Fakty i Mity 2010-06.pdf

SEKS W KONFESJONALE

ß Str. 13

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 6 (518) 11 LUTEGO 2010 r. Cena 3,90 zł (w tym 7% VAT)

ISSN 1509-460X

ß Str. 3

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 6 (518) 5 – 11 II 2010 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

W sondzie internetowej ponad 100 tys. respondentów odpo-

wiedziało na pytanie, czy ich dzieci chodzą na lekcje religii.

„Tak” – oświadczyło 52 proc. indagowanych, „nie” – 33 proc.,

zaś pozostali oświadczyli, że to ich nic a nic nie obchodzi.

Świat to za mało

Jan Paweł II nie tylko się namiętnie biczował, ale też spał na

podłodze. Nago! Pod krzyżem! Po co to robił? Jak pisze po-

stulator procesu beatyfikacyjnego ks. Oder, „żeby zbliżyć się

do Chrystusa”. Ks. Oder przekonuje, że do zbliżenia doszło.

TVPiS zwymiotowała filmem „Towarzysz Generał”. Reżyser

Braun – ten od lustrowania Wałęsy, Miodka i hrabiego Dzie-

duszyckiego – tym razem zabrał się za Jaruzelskiego. Jak

w jednym zdaniu skomentować to „dzieło”? Churchil po obej-

rzeniu Braunowego gniota musiałby szybko zweryfikować swo-

je słynne zdanie, że „historia jest jak dziwka, wszystkim służy”.

Bo w tym przypadku bardzo obraziłby ciężko pracujące dziwki.

się to stać nie przez Słońce, czy kometę, ale kobietę.

Kobieta ma bowiem to do siebie, że rodzi, i to wielokrotnie.

Kiedy nasi dziadkowie chodzili na czterech łapach i później,

kiedy ktoś napisał: „Napełniajcie ziemię” – miało to jakiś

sens. Ale teraz?

Światowa klerykalna prawica nie chce słyszeć o ograni-

czaniu liczby narodzin. Domaga się od rządów rezygnacji z pro-

mocji świadomego macierzyństwa – edukacji seksualnej, do-

płat do środków antykoncepcyjnych, legalizacji przerywania

ciąży. „Obrońcy cywilizacji” od lat wrzeszczą, że bez zwięk-

szenia populacji w państwach UE, USA, Kanadzie i Australii

biały człowiek wyginie. Watykan od lat konsekwentnie lan-

suje wielodzietność podczas forów międzynarodowych po-

święconych zdrowiu i polityce demograficznej. Jego tezy

popierają najbardziej radykalne reżimy islamskie oraz nie-

zawodny wasal... Polska, która zwłaszcza w latach

1992–2002 negowała lub nawet blokowała wiele mię-

dzynarodowych postanowień. Tym samym nasz kraj

uczestniczył w jednej z największych zbrodni

na ludzkości.

Zobaczmy, jak według szacunków de-

mografów przyrastała ludność świata:

30 milionów – ok. 5 tys. lat p.n.e.;

300 milionów – ok. 2000 r. p.n.e.

(10-krotny przyrost w ciągu 3 tys.

lat); pierwszy miliard – ok.

1820 roku. Drugi miliard osią-

gnęliśmy już po 110 latach

(1930 r.); a trzeci (mimo

wojny) po 30 – w 1960 r.;

czwarty w 1974; piąty

w 1988; szósty w 1999 roku.

7 miliardów „pęknie” na przełomie 2011 i 2012, a 9 mld – ok.

2040 r. Wraz ze wzrostem liczby ludności kurczy się liczba „zie-

lonych płuc” naszej planety; bezpowrotnie giną kolejne gatun-

ki zwierząt; maleją zasoby żywności, wody, energii i paliw.

I to właśnie dostęp do nich stanie się powodem konfliktów

i braku stabilności na świecie. Towarzyszyć temu będą klęski

głodu na niespotykaną dotąd skalę. Czy to wymysł szalonych

futurologów? Nie. Taka jest zgodna opinia centrów analiz spo-

łecznych USA, UE, Rosji, Chin i Izraela. Jeśli ktoś oglądał fil-

my „Walka o ogień” i „Wodny świat” – to koniec XXI wieku

może być wypadkową tych dwóch scenariuszy. Zasoby Zie-

mi – przy tak narastającym wydobyciu – w końcu się wyczer-

pią. Wcześniej osiągną niebotyczne ceny. Kogo będzie stać,

ten się będzie rozwijał. Karty na rynku paliw i energii rozda-

wać będą Chiny, Rosja, Brazylia. Drogie paliwa uderzą po-

wtórnie w osłabione recesją gospodarki USA i Europy. UE się

rozpadnie, gdyż bogatsi nie będą chcieli dokładać do bieda-

ków. Ubiegłoroczny szczyt klimatyczny w Kopenhadze poka-

zał, że ani UE, ani USA bez zgody ChRL nie mogą nic zrobić.

Absolutne uzależnienie kredytowe USA od Pekinu sprawiło, że

Wuj Sam – który był ponoć gwarantem światowego bezpie-

czeństwa i dobrobytu – odszedł na emeryturę.

Ale prawdziwa tragedia już trwa w państwach Trzeciego

Świata pozbawionych możliwości rozwoju. Z jednej strony ro-

śnie w nich lawinowo liczba ludności, z drugiej – spadają za-

soby wody pitnej oraz żywności i zaczyna bra-

kować ziemi pod uprawy. W 2008 roku problem

ten dotknął 21 państw i 600 milionów ludzi. Sty-

mulowani religią, są jednak bardzo chętni do po-

siadania licznego potomstwa. Międzynarodowe

organizacje charytatywne rozkładają ręce, bo po

każdej większej akcji pomocowej, tak jak na przy-

kład w Etiopii, po 9 miesiącach wybucha lokal-

na bomba demograficzna. Po prostu najedzeni lu-

dzie natychmiast i bez wytchnienia kopulują. Efekt

jest taki, że na następną akcję nie ma już wy-

starczających środków i tubylcy (głównie małe

dzieci) masowo umierają. Według demografów, w 2025 ro-

ku z głodu i pragnienia może umrzeć 1,5 miliarda Ziemian.

Rządy ich państw są za biedne, aby prowadzić programy pro-

mocji świadomego rodzicielstwa. A to – obok pomocy żyw-

nościowej i medycznej – jedyna nadzieja dla tych ludzi. Uzdra-

wianie świata trzeba zacząć od ograniczenia liczby urodzin

w krajach ubogich; w ostateczności nawet prawnym zaka-

zem posiadania więcej niż dwójki dzieci. Co lepsze: grzywna,

aborcja czy powolne konanie dwulatka? Indiom i Chinom (choć

z pewnymi nadużyciami) udało się zahamować przyrost na-

turalny. Ale choć Chiny z demokracją są na bakier, to duchow-

ni nie kierują tam politykami.

Biskupi katoliccy apelują do państw Zachodu (wyłączając

własną stolicę...) o dożywianie biednych mieszkańców Afry-

ki czy Azji, podnoszą hasła moralnej odpowiedzial-

ności Europejczyków za ich dawne kolonie. I słusz-

nie. Tyle że jednocześnie potępiają wszelkie meto-

dy kontroli urodzeń poza „watykańską ruletką”. To

w praktyce prowadzi do ludobójstwa. Zresztą

na każdej inicjatywie charytatywnej Kościół

wymiernie korzysta. Misjonarze łaskawie bio-

rą na siebie „ciężar” rozdawnictwa publicz-

nych dóbr, czyniąc się bogami wśród „pod-

ludzi”, i tym łatwiej prowadzą wśród nich

swoją katolizację. Część pieniędzy – za-

miast na szkoły i szpitale – przeznacza-

ją na budowę kościołów i plebanii.

W buszu Wybrzeża Kości Słoniowej

rzymski kler (za pieniądze z budżetu

tego biednego państwa, co podwo-

iło jego dług) wybudował najwięk-

szą na świecie bazylikę, która jest ob-

legana przez armię żebraków.

Ponadto morały prawione przez kler jak zwykle nie skutku-

ją, a niekiedy wręcz szkodzą – tak jak podczas podgrzewanej

przez funkcjonariuszy Krk wojny w Ruandzie czy w przypadku

rozpadu władzy w Meksyku, gdzie odsetek katolików jest naj-

większy w Ameryce Łacińskiej, a krajem rządzą szefowie gan-

gów narkotykowych. Stany Zjednoczone muszą się bronić przed

masową migracją biednych Meksykanów, budując na granicy

kilometry betonowych murów i zasieków. Przed podobną per-

spektywą stoi też UE. Nagły napływ mas biednych, głodnych

i spragnionych dostępu do nowoczesnych dóbr może spowo-

dować załamanie najbardziej stabilnego systemu gospodarcze-

go, socjalnego i politycznego. Aby do tego nie doszło, trzeba

zapewnić pomoc cywilizacyjną kilkudziesięciu najbiedniejszym

państwom. Podjąć na forum ONZ lub na poziomie grupy G20

twarde decyzje i działania na rzecz światowego programu kon-

troli narodzin. Misje katolickie mogą tu tylko zaszkodzić.

Jest jeszcze jeden problem: tanie życie ludzkie – źródło

terroryzmu i wojen. W Afganistanie talibowie rodzinom zama-

chowców samobójców wypłacają po 100 dolarów. Otóż ter-

roryści będą mieli poparcie do momentu, kiedy życie wieczne

po śmierci plus 100 dol. dla rodziny będzie ofertą atrakcyjniej-

szą od nędznego życia tu i teraz. A będzie ono takie, dopóki

nie ograniczymy przyrostu naturalnego. Wszystkiego dla wszyst-

kich nie wystarczy. Świat nie jest z gumy. I może właśnie dla-

tego guma jest potrzebna...

Nareszcie coraz więcej doniesień o naszym kraju w serwisach

największych agencji. Ot, choćby Reuters, AFP i CNN zamie-

ściły informację o księdzu Sowie z Gryfowa, który sprawdza

obecność dzieci w kościele, pobierając ich odciski palców. Du-

ma nas rozpiera.

Polscy księża (na początku z diecezji tarnowskiej) poznają

tajniki zapobiegania bezpłodności. Nie wiadomo, po co im

to, ale księżowskie gospodynie są wyraźnie zaniepokojone.

„To wymysł dziennikarza, niczego takiego nie powiedziałem”

– kłamał Pieronek po światowym hałasie, jaki wywołała jego

wypowiedź dla katolickiego portalu pontifex.it, że Żydzi sami

sobie wymyślili szoah (zagładę). Ale gdy redaktor naczelny

portalu zagroził biskupowi sądem i oświadczył, że ma nagra-

nie rozmowy, hierarsze zmiękła rura i powiedział, że się prze-

języczył. „To był taki skrót myślowy” – łgał. I to podwójnie,

bo do myślowego skrótu potrzeba myślenia.

Prezydentowi Kaczyńskiemu zachciało się ogrzać w blasku pol-

skich szczypiornistów, więc zaprosił drużynę Wenty do pała-

cu. Tam w świetle kamer nie omieszkał pochwalić się, że sam

kiedyś był bramkarzem piłki ręcznej. Zapewne jako gracz pod-

stawowej siódemki... krasnoludków i królewny Śnieżki.

Rodzina ABC, czyli Alicji Bachledy-Curuś, coraz głośniej wy-

raża swoje niezadowolenie ze związku góralskiej córuś

z dziwkarzem Farrellem. A to po tym, jak okazało się, że Co-

lin jest gołodupiec i dudkami nie śmierdzi. „Dziadostwo ro-

bią, bez ślubu żyją, kościół na chrzcie przed ludźmi zamyka-

ją! – pieklił się jeden z wujków rodziny zakopiańskich krezu-

sów. – I ksiądz chrzci im dziecko! Kto to widział?!”. Kto wi-

dział? Ksiądz widział, kiedy dudki liczył.

Głódź wydał zarządzenie, aby wszyscy uczniowie gdańskich

szkół uczęszczający na lekcje religii posiadali „indeksy kate-

chizacji”, czyli specjalne książeczki identyfikacyjne. Tatuaże

na przedramieniu z numerem nie byłyby lepsze?

88 krucyfiksów zakupiło Łódzkie Centrum Chorób Płuc. Krzy-

że zawisły we wszystkich salach. „Chorzy płakali ze szczęścia”

– wzrusza się miejscowy kapelan ojciec Denderski. Czyżby cho-

rym, żeby ich płacz był bardziej naturalny, nie podano tego

dnia środków przeciwbólowych?

Z końcem stycznia Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe

przestało istnieć. Cichutko, bez rozgłosu sąd wykreślił partyj-

kę religijnych dewotów z rejestru. Powód? Narodowcy zapo-

mnieli (nie pierwszy raz) rozliczyć się ze swoich finansów.

Nazywa się Tadeusz Adamus i jest radnym Tomaszowa Ma-

zowieckiego. A oprócz tego jest chamem. Na racjonalną kry-

tykę miejscowej dziennikarki Agnieszki Łuczak, że bardziej zaj-

muje go wyszycie na samorządowym sztandarze napisu „Bo-

gu, ojczyźnie, społeczeństwu” niż palące problemy miasta, cham

ów odpowiedział, że „trzeba myśleć głową a nie jajnikami”.

A czym myśli cham? Może hamem (ang. szynka), czyli dupą?

Papież Pius XII (zwany papieżem Hitlera) zostanie świętym jesz-

cze w tym roku. Natomiast dokumenty z archiwów watykańskich

na jego temat (15 milionów stron) mają być udostępnione naj-

wcześniej za 5 lat. „A co, jeśli są w nich sprawy kompromitują-

ce papieża?” – dopytują głupi dziennikarze. Nic. A bo to bę-

dzie pierwszy łotr, który „dostąpi królestwa niebieskiego”?

JONASZ

Pandemia pedofilii wśród kleru pokonuje wszelkie granice.

Najnowsze ognisko zarazy wykryto w Niemczech, w jezuickiej

renomowanej szkole w okolicach Hamburga. Na razie udo-

wodniono 7 przypadków pedofilii, ale mówi się nawet o 600.

„To straszne” – martwi się rektor seminarium. „Ale wszystko

już się przedawniło” – cieszy się chwilę później. Zobaczymy,

niemiecka prokuratura wszczęła śledztwo.

Papieskiej dyplomacji skutecznie udało się zablokować w Ra-

dzie Europy głosowanie projektu rezolucji zakazującej dyskry-

minacji gejów. Bo „rezolucja jest sprzeczna z prawem natu-

ralnym”, które stanowi naturalnie papież.

N asz piękny świat kiedyś szlag trafi, to pewne. A może

Nr 6 (518) 5 – 11 II 2010 r.

GORĄCY TEMAT

dzeni, ale wciąż jeszcze

mieszkają pod jednym da-

chem w pewnej wsi nie-

opodal Częstochowy. Po 24 latach

małżeństwa dochowali się trójki

dzieci – dzisiaj już niemal dorosłych.

Przed rozwodem ich życie biegło

tradycyjnym rytmem: Ryszard pra-

cował, prowadząc własną działal-

ność gospodarczą, Maria zajmowa-

ła się domem i pociechami. Z Ko-

ściołem byli jednak związani luźno,

ograniczając się do okazjonalnego

(1–2 razy w miesiącu) uczestnictwa

w niedzielnej mszy.

Miejscową parafią zarządza za-

kon Kanoników Regularnych Late-

rańskich. Mnisi posiadają w Polsce

kilkanaście podobnych placówek,

a na czele tej, która interesuje nas,

stoi ks. Wiesław M. – człowiek wiel-

ce wpływowy. Przyjechał z dalekie-

go Rzymu, gdzie jako „don Vieslao”

przez wiele lat sprawował funkcję se-

kretarza biskupa Brunona Giulia-

niego – opata generalnego zakonu.

Przy okazji płacenia rachunków

zainteresował się billingami telefo-

nu komórkowego żony za okres

jej pobytu w Danii. Stwierdził, że

z numerem 6015812(...) łączyła się

po kilkanaście razy na dobę (na-

wet późno w nocy), podczas gdy do

domu dzwoniła co najwyżej raz

w tygodniu.

– Ustaliłem, do kogo należy ten

numer. No i włosy stanęły mi na

głowie, gdy okazało się, że do świą-

tobliwego mnicha Wiesława. Czy

łączył ich seks? Nie wiem. Mo-

że tylko wyprał jej mózg, a mo-

że jedno i drugie... Próbowałem

porozmawiać na ten temat z Marią,

ale wszelkie perswazje w ogóle do

niej nie docierały. W październiku

2008 r. – mimo mojego stanowcze-

go sprzeciwu – znowu pojechała

z księdzem na wycieczkę do Rzy-

mu. Po powrocie nasze relacje in-

tymne przestały istnieć, bo żona

urządziła sobie sypialnię w osobnym

pokoju. Zachowywała się jak czło-

nek jakiejś sekty. Twierdziła, że

– Gdy Maria wróciła z Danii,

urządziła mi w domu piekło, a na-

wet posunęła się do oskarżeń o znę-

canie się nad rodziną. Podejrzewam,

że była inspirowana przez księdza

– zauważa nasz rozmówca.

– Facet szczęśliwie uniknął kło-

potów, bo choć żona zgłaszała, że ją

maltretuje psychicznie oraz fizycznie,

to ich dzieci twardo temu zaprzecza-

ły i zeznawały na korzyść ojca – pod-

kreśla policjant z Częstochowy.

Ryszard próbował jeszcze inter-

weniować u częstochowskiego bisku-

pa pomocniczego Jana Wątroby :

– Byłem u niego dwukrotnie,

żądając, żeby ks. M. odpieprzył się

wreszcie od mojej żony i dał nam

szansę odtworzenia więzi rodzin-

nych. Gdy pokazałem biskupowi

billingi telefonu żony, był wstrzą-

śnięty. Wyjaśnił mi, że wpraw-

dzie nie ma żadnej władzy dyscy-

plinarnej nad zakonem, ale posta-

ra się wpłynąć na ks. Wiesława.

Obiecał, że za kilka dni zatelefo-

nuje do mnie.

wciąż mieszkamy pod jednym da-

chem, jestem już dzisiaj wolnym

i szczęśliwym człowiekiem.

Odnotujmy ponadto fakt, że Ma-

ria też jest już szczęśliwa. Wraz

z sześcioma koleżankami z parafii

założyła koło Apostolatu Margaret-

ka, by – mimo swoich zaledwie 47

lat – spędzać czas na nieustannych

modłach za wpisanego w kwiatek

ks. Wiesława.

„Symbolem Apostolatu jest kwia-

tek o siedmiu płatkach symbolizują-

cych siedem dni tygodnia. W centrum

kwiatu wpisuje się imię i nazwisko

kapłana, zaś na siedmiu listkach

kwiatowych imiona i nazwiska sied-

miu osób (lub nazwiska rodzin), któ-

re składają Bogu przyrzeczenie wie-

czystej modlitwy – każda osoba (lub

rodzina) w jednym określonym dniu

tygodnia za konkretnego kapłana”

– czytamy w informatorze centrali

tej ogólnopolskiej organizacji. I jest

w tym wszystkim jeszcze jedno szczę-

ście – najmłodsze z dzieci byłych

małżonków S. skończyło już 18 lat...

Po którejś z kolejnych kłótni

Ewelina zostawiła go wraz z dwój-

ką dzieci i wyniosła się z domu.

Zamieszkała u swoich rodziców,

gdzie – jak twierdziła – mogła spo-

kojnie przygotowywać się do wy-

stępów podczas mszy. Adrian już

nie pisał listów, lecz wybrał się do

plebana na rozmowę.

– Przyznał, że popełnił błąd

i wyrzuca żonę z pracy w kościele.

Uprosiłem go, żeby tego nie robił,

lecz tylko jej tak nie absorbował

obowiązkami. „Zgoda”, odparł. Po

miesiącu zatelefonował, że jednak

definitywnie musi się z nią rozstać,

bo... „Ewelina ma jakiegoś chłopa”

– relacjonuje Adrian.

Okazało się, że wielebny kłamał,

aczkolwiek nie do końca: kobieta gra-

ła dalej, a jej „chłopem” okazał się

pewien bardzo ważny proboszcz i dy-

rektor kościelnej placówki oświatowej

w jednej osobie. Zdesperowany mał-

żonek poprosił wówczas o interwen-

cję samego ordynariusza bydgoskiego

bp. Jana Tyrawę (na zdjęciu).

– Spotkałem się z nim w sumie

trzykrotnie. Chodziłem wraz z dzieć-

mi. Za pierwszym razem stwierdził,

że Ewelina dalej grać nie może, bo

powinna zająć się rodziną. Oczywi-

ście – grała dalej. Podczas kolejnych

wizyt w kurii Tyrawa zapewniał nas

o dobrych intencjach z jego strony,

ale nic nie zrobił. Raz jeszcze na-

pisałem do proboszcza, później do

Episkopatu... – wszystko jak gro-

chem o ścianę. Żona w międzycza-

sie wróciła do domu, by po kilku

miesiącach znowu się wyprowadzić.

Zamieszkała z dwoma synami przy

kościele. Twierdzi, że księża i wier-

ni postrzegają ją jako „gwiazdę uno-

szącą się podczas gry ponad orga-

nami”, więc rodzina w tej sytuacji

jej nie interesuje i żadne moje sta-

rania tego nie zmienią. Ogłupili ją

tak doszczętnie, że gdy któregoś ra-

zu zaginęło nasze najmłodsze dziec-

ko (żona oczywiście była wówczas

w kościele) i zadzwoniłem do niej,

prosząc, żeby przyjechała, odpowie-

działa, że nie może bo... musi grać.

Straciłem już nadzieję na odtworze-

nie naszego związku i wystąpiłem

o rozwód, wzywając ks. J.A. na

świadka. On tak pięknie kłamie...

Złożyłem też wniosek o opiekę nad

upośledzonym synem. Żona umie-

ściła go w tym kościele jako mini-

stranta i bardzo się obawiam, żeby

przy jej chorobliwym uzależnieniu

od duchowieństwa chłopiec nie padł

ofiarą jakiegoś pedofila w sutannie

– tłumaczy Adrian.

– Pani Ewelina jest jakaś taka

nawiedzona, ale pracuje za trzech

i jest bardzo wygodna probosz-

czowi. Tym bardziej że zrobi do-

słownie wszystko, co tylko księża

jej nakażą... – ocenia były pracow-

nik parafii.

A co nakażą? Dalszą wierną

służbę, bo przecież żaden zdrowy

na umyśle szaman nie pozbędzie się

tak fanatycznie „oddanej” taniej

siły roboczej...

ANNA TARCZYŃSKA

tarczynska@faktyimity.pl

Kościelna familiada

Gdy tylko żona zada się z wielebnymi, a jej mąż

jest zdrowy na umyśle, to od razu powinien

kompletować dokumentację rozwodową...

Na efekty działania biskupa nie

musiał długo czekać. Gdy ks. Wiesław

ogłosił z ambony, że jeden taki („chy-

ba wiecie, o kogo chodzi”) chce go

ukamienować, w kurii natychmiast sta-

wiła się silna reprezentacja w osobach

kobitek z chóru parafialnego, które

zgodnie zeznały przed biskupem, że

Ryszard jest dziwkarzem oraz pija-

kiem i w ogóle ostatnim łajdakiem,

a ksiądz proboszcz ani chybi zostanie

kiedyś wyniesiony na ołtarze.

– Od razu miałem przeciwko so-

bie pół wsi! Ponieważ bp Wątroba

nie telefonował, wybrałem się do

kurii. Gdy skoczył na mnie z py-

skiem, jak śmiem kłamliwie oskar-

żać zasłużonego kapłana, wysze-

dłem, bo już nie było sensu dalej

rozmawiać.

Wniosłem

sprawę o roz-

wód i choć

Ewelina i Adrian S. mieszka-

ją w Bydgoszczy. Mają trójkę dzie-

ci, z których najstarsze (córka) prze-

bywa obecnie z ojcem, a dwaj sy-

nowie (w tym lekko upośledzony

piętnastolatek) pozostają z matką.

Ich trwające od prawie 20 lat mał-

żeństwo zostanie lada dzień rozwią-

zane, a problem tkwi jedynie w roz-

strzygnięciu, z czyjej winy. Najpraw-

dopodobniej nie zostanie nią obar-

czony Kościół, choć właśnie jego

funkcjonariusze walnie przyczynili

się do rozwalenia rodziny...

Ewelina zarabia na życie jako

organistka w pewnej prestiżowej pa-

rafii. Gdy pracowała na pół etatu,

w małżeństwie nie było żadnych pro-

blemów.

– Po śmierci proboszcza, bardzo

przyzwoitego człowieka, parafię ob-

jął ks. J.A. i początkowo zatrudnił

żonę na cały etat. Później zmusił ją

do otworzenia działalności gospo-

darczej, a ostatecznie stanęło na

tym, że Ewelina pracuje u niego na

czarno. Gra od rana do wieczora.

We wszystkie soboty, niedziele

i święta. Nawet wtedy, gdy nie ma

żadnych nabożeństw, ślubów czy po-

grzebów... Tłumaczyłem, żeby dla

dobra dzieci trochę się ograniczy-

ła, ale nie pomogło. Z powodu jej

późnych powrotów w domu za-

częły wybuchać awantury. Siłą

rzeczy, przy dzieciach. Na-

pisałem do księdza. Bła-

gałem, aby oszczędzał

mi żonę przy tych nie-

szczęsnych organach,

bo wreszcie dojdzie do

jakiegoś nieszczęścia, ale

proboszcz nawet nie od-

powiedział na list – wspo-

mina Adrian.

Gdy dzieci małżonków S. nieco

wydoroślały, żona i matka zaczęła na-

gle mieć dużo wolnego czasu, a je-

go nadmiar poświęciła intensywnym

praktykom religijnym i zacieśnianiu

kontaktów z proboszczem.

– Wiosną 2007 r. zapragnęła po-

jechać na Litwę z jakąś kościelną

pielgrzymką-wycieczką. Zgodziłem

się, niczego wówczas nie podejrze-

wając. Po powrocie zachowywała się

całkiem normalnie. W październiku

tego samego roku ks. Wiesław zor-

ganizował kolejną wycieczkę, tym ra-

zem do Rzymu, skąd Maria wróci-

ła już zupełnie odmieniona. Teraz

biegała do kościoła dwa razy dzien-

nie – rano i wieczorem. Tolerowa-

łem te dziwactwa, ale z czasem żo-

na zaczęła unikać mojego towarzy-

stwa (także w nocy), przestała inte-

resować się domem, dziećmi... Waż-

ny był tylko bałwochwalczo adoro-

wany ks. Wiesław, a wszystko inne

przestało się dla niej liczyć – wspo-

mina Ryszard.

Po upływie kilku miesięcy Ma-

ria oświadczyła mu, że zapisuje się

na kurs języka włoskiego i angiel-

skiego, bo „don Vieslao” załatwia

jej pracę w Danii. Dzieci? „Są już

prawie dorosłe, z pewnością dacie

sobie jakoś radę” – odparła.

– Powróciła w sierpniu 2008 r.

i sytuacja wróciła do normy, czyli

nieustannego biegania do kościoła

oraz lodowatej atmosfery w łóżku,

bo kochaliśmy się już tylko od wiel-

kiego święta – kontynuuje odsu-

nięty od piersi małżonek.

ks. Wiesław jest święty, bo wyle-

czył jej skaleczenie palca, który dłu-

go nie mógł się zagoić, uwolnił od

bólów brzucha, itp. Nie miałem po-

jęcia, co w takiej sytuacji zrobić, więc

chciałem jeszcze trochę poczekać

z nadzieją na otrzeźwienie Marii.

W styczniu 2009 r. kobieta zno-

wu wyjechała do Danii, a gdy Ry-

szard płacił jej rachunki telefonicz-

ne za grudzień i policzył, ile razy

oraz w jakich godzinach kontakto-

wała się z ks. M., postanowił wresz-

cie rozmówić się z plebanem.

– Wysłała do niego w sumie po-

nad 70 SMS-ów. O różnych porach.

Nawet o godz. 2.30 w nocy. Tego

już nie zdzierżyłem i wybrałem się

z wizytą do klasztoru. Gdy ksiądz

mnie zobaczył, zwyczajnie uciekł.

Bąknął tylko, że ma umówiony „pil-

ny chrzest dziecka”, więc żebym

przyszedł za godzinę. W tym wła-

śnie czasie żona kilkakrotnie pró-

bowała się ze mną połączyć, choć

od tygodnia ani razu nie zadzwoni-

ła do domu... Na wszelki wypadek

nie odbierałem telefonu, bo oba-

wiałem się, że osłabi mi wolę wal-

ki – wyjaśnia Ryszard.

Po godzinie odbył z facetem

w sukience męską rozmowę. „Don

Vieslao” stanowczo zaprzeczył, ja-

koby łączyły go z Marią jakiekol-

wiek kontakty seksualne. A nocne

SMS-y?

– To jest taka nowa forma spo-

wiedzi, z której każdy może w ra-

zie pilnej potrzeby skorzystać – prze-

konywał bezczelnie zakonnik.

P aństwo S. są już rozwie-

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 6 (518) 5 – 11 II 2010 r.

POLKA POTRAFI

Manifest dzieciowy

Prowincjałki

Gdański policjant musiał odeprzeć atak lekko

wstawionego 38-latka, który rzucił się na nie-

go z szablą. Wojownika udało się obezwładnić, a teorię ulubionej sztuki wal-

ki będzie mógł do woli pogłębiać w celi. Na sucho. Za czynny atak na gli-

niarza grozi mu do 10 lat odsiadki.

Bóg daje dziecko, da i na dziec-

ko. Zwłaszcza kiedy jesteś kato-

likiem, publicystą i nazywasz się

Terlikowski.

W jednym z ostatnich nume-

rów „Naszego Dziennika” ukazała

się sensacyjna informacja: rodziciel-

stwo obniża ciśnienie krwi! Taki

wniosek wysnuli amerykańscy na-

ukowcy (rzekomo wiarygodne źró-

dło informacji, na które często po-

wołuje się prasa, nawet katolicka).

Paniom zza wielkiej wody doczepio-

no urządzenia monitorujące ciśnie-

nie. Te, które wychowują dzieci, mia-

ły niższe – i skurczowe, i rozkurczo-

we! Ot, kolejna zachęta do bujne-

go rozrodu.

O medycznej ciekawostce musiał

słyszeć „Frondowy” redaktor Tomasz

Terlikowski, który na swoim inter-

netowym blogu pozostawił intrygu-

jący felieton pt. „Współczuję mało-

dzietnym”. Równie interesu-

jąca jest dyskusja, jaką

pan publicysta prowa-

dzi tam z internauta-

mi, także katolikami,

którzy – bezskutecz-

nie – przekonują, że

w swoich mniej licz-

nych familiach czu-

ją się szczęśliwi

i spełnieni.

„Jedno dziecko w rodzinie to na-

wet nie jest dramat, to zwyczajna po-

rażka. Trójka dzieci to absolutne mi-

nimum, żeby można było mówić

o pełnych relacjach rodzinnych”

– zaczyna felietonista. Dlaczego mo-

del 2+3? Najpewniej dlatego, że

to model rodziny Terlikowskich, zna-

czy się – optymalny dla wszystkich.

Dlaczego nie model Świętej Ro-

dziny: 2+1, biologiczny ojciec nie-

znany? No właśnie... Dlaczego?!

„Argument, że dzieci za drogo

kosztują, zupełnie mnie nie przeko-

nuje. Jego podstawą jest bowiem prze-

konanie, że każde dziecko kosztuje

tyle samo co pierwsze”. A jest to, zda-

niem autora manifestu dzieciowego,

błąd w rachunkach. Liczyć trzeba

zupełnie inaczej. Z obserwacji re-

daktora i jego znajomych wynika,

że: pierwszy dzidziuś to 100 proc.

kosztów, drugi już tylko 50 proc.,

trzeci – jedynie 25 proc. (a i to,

podkreśla autor, tylko w przypadku

rozrzutnych rodziców), natomiast każ-

de kolejne dziecko mamy... gratis!

Uznać trzeba, że czwarty potomek

żywić się będzie lebiodą i polnym

szczawiem, a piąty zarobi na siebie

i pozostałą czwórkę. „Ubranka prze-

cież się nie niszczą” – informuje pu-

blicysta (chłopie, gdzie je kupujesz?),

a pozostałe dziecięce akcesoria prze-

kazujemy w darze kolejnym pocie-

chom, ewentualnie znajomym, rów-

nie wielodzietnych rodzinom.

A co z argumentem, że więk-

szość polskich rodzin ma do dys-

pozycji skromne 2–3 pokoje? „Coś

mi się zdaje, że kiedyś ludzie żyli

w jednej izbie i dzieci też mieli”

– na taki optymizm stać tylko ko-

goś, kto mieszkania w jednoizbowej

klitce nigdy nie doświadczył.

W kwestii opieki nad bożą gro-

madką problemów specjalnych rów-

nież nie uświadczymy: „W rodzinie

z kilkorgiem dzieci rodzice mają

o wiele mniej pracy. Dzieci zajmują

się sobą same, kłócą i opiekują się

sobą wzajemnie” .

Poza tym... nic tak nie wy-

chowuje jak bieda. Którą w nie-

-Terlikowskich rodzinach przy

takim zagęszczeniu na metr

kwadratowy mamy pewną

jak amen w pacierzu.

JUSTYNA CIEŚLAK

Ponad półtorej godziny uwijali się policjanci

i strażacy przy ewakuacji gabinetu Piotra Flor-

ka , wojewody wielkopolskiego. Wszystko przez to, że z zaadresowanej do wło-

darza koperty wysypała się biała substancja. Sprawcą całego zamieszania oka-

zał się nie wąglik, ale nadany na poczcie w Lesznie proszek do pieczenia.

13-latek z Pruszkowa od ponad roku regular-

nie bił, poniżał i wyzywał swoją matkę i bab-

kę. Kiedy rodzicielka postanowiła odłączyć mu internet, zaatakował ją no-

żem. Teraz policja trzyma szczeniaka pod kluczem. Wyjaśnił, że niczego nie

żałuje, bo to była... fajna zabawa.

Śniegu już chyba wszyscy mają powyżej uszu,

a niektórym puszczają nerwy. 26-letni miesz-

kaniec Ostrowa Wielkopolskiego długo i żmudnie odśnieżał sobie miejsce

parkingowe pod blokiem. Kiedy już dokonał dzieła, na oczyszczonym placy-

ku ustawił... leżak. Zignorował ten znak inny kierowca i z czyściutkiego

miejsca skorzystał. Przypłacił swą lekkomyślność porysowanym lakierem.

Milczy jak zaklęty mężczyzna ze Wschowy,

który za wszelką cenę chciał popełnić samo-

bójstwo. W tym celu wszedł na dach dwupiętrowego budynku i skoczył na

chodnik. Nic mu się nie stało, toteż wstał, wszedł na dach po raz drugi

i znów skoczył. Tym razem na dach zaparkowanego pod budynkiem samo-

chodu, z którego stoczył się w zaspę. Lekko potłuczony pechowiec odma-

wia komentarza na temat motywów swej desperackiej decyzji.

Na widok policjantów 32-letni mieszkaniec

Bielska-Białej usiłował połknąć damski port-

fel. Chciał w ten sposób ocalić znajdujące się w środku 25 gramów amfe-

taminy. Nie udało się.

Opracowała WZ

po największych sukcesach, nie można spocząć

na laurach. Bo jeśli się zagapimy, to rzeczy stare

i niby dawno pokonane mogą nas zaskoczyć z naj-

mniej oczekiwanej strony.

Tytuł dzisiejszego tekstu brzmi trochę tak, jak ko-

lejny odcinek hollywoodzkiego horroru z potworami

lub demonami. Rzeczywiście będzie o upiorach. Ale

nie kinowych, lecz jak najbardziej realnych. Będzie o du-

chach inkwizycji, które wracają.

Kiedyś pisałem pół żartem,

pół serio, że w katolickim kraju

nie warto, samemu nie będąc ka-

tolikiem, być zwolennikiem kary

śmierci. Z punktu widzenia kla-

sycznych poglądów katolickich,

ateista czy protestant lub nieprawowierny katolik to coś

gorszego niż zabójca. Morderca, nawet umyślny, zabija

tylko ciało i odbiera życie doczesne, heretyk niszczy du-

szę, czyli pozbawia życia wiecznego. Nie tylko własną du-

szę niszczy, ale także dusze swoich dzieci i tych wszyst-

kich, których może zarazić nieprawowiernymi pogląda-

mi. Dlatego skoro katolicy domagają się kary śmierci

dla morderców, pewnego dnia mogą jej zażądać także

dla heretyków. Już tak kiedyś zresztą zrobili...

Okazuje się, że to, co napisałem kiedyś nieco z przy-

mrużeniem oka, jest poglądem jawnie głoszonym przez

część środowisk katolickich. Nie w średniowieczu.

W XXI wieku. Na stronie prawowiernych katolików

www.fronda.pl jeden z naszych Czytelników znalazł oso-

bliwy blog niejakiego Tomka Torquemady, który przed-

stawia się jako „katol, fanatyk i homofob, ojciec czwór-

ki dzieci”. Nie trzeba było wielkiego śledztwa dzienni-

karskiego, aby ustalić, że nazwisko Torquemady, domi-

nikańskiego pogromcy heretyków, przyjął dla siebie nie-

jaki Tomasz Dajczak , katolicki działacz i publicysta,

z zawodu informatyk.

Dajczak za motto dla swojego bloga uznał taki oto

cytat z kardynała Ratzingera „Niezdolność klęczenia

uznać trzeba za istotę elementu diabolicznego” . Współ-

czesnemu Torquemadzie marzy się krwawe niszczenie

„elementu diabolicznego”, czyli przeciwników Kościo-

ła. Jak sam pisze, „fałszowanie wiary jest rzeczą stokroć

gorszą niż fałszowanie pieniędzy, bo pozbawia życia wiecz-

nego. Powinno być surowiej karane” . Dalej tak konty-

nuuje swą myśl: „Publiczni zatwardziali heretycy powin-

ni być karani ciężej niż zabójcy ” .

Dajczak przyznaje, że nie ma

obecnie „klimatu politycznego”

dla mordowania niekatolików,

ale „nie można wykluczyć powro-

tu do stosowania tej praktyki

w przyszłości” .

Ale nie tylko heretyków Dajczak chciałby sądownie

zabijać w imię Boże. Domaga się on także karania

śmiercią za aborcję. Chodzi mu o „sprawiedliwą odpła-

tę za niewinną krew – karę śmierci zarówno dla zwy-

rodniałej matki, jak i osoby na jej zlecenie mordującej

niewinne dziecko” . Jak dowodzi dalej, „tylko takie roz-

wiązanie będzie zarówno sprawiedliwe, jak i skuteczne” .

Powiecie, że ludzie pokroju „Torquemady” to mar-

gines. Nie powiedziałbym tego. Dajczak publikuje swoje

wynurzenia nie niepokojony przez nikogo na stronie Fron-

dy, wpływowego środowiska katolickiego, którego przed-

stawiciele zaludniają strony popularnych czasopism oraz

pokazywani są w TVP. Powiecie, że nigdy nie obejmą wła-

dzy w Polsce... Chciałbym też w to wierzyć, ale przypo-

mniało mi się, że parę lat temu szef faszyzującej bojów-

ki był w tym kraju ministrem edukacji. 10–20 lat temu

uznano by taką ewentualność za sen wariata. Pamiętaj-

my także, że 30 lat temu nikt nie uwierzyłby w to, że abor-

cja w Polsce będzie kiedyś nielegalna. Warto o tym my-

śleć nie po to, aby się bać, ale żeby czuwać – na przykład

przy okazji rozmaitych wyborów. ADAM CIOCH

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

RZECZY POSPOLITE

Notowania Lecha Kaczyńskiego są złowieszcze. Jego popularność wzrasta

tylko wtedy, gdy nie udziela żadnych publicznych wypowiedzi. Jego główny-

mi zadaniami było destrukcyjne wetowanie ustaw i blokowanie nominacji.

Powszechnie uważa się, że nie ma on szans na drugą kadencję, ale jest zmu-

szany do startu przez brata bliźniaka”. (tygodnik „The Economist”)

¹¹¹

Jestem szefem, nawet jeśli nie jestem szefem. (Przemysław Gosiewski)

¹¹¹

Nie mam pojęcia, gdzie takie płytki ( z wizerunkiem JPII – przyp. red.)

miałyby w ogóle trafić. W głębi duszy liczę, że nie będą to jednak łazienki

albo, co gorsza, toalety... Jeśli jednak tak się stanie, to już słyszę oburzenie

biskupów. A przecież w tym wypadku sami kopią pod sobą dołki. Mnie ta-

kie odcinanie kuponów brzydzi. Nie potrafię nawet na ten temat zażarto-

wać. Widać Kościół musi być w niezłym dołku finansowym, skoro zdecy-

dował się poprzeć taką koncepcję. (kabareciarz Jerzy Kryszak

o pomyśle kurii krakowskiej i firmy Ceramika Paradyż)

¹¹¹

Papież mocno hamuje rozpędzony po Soborze Watykańskim II pociąg Ko-

ścioła, żeby się nie wykoleił.

(Józef Majewski, profesor Uniwersytetu Gdańskiego

i publicysta katolicki o Benedykcie XVI)

¹¹¹

Jestem nie tylko przeciwny zachowaniom typu macho, jestem feministą.

(José Luis Rodriguez Zapatero, premier Hiszpanii)

¹¹¹

Naczelną wartością socjalizmu jest wolność. Wolność, która wymaga, żeby

człowiek nie bał się nagłego zwolnienia z pracy i żeby miał dużo wolnego

czasu dla innych.

Powrót złego

(jw.)

¹¹¹

Parada homoseksualistów to dzieło szatana. Nigdy się na to nie zgodzimy.

(Jurij Łużkow, mer Moskwy)

Wybrali: OH, PPr, AC, RK, MarS

WOŁODYJOWSKI

ATAK NA WŁADZĘ

GDZIE SUPERNIANIA!

BAŁWAN

GŁUPEK NA DACHU

WĄSKIE GARDŁO

Ż ycie społeczne jest ciągłą walką. Nigdy, nawet

Nr 6 (518) 5 – 11 II 2010 r.

NA KLĘCZKACH

BITWY

KRZYŻOWE

zgłoszonej przez innych intencji.

Taki wirtualny bój modlitewny stan-

dardowo trwa od 30 minut do go-

dziny, po czym intencje zostają za-

blokowane i przeniesione do „bo-

jowego” archiwum. AK

parafii św. Ignacego Loyoli w Such-

cicach: „Na każdej mszy św., po Ko-

munii św., poświęcenie soli, którą na-

stępnie powinniśmy wysypać w stodo-

łach i na strychach domostw” . I po-

myśleć, że mamy XXI wiek... AK

Trwa akcja samorządowców

PiS „w obronie krzyża”, a dokład-

nie – w promocji. Apel na rzecz

obwieszania publicznych budyn-

ków katolickimi symbolami reli-

gijnymi sformułowali m.in. radni

PiS z Konina. Klub PO przyjął po-

mysł nie bez irytacji, wypomina-

jąc PiS-owcom z reguły mało

chrześcijańskie zachowanie, a pre-

zydent miasta Kazimierz Pałasz

z SLD podkreślił przy okazji

w mediach, że on w swoim gabi-

necie krzyża nie ma. Jednocześnie

zaznaczył, że nie wyda rozporzą-

dzenia nakazującego zdejmowa-

nie krzyży w szkołach. MaK

SAMORZĄD

KATOLICKI

ogłoszenie o poszukiwaniu... świę-

tych męczenników za wiarę. I to

nie byle jakich, bo takich, którzy

zostali zamordowani w latach

1917–1989 przez „prześladowców

wywodzących się z totalitarnego sys-

temu komunistycznego”. Akcji na-

boru kandydatów na ołtarze patro-

nuje Episkopat Polski. Wygląda na

to, że tzw. komuniści byli mniej

krwiożerczy, niż im się to zwykle

przypisuje, skoro ich ewentualnych

ofiar trzeba poszukiwać drogą ogło-

szeń prasowych.

BIBLIA NIE DLA KRK

BISKUP BISKUPOWI...

VLKIEM?

W Gminnej Bibliotece Publicz-

nej w Milejewie (województwo war-

mińsko-mazurskie) istnieje Biblijny

Klub Dyskusyjny. Obok osób indy-

widualnych na jego spotkaniach re-

prezentowane są wyznania takie jak:

Kościół Chrześcijan Dnia Sobotnie-

go, mormoni, świadkowie Jehowy,

Świecki Ruch Misyjny Epifania, uni-

tarianie. Jak nietrudno zauważyć,

brak w tym gronie funkcjonariuszy

Kościoła rzymskiego (którzy ewi-

dentnie przestraszyli się konfronta-

cji z osobami żyjącymi według Bi-

blii i znającymi jej nieprzekłamaną

treść). Każde wyznanie ma oddziel-

nie prezentować swoje poglądy (dla

uniknięcia kłótni), a w ramach spo-

tkań przewidziana jest także „pra-

ca z Biblią” – cokolwiek to znaczy.

Na chętnych uczestników czekają

bezpłatne zestawy różnych tłuma-

czeń Biblii.

MaK

Odchodzący na emeryturę pry-

mas Czech kardynał Miroslav Vlk

zdradził, co go drażni w „bratnim”

polskim Kościele. Przemyślenia hie-

rarchy są tak samo ciekawe, co traf-

ne. Czyżby czytał „Fakty i Mity”?

A oto spostrzeżenia czeskiego bi-

skupa: „Traktować drugiego czło-

wieka jako partnera dialogu, a nie

przemawiać do niego z zadartym no-

sem, z pozycji tego, który wie, że

posiada prawdę niepodlegającą dys-

kusji. Nie można być takim partne-

rem, który w ogóle nie słyszy tego,

co mówią inni, nie spodziewa się,

że mógłby się od nich czegoś nauczyć,

że oni również mogą mieć część ra-

cji. Tego, jak mi się wydaje, czasa-

mi wam potrzeba” .

PRZEŚLADOWANY

PAN BISKUP?!

Specjaliści z Warszawskiego

Centrum Innowacji Edukacyjno-

-Społecznych i Szkoleń (WCIES)

organizują kursy dla katechetów ze

stołecznych szkół. WCIES jest pro-

wadzony przez samorząd Warsza-

wy. Na kursach katecheci dowia-

dują się, jak radzić sobie z trud-

nymi pytaniami formułowanymi

przez uczniów oraz z rosnącą agre-

sją wobec emisariuszy Krk pracu-

jących w szkole. WCIES zorgani-

zował dla nauczycieli religii także

kurs pt. „Jak mówić, żeby dzieci

nas słuchały, jak słuchać, aby dzie-

ci do nas mówiły”. Tak oto samo-

rząd polskiej stolicy, finansując

szkolenia, zwiększa skuteczność wa-

tykańskiej propagandy w „świec-

kich” szkołach.

Ksiądz Wojciech R. ze Słomo-

wa w Wielkopolsce, który potrącił

po pijaku 11-letnią dziewczynkę,

został skazany na roczny zakaz pro-

wadzenia pojazdów mechanicznych,

1200 zł grzywny oraz karę 300 zł

na rzecz Fundacji Świętego Krzysz-

tofa, która pomaga dzieciom po-

szkodowanym w wypadkach. Ksiądz

narzeka, że chociaż – jego zdaniem

– zachował się honorowo po wy-

padku, to „teraz wszyscy próbują

[go] oczerniać”. Rodzina dziew-

czynki nie potwierdza wersji „ho-

norowej” lansowanej przez księdza

i twierdzi, że nie odwiedził dziec-

ka w szpitalu i nie przeprosił za

spowodowany wypadek. MaK

Radny Jarosław Najberg

z Torunia (lewicowy, ale niezrze-

szony) napisał list do miejscowe-

go biskupa Andrzeja Suskiego .

Opisał w nim wszystkie przywileje

i prezenty, które Kościół otrzymał

od miasta i... zwrócił się do bisku-

pa o wpłacenie 86 mln złotych na

konto Torunia. Jest to równowar-

tość kwoty, jakiej brakuje miastu,

aby domknąć tegoroczny budżet.

Najberg zwraca się w liście do hie-

rarchy per „panie biskupie”. Ta

forma bardzo zbulwersowała kole-

gów z rady miasta, którzy potępi-

li autora listu „za naruszenie god-

ności osobistej jego ekscelencji bi-

skupa Andrzej Suskiego” oraz na-

ruszenie kodeksu etyki radnego.

MaK

o.P.

MaK

KOBIETA

ZA KÓŁKIEM

POSÓL PECHA

„Kobiety powinny mieć prawo

jazdy” – to szokujące jak na wa-

runki panujące w Arabii Saudyj-

skiej stwierdzenie wygłosił badacz

islamu i syn szejka Abd Al-Aziza

ibn Bazy , byłego muftiego sau-

dyjskiego, który wydał w 1990 r. fa-

twę zabraniającą kobietom prowa-

dzenia samochodu.

Syn szejka zmienił zdanie po

tym, jak 15-letnia Malak Al-Mu-

tairi wydostała się z częściowo za-

topionego samochodu, wsiadła do

jeepa rodziny i wyciągnęła inne

samochody oraz ich pasażerów

w bezpieczne miejsce. Uratowała

wtedy własną rodzinę i osiem in-

nych z powodzi, która pochłonęła

w okolicy ponad 100 ofiar.

Po całej tej sprawie rodzina wy-

wiozła dziewczynę z kraju, obawia-

jąc się nadmiernego zainteresowa-

nia prasy oraz... szykan prawnych,

bo kobietom w Arabii Saudyjskiej

nie wolno prowadzić samochodów.

MaK

5 lutego, w dniu poświęconym

św. Agacie, w wielu kościołach księ-

ża święcą sól i chleb, których „uży-

wa się potem jako zabezpieczenie

przed żywiołami – ogniem, sztor-

mem, burzą i piorunami” – infor-

muje na swojej stronie Oaza para-

fii MB Królowej Polski w Toru-

niu. I przypomina: „W żadnym wy-

padku nie należy traktować tego ma-

gicznie. Błogosławieństwo chleba

i soli należy do tzw. znaków świę-

tych, które mają pomóc m.in.

w uświęceniu się (...). Używając na-

stępnie pobłogosławionej soli lub

chleba w obliczu zagrożenia ze stro-

ny żywiołów, w krótkiej modlitwie

dziękujemy Bogu za orędownictwo

św. Agaty i z wiarą prosimy za jej

wstawiennictwem o ratunek i odwró-

cenie nieszczęścia” . Szkoda, że na

Haiti nie mieli takiej soli...

Z równie śmiertelną powagą

swoje owieczki instruuje proboszcz

MaK

INFO DLA ZŁODZIEI

CUD AWANGARDOWY

Skąd złodzieje i oszuści mogą

się dowiedzieć, gdzie mieszkają oso-

by samotne i łatwowierne? Ano mię-

dzy innymi z informacji zamieszcza-

nych przez księży na parafialnych

stronach w internecie. Kompletnym

brakiem troski o bezpieczeństwo

swoich owieczek wykazał się m.in.

ks. Gabriel Marciniak z parafii św.

Matki Bożej Bolesnej w Radomiu.

W opublikowanym w internecie

sprawozdaniu z tegorocznej kolędy

potencjalnym złodziejom czy oszu-

stom podaje na tacy nie tylko na-

zwy ulic, ale i numery budynków,

gdzie mieszka najwięcej osób samot-

nych. Dzięki księdzu nawet w wie-

żowcach łatwo byłoby znaleźć para-

fian, których „mimo małych wła-

snych dochodów” cechuje najwięk-

sza ofiarność.

WĄTPLIWY

AMBASADOR

Ukazał się kolejny, piąty już nu-

mer bezpłatnego miesięcznika

„Awangarda Lubelska”. Nudnego

jak flaki z olejem zresztą. We wstęp-

niaku Krzysztof Stankiewicz – re-

daktor naczelny pisma – zdradza

tajemnicę sukcesu jego periodyku:

„Według mnie, udało mi się to głów-

nie dzięki jednemu człowiekowi, któ-

ry nazywa się... Jerzy Popiełuszko. To

jego prosiłem w myślach o wsparcie

i pomoc w pracy. Wszak za życia

był kapelanem właśnie ludzi pracy.

I tę pomoc otrzymywałem. Nie tyl-

ko zresztą ja, to wiem na pewno. Nie

wiedziałem natomiast, jak mogę Mu

się odwdzięczyć. I oto nadarza się

okazja, mogę podzielić się z innymi

moją opinią o wielkości i świętości

tego człowieka, wielkiego Polaka.

Cieszę się, że wkrótce zostanie ogło-

szony świętym, na pewno w tym ro-

ku, choć w opinii wielu Polaków

już od dawna świętym jest. Podob-

nie jak Jan Paweł II” . KC

Coroczna gala przyznania ho-

norowych tytułów Ambasadora

Województwa Lubelskiego będzie

miała miejsce 6 lutego w miejsco-

wej filharmonii.

Wprawdzie wyniki obrad ka-

pituły przyznającej tytuł są do te-

go momentu utajnione, jednak uda-

ło nam się dowiedzieć, że w kate-

gorii „instytucja” przypadnie on

Katolickiemu Uniwersytetowi Lu-

belskiemu im. Jana Pawła II.

Uczelnia ta wsławiła się w zeszłym

roku m.in. zorganizowaniem ob-

chodów 440 rocznicy unii lubelskiej

i przyznaniem doktoratów honoris

causa prezydentom Łotwy, Esto-

nii, Litwy i Ukrainy. Temu ostat-

niemu zapewne za miłość do zbrod-

niarza Bandery .

Wielkim kanclerzem uczelni

jest abp Józef Życiński , któremu

kilka lat temu nadano godność Am-

basadora Województwa Lubelskie-

go. Tytuły przyznaje kapituła skła-

dająca się z szefa sejmiku (SLD),

członków zarządu województwa

(PO-PSL) oraz laureatów poprzed-

niej edycji „ambasadorskiej”. Idea

imprezy już dawno jednak sięgnę-

ła bruku.

DO BOJU... KLIK

Wspólnota Odnowy w Duchu

Świętym z Suchej Beskidzkiej mo-

bilizuje internautów do korzystania

z IBM-u. Ale bynajmniej nie cho-

dzi o reklamę produktów firmy IBM,

tylko o... przyłączenie się do Inter-

netowego Boju Modlitewnego. Aby

zostać „bojownikiem”, trzeba zare-

jestrować się na stronie i w każdą

środę o godzinie 22 za pośred-

nictwem internetu „ruszyć do bo-

ju”, czyli modłów we własnej lub

ŚWIĘCI

Z OGŁOSZENIA

Na porządku dziennym są pra-

sowe ogłoszenia w sprawie pracy,

sprzedaży lub poszukiwania świad-

ków wypadków. W „Naszym Dzien-

niku” opublikowano tymczasem

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: