Fielding Liz - Ocalić marzenia.pdf - ebook (hasło - ebooki) - sylwek24

LIZ FIELDING

Ocalić marzenia

ROZDZIAŁ PIERWSZY

- Dziecko? Naprawdę chcesz mieć dziecko? Amanda nic

nie odpowiedziała. Czekała niecierpliwie, aż jej sekretarka

wreszcie pójdzie sobie do domu. Lecz Beth nie dawała za

wygraną.

- Czy ja się przesłyszałam? - zapytała z niedowierzaniem.

- A co z ojcem? Czyżbym o czymś zapomniała? - rzuciła

zaczepnie. - A może za chwilę odkryjesz przede mną jakąś

kolejną tajemnicę? - Spojrzała do kalendarza. - Przecież to nie

prima aprilis! .

Cała Beth, pomyślała Amanda. Ta dziewczyna nie ma za

grosz taktu i nigdy niczego nie owija w bawełnę. Co niby

miała jej odpowiedzieć? Wzruszyła więc tylko ramionami i

podała Beth kartkę z listą książek.

- Mogłabyś poprosić Jane, by zdobyła je dla mnie, jak

tylko znajdzie wolną chwilę? - Miała nadzieję, że w ten

sposób uniknie odpowiedzi na niewygodne pytania.

Beth oniemiała. Na liście widniały niemal wszystkie

dostępne na rynku tytuły dotyczące ciąży i opieki nad

dzieckiem. Niewiarygodne...

- O! Widzę tu niezłą porcję literatury do poduszki -

wykrztusiła zaskoczona.

- Muszę się dokładnie przygotować. To wszystko.

- Miejmy zatem nadzieję, że te dokładne przygotowania

sprowadzą cię na ziemię. Może jeszcze zmienisz zdanie...

Chyba zdajesz sobie sprawę, że aby zajść w ciążę potrzebny

jest facet. I nawet tak genialna istota jak ty nie przeskoczy

tego problemu.

- Zapominasz o zdobyczach współczesnej nauki. Oczy

Beth zrobiły się zupełnie okrągłe.

- Po prostu bosko! Na pewno wiesz, o czym mówisz?

Tym razem jednak Amanda nie dała wciągnąć się w kolejną

pozbawioną sensu dyskusję.

- Książki! - powtórzyła stanowczo. - I... może jeszcze

kwas foliowy.

- Kwas foliowy? Oszalałaś do reszty?

- Wspomaga prawidłowy rozwój systemu nerwowego

płodu. Lekarka poradziła mi, żebym zaczęła go zażywać

jeszcze przed zajściem w ciążę.

- Rozmawiałaś ze swoją lekarką?

- Oczywiście.

- I co ci powiedziała?

- Żebym zaczęła zażywać kwas foliowy.

Beth przypatrywała się bacznie Amandzie. Miała w głębi

duszy nadzieję, że za moment usłyszy coś w rodzaju: „No

dobrze, żartowałam tylko". Ale nic takiego nie nastąpiło.

- Boże, ty naprawdę nie żartujesz! - nie wytrzymała w

końcu. - Mam nadzieję, że to na razie tylko plany...

Odkąd Amanda skończyła osiemnaście lat, w pełni

kontrolowała wszelkie aspekty swego życia. Nigdy nie wątpiła

w słuszność podejmowanych przez siebie decyzji. U progu

swoich trzydziestych urodzin osiągnęła sukces w interesach i

dokładnie wiedziała, dokąd zmierza.

- Owszem - odpowiedziała krótko.

- A tak na marginesie, słyszałaś o poradniach planowania

rodziny? - syknęła już nieźle zirytowana Beth.

I po co te nerwy, pomyślała Amanda. Chciała mieć

dziecko. Co z tego, że zdecydowała się samotnie je

wychowywać. Czy to jej wina, że nie mogła znaleźć

odpowiedniego kandydata na ojca swego maleństwa? Co ona

jest temu winna? Coraz głośniej tykający zegar biologiczny

motywował ją do działania. To było przecież bardzo proste.

Punkt pierwszy: ułożyć dobry plan; punkt drugi:

konsekwentnie go realizować; punkt trzeci: osiągnąć

upragniony cel. W tym nie miała sobie równych. Nigdy nie

potrzebowała faceta, który prowadziłby ją za rączkę, a

współczesna medycyna dała jej niezależność również w

kwestii wyboru odpowiedniego kandydata na ojca dziecka.

Na twarzy Beth malował się niesmak. Nie bardzo chciało

jej się wierzyć w to, co usłyszała.

- Mówisz o urodzeniu dziecka, jakby chodziło o zawarcie

kolejnej transakcji. Czy zdajesz sobie sprawę, jaki wpływ

wywrze macierzyństwo na twoje życie?

- Oczywiście, że tak. Dlatego planuję wszystko z

wyprzedzeniem. Ostatnio na przykład dużo myślałam nad

problemem, czym kierować się przy wyborze niani.

- Niani? - pisnęła Beth o całą oktawę wyżej.

- Czy ty zdajesz sobie sprawę, jak olbrzymie jest

zapotrzebowanie na tego typu usługi? Jill, moja bratowa, rodzi

dopiero w styczniu, a już w kwietniu rozpoczęła

poszukiwania.

Amanda zamyśliła się na moment i nagle uśmiechnęła się.

- Tak! To świetny pomysł! Instynkt mi podpowiada, że

powinnyśmy się zająć tą branżą - rzuciła, nieoczekiwanie

zmieniając temat. Wiedziała, że jej przyjaciółka da się złapać

na lep. I miała rację.

- Ale my przecież ledwo nadążamy z pracą. Nasze

sekretarki są rozchwytywane... - Beth urwała nagle. - Chociaż

z drugiej strony... może... pod warunkiem, że zatrudnimy

więcej pracowników i znajdziemy większe biuro...

- Niedługo zwalniają się pomieszczenia na dole. Byłyby

wręcz idealne.

- Pamiętaj jednak, że to bardzo specyficzny rynek.

Natarczywy dźwięk telefonu - przerwał ich dyskusję.

Dzwoniono z recepcji.

- Kierowca chciałby wiedzieć, jak długo będzie musiał

jeszcze czekać, panno Garland. Boi się, że zapłaci mandat za

niewłaściwe parkowanie.

- Już schodzę! - Zerwała się na równe nogi. Skrupulatnie

zebrała wszystkie dokumenty, chwyciła teczkę i nieodłączny

laptop. - Na razie, Beth!

- Amando! Nie możesz teraz tak po prostu wyjść!

- Porozmawiamy w poniedziałek. A poza tym...

Odprowadź mnie do samochodu. - Obie ruszyły w stronę

drzwi. - Chcę, abyś zrobiła dla mnie dwie rzeczy. Po pierwsze

zadzwoń do Ministerstwa Pracy i Spraw Socjalnych i dowiedz

się, czy są jakieś regulacje prawne dotyczące zatrudniania

opiekunek do dzieci. Jeśli tak, to zbierz wszelkie dostępne

informacje na ten temat.

- A ta druga rzecz?

- Zadzwoń do gabinetu mojej ginekolog i umów mnie na

najbliższy wolny termin w klinice.

Daniel Redford czekał oparty o maskę mercedesa i

spoglądał niecierpliwie to na swój zegarek, to w okna Agencji

Garland. A więc stąd pochodzą te fantastyczne dziewczyny,

pomyślał. Z klasą i z najlepszymi kwalifikacjami. Ponoć nie

mają sobie równych. Cóż, punktualność chyba nie należy do

ich najmocniejszych stron.

- Jak długo jeszcze zamierza pan tutaj stać? - zapytał

strażnik miejski, nie po raz pierwszy zresztą.

Zanim Daniel zdążył odpowiedzieć, drzwi wejściowe

otworzyły się szeroko i pojawiła się w nich jego spóźniona

pasażerka.

- Boże, jak mi przykro, że musiał pan tak długo czekać!

Oczarowany jej urodą, natychmiast zapomniał, że jeszcze

przed chwilą był wściekły. Trzeba przyznać, że Amanda

prezentowała się jak modelka. Zgrabna jak sarna, stąpała

lekko, delikatnie kołysząc przy tym biodrami. Ciemne

błyszczące włosy i ogromne szare oczy nadawały jej twarzy

niepokojącej głębi i wyrazistości. Strażnik, który jeszcze przed

Fielding Liz - Ocalić marzenia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: