Jan Kochanowski.pdf

Do dziewki

Nie uciekaj przede mną, dziewko urodziwa,

Z twoją rumianą twarzą moja broda siwa

Zgodzi się znamienicie; patrz, gdy wieniec wiją,

śe pospolicie sadzą przy róŜej leliją.

Nie uciekaj przede mną, dziewko urodziwa,

Serceć jeszcze niestare, chocia broda siwa;

Choć u mnie broda siwa, jeszczem niezganiony,

Czosnek ma głowę białą, a ogon zielony.

Nie uciekaj, ma rada; wszak wiesz: im kot starszy,

Tym, pospolicie mówią, ogon jego twardszy;

I dąb, choć mieścy przeschnie, choć list na nim płowy,

Przedsię stoi potęŜnie, bo ma korzeń zdrowy.

Do Magdaleny

UkaŜ mi się, Magdaleno, ukaŜ twarz swoje,

Twarz, która prawie wyraŜa róŜą oboje.

UkaŜ zloty włos powiewny, ukaŜ swe oczy

Gwiazdom równe, które prędki krąg nieba toczy.

UkaŜ wdzięczne usta swoje, usta róŜane

Pereł pełne, ukaŜ piersi miernie wydane

I rękę alabastrową, w której zamknione

Serce moje. O głupie, o myśli szalone!

Czego ja pragnę? O co ja, nieszczęsny, stoję?

Patrząc na cię, wszytkę władzą straciłem swoje;

Mowy nie mam, płomień po mnie tajemny chodzi,

W uszu dźwięk, a noc dwoista oczy zachodzi.

Do miłości

Matko skrzydlatych Miłości,

Szafarko trosk i radości,

Wsiądź na swój wóz uzłocony,

Białym łabęciom zwierzony!

Puść się z nieba w snadnym biegu.

A staw się na wiślnym brzegu,

Gdzie ku twej czci ołtarz nowy

Stawię swą ręką darnowy.

Nie dam ci krwawej ofiary,

Bo co mają srogie dary

U boginiej dobrotliwej

Czynić i światu Ŝyczliwej?

Ale dam kadzidło wonne,

Które nam kraje postronne

Posyłają; dam i śliczne

Zioła w swych barwach rozliczne.

Masz fijołki, masz leliją.

Masz majeran i szałwiją,

Masz wdzięczny swój kwiat róŜany,

To biały, a to rumiany.

Tym cię błagam, o królowa

Bogatego Cypru, owa

Abo róŜne serca zgodzisz,

Abo i mnie wyswobodzisz.

Ale raczej nas oboje

Wzów pod złote jarzmo swoje;

W którym niechaj ci słuŜywa,

Póki ja i ona Ŝywa.

Przyzwól, o matko Miłości,

Szafarko trosk i radości!

Tak po świecie niechaj wszędzie

Twoja władza wieczna będzie!

Do paniej

Imię twe, Pani, które rad mianuję,

Najdziesz w mych rymiech często napisane.

A kiedy będzie od ludzi czytane,

Masz przed inszemi, jeśli ja co czuję.

Bych cię z drogiego marmuru postawił,

Bych cię dał ulać i z szczerego złota

(czego uroda i twa godna cnota),

Jeszcze bych cię czci trwałej nie nabawił.

I mauzolea i egipskie grody

Ostatniej śmierci próŜne być nie mogą;

Albo je ogień, albo nagłe wody,

Albo je lata zazdrościwe zmogą:

Sława z dowcipu sama wiecznie stoi,

Ta gwałtu nie zna, ta się lat nie boi.

O miłości

Kto naprzód począł Miłość dziecięciem malować,

MoŜe mu się zaprawdę kaŜdy podziwować;

Ten widział, Ŝe to ludzie bez rozumu prawie,

A wielkie dobra tracą przy tej głupiej sprawie.

TenŜe nie darmo przydał do ramienia pierze,

Bo tam częsta odmiana; to gniew, to przymierze.

Strzały znaczą, Ŝe nagle człowieka ugodzi,

A z onej rany Ŝaden zdrowo nie odchodzi.

We mnie strzały mieszkają i ten boŜek mały,

Ale mu pewnie wszytki pióra wypadały,

Bo się nie da wypłoszyć nigdziej z serca mego

Ani mi odpoczynku pozwoli Ŝadnego.

Co za rozkosz masz mieszkać w suchych kościach moich

Zaby juŜ nie czas przenieść gdzie indziej strzał swoich?

Lepiej swej mocy na tych nieukach skosztujesz,

Bo juŜ nie mnie, ale mój tylko cień frasujesz,

Który jesli zatracisz, kto tak śpiewać będzie?

Z moich tych prostych rymów jesteś sławnym wszędzie,

Które rumianej twarzy i oka czarnego

Nie zamilczą u paniej, i chodu snadnego.

Jan Kochanowski

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: