Hendrickson Emily - Zasadzka.pdf - Hendrickson Emily - hildahasz

Val wziął z rąk Priddy'ego, swego postawnego lokaja,

elegancką hebanową laskę, po czym z przyjemnością wyszedł

z domu na małą przechadzkę. Nie zamówił powozu, miał

bowiem ochotę iść pieszo aż do Bond Street, ciesząc się

znajomym widokiem ulic i odgłosami miasta. Ruszył naprzód

sprężystym krokiem, lekko wymachując laską.

Jak dobrze było znowu znaleźć się w Londynie, mimo że

o tej porze roku zdawał się cichy i nieco wyludniony. Właśnie

minęły święta i po krótkiej przerwie rozpoczynał pracę parla

ment. W związku z tym parowie i szlachta dopiero zaczynali

ściągać do stolicy, wracając z rodzinami do swych okazałych

rezydencji i wynajętych apartamentów.

Z całą życzliwością, zaprawioną wszakże pewnym smutkiem,

uczestniczył niedawno w uroczystościach weselnych swego

przyjaciela, lorda Norwooda. Jednak zaraz po ślubie Blaise'a

i Hiacynty, obecnie szykownej hrabiny Norwood, opuścił roz

bawione towarzystwo. Potrzebował chwili refleksji w ciszy

i samotności, więc pod pretekstem wyjazdu na polowanie udał

się do swej wiejskiej posiadłości.

Jego ramię, postrzelone przez Hiacyntę podczas pamiętnego

wypadku, kiedy to wzięła go za rabusia, wygoiło się szczęśliwie

i bez komplikacji. W dużej mierze zawdzięczał to swemu słu-

żącemu. Staremu poczciwemu Rosbertowi, który z oddaniem

opiekował się nim w czasie rekonwalescencji, należała się

podwyżka. Podstarzała gospodyni z Latham Hall nawet nie

próbowała oferować mu swych usług wiedząc, jak bardzo nie

znosi nadopiekuńczych kobiet.

Val długo rozmyślał o szczęściu przyjaciela i porównując

jego losy do swoich popadł w zadumę. Czyżby nadszedł wresz

cie czas, aby się ustatkować? Dla spadkobiercy ogromnej

fortuny i znamienitego nazwiska wydawało się to nieuchronne.

Przecież nie można uciec przed własnym przeznaczeniem. Jako

uznany elegant, jeden z owych wykwintnych młodzieńców

z klasą, będących dla innych wyrocznią stylu i dobrego smaku,

musiał i w tym przypadku stanąć na wysokości zadania. Posta

nowił więc udać się do Almacka, by rzucić nieco łaskawszym

niż zazwyczaj okiem na młode, nowo przybyłe panny, właśnie

wchodzące w świat. Mając na uwadze swą pozycję, nie spodzie

wał się najmniejszych kłopotów ze znalezieniem odpowiedniej

damy. Gdyby nawet nie był parem, to już sam tytuł barona,

wsparty pokaźnym majątkiem, zapewniał mu przychylność

większości pań z towarzystwa. Dzięki rozważnym inwestycjom

i dobremu zarządzaniu swymi dobrami stanowił doskonałą par

tię i zamierzał to teraz wykorzystać.

Tego ranka wszystko szło po jego myśli aż do czasu, kiedy

spotkał spacerującą po Bond Street lady Marshton. Popatrzyła

na niego niewidzącym wzrokiem, jawnie i wręcz ostentacyjnie

go ignorując. Nie mógł tego zrozumieć, to było wprost niewia

rygodne. Jeszcze nigdy nie został tak znieważony. Może nie

przywiązywałby do tego incydentu wagi, gdyby jej córka nie

debiutowała tego roku w salonach. Przecież żadna matka z bła

hych powodów nie lekceważy majętnego i wolnego szlachcica,

obojętne, w jakim jest wieku. Nie miał pojęcia, o co tu może

chodzić.

Czując się nieswojo, Val szedł dalej, spoglądając z niepoko

jem na przechodniów i mijane wystawy. Czyżby nie było go tu

zbyt długo? Cóż takiego mogło się wydarzyć, aby tak radykalnie

zmienić jego pozycję? O czym nie wiedział? Wtem wyłowił

w tłumie znajomą twarz pewnej starszej damy. Jeśli go pamięć

nie myli, ma ona siostrzenicę, której chciała ułatwić w tym roku

start w wielkim świecie.

- Pani Bottomley, miło znowu panią widzieć. Ufam, że

z radością oczekuje pani nadchodzącego sezonu? - Val z uśmie

chem ukłonił się uprzejmie.

- Zaiste, lordzie Latham - odparła z widocznym chłodem,

którego nie dostrzegł przy ich ostatnim spotkaniu. Mocno

zmieszana, zmagała się ze sobą mając pewnie na względzie

zarówno jego tytuł i pieniądze, jak też coś bardzo nieprzyjemne

go, jeśli sądzić po jej zakłopotanym spojrzeniu.

- Myślę, że spodziewa się pani wielu sukcesów, przedsta

wiając w towarzystwie swą przeuroczą siostrzenicę. - Val czuł

irytację, nie mogąc zapytać wprost, o co chodzi. Coraz bardziej

nabierał podejrzeń, że znalazł się w opałach.

- Istotnie. Panna Pringle to osoba śliczna, doskonale wycho

wana oraz, co równie ważne, odpowiednio wyposażona na

przyszłość. Powinna sobie dać radę. - Pani Bottomley, szarpiąc

nerwowo wstążkami torebki, wzięła głęboki oddech. - Przepra

szam pana, ale na mnie już czas. Mam ostatnio tyle spraw do

załatwienia.

Skinęła głową i prawie biegiem popędziła przed siebie, jakby

w obawie, że jest zadżumiony.

Val, całkiem zbity z tropu, skierował się w stronę klubu

z wyrazem coraz większej konsternacji na przystojnym obliczu.

Niewątpliwie działo się coś złego i był zdecydowany wyjaśnić

ostatecznie, co się stało. Przybrawszy obojętną minę, ruszył

prosto do White'a.

Kiedy dotarł na miejsce, od razu poczuł się lepiej. Uświęcone

latami tradycji solidne mury klubu jak zawsze go uspokajały.

Upewnił się najpierw, czy zastał przyjaciół, po czym z determi

nacją wstąpił na schody. Nie zważał na ponure i pełne dosto

jeństwa twarze, spoglądające na niego z mijanych po drodze

portretów.

Rozejrzał się po sali, lecz początkowo nie dostrzegł żadnych

znajomych, a przynajmniej takich, którzy mogliby wyjawić mu

prawdę, obojętne jak przykrą. Ogarnął go strach. Co się wyda

rzyło?

Wkrótce wszystkiego się dowie. O dziwo, został przywita

ny serdecznie, wręcz z entuzjazmem. Zewsząd rzucano mu

porozumiewawcze spojrzenia, dochodziły go stłumione chi

choty, a nawet, ku jego zdumieniu, szepty o szaleństwach mło

dości.

Ferdy. Gdzie, do diaska, podziewał się Ferdy Andrews?

Właśnie miał go zacząć szukać, kiedy zagadnął go starszawy

dżentelmen, gracz obstawiający tylko pewne wygrane.

- No cóż, Latham - rzekł lord Dakin z błyskiem rozbawienia

w szarych oczach. - Muszę stwierdzić, że podziwiam twą

odwagę. W dzisiejszych czasach niewielu odznacza się taką

zuchwałością jak ty, młodzieńcze. To wielkie szczęście widzieć,

że młode pokolenie nie zawsze przypomina ciepłe kluski.

Podjąłeś ryzykowną grę; pozostaje tylko pytanie, czy nie ucierpi

na tym twoja reputacja. Stawiam na ciebie, chłopcze. Nie

zawiedź mnie, dobrze? - Na pożegnanie dał mu w bok przyja

cielskiego kuksańca, parsknął śmiechem i odszedł w kierunku

grupki przyjaciół, pochłoniętych jakimś sporem.

Następny znajomy z szerokim uśmiechem poklepał Vala po

plecach, nieco innymi słowy wyrażając mniej więcej to samo,

co poprzednik.

Val, mocno zdeprymowany tym wszystkim, zapragnął chwili

spokoju. Musiał zebrać rozbiegane myśli, gdyż miał w głowie

kompletny chaos. Znalazł sobie odosobnione miejsce przy

oknie, zamówił butelkę czerwonego wytrawnego wina i sącząc

je powoli jeszcze raz spróbował zastanowić się nad sytuacją.

Patrzył z zadumą na przejeżdżające powozy, które mijając klub

znikały w zgiełku Piccadilly Street. Co zaszło podczas jego

nieobecności?

Jeżeli natychmiast nie znajdzie Ferdy'ego, będzie musiał sam

rozwikłać tę zagadkę. Na pewno jednak przydałaby mu się w tej

chwili pomoc szczerze życzliwego przyjaciela. Westchnął cięż

ko, zadając sobie w duchu pytanie, czy aby Ferdy nadal nim

pozostał.

Hendrickson Emily - Zasadzka.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: