06 - Chlopiec z Poludnia.pdf - Saga o Królestwie Światła-ebook PDF - fabix1

Margit Sandemo

CHŁOPIEC Z POŁUDNIA

Saga o Królestwie Światła 06

tłumaczyła: Anna Marciniakówna

STRESZCZENIE

Do Królestwa Światła dotarli już wszyscy ci, których historię kolejno postaramy się

przedstawić.

Głównymi bohaterami opowieści będą reprezentanci młodszego pokolenia.

Pojawić się mogą wprawdzie nowe, dotychczas nie znane postaci, lecz trzon

niepoprawnej grupy przyjaciół stanowią następujące osoby:

Jori, syn Taran, chłopak o brązowych, kręconych włosach, który odziedziczył po

ojcu łagodne spojrzenie, a po matce katastrofalny brak odpowiedzialności.

Wzrostem i urodą nie dorównuje przyjaciołom, lecz te braki kompensuje

szaleństwem i śmiałością.

Jaskari, syn Villemanna, grupowy siłacz, długowłosy blondyn o bardzo niebieskich

oczach i muskułach, które grożą rozerwaniem koszuli i spodni. Kocha zwierzęta.

Armas, w połowie Obcy, wysoki, inteligentny, o jedwabistych włosach i

przenikliwym spojrzeniu. Obdarzony nadzwyczajnymi zdolnościami i wychowany

znacznie surowiej niż pozostali.

Elena, córka Danielle, o beznadziejnej, jak sama twierdzi, figurze. Spokojna i

sympatyczna, lecz wewnętrznie niepewna, za wszelką cenę pragnie być taka jak

wszyscy. Ma długą grzywę drobno wijących się loczków.

Berengaria, córka Rafaela, o cztery lata młodsza od pozostałych. Romantyczka o

smukłych członkach, długich, ciemnych, wijących się włosach i błyszczących,

ciemnych oczach. Jej charakter to wachlarz wszelkich ludzkich cnót i słabości.

Bystra, wesoła, skłonna do uśmiechu, ma swoje humory. Rodzice bardzo się o nią

niepokoją.

Oko Nocy, młody Indianin o długich, gładkich, granatowoczarnych włosach,

szlachetnym profilu i oczach ciemnych jak noc. O rok starszy od czworga

opisanych na początku.

Tsi-Tsungga, zwany Tsi, istota natury ze Starej Twierdzy. Niezwykle przystojny

młodzieniec o szerokich ramionach, cętkowanym zielonobrunatnym ciele, szybki i

zwinny, wprost tchnie zmysłowością.

Siska, mała księżniczka, zbiegła z Królestwa Ciemności. Z wyglądu podobna do

Berengarii. Ma wielkie, skośne, lodowato szare oczy, pełne usta i bujne włosy,

czarne, gładkie, lśniące niczym jedwab. Dystansuje się od młodego Tsi i jego

pupila Czika, olbrzymiej wiewiórki.

Indra, gnuśna i powolna, obdarzona wielkim poczuciem humoru, z przesadą

podkreśla swoje wygodnictwo. Ma wspaniałą cerę i elegancko wygięte brwi. W

tym samym wieku co czworo pierwszych.

Miranda, jej o dwa lata młodsza siostra. Rudowłosa i piegowata. Wzięła na swe

barki odpowiedzialność za cały świat, postanowiła go ulepszyć. Zagorzała

obrończyni środowiska, o nieco chłopięcych ruchach. Nieugięta, jeśli chodzi o

niesienie pomocy cierpiącym ludziom i zwierzętom.

Alice, zwana Sassą, jedna z najmłodszych, przybyła do Królestwa Światła wraz z

dziadkami. Jako dziecko uległa strasznym poparzeniom. Marco usunął jej

wszystkie blizny, lecz dziewczynka wciąż pozostaje nieśmiała, nie chce

pokazywać się ludziom ani z nimi rozmawiać. Ma kota o imieniu Hubert Ambrozja.

Dolgo, noszący niegdyś imię Dolg. Ponieważ dwieście pięćdziesiąt lat spędził w

królestwie elfów, wciąż ma dwadzieścia trzy lata, posiadł jednak niezwykłą

mądrość i doświadczenie. Nie jest stworzony do miłości fizycznej. Jego

najlepszym przyjacielem jest pies Nero.

Marco, wiecznie młody, choć liczący sobie już ponad sto lat. Niezwykle potężny

książę Czarnych Sal. On także nie może poznać miłości.

Ani on, ani Dolgo nie należą do grupy młodych przyjaciół, są jednak dla nich

ogromnie ważni. Marco, podobnie jak Indra, Miranda i Sassa, pochodzi z Ludzi

Lodu.

OMÓWIENIE TOMU „NOC ŚWIĘTOJAŃSKA”

Jori i Tsi-Tsungga jako pierwsi w historii wrócili żywi ze strasznych Gór Czarnych.

To Gondagil i Czik, ogromna wiewiórka Tsi, uratowali ich przed atakiem jakichś

potwornych istot i odwieźli bezpiecznie do Królestwa Światła.

Obcy, Lemurowie i Madragowie pracują gorączkowo nad możliwością

powstrzymania zniszczenia zewnętrznego świata. Brakuje jeszcze tylko jednego

elementu - znajduje się on w Górach Czarnych, jest to mianowicie woda z

jasnego źródła dobra, które tam właśnie bije.

Większość członków niebezpiecznej ekspedycji do źródła już została

wyznaczona. Brak tylko jednego: wybranego.

Jest to bardzo młody chłopiec, którego należy sprowadzić z otoczonych

legendami południowych części Królestwa Światła. Nikt oprócz Obcych i

Strażników nie wie nic o tej okolicy.

Do sprowadzenia chłopca została wyznaczona Indra, ponieważ uznano, że jest

jedyną osobą, która może się zająć tym wyjątkowo trudnym dzieckiem.

Indra jest zaszokowana okazanym jej zaufaniem. Będzie musiała nareszcie

ruszyć się z miejsca. A tego nigdy przecież nie czyni bez koniecznej potrzeby.

- Wszystko wygląda strasznie paradnie - powiedziała Indra do fryzjerki, która

ułożyła jej długie, ciemne włosy w klasyczną fryzurę. - Kreacje są tak piękne i

zwiewne, że mogłabym wystąpić w greckim chórze, a buty takie, że właściwie nie

powinnam dotykać ziemi. Okazało się też, że czeszę się nieodpowiednio. W jakim

celu ta cała elegancja? Wyruszamy przecież w pełną przygód podróż. To ma być

ekspedycja! Miranda wcale nie potrzebowała się stroić, kiedy wyruszała do

Królestwa Ciemności. Jej wystarczyły kamasze j stare ubrania, a mimo to zdołała

podbić serce takiego przystojnego mężczyzny jak Gondagil. Ja też chciałabym

poznać kogoś podobnego!

Fryzjerka uśmiechnęła się.

- To zupełnie inna podróż. Zresztą proste ubrania też ze sobą weźmiesz. Sądzę,

że Miranda nie musiała wyglądać szczególnie elegancko w tej okropnej

Ciemności.

- A ja muszę? - zapytała Indra wyzywająco, ale w odpowiedzi otrzymała jedynie

przelotny uśmiech. Cóż, zdawała sobie przecież sprawę, że młoda kobieta, która

tak pięknie ułożyła jej włosy, też nie ma pojęcia o południowych częściach

Królestwa. Zdaje się, że wiedziało o nich cokolwiek zaledwie kilka osób. Obcy,

tak, i może niektórzy Strażnicy. Nikt poza tym.

Indra nie wybierała się po chłopca sama. W te tajemnicze rejony wyprawiano z

nią niewielką eskortę, ale dziewczyna wciąż jeszcze się nie orientowała, kim będą

jej towarzysze. Niepewnie przyglądała się zbyt pięknym rezultatom starań

sympatycznej fryzjerki.

- Myślisz, że uda mi się utrzymać tę fryzurę na wietrze i w niepogodę?

- O ile wiem, to w Królestwie Światła nie wieją zbyt gwałtowne wiatry - odparła

kobieta. - Poza tym ja pojadę z tobą, by utrzymywać twoją fryzurę i ubranie w

należytym porządku.

Indra ucieszyła się.

- No, przynajmniej jedna rozsądna osoba w moim orszaku! Po co jednak ta cała

histeria związana z jakimś chłopcem? To może książę, czy coś w tym rodzaju?

- Wiem nie więcej niż ty.

- Wciąż nie rozumiem, dlaczego wybrano właśnie mnie - mruknęła Indra. - Nie

mam żadnego doświadczenia w postępowaniu z dziećmi, czasem tylko posztur-

chiwałam młodszego brata, ale trudno to nazwać pedagogicznym

przygotowaniem.

Kobieta uśmiechnęła się lekko.

- Zobaczymy.

Rzeczywiście, wkrótce miały się o wszystkim przekonać.

Eskorta nie była imponująco liczna. Indra stwierdziła jednak z zadowoleniem, że

orszak sprawia bardzo solidne wrażenie.

Był z nimi budzący poczucie bezpieczeństwa Ram. Był też Rok. W porządku. Bała

się trochę, że pójdzie również wyniosły Obcy, Talornin. On może się okazać zbyt

wymagający, myślała Indra z niepokojem. Jej siostra, Miranda, wiedziała o tym co

nieco. Bogu dzięki miał też z nimi jechać Armas. Był już w pełni wykształconym

Strażnikiem i to jest jego pierwsze zadanie. No i młoda fryzjerka imieniem Vida.

Łącznie pięć osób. To wszystko. Indra uświadomiła sobie, że żadne z nich nie

nosi broni. Najwyraźniej miała to być pokojowa wyprawa. Zresztą nic dziwnego,

znajdują się przecież w obrębie Królestwa Światła.

Chociaż nie całkiem. Wiedziała już o tym po wcześniejszych wyprawach

badawczych. Południowa część znajdowała się w obrębie królestwa, nigdy jednak

młodym mieszkańcom nie udało się tam dotrzeć w swoich gondolach. Indra i jej

towarzysze łamali wszelkie zasady, wszystkie zakazy i znali całe Królestwo

Światła lepiej niż inni. Byli w Starej Twierdzy, w Srebrzystym Lesie, pod murami i

po ich drugiej stronie, odwiedzali miasto nieprzystosowanych w okresach, kiedy

nie powinni tam zaglądać. Teraz pozostała już tylko północna część, należąca do

Obcych. Armas spenetrował okolice znajdujące się w sąsiedztwie królestwa, ale

nawet on nie bywał nigdy w najbardziej tajemniczych regionach na dalekiej

północy.

No i oczywiście część południowa. Najbardziej mistyczna ze wszystkich zakątków

Królestwa Światła. Wiadomo, że część północna jest zamieszkana przez Obcych,

nikt jednak nie miał najmniejszego pojęcia o tym, co znajduje się na południu.

Młodzi okazywali respekt północnej części zajętej przez Obcych. Ze względu na

Armasa nigdy nie próbowali jej zbadać. Natomiast południowa... och, próbowali

wielokrotnie!

Tam jednak napotykali ścianę. Dosłownie. Odkryli stosunkowo wcześnie, że w

06 - Chlopiec z Poludnia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: