1) Teorie niemieckie:
a) teoria Henryka Wolffina:
- podwójne korzenie stylu;linearyzm i malarskość, skąd wywodzą się opzycje: płaszczyzna i głębia, forma zamknięta i otwarta, wielkość i jedność, jasność i ciemność
- linearyzm i malarskość istnieją subiektywnie,natomiast źródła tych stylów tkwią w człowieku,są wyrazem jego widzenia na świat,są kategorią myślenia
-ww. podział jest zasadą porządkowania
b)teoria Fritza Stricha
-ludzkość – świadoma nieuchronności śmierci pragnie wieczności. Pragnienie to obejmuje dwie kategorie myślenia: skończoności i nieskończoności, są one ideałami kultury i sztuki
- opozucje: klasycyzm i romantyzm; spokój i ruch; jasność i ciemność
c)teoria Wilhelma Worringera
-cechą sztuki jest opozycyjność, oparta na:
* przesłankach historycznych – historia sztuki powstaje od sztuki abstrakcyjnej do naturalistycznej
* przesłankach psychologicznych – sztuka wyrasta z woli a nie umiejętności artystycznych. Każdy może być artystą
* przesłankach światopoglądowych – sztuka abstrakcyjna pochodzi z chęci uporządkowania chaosu, nat. sztuka naturalistyczna ze zgpdy na..... .....w niego,stąd pochodzi naturalizm i styl
- kategorią myślenia jest opozycyjność
- dualizm
- historyczna prawda a nie rzeczywistość
d)teoria Wasila Kadinsky;ego
- sztuka rozwija się od realizmu do abstrakcjonizmu
-poglądy są w ciągłym rozwoju,dlatego mogą być one sprzeczne
-zawsze obecna zasada opozycyjnego myślenia
- opozycje: materia-duch; forma-treść; spoczynek-ruch; ciemność-jasność; uczucie-rozum; subiektywizm-obiektywizm
-realizm równy abstrakcji
-ważna jest nauka
- sztuka jest absolutna i obiektywna
-sztuka jest wytłumaczalna, jeżeli każdy element jest zracjonalizowany
- malarstwo dzieli się na: impresję(przeważa wrażenie z zewnątrz),improwizację(pochodzi z podświadomości),kompozycję(rezultat świadomego działania artystycznego)
- forma jest tym co materialne,subiektywne i zewnętrzne
-zawartość tym co duchowe,obiektywne i wewnętrzne
-natura nie należy do dzieła sztuki
2)Teorie polskie
a) teoria Przybyszewskiego
- antyteza ducha i materii,jest to podst. opozycja dla pozostałych
-sztuka odzwierciedla stan duszy
-sztuka jest subiektywna, nie ma nic wspólnego z rzeczywistością
-tematem sztuki jest sztuka
-odrzucenie podst.zjawisk natury,nadanie naturze istoty
b)teoria Hulewicza
- naw.do teorii Przybyszewskiego,z różnicami
-obok opozycji treść-forma,stawia formuła-forma. Forma jest czymś dobrym,koniecznym dla ducha, formuła zaś tym co krępuje
-w opozycjach :społeczeństwo-indywiduum,obiektywizm-subiektywizm, Hulewicz czasami akcentuje pierwszy,czasami drugi człon
-ostatecznie rezygnuje z opozycji na rzecz harmonii
-forma jest przed treścią,z niej rodzi się duch
-sztuka jest wyrazem istoty,ducha, pomija to co przypadkowe
-prawdziwa sztuka odtwarza ruch
c)teoria Jana Stura
-dialektyczna świadomość-istnienie opozycji,ale jednocześnie okazuje ich względność
-ekspr.jest dalszym ciągiem romantyzmu („Czego chcemy”1920)
-konieczność wyrażania epoki przez sztukę
-dusza jest zjawiskiem wielopłaszczyznowym,czyli bytem wewn. sprzecznym
-głównym postulatem jest harmonia
-w sztuce potrzebna jest dusza,treść,ciało i forma
-utwór powinien być zrozumiały dla czytelnika
-naczelną zasadą jest prawda
-Stur pragnie piękna tożsamego z prawdą,a nie będącego w opozycji
3)Nazwa pochodzi od francuskiego ‘expression’-wrażenie. Prąd literacki w modernistycznej i postmodernistycznej lit. Powst. w Niemczech ok. 1910 r., jako kierunek awangardowy. Ekspr. był paradoksem, bo najpierw powst. nazwa a potem definicje i założenia. Stąd ta różność teorii.Linie: apolińska(formalna,techniczna,francuska,matisse’owska) i dionizyjska (treściowa,mistyczna,niemiecka i munchowska).
4)cechy:
- poznanie możliwe jedynie przez intuicję bądź przez estetykę
-rzeczywistość ma str.dualistyczną-przeciwstawienie ducha i materii,dobra i zła,wolności i determinizmu,historycznej zmienności i ponadczasowej natury ludzkiej
-przejawiał postawę aktywistyczną – czynną(tym różnił się od symb.,impres.,naturalizmu)
-sztuka otwarta dla metafizyki
-uczucia,przeżycia miały być głównym elementem sztuki.Sztuka pojmowana jako subiektywny wyraz przeżyć artysty
-dążenia do autentyczności
-formy kontrastowe i dynamiczne
-subiektywizacja i indywidualizacja języka
-wulgaryzmy,groteska,karykatury,motywy snu i halucynacji, fantastyka
5) BLAUE REITER, DER, awangardowe, luźno związane ugrupowanie artyst. (nazwa od obrazu W. Kandinskiego ‘błękitny jeździec’), zał. 1911 w Monachium, odłam Neue Kunstlervereinigung; skupiało malarzy o różnych postawach artyst.; pierwsza wystawa 1911; teoretycy grupy: Kandinsky, F. Marc, A. Macke, P. Klee; program Der Blaue Reiter, zawarty w pracy Über das Geistige in der Kunst Kandinskiego i artykułach w almanachu „Der Blaue Reiter” (oba 1912), głosił odejście od zewn. form rzeczywistości ku jej treściom duchowym, wyrażanym wg teoretyków Der Blaue Reiter np. w sztuce ludów pierwotnych, rysunkach dzieci; przez podkreślenie znaczenia formy i koloru Der Blaue Reiter wywarło wpływ na ugruntowanie się tendencji abstrakc. w sztuce; I wojna świat. położyła kres działalności grupy; idee Der Blaue Reiter podjął Bauhaus i grupa die Blaue Vier.
6) okresy
a)lata 1901-1910:
- ekspresjonizm nie ma jeszcze statusu ‘izmu’, nazwa przypadkowa i dotyczyła wyłącznie malarstwa
- w 1901 malarz J.A. Herve wystawił w Salonie Niezależnych 8 płócien, które nazwał ‘Expressionismes”.
- drezdeńska grupa „Die Brucke”(powst. w 1905r.) była typowo ekspresjonistyczna. W Berlinie obecna od 1911r. Do gr. należeli:Kirchner,Hecket,Schmidt-Rottluft,Breyl,Nolde,Pechstein,Muller
-odwrót od impresjonizmu za sprawą artystów pochodzenia nordyckiego i germańskiego:Munch,Van Gogh,Hodler
b) lata 1911-1914
-staje się światopoglądem,filozofią życia
- we Lwowie w czerwcu 1913 r. otwarto pierwszą wystawę „futurystów,kubistów i ekspresjonistów”
-opór publiczności do wszelkich nowinek z Niemiec
-Jerzy Hulewicz w „Dialogach estetycznych” głosił, że uczucie jest źródłem i ujściem działalności artystycznej,artysta jest niezależny od społeczeństwa-on tworzy społeczeństwo
c)lata 1915-1918
-nazwa utrwaliła się w świadomości artystycznej. Dwie tendencje interpretowania ekspr.:ustawiczne poszerzanie zakresu oraz skłonność do zacierania ostrego przedziału między ekspresjonizmem a impres.
- polski ekspr. dopiero od 1917 r. Czasop. „Zdrój” w Poznaniu. W środowisku krakowskim malarze przyjeli nazwę „polscy ekspresjoniści”, odbyły się dwie wystawy.Wkrótce zmienili nazwę na ‘formiści’.
d)lata 1919-1925
-po roku 1918 schyłek ekspr. Rozpada się „Die Aktion”. „Der Sturm” przekszt. eizm w doktrynę poetycką.
-Edschmid w artykule „Bilanz” z 1920 r. mówi o ekspresjonizmie jako zjawisku minionym
-ostatnim głosem ekspr. dionizyjskiego był „Manifest ekspresjonizmu absolutnego” z 1919 r – Johannes Molzanno.
paulieney