wojny, któr ą Hitler

rozpocz ął bardzo wcze ś nie, w grudniu 1941 roku, i prowadzi ł konsekwentnie

do ko ń ca.

tytul

Niezwyk ł a misja

dowódcy lotnictwa

3 3 75 0 2 108 1 4b 1 74 1

- Herr Generalfeldmarschall - adiutant, podpu ł kownik Konrad, widoczny

przez du ż e okna w drzwiach odgradzaj ą cych salonk ę Hermanna Gringa*1 od

niewielkiego korytarzyka, zastuka ł w szyb ę .

- Co znowu? - feldmarsza ł ek w zwiewnej jedwabnej tunice si ę gaj ą cej do

po ł owy ł ydek, oparty o framug ę okna wagonu obserwowa ł ś wiat ł a niewielkiego

miasta, w którym zatrzyma ł si ę jego poci ą g sztabowy. By ł pó ź ny sobotni

wieczór 27 sierpnia 1939 roku. Za kilka dni mia ł a rozpocz ąć si ę wojna z

Polsk ą i Gring jecha ł do Oranienburga, niewielkiego miasta na pó ł noc od

Berlina, gdzie mie ś ci ł a si ę kwatera g ł ówna Luftwaffe. Stamt ą d mia ł dowodzi ć

dzia ł aniami podleg ł ych mu wojsk lotniczych.

- Pan Dahlerus jest na stacji i prosi o przyj ę cie.

- Sk ą d si ę tutaj wzi ął ?Dawa ć go! - Gring wyra ź nie si ę o ż ywi ł . Podszed ł

do drzwi, aby obserwowa ć w ś wietle lamp peronu, jak jego go ść wspina si ę po

stopniach wagonu i, mijaj ą c adiutanta w w ą skim korytarzyku, wchodzi do

salonki.

- Witam pana, Dahlerus. Jak pan si ę tutaj znalaz ł ? - Gring wyci ą gn ął

r ę k ę na powitanie. By ł wyra ź nie zadowolony z tej wizyty.

- Dzisiaj po po ł udniu, tu ż po rozmowie z lordem Halifaxem wystartowa ł em z

Croydon - Dahlerus mówi ł o londy ń skim lotnisku. - Wieczorem by ł em w

Berlinie, gdzie dowiedzia ł em si ę , ż e wyjecha ł pan swoim poci ą giem. Dano mi

jednak samochód, ż ebym móg ł pana, panie marsza ł ku, do ś cign ąć tutaj w

Friedrichswalde, tak si ę chyba nazywa ta mie ś cina. Prosz ę , to jest list do

pana...

- W sam ą por ę . Czy przegl ą da ł pan pras ę ? - Gring wskaza ł na gazety

Strona 3

Woloszanski Boguslaw - Sensacje XX wieku - Agonia

le żą ce na stoliku pod oknem. Z dalekawida ć by ł o wielkie tytu ł y: "Ca ł kowity

chaos w Polsce! Niemieckie rodziny uciekaj ą !", "Trzy niemieckie samoloty

pasa ż erskie ostrzelane przezPolaków!", "Ca ł a Polska w wojennejgor ą czce!

1,5 mln m ęż czyzn zmobilizowanych!", "Wiele niemieckich domostw w

p ł omieniach!"

Dahlerus kiwn ął g ł ow ą , ale nie odpowiedzia ł .

Gring rozerwa ł kopert ę i wyci ą gn ął list niecierpliwie, jak cz ł owiek

oczekuj ą cy wa ż nej wiadomo ś ci.Szybko jednak odda ł kartk ę siedz ą cemu w

fotelu obok Dahlerusowi.

- Mój angielski nie jest taki dobry- powiedzia ł . - Prosz ę mi pomóc.

Dahlerus zacz ął t ł umaczy ć list od lorda Halifaxa*2, brytyjskiego ministra

spraw zagranicznych, który wyra ż a ł pragnienie swojego rz ą du znalezienia

pokojowego rozwi ą zania nabrzmia ł ej sytuacji w Europie, a wi ę c akceptowa ł

podj ę cie negocjacji, które mia ł yby zapobiec wybuchowi wojny z Polsk ą .

Gring zerwa ł si ę z miejsca. By ł wyra ź nie podekscytowany. Kilka dni

wcze ś niej szykowa ł si ę do lotu do Londynu. 21 sierpnia przekaza ł przez

swoichpo ś redników premierowi Chamberlainowi*3, ż e gotów jest w tajemnicy

przyby ć do Wielkiej Brytanii. Chamberlain wyrazi ł zgod ę , ż eby 23 sierpnia

odby ł y si ę tajne negocjacje, i zasugerowa ł , ż e najlepszym miejscem by ł aby

posiad ł o ść w Chequers. Gring mia ł wyl ą dowa ć na zapomnianym lotnisku w

Bovington, sk ą d samochód polnymi drogami zawióz ł by go do posiad ł o ś ci

premiera. Jednak Hitler ostatecznie wycofa ł si ę z planu wys ł ania Gringa do

Wielkiej Brytanii, czego ten nie móg ł przebole ć . By ł tak blisko

decyduj ą cego rozstrzygni ę cia, które przynios ł oby mu wielk ą chwa łę . Wierzy ł ,

ż e podczas osobistego spotkania z premierem sk ł oni ł by go do wycofania

gwarancji dla Polski, tak aby Niemcy uzyska ł y woln ą r ę k ę , nie ryzykuj ą c

zatargu z Wielk ą Brytani ą . List lorda Halifaxa wskazywa ł , ż e brytyjscy

politycy nie odrzucili tej mo ż liwo ś ci i w dalszym ci ą gu gotowi byli dobi ć

targu: za żą da ć od Polski oddania Niemcom Gda ń ska, tak jak rok wcze ś niej

za żą dali od Czechos ł owacji przekazania Sudetenlandu. Gdyby Polska si ę nie

zgodzi ł a, a zapewne tak by si ę sta ł o, mogliby umy ć r ę ce i powiedzie ć

ś wiatu: "To g ł upota i krótkowzroczno ść ich polityków doprowadzi ł a ten naród

do zguby. Robili ś my wszystko, aby ich uchroni ć . Sami s ą sobie winni".

Gring kr ąż y ł po wagonie, odgarniaj ą c co chwil ę tunik ę , która, za ł o ż ona

dla odpoczynku, teraz wyra ź nie mu przeszkadza ł a. Wiedzia ł , ż e lordHalifax,

autor listu, by ł politykiem nad wyraz spolegliwym, który robi ł wszystko,

aby Wielka Brytania mog ł a pozby ć si ę zobowi ą za ń wobec Polski, zw ł aszcza w

ostatnich dniach sierpnia, gdy wojska niemieckie ci ą gn ęł y nad granic ę z

Polsk ą . Si ę gn ął po przycisk dzwonka, aby przywo ł a ć swojego adiutanta.

- Chc ę , aby zatrzymano poci ą g na nast ę pnej stacji. Niech tam czeka na

mnie samochód.

Odwróci ł si ę do Dahlerusa:

- Wracamy do Berlina. Fhrer musi by ć powiadomiony o tym li ś cie -

powiedzia ł podniecony.

Zna ł Birgera Dahlerusa, szwedzkiego przemys ł owca, prowadz ą cego w

Niemczech rozliczne interesy, od listopada 1934 roku, gdy ten wyst ą pi ł do

w ł adz tego pa ń stwa o zgod ę na po ś lubienie Niemki. W maju 1935 rokuGring

zwróci ł si ę do Szweda z pro ś b ą o przys ł ug ę : chcia ł zatrudni ć swojego

pasierba Thomasa von Kantzowa*4na dobrej posadzie w Szwecji, cooczywi ś cie

Dahlerus za ł atwi ł . W 1939 roku, gdy widmo wojny stawa ł o si ę coraz

wyra ź niejsze, Szwed, maj ą cy liczne kontakty w Londynie, kursowa ł mi ę dzy

stolicami Niemiec i Wielkiej Brytanii. Zastanawiaj ą ce by ł o to, ż eto

Gringowi Hitler przekaza ł misj ę prowadzenia nieoficjalnych negocjacji z

rz ą dem brytyjskim. Pomin ął Joachima von Ribbentropa, ministraspraw

zagranicznych, który cho ć by z racji dwóch lat sp ę dzonych w Londynie na

stanowisku ambasadora wydawa ł si ę bardziej predestynowanydo tej roli. Zna ł

wp ł ywowe osobisto ś ci, zwyczaje i polityk ę tego pa ń stwajak ma ł o kto. Jednak

Hitler zapewne zdawa ł sobie spraw ę , ż e brytyjscypolitycy nie cenili tego

Niemca i do ść ironicznie odnosili si ę do niego zewzgl ę du na liczne gafy i

Strona 4

Woloszanski Boguslaw - Sensacje XX wieku - Agonia

niezr ę czno ś ci, jakie pope ł nia ł w czasie swojejdyplomatycznej s ł u ż by w

Londynie. Sam te ż nie mia ł wysokiego mniemania o zdolno ś ciach Ribbentropa i

jego podw ł adnych. Pierwszego dniawojny, wyszed ł szy z gabinetu zauwa ż y ł

stoj ą cego w korytarzu ministraspraw zagranicznych wraz z dwoma doradcami.

Podszed ł do nich, szukaj ą c audytorium dla wyra ż enia rado ś ci, jaka go

przepe ł nia ł a.

- Post ę py naszych wojsk przechodz ą najwspanialsze marzenia! - mówi ł

podekscytowany. - Ca ł a kampania zako ń czy si ę , zanim zachodni dyplomaci

znajd ą czas na napisanie not protestacyjnych.

Ribbentrop u ś miechn ął si ę blado, gdy ż w wypowiedzi Hitlera zauwa ż y ł

wyra ź n ą niech ęć do dyplomatów, nie tylko z pa ń stw demokratycznych.Za ś

stoj ą cy obok Otto Abetz, doradca ministra do spraw francuskich,postanowi ł

wykorzysta ć okazj ę , aby b ł ysn ąć wiedz ą i zwróci ć na siebieuwag ę Hitlera.

Nie spodziewa ł si ę przykrej niespodzianki.

- Mein Fhrer, musimy by ć przygotowani, ż e Francja wypowie nam wojn ę .

Hitler patrzy ł na niego przez chwil ę zdumionym wzrokiem. Nagle odwróci ł

si ę do Ribbentropa i wzniós ł r ę ce do góry, jakby w ge ś cie rozpaczy.

- Prosz ę mi oszcz ę dzi ć werdyktów pana ekspertów - krzykn ął . - Dyplomaci

maj ą najwy ż sze pensje, dysponuj ą najnowocze ś niejszymi ś rodkami łą czno ś ci, a

zawsze daj ą z ł e odpowiedzi. Przewidywali wojn ę , gdywprowadzali ś my

obowi ą zkow ą s ł u ż b ę wojskow ą , gdy nasze wojska wesz ł y do Nadrenii, gdy

przy łą czyli ś my Austri ę , w czasie kryzysu sudeckiegoi zajmowania Pragi.

Albo olej w ich g ł owach jest tak zm ą cony przez ś niadania s ł u ż bowe, ż e nie

potrafi ą uzyska ć lepszego obrazu sytuacji w krajach, w których przebywaj ą ,

ni ż ja w Berlinie, albo moja polityka nie odpowiada im i fa ł szuj ą

informacje w swoich raportach, aby pi ę trzy ć przeszkody na mojej drodze.

Musi pan zrozumie ć , Ribbentrop, ż e w ko ń cuzdecydowa ł em si ę dzia ł a ć bez

opinii ludzi, którzy zawiedli mnie przy dziesi ą tkach okazji lub nawet mnie

ok ł amywali. I b ę d ę polega ł na mojej w ł asnej ocenie, która we wszystkich

przypadkach okaza ł a si ę lepsza ni ż radytych kompetentnych ekspertów.

Odwróci ł si ę i pozostawiaj ą c skonfundowanych dyplomatów znikn ął za

drzwiami swojego gabinetu. Oto dlaczego nie chcia ł odda ć w r ę ce Ribbentropa

i jego ludzi sprawy tak wa ż nej i delikatnej, jak prowadzenie tajnych

negocjacji z wrogimi rz ą dami.

Dlaczego zatem trzyma ł Ribbentropa na tak wa ż nym stanowisku szefa resortu

spraw zagranicznych? Poniewa ż by ł lojalny wobec ludzi, którzy kiedy ś oddali

mu du ż e przys ł ugi i pozostawali mu wierni, a do takich nale ż a ł Joachim von

Ribbentrop. Po raz pierwszy spotka ł Hitlera w sierpniu 1932 roku, gdy

wspólni znajomi zwrócili si ę do niego o po ś rednictwo mi ę dzy kanclerzem

Franzem von Papenem*5, którego dobrze zna ł , a Hitlerem, zmierzaj ą cym do

przechwycenia w ł adzy. Co prawda wst ę pne rozmowy zaaran ż owane przez

Ribbentropa zako ń czy ł y si ę niepowodzeniem,ale nie ustawa ł on w wysi ł kach,

aby wznowi ć rokowania, które mog ł y przynie ść Hitlerowi upragnione

stanowisko szefa rz ą du. 10 stycznia 1933 rokuw willi Ribbentropa,

malowniczo po ł o ż onej w podberli ń skiej dzielnicyDahlem, ponownie spotkali

si ę Hitler i Papen, którym towarzyszyli Gring,Heinrich Himmler, Ernst

Rhm i Oscar, syn prezydenta Hindenburga.Codziennie, a ż do 29 stycznia

posy ł a ł swój samochód, ż eby w najwi ę kszejtajemnicy Papen móg ł przyby ć do

jego domu, gdzie przybywa ł równie ż Hitler, którego samochód wje ż d ż a ł przez

tyln ą bram ę i chowa ł si ę w gara ż u. Gdy 30 stycznia Hitler zdoby ł stanowisko

kanclerza, uczyni ł Ribbentropa swoim doradc ą do spraw mi ę dzynarodowych. By ł

to bowiem jedyny oddany mu cz ł owiek, który mia ł obycie w ś wiecie:

ucz ę szcza ł do szkó ł we Francji i Wielkiej Brytanii, p ł ynnie pos ł ugiwa ł si ę

obydwoma j ę zykami, przez cztery lata przebywa ł w Kanadzie, a jako

sprzedawca win cz ę sto podró ż owa ł do s ą siednich krajów, a wi ę c wiedzia ł o

ż yciu w Zachodniej Europie i polityce wi ę cej ni ż inni z najbli ż szego

otoczenia Fhrera. 4 lutego 1938 roku Hitler mianowa ł go ministrem spraw

zagranicznych i tadata wiele wyja ś nia: przyst ę powa ł w ł a ś nie do ca ł kowitego

podporz ą dkowania sobie w ł adz pa ń stwowych i wojskowych. Na kluczowych

stanowiskach chcia ł mie ć ludzi ca ł kowicie oddanych, niekoniecznie

najlepszychi najm ą drzejszych. Oni mieli wiernie wykonywa ć jego rozkazy, a

Strona 5

Woloszanski Boguslaw - Sensacje XX wieku - Agonia — Notatnik.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: