PO CO NAM KAPŁANI?
Materiały:
KKK 1551 – 1553, karteczki w formie wyciętych dłoni, stare gazety i czasopisma ( można poprosić uczestników by przynieśli ze sobą), duże arkusze papieru, nożyczki, klej, kartki papieru, coś do pisania, film „O powołaniu słów kilka…” (dostępny na www.wsd.diecezja.krakow.pl )
Metody:
Kolaż, burza mózgów, piramida priorytetów, analiza tekstu, prezentacja filmu
Przebieg spotkania:
Uwagi dla animatora
Wprowadzenie:
1. Prosimy uczestników spotkania, aby każdy z nich wypisał czym jego zdaniem powinien zajmować się kapłan w swoim życiu codziennym.
2. Zbieramy wypowiedzi uczestników i zapisujemy na osobnych karteczkach
w formie wyciętych dłoni.
3. Prosimy uczestników, aby ułożyli zadania kapłana od tego, które uważają za najważniejsze, do tych najmniej istotnych.
4. Odczytujemy fragmenty KKK dotyczące kapłaństwa (załącznik 1)hierarchicznego i konfrontujemy fragment z naszymi wyobrażeniami na temat zadań kapłana.
1.2.3. Na tym etapie pracy nie wartościujemy odpowiedzi uczestników.
2. Jeśli jakaś odpowiedź się powtarza zapisujemy ją tylko raz.
3. Nie ingerujemy w pracę uczestników.
4. Warto, aby animator przypomniał, że najważniejszą funkcją Kapłana jest sprawowanie sakramentów - szczególnie Eucharystii.
Rozwinięcie:
5. Pytamy uczestników spotkania czy wiedzą, dlaczego zadania kapłana wypisali na kartkach w formie dłoni?
6. Prosimy uczestników, aby przy pomocy wycinków z gazet stworzyli kolaż pt.: Jak kapłan może być przedłużeniem dłoni Chrystusa we współczesnym świecie. Uczestnicy prezentują prace na forum i tłumaczą ich znaczenie.
7. Uczestnicy wypisują jakie umiejętności powinien posiadać współczesny kapłan.
5. Jeśli uczestnicy maja problem z wyjaśnieniem, animator powinien wyjaśnić, że często mówi się, że dłonie kapłana są „przedłużeniem dłoni Chrystusa”.
6. Animator może podpowiedzieć w wypadku, gdyby uczestnicy mieli problem, że dłonie kapłana towarzyszą chrześcijaninowi w najważniejszych momentach życia: nimi Kapłan polewa główkę dziecka przy chrzcie, podaje pokarm na życie wieczne, namaszcza czoło bierzmowanego, gdy wkracza w dorosłe życie, wiąże ręce małżonków i błogosławi, namaszcza dłonie kapłanów, czyni krzyż na znak rozgrzeszenia, namaszcza członki w chorobie.
7. Animator podsumowuje pracę uczestników i podkreśla, że aby wypełniać te zadania, kapłan potrzebuje wielu umiejętności. Umiejętności zdobywa ucząc się w seminarium, ale także rozwijając talenty, które posiada.
Zakończenie:
8. Prezentacja filmu autorstwa kleryków WSD w Krakowie pt. „O powołaniu słów kilka…”
8. Można poprosić znajomego kleryka, lub księdza opiekuna grupy, aby opowiedział o formacji seminaryjnej i swoim przygotowaniu do sakramentu kapłaństwa.
Modlitwa na zakończenie:
O Jezu, wiekuisty Najwyższy Kapłanie, zachowaj Twoich kapłanów w opiece Twojego Najświętszego Serca, gdzie nikt im nie może zaszkodzić. Zachowaj nieskalanymi ich namaszczone dłonie, które codziennie dotykają Twojego świętego Ciała. Zachowaj czystymi ich wargi, które zraszane są Twoją Najdroższą Krwią. Zachowaj czystymi ich serca naznaczone wspaniałą pieczęcią Twojego Kapłaństwa. Spraw aby wzrastali w miłości i wierności Tobie, chroń ich przed zepsuciem i skażeniem tego świata. Wraz z mocą przemiany chleba i wina udziel im również mocy przemiany serc. Błogosław ich trudowi, aby wydał obfite owoce. Niech dusze którym służą, będą ich pociechą tu na ziemi a także wieczną koroną w życiu przyszłym. Amen.
Załącznik 1
KKK 1551 Kapłaństwo ma charakter służebny. "Urząd... który Pan powierzył pasterzom ludu swego, jest prawdziwą służbą" (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 24). Kapłaństwo jest całkowicie skierowane ku Chrystusowi i ludziom. Zależy całkowicie od Chrystusa i Jego jedynego kapłaństwa; zostało ustanowione dla ludzi i dla wspólnoty Kościoła. Sakrament święceń przekazuje świętą władzę, która jest jedynie władzą Chrystusa. Wykonywanie tej władzy powinno więc stosować się do wzoru Chrystusa, który z miłości uczynił się ostatnim i stał się sługą wszystkich (Por. Mk 10, 43-45; 1 P 5, 3). "Słusznie więc nazwał Pan opiekę nad owieczkami dowodem miłości względem Niego" (Św. Jan Chryzostom, De sacerdotio, 2, 4: PG 48, 635 D; por. J 21, 15-17).
KKK 1552 Kapłaństwo urzędowe ma za zadanie nie tylko reprezentować Chrystusa – Głowę Kościoła – wobec zgromadzenia wiernych. Działa także w imieniu całego Kościoła, gdy zanosi do Boga modlitwę Kościoła (Por. Sobór Watykański II, konst. Sacrosanctum Concilium, 33). a zwłaszcza gdy składa Ofiarę eucharystyczną (Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 10).
KKK 1553 "W imieniu całego Kościoła" – nie oznacza to, że kapłani są delegatami wspólnoty. Modlitwa i ofiara Kościoła są nieodłączne od modlitwy i ofiary Chrystusa, Jego Głowy. Jest to zawsze kult Chrystusa w Kościele i przez Kościół. Cały Kościół, Ciało Chrystusa, modli się i składa siebie w ofierze Bogu Ojcu: "Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie", w jedności Ducha Świętego. Całe Ciało, caput et membra (głowa i członki), modli się i ofiaruje, dlatego też ci, którzy w tym Ciele są w sposób specjalny szafarzami, są nazywani nie tylko sługami Chrystusa, lecz także sługami Kościoła. Kapłaństwo urzędowe może reprezentować Kościół dlatego, że reprezentuje ono Chrystusa.
Ecce_Ego