Dodd Christina - Akademia Guwernantek 03 - Moc przeznaczenia.pdf - Z - rewia

Christina Dodd

Moc Przeznaczenia

(Rules of Attraction)

Przeło Ŝ yła Hanna Rostkowska-Kowalczyk

Dedykuj ę t ę ksi ąŜ k ę siostrom Hall,

ciotkom i babkom całego pokolenia.

Ś piewali ś my z nimi piosenki.

Pili ś my oran Ŝ ad ę .

Ta ń czyli ś my.

Tworzyli ś my rodzin ę .

Dzi ę kuj ę Wam.

To Wam zawdzi ę czam

wspaniałe wspomnienia.

ROZDZIAŁ 1

Panna Hannah Setterington,

jedyna wła ś cicielka

Znakomitej Akademii Guwernantek

oferuj ą cej przez ostatnie trzy lata

najbardziej kompetentne guwernantki,

damy do towarzystwa i nauczycielki,

pragnie zawiadomi ć , Ŝ e sprzedała

Znakomit ą Akademi ę Guwernantek

za du Ŝ e pieni ą dze i zamierza zaj ąć si ę

prze ś laduj ą cymi j ą wspomnieniami z przeszło ś ci

4 maja 1843 roku.

W tym momencie panna Hannah Setterington mogła z cał ą pewno ś ci ą

stwierdzi ć , Ŝ e jest sama. Absolutnie, całkowicie sama. Wypu ś ciła z r ę ki walizk ę ,

która z głuchym łoskotem upadła na deski peronu i rozejrzała si ę , patrz ą c w

zmrok zapadaj ą cy nad hrabstwem Lancashire. Pomi ę dzy pobliskimi drzewami

nie było wida ć Ŝ adnych zabudowa ń . Nie mo Ŝ na było dostrzec Ŝ adnych ś wiateł,

nie słycha ć było ludzkich głosów i ś miechu, brakowało cho ć by ś ladu po ś wiaty,

któr ą nad Londynem wida ć nawet w najczarniejsz ą noc. Nie mogła dostrzec te Ŝ

zarysu gór, wznosz ą cych si ę na północy. Noc i mgła zapadły nad ziemi ą , po

poci ą gu pozostało tylko oddalaj ą ce si ę dudnienie. W tej sytuacji pomy ś lała, Ŝ e

najrozs ą dniej byłoby zrezygnowa ć z tej posady – opiekunki wiekowej ciotki

markiza Raeburna.

Komu jednak miała oznajmi ć swoj ą decyzj ę ? Na polnej drodze, okr ąŜ aj ą cej

łukiem pobliskie wzgórze i nikn ą cej w oddali, nie było wida ć słu Ŝą cego, który

powinien po ni ą wyjecha ć . Poza tym przyjechała tu z misj ą . Przyjechała, Ŝ eby

zrealizowa ć pragnienie swego serca i postanowiła, Ŝ e nie wyjedzie, dopóki nie

wypełni swojego zadania.

Cho ć była przekonana, Ŝ e nie mogła si ę pomyli ć , wygrzebała z torebki list,

przysłany przez ochmistrzyni ę , która zaproponowała jej prac ę . Wyt ęŜ aj ą c wzrok

w szybko zapadaj ą cym zmroku, przeczytała pi ę kne, odr ę czne pismo pani

Trenchard. Prosz ę przyjecha ć pi ą tego marca i wysi ąść na stacji Presham

Crossing. Hannah wiedziała, Ŝ e dzi ś jest pi ą ty marca. Przeniosła wzrok na

tablic ę umieszczon ą nad peronem. „Presham Crossing" – głosiła dumnie.

Wy ś l ę powóz, który przywiezie pani ą do zamku Raeburn, gdzie markiz

niecierpliwie oczekuje pani przybycia.

Hannah znów wbiła wzrok w w ą sk ą drog ę . ś adnego powozu. ś adnej słu Ŝ by.

Zupełna pustka. Wsun ę ła z powrotem list do torebki i westchn ę ła gł ę boko,

zastanawiaj ą c si ę , czemu tak j ą zdziwił ten dowód zaniedbania. Z jej

do ś wiadcze ń wynikało, Ŝ e wi ę kszo ś ci ludzi brakowało dobrej organizacji, która

le Ŝ ała w jej naturze. Ta cecha pomogła jej przez ostatnie trzy lata prowadzi ć

Akademi ę Guwernantek tak skutecznie, Ŝ e gdy zwróciła si ę do Adorny, lady

Bucknell, z pro ś b ą o pomoc w sprzeda Ŝ y szkoły, Adorna sama j ą kupiła.

„Potrzebuj ę jakiego ś zaj ę cia, odk ą d Wynter przej ą ł rodzinne interesy" –

powiedziała, podpisuj ą c czek na spor ą sum ę . W ten sposób, w wieku dwudziestu

siedmiu lat, Hannah znalazła si ę w godnej pozazdroszczenia sytuacji osoby,

która nie potrzebowała podejmowa ć nowej pracy. Oczywi ś cie nie zamierzała z

tego korzysta ć . Odk ą d si ę gała pami ę ci ą , zawsze pracowała. Szyła, wykonywała

rozmaite zlecenia, pomagała jako pokojówka. Nawet w szkole starała si ę zawsze

by ć najlepsza... A potem nast ą pił ten krótki, straszny, a jednocze ś nie cudowny

czas, kiedy nie miała Ŝ adnego zaj ę cia.

Opatuliła si ę szczelniej peleryn ą i znów spojrzała na drog ę , jednak nadal

było na niej pusto, za ś ciemno ść zapadała coraz szybciej.

Ostatnimi czasy zbyt cz ę sto wspominała te dni, kiedy była bezu Ŝ yteczna,

niepotrzebna, traktowana jak czyja ś własno ść . Czuła si ę zakłopotana

klarowno ś ci ą swoich wspomnie ń , ale nie była zdziwiona. Zawsze, kiedy

docierała w swoim Ŝ yciu do rozstaju dróg, a codzienne zaj ę cia przestawały

pochłania ć ka Ŝ d ą sekund ę , kierowała my ś li ku przeszło ś ci i znów si ę

zastanawiała. W chwilach takich jak ta, gdy stała samotnie, otoczona pasmami

mgły przesłaniaj ą cymi gwiazdy i odcinaj ą cymi j ą od ś wiata, rozwa Ŝ ała, co by

si ę stało, gdyby wróciła do Liverpoolu, gdzie czekała na ni ą jej przeszło ść .

Zawsze jednak odrzucała ten pomysł. W ko ń cu była zbyt wielkim tchórzem,

Ŝ eby zmierzy ć si ę z konsekwencjami swoich młodzie ń czych post ę pków.

Równocze ś nie była zbyt m ą dra na to, Ŝ eby je teraz rozpami ę tywa ć .

Schowała brod ę w wełnianym szaliku, dłonie, cho ć w r ę kawiczkach,

dodatkowo ukryła w r ę kawach i zacz ę ła my ś le ć o po Ŝ yteczniejszych sprawach –

co ma robi ć . Słu Ŝą cy po ni ą nie wyjechał, nigdzie nie wida ć było wioski, a noc

robiła si ę coraz chłodniejsza.

Na pewno nie zamierzała wpada ć w panik ę tylko dlatego, Ŝ e o niej

zapomniano.

Przynajmniej wiedziała, Ŝ e nie pod ąŜ ał za ni ą nikt z Londynu.

Jednym z wielu powodów, dla których przyj ę ła t ę propozycj ę , było

podejrzenie, Ŝ e kto ś j ą ś ledzi. Bo jak inaczej wytłumaczy ć mo Ŝ na fakt, Ŝ e

zawsze jeden z trzech ponurych, jednakowo ubranych d Ŝ entelmenów, którzy

wynaj ę li dom po drugiej stronie ulicy, znajdował si ę na targu w tym samym

czasie, co ona, chodził do teatru wtedy, kiedy ona, a nawet pojawił si ę w Surrey,

gdy pojechała na chrzciny drugiego dziecka Charlotty i odwiedzała Pamel ę . Kto

mógłby tak bardzo si ę interesowa ć skromn ą wła ś cicielk ą londy ń skiej szkoły,

Ŝ eby j ą ś ledzi ć na ka Ŝ dym kroku?

Tylko jeden człowiek... który nie mógł przecie Ŝ o niej zapomnie ć .

Tote Ŝ kiedy pojawiła si ę oferta pracy jako opiekunki starszej damy w

Lancashire, uznała to za zrz ą dzenie losu. Sprzedała szkoł ę i wymkn ę ła si ę z

Londynu. Kto ś nie ś wiadomy niczego mógłby nazwa ć to ucieczk ą . Hannah

wolała okre ś lenie „urlop". Energicznie kiwn ę ła głow ą . Tak, urlop potrzebny,

Ŝ eby si ę zastanowi ć nad przyszło ś ci ą . Przyszło ś ci ą Hannah Setterington.

Nadal nie było ani ś ladu powozu. Przypomniała sobie rady, jakich udzielała

swoim uczennicom w szkole guwernantek – Ŝ eby kierowa ć si ę rozs ą dkiem, a nie

uraz ą . Je ś li nikt nie pojawi si ę w ci ą gu godziny, zacznie i ść drog ą w nadziei, Ŝ e

prowadzi ona do Presham Crossing. Tam za ś wynajmie kogo ś , kto j ą zawiezie

do zamku Raebura. Po przybyciu na miejsce udzieli zdecydowanej nagany

ochmistrzyni, pani Trenchard. Szlachetnie urodzone kobiety, podejmuj ą ce prac ę

guwernantki czy opiekunki, nierzadko bywały przedmiotem szykan ze strony

domowej słu Ŝ by. Hannah zamierzała tak rozpocz ąć prac ę , Ŝ eby nie było

w ą tpliwo ś ci, i Ŝ oczekuje szacunku. Je ś li byłoby to niemo Ŝ liwe, wolałaby o tym

wiedzie ć od razu, by nie przywi ą zywa ć si ę do wiekowej ciotki, która, według

listownych zapewnie ń , była urocz ą , cho ć czasem nieco zagubion ą , dam ą .

Hannah u ś miechn ę ła si ę do siebie. Lubiła starsze panie. Przez sze ść lat była

dam ą do towarzystwa lady Temperly i miała okazj ę podró Ŝ owa ć z ni ą po

ś wiecie, ogl ą daj ą c widoki, o jakich wcze ś niej mogła jedynie marzy ć . Podró Ŝ e z

lady Temperly bardzo ró Ŝ niły si ę od przenosin z matk ą z miejsca na miejsce,

którym towarzyszyło lekcewa Ŝ enie i drwiny drobnych wła ś cicieli ziemskich i

ich prawowitych mał Ŝ onek. W ę drówki po kontynencie otworzyły jej oczy na

nowy, inny ś wiat...

Gdzie ś z oddali, z lewej strony, dobiegł Ŝ ałosny j ę k. Zamarła, przez krótk ą

chwil ę zastanawiaj ą c si ę , jakie dzikie zwierz ę mogło si ę włóczy ć w tak

niewielkiej odległo ś ci od gór. Potem usłyszała jeden stuk, potem nast ę pny...

odpr ęŜ yła si ę z westchnieniem ulgi. Rozpoznała te d ź wi ę ki. Kto ś zje Ŝ d Ŝ ał ze

wzgórza i jechał w jej stron ę . Zapominaj ą c o chwilowym strachu, podeszła do

kra ń ca peronu i przystan ę ła, wyczekuj ą c, pewna, Ŝ e kto ś jedzie wła ś nie po ni ą .

Co z tego, Ŝ e nie był to powóz – nikt inny nie wyruszałby w drog ę w taki

nieprzyjemny wieczór.

Chocia Ŝ wyt ęŜ ała wzrok, nic nie mogła dostrzec. W ko ń cu po jakim ś czasie

we mgle pojawiła si ę po ś wiata, a nast ę pnie zatrzymał si ę przed ni ą drewniany

wóz. Do jego boku przymocowana była lampa, w której ś wietle ujrzała

wychudłego typa, trzymaj ą cego lejce szkapy o zapadłym grzbiecie. Kiedy

m ęŜ czyzna otworzył usta, natychmiast otoczyły go opary piwa, które dotarły

nawet tam, gdzie stała.

Przyjrzeli si ę sobie z wzajemnym niesmakiem. Hannah miała przed sob ą

wysokiego m ęŜ czyzn ę w kwiecie wieku, który, je ś li s ą dzi ć po obrz ę kni ę tym

nosie i brudnym ubraniu, nie był estet ą , natomiast na pewno lubił zagl ą da ć do

kieliszka. Mogła mie ć tylko nadziej ę , Ŝ e jej widok, nienagannie przyodzianej w

Dodd Christina - Akademia Guwernantek 03 - Moc przeznaczenia.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: