p12667.2.pdf

Scenariusz przedstawienia bo onarodzeniowego dla szkoły podstawowej kl. I – VI

Termin realizacji:

- grudzie (przed wi tami Bo ego Narodzenia)

Miejsce realizacji:

- Uroczysty apel szkolny

- Ko ciół

- Kaplica

Czas realizacji: 30 minut

Cel ogólny: Kultywowanie tradycji wi t Bo ego Narodzenia

Cele:

- Ucze zna główne wydarzenia o Narodzeniu Jezusa

- Kształtuje postaw bezinteresownej słu by

- Pragnie na ladowa Jezusa codziennym yciu

Metody:

- Monta słowno- muzyczny

Pomoce:

- Choinka, łóbek, wiece, opłatek, wózek inwalidzki, fotel np. z zarzuconym kocem,

płyty, magnetofon

Uczestnicy:

- Uczniowie klas V – VI

Organizatorzy: katecheta, wychowawcy klas V – VI

Misterium bo onarodzeniowe – „ eby człowiek był człowiekiem”.

Obsada: Chór, narrator, niepełnosprawna dziewczynka, staruszka, osoba I, osoba II, osoba III,

osoba IV, osoba V, osoba VI

Rekwizyty: choinka, łóbek, opłatek, wózek inwalidzki, fotel, np. z zarzuconym kocem.

Wchodz kolejno: Chór, Narrator, Osoba I, Osoba II, Osoba III, Osoba IV, Osoba V, Osoba

VI.

Narrator: Wigilia... Bo e Narodzenie... Ile wzrusze budzi w nas jedno z

najwa niejszych wi t chrze cija skich. wi ta Bo ego Narodzenia bogate s

w liczne obrz dy i tradycje. Mi dzy innymi tradycja ka e dzieli si z

najbli szymi opłatkiem, rozpoczyna kolacj wigilijn z pojawieniem si

pierwszej gwiazdy, a tak e kol dowa z szopk . Nas tak e cieszy nastrój

towarzysz cy tym wi tom.

Cicha muzyka np. z kasety „Pokój wieczoru”.

Osoba I:

Dlaczego wpatrujemy si w gwiazd na niebie?

Dlaczego piewamy kol dy?

Dlatego, eby si uczy miło ci do Pana Jezusa.

Dlatego, eby poda sobie r ce.

Dlatego, eby u miecha si do siebie.

Dlatego, eby sobie przebacza .

(ks. Jan Twardowski)

Osoba II:

To wła nie tego wieczoru,

piew „W ród nocnej ciszy...”

Dlaczego jest wi to Bo ego Narodzenia?

Gdy mróz l ni jak gwiazda na dworze,

Przy stołach s miejsca dla obcych,

Bo nikt by samotny nie mo e.

To wła nie tego wieczoru,

Gdy wiatr zimny niegiem dmuch,

W serca złamane i smutne

Cicha wst puje otucha.

To wła nie tego wieczoru

Od bardzo wieli wieków

Pod dachem tkliwej kol dy

Bóg si rodzi w człowieku.

piew „Bóg si rodzi...”

(Emilia Wa niowska)

Osoba III:

Ptaki niby dzwoneczki ciesz si kol d

Chrystus nam si narodził i nowe dni b d .

Do stajni betlejemskiej a od brzegów Wisły

Z ptakami smukłe sarny dziwowa si przyszły.

Wiewiórka z by szczerzy i w niebo si patrzy,

Jak dwa goł bie płyn na bł kitnej tarczy.

I kwiaty, cho to zima, czas mro ny i cichy,

nios mirr , kadzidło i złote kielichy.

I prawie przyfrun ły z krajów cudzoziemskich,

By swe pióra przyrówna do skrzydeł anielskich.

A mały Chrystus smutny w drzwi patrzy i czeka,

By po ród witaj cych zobaczy człowieka.

(Jerzy Liebert)

Wchodzi bardzo powoli Niepełnosprawna dziewczynka (jedna z recytuj cych osób mo e j

wwie na wózku), siada na wózku inwalidzkim lub tylko opiera si o niego.

Niepełnosprawna dziewczynka: Jestem bardzo samotna. Całymi dniami le w łó ku i

wpatruj si w sufit... Po twarzy płyn łzy. Mam 14 lat i od roku jestem

sparali owana. Nikt mnie nie odwiedza. Dlaczego? Tak bardzo mi ci ko. Tak

bardzo prosz ... prosz o człowieka.

Osoba IV: Ludzie z betonowego chodnika.

Mijamy ich pospiesznie, potem zapominamy.

A mo e wcale ich nie pami tamy?

Ułamki sekundy i twarze, tysi ce twarzy,

A ka da twarz to jeden człowiek.

Człowiek? Czy człowiek ma twarz?

A mo e nie jedn ,

A tysi ce, miliony, miliony twarzy.

Miliony smutków,

Miliony miło ci, miliony samotno ci.

Jeden przechodzie z betonowego chodnika i ja.

Czy jestem człowiekiem?

piew „W łobie le y...”

Wchodzi staruszka, zajmuje przygotowany fotel.

Staruszka: Mam osiemdziesi t lat. Mieszkam samotna na czwartym pi trze. W moim

domu nie ma windy. Bywały takie dni, e nic nie jadłam. Zapomniałam ju jak

wygl da u miechni ta twarz drugiego człowieka. Patrz na krzy . Jest ze mn

On. Pan ycia i mierci. Pan miło ci. Miło ci, której mi brakuje.

Osoba V:

Byłem głodny, a wy nie dali cie mi je .

Byłem spragniony, a wy nie dali cie mi pi .

Byłem samotny, odchodzili cie zapatrzeni w siebie.

Chciałem y , zabili cie mnie.

Pragn łem miło ci, dali cie cierpienie...

Osoba V:

Modl si Bo e arliwie,

Modl si Bo e serdecznie:

Za krzywd upokorzonych,

Za dr enie oczekuj cych,

Za wieczny nie powrót zmarłych,

Za konaj cych bezsilno ,

Za smutek niezrozumianych,

Za beznadziejnie prosz cych.

Osoba I: Za obra onych, wy mianych,

Za słabych, bitych,

Za samotnych,

Za pragn cych miło ci,

Za ich kłopoty, frasunki,

Troski, przykro ci, zmartwienia,

Za niepokoje i bóle,

Modl si Bo e arliwie,

Modl si Bo e serdecznie.

piew „Anioł pasterzom mówił...”

Narrator:

Był wieczór. Na niebie zapalały si pierwsze, małe, złote gwiazdki. W oknach

wieciły si lampki choinek. Ludzie u miechni ci i rado ni brali w swoje

dłonie biały opłatek. Na pustej ulicy, dygoc c z zimna stał mały chłopiec.

Wilgotne, du e, smutne oczy wpatrywały si w wiatła choinek. Był sam. W

jego domu zamiast choinki ustawiono butelki z wódk . Nie było prezentów ani

białego opłatka. Przyklejał swój mały nos do szyb, za którymi ludzie siadali do

wieczerzy.

Cicha muzyka Kitare

Osoba II:

Kto pukał do drzwi naszych.

Ale my nie słyszeli

Ledwo starczyło czasu

Opłatkiem si podzieli

Kto odszedł z naszych domów

W druje, puka dalej.

Osoba III:

A my dla nieznajomych stawiamy talerz

Kłócili i cieszyli

e wszystko pogubili

Z tej najwa niejszej chwili

yczymy najlepszego

Opłatek ka dy kruszy

I nikt nie wie dlaczego

Samotno mamy w duszy.

Osoba IV:

Kto pukał do drzwi naszych

Ledwo starczyło czasu

Opłatkiem si podzieli .

(Ernest Beryll)

Cicha muzyka Kitare.

Osoba V:

Kol do polska, zrodzona

Z cierpienia, krzywdy, niedoli,

Miło ci z ludem zł czona

I tym co smuci i boli.

Po polach, lasach si snujesz

T sknot wieczn , niezmienn .

Po drogach z nami w drujesz

I płyniesz w ciszy nad ziemi .

Osoba VI:

Kol do polska, zamkni ta

W najprostszych nutach i słowach,

Królujesz w domach we wi ta,

By ludzi wzrusza od nowa.

Tak wiele teraz si dzieje

I wokół tyle jest złego.

Kol do daj nam nadziej

Doczeka jutra lepszego.

(KrystynaChojecka)

Osoba I: Jak to dobrze, e s wi ta

W naszym yciu szarym,

Ka dy prze ył i pami ta

Wielkie dziwy, czary

I to wiatło tajemnicze,

I to ludzkie szcz cie,

Gdy o ywia gwar ulice

Noc , na wsi, w mie cie.

piew „Przybie eli do Betlejem...”

Take my si pieszyli

Ale my nie słyszeli

Osoba II:

jak to dobrze, e s wi ta

Z ich urokiem, wdzi kiem.

Ka dy człowiek zapami tał

Te kol dy pi kne

I choink ustrojon ,

Jak na bal czarowny,

I wigili wyt sknion ,

I t noc cudown .

Osoba III: Jak to dobrze, e s wi ta,

Które godz wszystkich,

Kiedy ludzie i zwierz ta

Winy sobie przebaczaj .

Miło ludzi ł czy

I łzy szcz cia napływaj ,

Wilgotniej oczy.

Narrator: Wigili i wi ta Bo ego Narodzenia sp dzamy w gronie najbli szych i

krewnych. Dzielimy si z nimi opłatkiem, składamy wi teczne yczenia. Ale

noc wigilijn pomy lmy o kolegach i znajomych, którzy s samotni. Otwórzmy

serca na drugiego człowieka. Zapro my do wigilijnego stołu, oka my miło i

serdeczno , zgodnie ze staropolskim zwyczajem, który nakazuje przygotowa

dodatkowe nakrycie dla spó nionego i samotnego w drowca. Tym znajomym,

którzy mieszkaj od nas daleko, prze lijmy yczenia wi teczne. Jeszcze nie

jest za pó no.

Niech gł boko prze yte wi ta Bo ego Narodzenia pomog nam w

wewn trznej przemianie. Niech dzieci tko Bo e pobłogosławi ka demu z nas i

naszej Ojczy nie.

piew „ Cicha noc...”

S nam drodzy, bliscy,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: