odpowiedzi - poziom rozszerzony [maj].pdf - matura 2006 - tektur1991

Miejsce

na naklejkę

z kodem szkoły

dysleksja

MHS-R1A1P-062

EGZAMIN MATURALNY

Z HISTORII SZTUKI

Arkusz II

POZIOM ROZSZERZONY

Czas pracy 150 minut

ARKUSZ II

MAJ

ROK 2006

Instrukcja dla zdającego

1. Sprawdź, czy arkusz egzaminacyjny zawiera 11 stron (zadania

30 – 31). Ewentualny brak zgłoś przewodniczącemu zespołu

nadzorującego egzamin.

2. Arkusz zawiera dwie części. Część pierwsza wymaga analizy

formalnej dzieł, a część druga napisania wypracowania na jeden

z podanych tematów. Temat wybrany do opracowania podkreśl.

3. Pisz czytelnie. Używaj długopisu/pióra tylko z czarnym

tuszem/atramentem.

4. Nie używaj korektora, a błędne zapisy wyraźnie przekreśl.

5. Pamiętaj, że zapisy w brudnopisie nie podlegają ocenie.

6. Wypełnij tę część karty odpowiedzi, którą koduje zdający.

Nie wpisuj żadnych znaków w części przeznaczonej

dla egzaminatora.

7. Na karcie odpowiedzi wpisz swoją datę urodzenia i PESEL.

Zamaluj pola odpowiadające cyfrom numeru PESEL. Błędne

zaznaczenie otocz kółkiem i zaznacz właściwe.

Za rozwiązanie

wszystkich zadań

można otrzymać

łącznie

50 punktów

Życzymy powodzenia!

Wypełnia zdający przed

rozpoczęciem pracy

KOD

ZDAJĄCEGO

PESEL ZDAJĄCEGO

Egzamin maturalny z historii sztuki

OBRAZ A

Olga Boznańska, Dziewczynka z chryzantemami, 1894, olej na tekturze

OBRAZ B

Stanisław Wyspiański, Macierzyństwo, 1905, pastel na tekturze

Arkusz II

Egzamin maturalny z historii sztuki

Arkusz II

Część 1. - ANALIZA PORÓWNAWCZA (20pkt)

Zadanie 30.

Przeanalizuj strukturę wizualną obrazów A i B według podanych punktów:

A. Opis i cechy kompozycji (6 pkt)

Obraz A

Obraz B

− kształt pola obrazowego – prostokąt

pionowy

− kompozycja z jedną figurą

− portretowana dziewczynka ukazana

jest centralnie (en face)

− twarz dziewczynki, jej dłonie i bukiet

kwiatów tworzą pionowy owal

− kompozycja statyczna

− zamknięta (najważniejsze elementy

zostały zamknięte w granicach obrazu)

− w obrazie akcentowane są podziały

wertykalne

− dośrodkowa

− postać ujęta jest do bioder (3/4)

− dominantę dzieła stanowią twarz

portretowanej oraz bukiet kwiatów

pod jej ramieniem

− obraz jest dwuplanowy (dziewczynka

lekko odcina się od tła)

− kształt pola obrazowego – prostokąt

poziomy

− kompozycja wielofiguralna (występują

cztery postacie)

− twarze zebranych tworzą krąg,

a ich wzrok skupiony jest na główce

niemowlęcia

− kompozycja znacznie bardziej

zdynamizowana

− zdecydowanie otwarta

− podziały w obrębie kompozycji

przebiegają w wielu kierunkach

− ujęte są tylko twarze i ramiona postaci,

wyjątek stanowi karmiąca matka ujęta

do pasa

− kompozycja nie jest zrównoważona

− obraz jest płaski

B. Kolorystyka (4 pkt)

Obraz A

Obraz B

− w obrazie mamy do czynienia z szeroką

gamą barwną (występują zarówno

barwy ciepłe (np. twarz portretowanej),

jak i chłodniejsze (jej sukienka),

− zdecydowanie dominują wyszukane

szarości w licznych odmianach, także

kremowe biele i ciepła karnacja ciała

dziewczynki

− barwy są złamane

− w obrazie występują kontrasty

walorowe

− cienie i światła mają własny koloryt

− w obrazie zastosowano szeroką gamę

barwną

− występują zarówno czyste, dźwięczne

barwy, jak i złamane

− dominują stonowane zielenie i barwy

cieliste, z akcentami błękitu, żółcieni

i bieli

− w obrazie występują kontrasty

walorowe i temperaturowe

Egzamin maturalny z historii sztuki

Arkusz II

C. Światłocień i modelunek (4 pkt)

Obraz A

Obraz B

− źródło światła jest niewidoczne

− światło jest nieokreślone

− światło pada z lewej strony obrazu

oświetlając lewą część ciała

dziewczynki, podczas gdy prawa

pogrążana jest w cieniu

− najjaśniejszym punktem obrazu są

chryzantemy, najciemniejszym – fałdy

sukienki dziewczynki po prawej stronie

− światłocień miękko modeluje formy

− źródło światła jest niewidoczne

− światło jest nieokreślone

− plamy w obrębie poszczególnych form

są syntezą światła i barwy

− najjaśniejsze są wplecione w narożniki

kompozycji kwiaty

− najciemniejszym punktem jest tło

w prawym, dolnym narożniku obrazu

− światłocień jest bardzo umowny

(nie uwypukla kształtów

D. Środki wyrazu artystycznego i nastrój obrazu (4 pkt)

Obraz A

Obraz B

− najważniejszym środkiem wyrazu jest

miękko kształtowana plama barwna

i delikatny światłocień

− obraz tchnie smutkiem i zadumą

− szczególny wyraz mają duże, ciemne

oczy dziewczynki, które wpatrują się

z lękiem ale i zaciekawieniem

− wzrok dziewczynki wyraźnie nawiązuje

kontakt ze wzrokiem odbiorcy, przez

co obraz jest szczególnie ekspresyjny

− temat obrazu znakomicie podkreślają

zastosowane środki

− najważniejszymi środkami wyrazu

są syntetyczne plamy barwne ujęte

w arabeski mocnych konturów

− bogata ornamentyka roślinna zdobi

zarówno stroje portretowanych, jak

i wpleciona jest w tło

− obraz tchnie spokojem i zadumą

− temat wydaje się być jedynie pretekstem

do ukazania rozwiązań formalnych

E. Krótkie wnioski końcowe (2 pkt)

Obydwa obrazy powstały w epoce modernizmu (Młodej Polski) i prezentują sobą różnorodne

tendencje malarskie tego okresu.

Obraz A wykazuje pewne pokrewieństwa z twórczością impresjonistów (rodzaj plamy

barwnej, wielka rola wysublimowanego koloru).

Obraz B prezentuje wiele cech formalnych i motywów typowych dla secesji oraz fascynację

folklorem.

W obu wyczuwa się klimat symbolistyczny, odwołujący się do różnorakich skojarzeń.

Egzamin maturalny z historii sztuki

Część 2. DŁUŻSZA WYPOWIEDŹ NA TEMAT (30 pkt)

Zadanie 31.

Temat 1. Na podstawie wybranych przykładów dzieł malarstwa Młodej Polski przedstaw

różnorodne sposoby ukazywania wizerunku dziecka w sztuce tego okresu. Możesz nawiązać

do wcześniejszej tradycji przedstawiania tego tematu w sztuce.

Temat 2. Linearyzm i malarskość.

Linia i plama – to dwa podstawowe środki wyrazu artystycznego w malarstwie.

Na podstawie dowolnie wybranych dzieł z różnych okresów przedstaw, w jaki sposób

i w jakim celu używali ich artyści oraz jakie osiągali efekty.

Temat 1.

Okres Młodej Polski już w samej swojej nazwie zawiera modernistyczne

urzeczenie młodością. Dążenie do nowatorstwa w sztuce tego czasu można

porównać do jej „wiosennego” odrodzenia, odmłodzenia.

Jednocześnie koniec XIX wieku – to czas szczególnego rozwoju nauk

psychologicznych, czas zainteresowania psychiką człowieka na wszystkich

etapach jego życia. Psychologia i psychoanalityka zaglądają coraz głębiej

w duszę i podświadomość człowieka, dostrzegają silne powiązania sfery

psychicznej i fizycznej. W sztuce Młodej Polski temat (motyw) egzystencjalnych

niepokojów człowieka „końca wieku” przeplata się z zachwytem przyrodą,

z wizją natury pulsującej życiową energią, zmysłową radością, ale i tajemnicą

istnienia.

Intelektualny i emocjonalny klimat Młodej Polski z jej symbolizmem,

tendencjami bliskimi ekspresjonizmu, okazał się bardzo sprzyjający dla rozwoju

zainteresowania tematem trudnym, pociągającym, a w sztuce wcześniejszych

okresów stosunkowo mało rozwiniętym, mianowicie tematem dziecka

i dzieciństwa oraz dorastania, dojrzewania.

Najbardziej znane są z pewnością liczne wizerunki dzieci malowanych

przez Stanisława Wyspiańskiego. Malował i szkicował pastelami przeważnie

własne dzieci, w niezrównany sposób utrwalając dziecięce gesty, skupione

lub zaspane buzie. Najczęściej ukazywał dzieci w sytuacjach naturalnych,

gdy nie wiedziały, że są portretowane. W Muzeum Stanisława Wyspiańskiego

w Krakowie wisi inny jeszcze portret – grupowy: dzieci znajomego artysty

pozują do portretu w wyjściowych ubrankach, pewnie bardzo chcą „dobrze

wypaść”. Ale obraz jest jednak wyjątkowo nieudany i trudno dopatrzeć się

w nim tego wdzięku i naturalności, jakie cechują pozostałe wizerunki dzieci

Wyspiańskiego. Artysta ponoć bardzo się męczył, malował niechętnie i to widać

po chybionych efektach jego pracy. Potrzebował spontaniczności w zachowaniu

swoich modeli. Wówczas mógł uchwycić charakter, „dziecięcość”, która

w epoce Młodej Polski została dowartościowana. Stanisław Przybyszewski

Arkusz II

odpowiedzi - poziom rozszerzony [maj].pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: