39. Przygody Trzech Detektywów Tajemnica zamku grozy.pdf

ALFRED HITCHCOCK

TAJEMNICA ZAMKU

GROZY

PRZYGODY TRZECH DETEKTYWÓW

(PrzełoŜyła: ANNA IWAŃSKA)

Wstęp Alfreda Hitchcocka

- Ustawicznie coś przedstawiam. Przez wiele lat były to moje filmy - trzymające w

napięciu, pełne tajemnic historie. Teraz przyszło mi przedstawić trzech chłopców, którzy zwą

siebie Trzema Detektywami, rozbijają się po okolicy ozdobionym złoceniami rolls-royce’em i

rozwiązują wszelkiego rodzaju zagadki i tajemnice. Niedorzeczność, prawda?

Szczerze mówiąc, wolałbym nie mieć do czynienia z tymi chłopcami, ale nieopatrznie

coś przyrzekłem, a jestem człowiekiem, który dotrzymuje słowa, nawet jeśli zostało ono, jak

zobaczycie, wymuszone podstępem.

A więc do rzeczy. Trzema Detektywami są Bob Andrews, Pete Crenshaw i Jupiter

Jones. Mieszkają w Rocky Beach, kalifornijskim mieście na wybrzeŜu Pacyfiku, oddalonym

o kilkanaście kilometrów od Hollywoodu.

Bob Andrews, mały, lecz niezmordowany chłopiec, jest typem pilnego ucznia, nie

pozbawionym jednak Ŝyłki przygody. Pete Crenshaw, najbardziej wysportowany z trójki, jest

raczej wysoki i muskularny. Jupiter... powstrzymam się od wyraŜenia mojej osobistej opinii o

mistrzu Jonesie. Wyrobicie sobie własną w trakcie czytania tej ksiąŜki. Ja ograniczę się

jedynie do faktów.

A więc, choć kusi mnie nazwać Jupitera opasłym, powtórzę za jego przyjaciółmi, Ŝe

jest krępy. Jako zupełnie małe dziecko pojawił się na ekranach telewizyjnych w serialu o

przygodach grupy zabawnych szkrabów, pod tytułem “Małe Urwisy”. Serialu tego, co

stwierdzam z przyjemnością, nigdy nie oglądałem. Podobno Jupiter występował tam w roli

Małego Tłuścioszka i rzekomo był tak rozkoszny i przemądrzały, Ŝe wywoływał salwy

śmiechu u milionów widzów, nawet kiedy zdarzało mu się znaleźć w wielce kłopotliwych

sytuacjach.

To doświadczenie zostawiło w Jupiterze lęk przed śmiesznością. Chciał, by brano go

powaŜnie, i wcześnie nauczył się czytać. Natychmiast zaczął połykać wszystkie ksiąŜki, jakie

tylko wpadły mu w ręce - z dziedziny nauk przyrodniczych, psychologii, kryminologii i wiele

innych. Dzięki swej doskonałej pamięci zachował w głowie większość tego, co przeczytał. W

krótkim czasie nauczyciele przestali się z nim wdawać w spory na omawiane tematy.

Jeśli macie juŜ uczucie, Ŝe Jupiter jest raczej nie do zniesienia, muszę się z Wami

zgodzić. Mówiono mi jednak, Ŝe ma wielu oddanych przyjaciół. Z drugiej strony, czy moŜna

polegać na gustach młodych ludzi?

Mógłbym powiedzieć Wam wiele więcej o Jupiterze i pozostałych chłopcach.

Mógłbym... ale myślę, Ŝe wypełniłem juŜ swój przykry obowiązek. Jeśli dotąd nie

zaniechaliście czytania tego wstępu, jesteście zapewne tak jak i ja zadowoleni, Ŝe dobiegł

końca. Teraz nastąpią atrakcje.

Alfred Hitchcock

Rozdział 1

Trzej Detektywi

Bob Andrews zaparkował rower przed swym domem w Rocky Beach i wszedł do

środka. Ledwie zdąŜył zamknąć za sobą drzwi wejściowe, gdy zawołała go mama:

- Robert?! Czy to ty?

- Tak, mamo.

Bob wszedł do kuchni, gdzie jego mama, szczupła szatynka, zajęta była pieczeniem

ciasta.

- Jak ci poszło dziś w bibliotece? - zapytała.

- Okay - odpowiedział krótko. W końcu w bibliotece nie działo się nic ciekawego.

Miał tam dorywczą pracę. Sortował zwrócone ksiąŜki, pomagał teŜ przy katalogowaniu.

- Telefonował twój przyjaciel Jupiter - mama Boba wałkowała ciasto na stolnicy. -

Zostawił dla ciebie wiadomość.

- Wiadomość! - wykrzyknął Bob z nagłym oŜywieniem. - Jaką?

- Zapisałam na kartce, którą mam w kieszeni. Wyjmę ją, jak tylko skończę z tym

ciastem.

- Czy nie pamiętasz, co powiedział? MoŜe mnie potrzebuje!

- Potrafię zapamiętać zwykłą wiadomość, ale Jupiter takich nie zostawia. Jego

zlecenia są zawsze ekscentryczne.

- Jupe lubi niezwykłe słowa - Bob starał się opanować zniecierpliwienie. - Przeczytał

okropnie duŜo ksiąŜek. Czasem rzeczywiście trudno go zrozumieć.

- Nie tylko czasem - odparowała mama. - To nieprzeciętny chłopiec. Nigdy się nie

domyślę, jak znalazł mój pierścionek zaręczynowy.

Zdarzyło się to poprzedniej jesieni. Mama Boba zgubiła pierścionek z brylantem.

Właśnie przyszedł Jupiter Jones i poprosił, Ŝeby mu opowiedziała wszystko, co robiła tego

dnia, krok po kroku. A potem poszedł do spiŜarni, sięgnął za rząd słoików z marynowanymi

pomidorami i wyciągnął pierścionek. Po prostu pani Andrews połoŜyła go na półce, kiedy

zabrała się do wygotowywania słoików.

- Nie mam pojęcia, jak on zgadł, Ŝe pierścionek tam właśnie będzie.

- Nie zgadł, tylko wywnioskował. Tak pracuje jego umysł... Mamo, czy moŜesz mi juŜ

przekazać tę wiadomość?

- Za chwilę. - Mama przeciągnęła wałkiem po cieście. - Nawiasem mówiąc, co to za

historia była we wczorajszej gazecie... podobno Jupiter wygrał rolls-royce’a na trzydzieści

dni?

- To był konkurs ogłoszony przez agencję “Wynajmij auto i w drogę”. Postawili w

swoim oknie wystawowym wielki słój z fasolą i oferowali darmowe wynajęcie rolls-royce’a

wraz z szoferem na trzydzieści dni temu, kto poda najbardziej przybliŜoną liczbę ziaren

fasoli. Jupiter zastanawiał się przez trzy dni, ile ziaren trzeba, Ŝeby wypełnić taki słój. No i

wygrał... mamo, wyciągnij juŜ, proszę, tę wiadomość.

- Dobrze, dobrze - mama wytarła umączone ręce. - Ale co, na Boga, Jupiter będzie

robił z rolls-royce’em i szoferem, choćby tylko przez trzydzieści dni?

- Widzisz, mamo, myślimy... - Ale pani Andrews nie słuchała.

- W dzisiejszych czasach moŜna wygrać niemal wszystko - mówiła. - Czytałam o

kobiecie, która wygrała w turnieju telewizyjnym łódź mieszkalną. Ona mieszka w górach i

teraz głowi się, co począć z tą łodzią.

Sięgnęła do kieszeni i wyciągnęła karteczkę.

- Masz tę wiadomość: “Zielona Furtka. Prasa w ruchu”.

- Świetnie, mamo, dzięki! - Bob popędził do drzwi frontowych, ale mama zatrzymała

go.

- Robert! Co, na litość boską, znaczy ta wiadomość. Czy to rodzaj szyfru?

- Nie, to prosty, potoczny język. Muszę się naprawdę spieszyć!

Czmychnął za drzwi, skoczył na rower i ruszył do składu złomu Jonesa.

Kiedy jechał rowerem, aparat usztywniający nogę prawie mu nie przeszkadzał. Bob

“wygrał aparat”, jak to określił doktor Alvarez, dzięki własnej głupocie. Usiłował się wspiąć

w pojedynkę na jedno ze wzgórz otaczających Rocky Beach. Miasto leŜy na równinie

ograniczonej z jednej strony Oceanem Spokojnym, z drugiej - Górami Santa Monica. Jako

góry są one niewielkie, lecz jeśli traktować je jako wzgórza, są bardzo wysokie. Bob toczył

się po stoku przez jakieś sto pięćdziesiąt metrów i wylądował na dole z nogą złamaną w kilku

miejscach. W szpitalu zapewniono go, Ŝe ustanowił w tym względzie rekord.

Doktor Alvarez pocieszył chłopca, Ŝe aparat zostanie po pewnym czasie zdjęty i Bob

zapomni, Ŝe go kiedykolwiek nosił. Niekiedy stanowił pewną uciąŜliwość, ale przewaŜnie nie

przeszkadzał mu zupełnie.

Bob wyjechał juŜ z centrum miasta i zbliŜał się do składu złomu Jonesa. Zwał się on

kiedyś “Graciarnią Jonesa”, ale Jupiter przekonał swego wuja, Ŝe nazwę trzeba zmienić.

Oprócz normalnego złomu w składzie znajdowało się wiele niezwykłych artykułów, ludzie

ściągali więc z bardzo odległych miejsc w poszukiwaniu towaru, którego nie moŜna było

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: