idealistkaWWW.pdf

trybuna wolnych konopi nr1 01/10

* Strona 2

* Strona 8

* Strona 3

konopie indyjskie w

chińskiej medycynie są

jednym z najważniejszych

ziół leczniczych.

każdy konsument ziela i

żywicy konopi może

powoływać się na znikomą

szkodliwość społeczną

czynu.

o holenderskiej irmie

produkującej susz z ko-

nopi jako lek oraz leki

ze składnikami z konopi

Azyl konopny

skutki dla zdrowia publicznego przyniosły pol-

skie regulacje antynarkotykowe kryminalizu-

jące posiadanie i uprawę.

Możliwe również, że ja sam padłem oiarą

uzależnienia wskutek działań dilera. Z do-

świadczenia wiem, że dilerzy „wzbogacają”

sprzedawane ziele konopi dodatkami wywołu-

jącymi uzależnienie, aby zdobyć stałych klien-

tów, psują także jakoś ziela, dosypując np.

mielonego szkła wywołującego mikrourazy w

systemie oddechowym, w celu zwiększenia

absorpcji substancji do krwi. Za narażanie w

ten sposób życia i zdrowia tysięcy nastolatków

również odpowiada obowiązujące w Polsce

prawo. Prawo, które w założeniach ma tych

nastolatków chronić…

Tak więc lata konsumpcji poza wszelką kon-

trolą, przy braku wczesnej proilaktyki, dopro-

wadziły mnie do stanu, w którym muszę zaży-

wać konopie, aby utrzymywać swój stan psy-

choizyczny w równowadze niezbędnej do

funkcjonowania w życiu codziennym. W takiej

sytuacji są w Polsce tysiące ludzi. Obecne pra-

wo nie zezwala mi na legalny dostęp do ziela

konopi, co zmusza mnie, abym kupował je od

dilera. Tylko, że ja już nie chcę dilera, nie chcę

jak narkoman zdobywać porcji narkotyku po-

chodzącej z nielegalnego obrotu; chcę mieć

możliwość uprawy i posiadania roślin konopi

indyjskich na osobisty użytek, poza wszelką

patologią związaną z nielegalnym obrotem.

Obecny stan prawny jest zaprzeczeniem ochro-

ny mojej godności. I to samo dotyczy setek

tysięcy, jeśli nie milionów obywateli RP!

Ponieważ, jak już wspomniałem, sprawa do-

tyczy dyskryminacji znacznej liczby obywate-

li RP, zwracam się do Pana o zasygnalizowanie

posłom potrzeby podjęcia niezwłocznych dzia-

łań w ramach inicjatywy ustawodawczej (w

załączeniu – 300 kopii niniejszego pisma do

przekazania posłom na najbliższym posiedze-

niu Sejmu), zmierzających do takiej zmiany

prawa, w tym nowelizacji ustawy o przeciw-

działaniu narkomanii, która uwzględniała bę-

dzie sytuację takich osób jak ja, tzn. gwaranto-

wała legalny dostęp do konopi indyjskich w

celach indywidualnego korzystania z natural-

nych ziół, zwłaszcza w celach leczniczych.

Ze swojej strony proponuję następujące

rozwiązania:

1) wykreślenie ziela i żywicy konopi z wy-

kazu substancji grupy IV-N (załącznik 1 do

ustawy), których zastosowanie ustawa

ogranicza wyłącznie do prowadzenia badań

przez jednostki naukowe, co, jak rozumiem,

całkowicie wyklucza dopuszczenie tych

substancji do obrotu jako

prośba o podjęcie działań w ramach inicjatywy

ustawodawczej, zmiana prawa zabraniającego uprawy i

posiadania konopi indyjskich

konopi indyjskich. Lekarz psychia-

tra, formułując opis mojej choroby,

stwierdza m.in.: osobowość dysocjalną wraz

z uzależnieniem od THC (konopie in-

dyjskie). Nie wiem, czy od THC można się

uzależnić, ale skoro lekarz specjalista tak

twierdzi, to znaczy, że tak jest. Badania nau-

kowe, których wyniki opublikowała m.in.

WHO w raporcie z 1997 roku, wskazują,

że tylko długotrwałe przyjmowanie THC,

i to w dużych dawkach, może prowadzić do

uzależnienia. Najwyraźniej mój przypadek

do takich należy. Jeśli tak jest, to nie chcę

tego zmienić. Chce być uzależniony przez

resztę mojego życia. Poradzę sobie z tym

problemem, pod warunkiem, że działania

państwa nie będą go pogłębiać. Terapia be-

hawioralna nie przynosi w moim przy-

padku rezultatów, nie mam też zamiaru

przyjmować oferowanych mi leków.

Korzystając z konstytucyjnie zagwarantow-

anego prawa do decydowania o swoim

życiu osobistym, mam prawo świadomie

dokonać wyboru, co jest dla mnie dobre, a

co nie. Natomiast państwo musi mi dać

prawną gwarancję ochrony mojej decyzji.

Moje cechy osobiste, potwierdzone

również przez lekarza psychiatrę, wska-

zują na to, że przestępstwo posiadania

wbrew ustawie środków odurzających

(art. 62 ustawy o przeciwdziałaniu narko-

manii) w postaci grama ziela konopi na

własne potrzeby – bez względu na konse-

kwencje prawne – popełniał będę do koń-

ca życia. Podobnie będzie z uprawą we

własnym ogródku kilku roślin na własne

potrzeby, co oznacza permanentne naru-

szanie zakazu uprawy konopi (art. 63

u.p.n.).

Do końca życia będę się zaciągał dy-

mem z ziela konopi. Kto zmusi mnie do

tego, abym tego nie robił?! Co zmieni za-

mknięcie mnie w więzieniu, skoro tam

również, jak i po wyjściu, będę mógł kon-

sumować nielegalną trawkę? Co zmieni

kolejne leczenie inansowane ze środków

publicznych, skoro ja nie chcę uczestni-

czyć w psychoterapiach ani zażywać syn-

tetycznych leków.

Dlaczego podatnicy mają płacić za mo-

je leczenie albo utrzymywanie mnie w

więzieniu, skoro ja nie chcę się leczyć w

ramach dostępnych na terytorium RP

metod leczenia mojego stanu zdrowia, ani

też nie zagrażam nikomu, konsumując

konopie, aby należało pozbawić mnie wol-

ności? Chcę być uzależniony i kontynu-

ować swój nałóg w najmniej pogarszają-

cych mój stan warunkach. Taką możliwość

będę miał zagwarantowaną, jeśli będę

mógł uprawiać w domu rośliny konopi na

własny użytek i posiadać uzyskane z nich

ziele.

Ochrona mojej godności (art. 30 Kon-

stytucji RP) wymaga od państwa podjęcia

działań, które ograniczą negatywne skut-

ki mojego uzależnienia dla mnie i dla mo-

jego otoczenia, nawet jeśli odmawiam

podjęcia leczenia. Życie w nieustannym

strachu przed działaniami organów ści-

gania wymiaru sprawiedliwości tylko po-

głębia mój dramat, a stan prawny, który

pozwala pozbawić mnie wolności jest za-

przeczeniem ochrony mojej godności.

Za stan mojego zdrowia w dużej mierze

odpowiedzialne jest obowiązujące w Pol-

sce prawo. Od prawie 10 lat ścigane i ka-

rane jest posiadanie najmniejszej nawet

ilości najmniej szkodliwej używki, jaką

jest ziele konopi indyjskich, przez co ak-

tywność organów ścigania i wymiaru

sprawiedliwości koncentruje się głównie

na konsumentach i drobnych detalistach

działających w nielegalnym obrocie. Glo-

balna nielegalna podaż pozostaje tymcza-

sem niezakłócona, mimo angażowanych

ogromnych środków inansowych. Od

wielu lat w literaturze zachodniej podkre-

śla się, że taki stan tylko sprzyja rozwija-

niu się uzależnień i patologicznych form

konsumpcji. Nakładając na to czynniki kul-

turowe, takie jak obecność konopi jako nieszko-

dliwej używki w młodzieżowej kulturze maso-

wej, możemy sobie tylko wyobrażać, jakie

cdn. str 6

2010 marzec-kwiecień 1

w n um er ze :

o d 20 lat jestem konsumentem ziela

medycyna

Zakazany

lek...

otoczenia Napoleona zainteresowali się możliwością

łagodzenia bólu przy pomocy konopi i właściwo-

ściami uspokajającymi tej rośliny. Zapoczątkowało

to serię poważnych badań nad tą interesującą rośli-

ną.

konopie

używane były

na terenie

dzisiejszego

tajwanu już 10

000 lat temu.

Znak „Da`

má” (wymowa:

pinyin) jest

chińskim

symbolem

oznaczającym

konopie.

wynalezieniem fermentacji alkoholowej!

W III wieku naszej ery Azjata Tuo Hua zasłynął

z używania tej rośliny jako środka przeciwbólowe-

go. Proszkował wysuszoną roślinę i dodawał jej do

wina. Winem takim częstował ludzi cierpiących na

wymioty, choroby pasożytnicze oraz choroby i in-

fekcje zakaźne.

Konopie indyjskie w chińskiej medycynie (Ay-

urveda) są jednym z pięćdziesięciu najważniej-

szych ziół leczniczych.

Historia tej rośliny zwanej z łac. cannabis (czyt.

Kanabis) jest niemal tak bujna, jak jej rozłożyste

rozgałęzienia. Wzmianki o niej odnajdujemy także

w historiach pochodzących z niemal wszystkich

rejonów świata.

Egipski papirus the Ebers Papyrus (1 550 r. p.n.e)

dość dokładnie przedstawia medyczną marihuanę.

Inne hieroglify zawierające wzmianki o użyciu

cannabis w medycynie widnieją w papirusach: the

Ramesseum III Papyrus (1700 r. p.n.e), the Berlin

Papyrus (1300 r. p.n.e) oraz the Chester Beatty

Medical Papyrus VI (1300 r. p.n.e). Dzięki egipto-

logom takim jak Lise Mannice dowiadujemy się z

tych pierwotnych tekstów m.in. tego, że starożytni

Egipcjanie stosowali cannabis nawet w postaci

czopków na hemoroidy.

Lekarze ze starożytnych Indii również poznali

właściwości konopi. Używali ich głównie do celów

medycznych, polecali cannabis na bezsenność,

bóle głowy i inne, problemy gastryczne. W staro-

żytnych Indiach bardzo często wykorzystywano

konopie do łagodzenia bólów towarzyszących po-

rodom.

W starożytnej Grecji marihuany używano nie

tylko do leczenia ludzi! Stosowano ją także w we-

terynarii. Odnalezione zapiski dowodzą, że używa-

no liści konopi do leczenia ran i owrzodzeń u ko-

ni.

William Brooke O'Shaughnessy profesor zioło-

lecznictwa w medycznym College'u Kalkuty w

1830r. prowadził liczne badania nad konopiami

indyjskimi. Po licznych eksperymentach na zwie-

rzętach, rozpoczął leczyć marihuaną spazmy mię-

śni, niechciane skurcze, dolegliwości żołądkowe i

silne bóle.

Na początku XIX wieku dzięki lekarzom

O'Shaughnessy i Moreau de Tournee konopie stały

się najważniejszym środkiem używanym do zwal-

czania bólu. Używano ich również na melancholię,

migreny, bezsenność i drgawki.

W kolejnych latach wynaleziono aspirynę, strzy-

kawkę, odkryto właściwości opatów takich jak

morina. Nieprędko domyślono się, że morina jest

silnie wyniszczającym narkotykiem prowadzącym

do uzależnienia izycznego, powodującym brak

apetytu, zaparcia i wymioty. Przez dziesiątki lat

promowana była z powodzeniem jako lek na wszel-

kie silniejsze bóle.

Mimo tego o marihuanie „zapomniano” dopiero

w wieku XX.

W 1931 roku zatwierdzono Harry'ego J. Anslin-

gera na stanowisko szefa nowopowstałego Federal-

nego Biura d/s Narkotyków. Anslinger, rozpoczął

propagandowy atak na marihuanę. Jego wypowiedzi

roiły się od plotek i bzdur (m.in. zapewniał kongres-

manów, że pod wpływem marihuany będą skłonni

zabić własnych braci). Rozpętana przez niego nar-

kotykowa paranoja sprawiła, że rzesze ludzi uwie-

rzyły w zabójczą szkodliwość canabisu. Na licznych

plakatach ostrzegających przed używką i rozpro-

wadzającymi ją handlarzami, marihuana jawiła się

jako "piekielna roślina" i "zabójczy narkotyk". An-

slingerowi wiernie wtórował William Randolph

U ludzi liśćmi tamowano krwawienia z nosa.

Jedzenie nasion konopi uznawane było za najlepszy

sposób zwalczania tasiemca i innych pasożytów.

Opary z niedojrzałych nasion, polewanych gorą-

cym winem lub wodą pomagały podobno Egipcja-

nom na bóle zębów i zapalenie ucha.

W V wieku naszej ery grecki historyk Herodo-

tus opisał jak Scytowie z Bliskiego Wschodu uży-

wali konopi w łaźniach parowych.

Od VII do XVIII wieku konopie były jednym z

najpopularniejszych ziół w Azji i Egipcie. Lekarze

wykorzystywali ich przeciwbólowe, przeciwzapal-

ne, moczopędne, przeciw-padaczkowe i przeciw-

gorączkowe właściwości.

28 czerwca 1776 roku spisano na papierze ko-

nopnym pierwszą wersję Deklaracji Niepodległo-

ści Ameryki. Konopie przemysłowe, z których

pozyskuje się włókno były już doskonale znane.

Ubrania produkowane z konopi były znacznie wy-

trzymalsze niż jakiekolwiek wcześniej stosowane

materiały.

W kilka lat po powrocie Napoleona z Egiptu

(1801), konopie indyjskie zyskały dużą popular-

ność wśród zachodnich terapeutów. Naukowcy z

szego Tajwanu już 10 000 lat temu. Naj-

prawdopodobniej używano ich do wyro-

bu włókien, lin i sznurów. Pierwsze zapisy o

wykorzystaniu konopi do celów medycznych

pochodzą z przed 4 000 lat. Oznacza to, że była

wykorzystywana przez człowieka na długo przed

2 marzec-kwiecień 2010

k onopie używane były na terenie dzisiej-

medycyna

Zioło na receptę

bV bedrocan cannabis jest holenderską

irmą produkującą susz z konopi jako lek

oraz leki ze składnikami z konopi.

siębiorstwem posiadającym kontrakt holen-

derskiego Ministerstwa Zdrowia, Opieki

Społecznej i Sportu na uprawę konopi o wysokich

zawartościach składników aktywnych w celach me-

dycznych.

Lek taki dostępny jest na receptę i może być przepi-

sywany przez holenderskich, czeskich, szwajcarskich,

niemieckich oraz belgijskich lekarzy zarówno dla ludzi

jak i zwierząt.

Obecnie irma BV Badrocan Cannabis oferuje trzy

specyiki:

W leku Bedrocan © poziom THC jest stały i wynosi

około 18 procent, poziom - CBD około 0,8 procentu

- lek sprzedawany jest w postaci suszu.

Bedrobinol ®, który ma THC na poziomie około 13

procent. Poziom CBD wynosi zaś 0,2 procenta.

Bediol ® ma nieco niższy poziom THC - ok. 6 % i

stosunkowo wysoki procent aktywnego Cannabidiolu

(CBD) 7,5 % - dostępny pod postacią granulatu.

Wszystkie przedstawiane produkty są wolne od pe-

stycydów i metali ciężkich. Są również oczyszczone

z mikro organizmów. Bedrocan, Bedrobinol i Bediol

są dostarczane w paczkach po 5 gramów. Dystrybu-

torem jest Fagron Pharmaceuticals w Nieuwekerk de

IJssel w Holandi. Cannabis Flos Bedrocan i Bedrobi-

nol są medycznymi substancjami rejestrowanymi

zgodnie z holenderskim prawem.

W 2003 BV Bedrocan został zakontraktowany przez

holenderski rząd, by dawać plony i dostarczać medycz-

ne Konopie pod postaciami Bedrocan ®, Bedrobinol

® i Bediol ®.

Proces uprawy Bedrocan BV jest całkowicie standa-

ryzowany. Odchylenia od standardów mogłyby zabu-

rzyć kompozycję składników. Cały proces wzrostu

przebiega w całkowicie kontrolowanym klimacie. Każ-

da porcja leku produkowana jest w identycznych,

często kontrolowanych warunkach. Zbiory nowych

plonów odbywają się co dwa tygodnie.

Cały proces uprawy jest zgodny z GAP [Good Agri-

cultural Practice - ang. dosł. Dobre Praktyki Rolnicze].

Podczas całego procesu wzrostu i przetwarzania uwa-

gę poświęca się zapewnianu stałych poziomów funk-

cjonalnych komponentów (THC, CBD) oraz ochrony

produktów przed szkodliwymi mikro organizmami.

Każdy produkt indywidualnie sprawdzany jest pod

względem obecności pestycydów i metali ciężkich.

Testy i kontrole GAP oraz rządu wykonywane są cy-

klicznie przez niezależne laboratoria.

BV Bedrocan bada też nowe metody uprawy medycz-

nych konopi. Najważniejszym celem tego badania jest

kontrola mechanizmów wewnętrznych rośliny, które

oddziałują na poziomy funkcjonalnych komponentów

(THC, CBD). Możliwe, że w przyszłości dzięki takim

badaniom można będzie przystosować rośliny dla

zróżnicowanych celów medycznych.

Firma prowadzi także badania nad innymi związkami

aktywnymi konopi.

Obecnie na podstawie produktów BV Bedrocan

przedsiębiorstwo farmaceutyczne Echo Pharmaceu-

ticals w Weesp opracowuje lek Namisol ® z głównym

składnikiem konopi TetraHydroCannabinolem. Lek

ma postać tabletek i o ile leki takie nie są nowością,

Namisol ® zasługuje na szczególna uwagę. A to z

powodu oryginalnego sposobu aplikacji - 'pod język'.

Wchłanianie THC poprzez gruczoły jamy ustnej po-

zwala uniknąć wahań przyjętej dawki - co może się

przytraiać w przypadku tabletek połykanych. Dzięki

nowym, opatentowanym technikom, Echo Pharma-

ceuticals efekty tabletek są niemal tak samo skuteczne

jak przy tradycyjnej inhalacji. 0

Hearst, właściciel wielkiego wydawnictwa. W jego

gazetach artykuły o tytułach takich, jak "Marihuana

zmienia chłopców w potwory w 30 dni" były na

porządku dziennym i sąsiadowały z rasistowskimi

tekstami skierowanymi przeciwko Hiszpanom i

Murzynom. Często oba przewodnie tematy tych

poczytnych brukowców były mieszane - pojawia-

ły się np. artykuły o "naćpanych marihuaną czar-

nuchach", gwałcących białe kobiety i grających

"voodoo-satanistyczny" jazz.

W 1937 roku propaganda Anslingera i Hearsta

osiągnęła swój cel, wydano Marijuana Tax Act - w

46 stanach USA zdelegalizowano marihuanę. Je-

dyny głos sprzeciwu pochodził od Amerykańskie-

go Stowarzyszenia Medycznego - dr James Wo-

odward stwierdził, że w ten sposób społeczeństwo

straci jeden z najbardziej przydatnych leków. Przez

nastepne 2 lata, ok. 3 000 lekarzy zostało ukara-

nych za stosowanie konopi.

Po II wojnie światowej, gdy rozpoczęła się zim-

na wojna w 1948r Anslinger zeznaje w Kongresie,

że marihuana nastraja ludzi pokojowo i pacyi-

stycznie i może być wykorzystana przez komuni-

stów do osłabienia ducha walki amerykańskiej

młodzieży. Jeszcze 11 lat wcześniej Anslinger gło-

sił, że "Marihuana jest jednym z narkotyków, któ-

re wywołują najsilniejszą agresję i przemoc."

W 1961 roku 60 państw podpisuje "Uniform

Drug Convention", przez co zobowiązują się do

wyeliminowania z użycia konopi w ciągu 25 lat. W

skutek pozbawienia gleb naturalnej ochrony kraje

takie jak Bangladesz (w wolnym tłumaczeniu kraj

ludzi konopi) musiały uporać się z ogromnymi

podwoziami..

W 1962r. John F. Kennedy wysłał Anslingera na

emeryturę po jego próbach ocenzurowania książki

"Osoba uzależniona a prawo" autorstwa prof. Al-

freda Lindsmitha. Kilka lat po zabójstwie Kenne-

dy'ego, związani z nim ludzie przyznali, że w pla-

nach na drugą kadencję znajdował się projekt le-

galizacji marihuany.

W 1973 lekarz Tod H. Mikuriya rozpoczął de-

batę dotyczącą zastosowań konopi indyjskich w

medycynie wydając „Marijuana Medical Papers”.

Lekarz wierzył, że marihuana poprzez zmniejsze-

nie ciśnienia w gałce ocznej, czego dowiódł, pomo-

że pacjentom chorującym na jaskrę. Ludziom, u

których wzrastające ciśnienie śródgałkowe stop-

niowo prowadzi do ślepoty. Wielu weteranów z

wojny w Wietnamie zauważyło korzystny wpływ

konopi na spazmy mięśni i bóle spowodowane

urazami kręgosłupa. Następnie zaczęto wykorzy-

stywać ten ziołowy susz u pacjentów chorujących

na AIDS i nowotwory. Znacznie poprawiał, bo-

wiem ich łaknienie i zmniejszał nudności powo-

dowane chorobą i leczeniem.

Rzadziej wykorzystywano cannabis do leczenia

alkoholizmu i innych uzależnień, m in. Od mori-

ny i heroiny. Okazało się, że główny składnik ak-

tywny konopi THC (Tatra Hydro Cannabinol)

skutecznie zwalcza miażdżycę.

Pod koniec lat ’70 stworzono syntetyczną wersję

THC pod postacią leku Marinol. Użytkownicy

nowego leku raportowali jednak o licznych jego

wadach. Ludziom cierpiącym z powodów gwał-

townych wymiotów po chemioterapii ciężko było

przyjmować duże, twarde, doustne kapsułki. Trud-

no było dobrać odpowiednią jego dawkę. Podobno

nie był tak samo skuteczny jak tradycyjna marihu-

ana. Lek był oczywiście droższy od swojego natu-

ralnego odpowiednika. Badania wykazały, że ko-

nopie indyjskie zawierają inne ważne, współdzia-

łające z THC składniki aktywne.

W latach ’70 i ’80 badania nad medyczną mari-

huaną prowadziło sześć departamentów zdrowia

z różnych stanów USA. W efekcie obywatele

ośmiu stanów wbrew prawu federalnemu opowie-

dzieli się za legalizacją medycznej marihuany. Od

tego czasu dostępna jest tam receptę. Odnotowano

wiele przypadków, w których funkcjonariusze

amerykańskiej policji narkotykowej ścigali i prze-

śladowali pacjentów medycznej marihuany powo-

łując się na prawa federalne.

W roku 1995 na zamówienie Światowej Orga-

nizacji Zdrowia (WHO) grupa naukowców spo-

rządziła raport „Implikacje zdrowotne używania

konopi – analiza porównawcza zdrowotnych i psy-

chologicznych skutków używania alkoholu, kono-

pi, nikotyny i opatów”. Początkowo opublikowano

materiały bez jednego rozdziału – bez fragmentu

dotyczącego bezpośredniego porównania zagrożeń

wynikających z zażywania badanych substancji.

Decyzję o zatajeniu części dokumentu podjął ów-

czesny szef WHO wraz z dyrektorem ONZ ds.

narkotyków. Byli nie lada zaskoczeni, że wnioski

wysnute w raporcie dramatycznie różniły się od

obowiązujących poglądów. Sprawa wyszła na jaw

w trzy lata później, gdy na ślad brakującego działu

traił tygodnik „New Scientist”. Cały raport WHO

jest dziś dostępny w polskim tłumaczeniu na ła-

mach Internetu.

7 października 2003 roku wydano dokument

zatytułowany: „Cannabis jako Przeciwutleniacz i

ochrona Neuronów” (ang. Cannabinoids as Antio-

xidants and Neuroprotectants) potwierdzony przez

najważniejsze amerykańskie departamenty związa-

ne za zdrowiem i medycyną. W treści przeczytać

możemy m.in., że cannabis jest przydatny: „w lecze-

niu i proilaktyce chorób spowodowanych utlenia-

niem – głównie chorób starczych i autoimmunolo-

gicznych. Cannabis jest szczególnie użyteczny przy

chorobach neurologicznych jako protektor neuro-

nów w uszkodzeniach i urazach mózgu oraz, w

chorobach wyniszczających neurony takich jak cho-

roba Alzheimera, choroba Parkinsona, demencje i

HIV.”

U progu XXI wieku w krajach Beneluksu został

zarejestrowany lek o nazwie Badrocan. Jest to nic

innego, jak opakowany, standaryzowany susz żeń-

skich kwiatostanów konopi – potocznie zwany

marihuaną. Kolejne lata nowego tysiąclecia spływa-

ły na dopuszczaniu leku do obrotu w innych krajach

Europy. Dziś Bedrocanem dostępnym na receptę

mogą leczyć się pacjenci z Finlandii, Czech, Nie-

miec, Szwajcarii, Holandii oraz Belgii. W Polsce

można stosować lek sprowadzony na zasadzie im-

portu docelowego, biurokracja związana z tą proce-

dura przysparza jednak, nie małych problemów. Czy

nie można by wzorem zachodnich sąsiadów dopu-

ścić leku do obrotu? W cywilizowanych krajach

obeszło się to bez większego echa, a kolejki do aptek

wcale się nie wydłużyły….

W Ameryce wkrótce po wyborach nowy prezy-

dent Barrack Obama obiecał wszystkim pacjentom

medycznej marihuany uregulować sprzeczności w

prawie. Prawo federalne USA zabrania użycia i po-

siadania marihuany, prawa niektórych stanów ze-

zwalają na jej dystrybucje w celach medycznych.

Teraz wszyscy pacjenci używający medycznej ma-

rihuany w USA będą mogli czuć się bezpiecznie…

W Polsce niestety wciąż chorzy stawiani są na rów-

ni z heroinistami, niżej niż szwędający się po ulicach

alkoholicy, a społeczeństwo utwierdzające się w

swoich PRL-owskich stereotypach widzi dla nich

tylko jedno miejsce – miejsce w więzieniu…. 0

2010 marzec-kwiecień 3

o d marca 2005 roku irma jest jedynym przed-

redukcja szkód

Redukcja Szkód?

Stanowisko International

Harm Reduction Association

nawet mimo największych wysił-

ków, zmierzających do zapobiegania

inicjacji lub kontynuacji używania

narkotyków wielu ludzi na świecie,

nie zaprzestaje używania środków

psychoaktywnych. Mogą to jednak

robić bez ryzyka…

strategii, programów i praktyk,

których celem jest ograniczenie

szkód związanych z używaniem środ-

ków psychoaktywnych w populacji

osób niemogących lub niechcących za-

przestać używania. Podstawowymi ce-

chami definiującymi (to pojęcie –

przyp. red.) są: skupianie się bardziej

na zapobieganiu szkodom niż używa-

niu narkotyków w ogóle oraz koncen-

trowanie się na osobach używających

narkotyków.

Filozofia redukcji szkód stała się tema-

tem wielu dyskusji po odkryciu zagro-

żeń związanych z rozprzestrzenianiem

się HIV wśród osób używających nar-

kotyków drogą iniekcji. Jednakże po-

dobne podejście jest od dawna stoso-

wane także w innych sferach szeroko

pojętego problemu narkotyków.

Redukcja szkód stanowi dopełnienie

podejścia ukierunkowanego na zapo-

bieganie lub zmniejszenie ogólnego

poziomu konsumpcji narkotyków.

Opiera się na założeniu, że wielu ludzi

na świecie Nawet mimo ogromnych

wysiłków, zmierzających do zapobie-

gania inicjacji lub kontynuacji używa-

nia narkotyków , wielu ludzi na świe-

cie nie zaprzestaje używania środków

psychoaktywnych. Dlatego też reduk-

cja szkód akceptuje stanowisko, że

wielu ludzi nie potrafi lub nie chce za-

przestać używania narkotyków.

Dla osób, które mają problemy z nar-

kotykami, niezwykle ważny jest dostęp

do odpowiednich form leczenia, jednak

Karać

mi, jaki jest sens polskiej krymi-

nalizacji posiadania narkotyków.

Jakie racje, bez których nasze państwo

nie mogło by się tak prężnie rozwijać,

stoją za tym, że za zapalenie jointa moż-

na iść do więzienia na 3 lata. Ostatnio

szedłem do sądu i zobaczyłem tuż przed

budynkiem wiele mówiący napis „Nie

ma złych roślin – są tylko źli ludzie”.

Polski ustawodawca uznał kiedyś, że po-

siadanie, nawet niewielkich ilości konopi na

własny użytek, może prowadzić do kata-

strofalnych skutków. Co prawda oicjalnie

mówiło się, że wprowadzenie karalności

podyktowane jest chęcią skuteczniejszej

walki z dilerami, którzy stoją w ciemnych

miejscach w okolicach szkół i z pojedynczy-

mi dawkami narkotyków czatują na bez-

bronną młodzież. Wprowadzenie krymina-

lizacji miało wymieść ich z ulic. Jak wy-

gląda to w praktyce, widać w statystykach

– wpadają przede wszystkim młodzi ludzie,

a znajdowane przy nich znikome ilości zie-

la można zakwaliikować wyłącznie jako

przeznaczone na własny użytek.

Co się dzieje z takim polskim Kowalskim,

który miał nieszczęście znaleźć się o nie-

właściwej porze w niewłaściwym miejscu?

Jeżeli wykryto przy nim np. pół grama „złej

rośliny”, bo nie ukrył jej w odpowiednim

miejscu (bo skarpetki policjanci – jeżeli

tylko mają ochotę, bo ktoś ich wcześnie

podminował – w ramach kontroli osobistej

spokojnie też mogą sprawdzić), może zostać

zatrzymany do 48 godzin.

Oczywiście równolegle policja przepro-

wadza przeszukanie mieszkania w celu

wykrycia dalszych dowodów, co wiąże się

z narobieniem bałaganu, przestraszeniem

pozostałych członków rodziny i stygmaty-

zacją w miejscu zamieszkania jako ćpuna,

bo sąsiadom trudno jest wytłumaczyć, że

chodziło o „relatywnie nieszkodliwą” rośli-

nę. Później jest sprawa, podczas której

oskarżyciel ma niewiele do roboty, bo

wszystkie dowody znaleziono w kieszeni, a

i „Wysoki Sąd” się zanadto nie napracuje,

bo jego głównym zadaniem powinno być

powściąganie zapędów prokuratury przed

kwaliikowaniem wszystkiego jako „zwy-

kłego posiadania”, a nie posiadania w przy-

padkach podchodzących pod „mniejszą

wagę”. Te zaś zależą od… wagi znalezionych

środków.

Tak wiec sprawy o posiadanie nie spra-

wiają trudności żadnemu z uczestników

procesu z wyjątkiem samego oskarżonego.

Jeżeli nie miał problemów z narkotykami

(starzy terapeuci lubią dodać „jeszcze”), to

teraz zacznie je mieć. Zresztą jeśli nie z

narkotykami, to już na pewno ze znalezie-

niem pracy. Ktoś może powiedzieć, że sam

sobie jest winny. Inni – że winne jest jego

hobby („uzależnienie”). A jeszcze inni –

oskarżą system, że zamiast zaakceptować

osoby „świętujące inaczej”, przekonywać

tych, którym się wydaje, że marihuana jest

cudownym lekarstwem codziennego użyt-

ku, i w końcu leczyć tych, którzy tego rze-

czywiście potrzebują, grozi im sprawą są-

dowa, obciąża kosztami tej sprawy i gwa-

rantuje 10 lat wpisu karalności w

przypadku wymierzenia kary pozbawienia

wolności z warunkowym zawieszeniem jej

wykonania.

Niektórzy mówią, że narkotyki służą te-

mu, aby zapominać o problemach. Nie

wiem, jak to jest. Niektóre pewnie tak,

zwłaszcza słynna „bohaterka”, która tylu

ludziom obiecała raj, a po kilku latach skoń-

czyło się na prawdziwym uzależnieniu.

Jedno jest pewne, niektórzy ludzie wobec

nawarstwiających się problemów zaczyna-

ją częściej uciekać w wewnętrzny świat

„Wiszących ogrodów Semiramidy”, zawa-

lając to, co się wokół nich dzieje, łącznie ze

swoim zdrowiem, rodziną, pracą i wszyst-

kim ważnymi rzeczami, od których zależy

pozycja w społeczeństwie. Razem z nimi

traci ich otoczenie i samo społeczeństwo,

które zamiast nie ingerować lub pomóc, je-

żeli rzeczywiście jest taka potrzeba, dorzu-

ca „w pakiecie” problemy z prawem.

W jaki więc sposób ustawodawca chroni

zdrowie publiczne, które – zgodnie z jednym

z orzeczeń Sądu Najwyższego z 2007 roku

– jest przedmiotem ochrony ustawy o prze-

ciwdziałaniu narkomanii? Wydaje się, że

nie chroni. Żeby nie być jednostronnym,

trzeba też dodać, iż istnieje pewna grupka

ludzi, którzy nie wiedzą nic na temat nar-

kotyków, natomiast jabłkiem poznania do-

brego i złego jest dla nich decyzja ustawo-

dawcy. Znaczy to, że jeżeli ustawodawca

kryminalizuje posiadanie marihuany, a do-

zwolone jest posiadanie pół litra, to „wi-

docznie ma swoje powody, a ja w to nie

wnikam”. Może „trzeźwość” tych ludzi jest

wystarczającym powodem do uznania, iż te

przepisy mają sens. A Wy jak myślicie?

czy

leczyć...

pytanie postawio-

ne w tytule wciąż

jest otwarte,bo na

razie ustawodaw-

ca chroni nasze

zdrowie wsadzając

nas do więzienia.

tekstem krzysztofa

Grabowskiego

rozpoczynamy

dyskusję na temat

niekonsekwencji

polskiego prawa.

Krzysztof Grabowski

4 marzec-kwiecień 2010

Czym jest

r edukcja szkód odnosi się do

w ielu z Was zastanawia się czasa-

redukcja szkód

część z tych osób nie ma możliwości

lub nie chce z nich korzystać, a więk-

szość z nich wcale nie wymaga lecze-

nia. Istnieje za to potrzeba zaoferowa-

nia użytkownikom narkotyków róż-

nych opcji, które pomogą

zminimalizować ryzyko związane z

przyjmowaniem substancji psychoak-

tywnych, a także wynikających z tego

szkód dla nich samych lub ich otocze-

nia. Zasadniczą kwestią staje się więc

potrzeba istnienia informacji, serwi-

sów i innych interwencji opartych na

filozofii redukcji szkód. Właściwą

opcją jest bowiem niedopuszczenie do

tego, aby ludzie umierali lub cierpieli

z powodów, którym można zapobiec.

Dlatego wiele osób używających nar-

kotyków woli korzystać z informacji

oraz ambulatoryjnych metod ograni-

czenia konsumpcji narkotyków i ryzy-

ka związanego z ich użytkowaniem. To

krótkie stwierdzenie zarysowuje pod-

stawowe założenia filozofii redukcji

szkód. Odpowiada też ono wszystkim

rodzajom narkotyków, włączając w to

też używki kontrolowane, jak alkohol,

tytoń i leki. Specyficzne interwencje

redukcji szkód w zależności od zaży-

wanego środka mogą się różnić. W

celu zapoznania się z dokładniejszym

przewodnikiem po interwencjach re-

dukcji szkód należy odwiedzić stronę

internetową IHRA (www.ihra.net).

ficznych szkodach i ryzyku. Politycy,

decydenci, społeczności, badacze, pra-

cownicy różnorodnych serwisów i oso-

by używające narkotyków powinni

ustalić:

1.Jakie są specyficzne szkody i ryzyko

związane z używaniem konkretnych

środków psychoaktywnych?

2.Przez co powodowane są te szkody i

ryzyko?

3.Co można zrobić, by zredukować ry-

zyko i szkody?

Redukcja szkód celuje w eliminację

przyczyny szkód i ryzyka. Określenie

specyficznych szkód, ich przyczyn

oraz decyzje dotyczące odpowiednich

interwencji wymagają najpierw właści-

wego oszacowania problemu, a następ-

nie działań. Forma interwencji powin-

na uwzględniać czynniki, które mogą

czynić osoby używające narkotyków

szczególnie podatnymi, takie jak: wiek,

płeć, albo odbywanie wyroku w wię-

zieniu.

realizacji, a trudniejszymi, ale pożąda-

nymi opcjami. W tej hierarchii absty-

nencja może być postrzegana jako

trudna do osiągnięcia dla redukcji

szkód. Najistotniejszym priorytetem

jest utrzymanie przy życiu osób uży-

wających narkotyków i zapobieganie

szkodom niemożliwym do naprawienia

jest, choć nie da się zaprzeczyć, że

priorytetów tych może być znacznie

więcej.

sprzeciwia się dokonywaniu w imię

kontroli i prewencji nadużyć w sto-

sunku do używających narkotyków.

ambitna polityka

i praktyki,

które

maksymalizują

szkody

Wiele czynników wpływa na ryzyko i

szkody związane z narkotykami, włą-

czając w to zachowanie i wybory jed-

nostek, środowisko, w którym używa-

ją one narkotyków, ale także prawo i

politykę ustanowione w celu kontrolo-

wania narkotyków. Często polityka i

praktyki intencjonalnie lub nieinten-

cjonalnie stwarzają i pogłębiają ryzyko

oraz szkody ponoszone przez użytkow-

ników narkotyków. Należy przez to

rozumieć: kryminalizację używania

narkotyków, dyskryminację, nadużycia

i korupcję, restrykcyjne prawo i poli-

tyka, odmawianie opieki medycznej

ratującej życie, a także nierówność

społeczną. Ale także kreowanie przez

prawo i politykę (zarówno w wymiarze

krajowym, jak i międzynarodowym)

warunków sprzyjających ryzykowne-

mu używaniu narkotyków.

przejrzystość,

odpowiedzialność

i uczestnictwo

Praktycy i decydenci są odpowiedzial-

ni za swoje interwencje i decyzje, a

także za swoje sukcesy i porażki. Pod-

stawowe zasady redukcji szkód oparte

są na założeniu otwartego dialogu,

konsultacji i debaty. W rozwój polity-

ki, implementację programów, dostar-

czanie możliwości i ewaluację powin-

no być zaangażowane z pełnym zrozu-

mieniem problemu szerokie grono

partnerów. W szczególności osoby

używające narkotyków i inne dotknię-

te problemem społeczności powinny

być współodpowiedzialne za decyzje

mające na nie wpływ.

Godność i

współczucie

Praktycy redukcji szkód nie osądzają

i akceptują ludzi takimi, jakimi oni są.

Osoby używające narkotyków zawsze

są czyimiś synami i córkami, braćmi

i siostrami, matkami i ojcami. Współ-

czucie rozszerza się na rodziny osób

używających narkotyków i całe spo-

łeczności. Praktycy redukcji szkód

przeciwstawiają się stygmatyzacji

konsumentów narkotyków. Opisywa-

nie ludzi poprzez określenia w rodza-

ju: „ćpun” albo „zło społeczne” po-

wiela stereotypy, marginalizuje i

stwarza bariery dla pomocy osobom

używającym narkotyków. Język i ter-

minologia zawsze powinny podkreślać

szacunek i tolerancję.

uniwersalność i

niezawisłość

praw

Prawa człowieka przynależą każdemu.

Osoby używające narkotyków nie wy-

zbywają się swoich ludzkich praw,

włączając w to prawo do dostępu do

najwyższych osiągalnych standardów

opieki zdrowotnej, serwisów społecz-

nych, pracy, korzystania z postępu

nauki, wolności od bezprawnego

uwięzienia, poniżającego i nieludz-

kiego traktowania. Redukcja szkód

wobec narkotyków promuje te działa-

nia, które respektują i chronią podsta-

wowe prawa człowieka. Natomiast

Dowody naukowe i

efektywność

ekonomiczna

Podejście redukcji szkód jest praktycz-

ne, możliwe do wykonania, efektywne,

bezpieczne i nie stanowi obciążenia

finansowego. W swoich założeniach i

praktyce opiera się na najmocniejszych

dostępnych dowodach naukowych.

Większość metod redukcji szkód jest

niedroga, łatwa do wdrożenia i ma

ogromny wpływ na zdrowie jednostek

i społeczności.

Definicja

Pojęcie „redukcja szkód” odnosi się do

strategii, programów i praktyk, których

celem jest ograniczenie zdrowotnych,

społecznych i ekonomicznych konse-

kwencji używania legalnych i nielegal-

nych substancji psychoaktywnych bez

potrzeby ograniczania ich konsumpcji.

Z redukcji szkód korzystają użytkow-

nicy narkotyków, ich rodziny i cała

społeczność.

Poprawa (przyrost, pozytywna zmiana)

Praktycy redukcji szkód uznają donio-

słość każdej pozytywnej zmiany, która

dokonuje się w życiu jednostek. Inter-

wencje redukcji szkód mają raczej uła-

twiać niż wymuszać i są oparte na po-

trzebach jednostki. Serwisy redukcji

szkód zaprojektowane są tak, by do-

strzegać potrzeby ludzi w każdej sytu-

acji życiowej. Ludzie zazwyczaj są

bardziej skłonni czynić wiele małych

kroczków, aniżeli jeden lub dwa

ogromne kroki.

W konkretnej sytuacji redukcja szkód

często bywa złotym środkiem między

łatwiejszymi (na przykład kroki podję-

te dla utrzymania ludzi w zdrowiu) do

Zasady

Podejście redukcji szkód oparte jest na

silnym zaangażowaniu na rzecz zdro-

wia publicznego i praw człowieka.

nakierowanie na

ryzyko i szkody

Redukcja szkód jest celowym podej-

ściem, które skupia uwagę na specy-

2010 marzec-kwiecień 5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: