Fakty i Mity 10-2005.pdf

Zachodnie sławy lekarskie o chorobie Jana Pawła II:

PAPIEŻ NA PROGU ŚMIERCI

Str. 15

INDEKS 356441

ISSN 1509-460X

http://www.faktyimity.pl

Nr 10 (262) 17 MARCA 2005 r. Cena 2,80 zł (w tym 7% VAT)

jak i na wszystko brakuje ecie-pecie.

Za to mamy swoją katolicką wiarę,

swoją ojczyznę i przede wszystkim swój

honor, a ten nie może być splamiony przyj-

mowaniem unijnych srebrników od judaszy

z Brukseli.

Unijne masony chciały nam dać prawie

13 miliardów zł dotacji. Wzięliśmy na razie

z łaski niecałe 10 proc. tej kwoty. A reszta?

Nie ma na jej wykorzystanie pomysłu, a czas

biegnie i kończy się w roku 2006.

Str. 10, 11

Czarna

O rzekach pieniędzy płynących do

kościelnych kas wiemy już dużo. Ale

kilkunastu rybaków z „FiM” nieustan-

nie odkrywa nowe – mniejsze i większe

– strumienie. Po raz kolejny zarzucili-

śmy wędki w losowo wybranych rzeczuł-

kach i... zdębieliśmy. Choć woda tam męt-

na, czarna ryba brała jak cholera – na

paczki banknotów!

T o nic, że biednie, że przaśnie, że byle

jak i na wszystko brakuje ecie-pecie.

Za to mamy swoją katolicką wiarę,

swoją ojczyznę i przede wszystkim swój

honor, a ten nie może być splamiony przyj-

mowaniem unijnych srebrników od judaszy

z Brukseli.

Unijne masony chciały nam dać prawie

13 miliardów zł dotacji. Wzięliśmy na razie

z łaski niecałe 10 proc. tej kwoty. A reszta?

Nie ma na jej wykorzystanie pomysłu, a czas

biegnie i kończy się w roku 2006.

rzeka

Str. 7

KSIĄDZ NAWRÓCONY

Nr 10 (262) 11 – 17 III 2005 r.

FAKTY

KOMENTARZ NACZELNEGO

POLSKA Prezydent Kwaśniewski zdezerterował sprzed obli-

cza komisji badającej sprawę Orlenu. Uznał poczynania nie-

których jej członków za „niemoralne”, stwierdził, że nie mu-

si się przed nią z niczego tłumaczyć, a pod adresem tygodni-

ka „Wprost”, który opublikował jego zdjęcia z Markiem Do-

chnalem, użył określenia „ubecki mutant”.

Jeszcze trochę i Kwaśniewski zostanie ofiarą komunistycznych

represji.

Złoty środek (2)

Powstanie Partii Demokratycznej, którą popiera wg OBOP-u

12 proc., a wg PBS-u – 6 proc. elektoratu, o dziwo, nie za-

szkodziło Platformie Obywatelskiej (24 proc. poparcia). Na-

tomiast dotkliwy spadek notowań odczuły SdPl i SLD, na

które chce głosować ledwie po 5 proc. wyborców.

Dzięki przywódcom SLD oraz patronatowi prezydenta nad lewi-

cą, ma ona szanse w wyborach... do rad osiedlowych.

się do siebie lewicy i prawicy. Postępował proces zani-

ku myśli i koncepcji programowych. Odpowiedzią wyborców

na ciężki kryzys, jaki nagle zaczął toczyć elity, były ugrupo-

wania populistyczne. Od końca lat 90. – zarówno w USA, jak

i Europie Zachodniej (ale także na Łotwie, w Estonii, Słowe-

nii) – następuje odbudowa silnych programowo i ideowo par-

tii politycznych. Spory o podatki, o rolę państwa w gospodar-

ce znów stają się osią publicznej debaty. Trend ten wzmac-

nia także zwycięstwo G. Busha. Jego ekipa próbuje przepro-

wadzić neokonserwatywną rewolucję kulturową.

W naszym Katolandzie ideowi ludzie lewicy skazani są

na epitety typu: czerwoni, plankton, popłuczyny PZPR. Nato-

miast radykalną, ideową prawicę niezmiennie „broni” glejt

Polaka katolika, cywilizuje fama wiernego syna Kościoła

i miłośnika JPII. Nic więc dziwnego, że ci, którzy chcą prze-

trwać na lewicy, nie będąc przy tym odsądzanymi od czci

i wiary – muszą się swej lewicowości

wstydzić. Tak im się przynajmniej wyda-

wało. Idąc na skróty, sami zaczęli głosić

koniec ideologii, a przodowali w tym sze-

fowie SLD – zwłaszcza państwowcy

z „Ordynackiej” i otoczenia prezydenta

Kwaśniewskiego. Jakże bardzo się pomy-

lili! Skutek chowania głowy w piasek

i wystawiania dupy do strzału jest dziś

taki, że SLD stoi nad grobem, SdPl

pikuje w dół, a lewicowe są dziś

wyłącznie partie skupione w Unii

Lewicy. Wydawać by się mogło,

że po tsunami, które Miller zafun-

dował lewej stronie, polscy po-

litycy zrozumieją, iż dalsze trwa-

nie przy koncepcji partii dla każ-

dego, partii pozbawionych krę-

gosłupa ideowego, prowadzi do-

nikąd i nikogo nie pociąga, a na-

de wszystko nie powoduje korzystnych, postępowych zmian

w kraju. Pokazała to już dosadnie klęska UW w 2001 r., jak

i SLD w 2004 r. (wybory do Parlamentu Europejskiego).

Mimo to zarówno liderzy SLD i SdPl z jednej strony, a PO

i PD z drugiej – konsekwentnie dryfują w stronę centrum lub

już tam są. W tę samą stronę chce iść Kwaśniewski. On

sam polecił swoim przybocznym (m.in. szefowi gabinetu Wal-

demarowi Dubaniowskiemu) pomoc w przebudowie UW

w silną partię centrową. Wcześniej obgadał wszystko z Mich-

nikiem przy szklaneczce whisky. Kandydatami do budowania

nowej/starej inicjatywy PD są zarówno byli politycy prawi-

cy (Buzkowy Janusz Steinhoff), jak i lewicy (Jerzy Hausner).

Do grona popleczników dołączyli naukowcy. Doktor Radosław

Markowski odkrył, że ludzie centrum mają spójne poglądy

(tylko nie powiedział, jakie) i że centrum to nawet 12–19

proc. wyborców. Opierając się na wybiórczych materiałach,

stawia tezę, że wyborcy spoza lewicy i prawicy są silną, do-

brze wykształconą grupą obywateli. Są to ludzie przekonani

do demokracji i zadowoleni z niej. Ale dr Markowski zrobił

błąd, już na starcie kwalifikując usytuowanie światopoglądo-

we istniejących partii według ich... nazwy. W ten sposób

porozstawiał po kątach tych, którzy już dawno stali pośrod-

ku. No bo jeśli SLD jest partią ideowo lewicową, to ja je-

stem Feliks Dzierżyński. W Sojuszu, od początku jego istnie-

nia, próbują się przebić ideowe jednostki – tak trzeba by to

nazwać. Jedynymi wyrazistymi partiami parlamentarnymi

w Polsce są Liga Polskich Rodzin (choć jest to de facto pra-

wicowa lewica) oraz lewicowa Unia Pracy. Pozostałe ugru-

powania żerują na pustosłowiu ideowym. Według mnie, przy-

szli wyborcy politycznego centrum wcale nie są pozbawieni

poglądów skrajnych, a mówienie o poglądach „centrowych”

jest fikcją. Wyborcy, którzy dziś głosowaliby na PO i PD, tak

naprawdę CZEKAJĄ na ideową propozycję – jedni ze strony

prawicy, inni z lewicy. Ludzie ci mają ugruntowane własne

poglądy i właśnie dlatego w czasie najbliższych wyborów

nie będą głosować na tych, którzy zdefraudowali ich ideały.

Postawią na centrową, bezideową „stabilizację” albo zosta-

ną w domu. Poglądy centralne nie istnieją – rozrzut opinii

dotyczących UE, prywatyzacji, roli państwa w gospodarce

jest, wbrew opinii Markowskiego, bardzo duży, a świadczą

o tym wszelkie badania. Najbardziej świadomi wyborcy nie

chcą iść na kompromis, nie chcą się identyfikować z pseu-

dolewicą/prawicą. Gdyby ich opinie były spójne, można by

uznać, że mają wspólne poglądy. Jednak tak nie jest.

Bardzo ciekawe wyniki dają badania wyborców, którzy

deklarują, że w 2001 r. głosowali na SLD, a dzisiaj odmawia-

ją mu poparcia. Dzielą się oni na:

a) wyborców, którzy głosują zawsze na faworytów (10–15

proc.),

b) zawiedzionych liberałów ceniących porządek (10–12 proc.),

c) ideowych socjaldemokratów (ok. 30 proc.),

Pozostali to populiści i koniunkturaliści (przeli-

czenia dokonywali prof. Chału-

biński i dr Gadomska – WSH

w Pułtusku).

Ktoś powie – a co nam

po partiach ideowych, mo-

że to właśnie bezideowi

państwowi urzędnicy są

nam potrzebni. Do takiego prze-

konania doszedł przecież sam Prezy-

dent RP. Byłbym skłonny to przetesto-

wać, bo przecież każdy z nas ma już dość

polityki w gospodarce, a „koledzy” w spół-

kach Skarbu Państwa rozwalili niejedną z nich.

Jest jednak jeden warunek – wyprani z wszel-

kich idei państwowcy musieliby być pierw-

szorzędnymi specjalistami w dziedzinach, któ-

rymi szefują. W dodatku powinni być uczciwi.

Tak jednak, niestety, nie jest i długo nie będzie, bo

w Polsce przynależność partyjną, ideową zastępują określo-

ne układy towarzysko-biznesowe, gdzie nie dyskutuje się

o aborcji i teczkach, tylko o tym, kto i ile ma zarobić. Niezrze-

szony polityk i urzędnik natychmiast przyciąga biznesmena,

który wie, ile może stracić, żeby zarobić. Pokazały to dobit-

nie wszystkie kolejne afery, zwłaszcza te z Rywinem, Ungie-

rem i Wieczerzakiem w rolach głównych. Przebudowa sceny

politycznej na centrową, według modelu Kwaśniewskiego, mo-

że grozić następującymi konsekwencjami (wymieniają je pro-

fesorowie Racibowski, Wiatr, Chałubiński): dalsza oligarchi-

zacja życia politycznego i gospodarczego; układy biznesowe

będą wyznaczać ministrów, posłów, senatorów, prezesów in-

tratnych spółek; partia centrum odda się każdemu i poprze

każdy program za stołki; proces ten będzie generować dalszą

ucieczkę od polityki najbardziej aktywnych grup obywateli, na-

stąpi więc negatywna selekcja elit politycznych i do głosu doj-

dą partie populistyczne.

Francja i Niemcy mają ten proces już za sobą. Także

w Holandii, zdaniem prof. Wojtaszczyka, po krótkim epizo-

dzie z populistami następuje odbudowa sceny politycznej we-

dług jasnych kryteriów. Podobnie w Hiszpanii i Portugalii.

Populizm i klerykalizm wybitnie zagrażają naszej gospodarce

i pozycji Polski w UE. Kwaśniewski doskonale o tym wie.

Zamiast zabawy w UW bis, trzeba nam odbudować no-

woczesną, ideową lewicę. Prawica chce bowiem, idąc za

wzorem amerykańskich konserwatystów, przeprowadzić re-

wolucję katokulturową wymierzoną w prawa kobiet, wolność

słowa i gwarancje dla najuboższych. Roszczenia Kościoła

rzymskiego już teraz przekraczają możliwości, np. Agencji Nie-

ruchomości Rolnych czy MOPS-ów. A przy słabej, rozbitej

pseudolewicy i koniunkturalizmie innych partii – PSL, Samo-

obrona, nowe „Centrum” – opusdeiści z PiS i PO mogą zre-

alizować swój szatański plan.

Dalszy rozkład grozi SLD. Założona przez Krzysztofa Janika

Platforma Socjaldemokratyczna „Przyszłość” domaga się ustą-

pienia Józefa Oleksego ze stanowiska przewodniczącego. No-

wym szefem miałby zostać albo Olejniczak, albo Szmajdziń-

ski, albo Piechota. Tak odnowiona partia ma się pod skrzy-

dłami Kwaśniewskiego zjednoczyć z SdPl, UP, Ordynacką

i OPZZ, a później poprzeć kandydaturę Włodzimierza Cimo-

szewicza na prezydenta, którego jednak „brzydzi polityka”.

Pozostaje pytanie, czym dla Unii Pracy jest (była?) Unia Lewicy?

Redemptoryści – właściciele Radia Maryja – stwierdzili w li-

ście otwartym, że krytyka Rydzyjka to atak na polską demo-

krację i chrześcijaństwo. Przeprosili też za bliżej nieokreślo-

ne „potknięcia” w pracy rozgłośni. Przy okazji: głównym udzia-

łowcem będącej w stanie upadłości spółki budowlanej ESPE-

BEPE (szemrane interesy m.in. ze Stella Maris, malwersacje

finansowe) jest ksiądz Jan Król, redemptorysta i najbliższy

współpracownik Rydzyka. Księżowska spółka jest powiązana

z pomorskimi szefami SLD...

Miłość do dużych i łatwych pieniędzy przezwyciężała już nie ta-

kie podziały.

GDAŃSK To niesamowite, ale doszło jednak do licytacji jednej

z limuzyn arcybiskupa Gocłowskiego. Na poczet długów Stella

Maris sprzedano citroena C5 z 2003 r. za ponad 43 tys. złotych.

Gocłowski zawczasu dobrze ulokował „gotowiznę” („FiM” 48/2004),

o którą mógłby się upomnieć komornik. Teraz ma też okazję,

żeby kupić nowy wóz.

WATYKAN W niedzielę papieża znów podwieziono do okna,

co polskie media uznały za dowód cudownego powrotu do

zdrowia i niezwykłej formy. Mimo to, jak pisze „Wyborcza”,

„papież nie przemówił własnym głosem, ale przemówił gło-

sem kardynała Silvestriniego”.

„Na wiele sposobów przemawiał Bóg przez proroków...” (Hbr 1. 1)

Kościół jest wściekły i rozczarowany postawą rządów państw

katolickich na ONZ-owskiej konferencji na temat praw ko-

biet, która odbywa się w Nowym Jorku. Uczestnicy spotkania

chcą uchwalenia deklaracji, wzywającej członków ONZ do

uznania prawa do aborcji za niezbywalne prawo kobiet. Oka-

zuje się, że jedynym przeciwnikiem tak brzmiącej deklaracji

są Stany Zjednoczone, których nikt inny nie chce poprzeć

– nawet Polska (rządową delegacją kieruje Magdalena Śro-

da!) i wrogie dotąd aborcji kraje Ameryki Łacińskiej.

Doszło do tego, że najbliższym sojusznikiem Watykanu nie są ka-

tolicy, lecz islamiści i fanatyczni protestanci.

WŁOCHY Setki tysięcy włoskich pracowników przemysłu

tekstylnego protestowało przeciwko otwarciu granic Unii Eu-

ropejskiej na tanią chińską odzież. W samych Włoszech pra-

cę straci ok. 100 tys. osób.

W Polsce (zwłaszcza w Łodzi) pracę straci jeszcze więcej osób, ale

u nas katolicki kapitalizm i propaganda „wolnego handlu” już

dawno zabiły instynkt samozachowawczy.

UKRAINA Po odejściu Leonida Kuczmy z urzędu prezyden-

ta ruszyło śledztwo w sprawie tajemniczej śmierci w 2000 r.

niezależnego dziennikarza Gieorgija Gongadze. Aresztowano

podejrzanych mimo ich powiązań z policją, a ówczesny mini-

ster spraw wewnętrznych popełnił samobójstwo.

Olek Kwaśniewski powinien pojechać z paczką do zapuszkowane-

go Kuczmy. Chyba że Olek sam będzie potrzebował odwiedzin...

MOŁDAWIA Komuniści utrzymali po wyborach władzę w je-

dynym europejskim kraju rządzonym przez duchowych spad-

kobierców Lenina. Oni sami nazwali się komunistami proeu-

ropejskimi.

Polaków nic już nie powinno dziwić po rządach postkomunistów

proamerykańskich.

TURCJA W szczególny sposób Dzień Kobiet uczciły władze

tureckie, które starają się o przyłączenie swojego kraju do Unii

Europejskiej. Policja zaatakowała w Stambule dwa pochody

demonstrantów domagających się faktycznego, a nie tylko for-

malnego równouprawnienia. Użyto gazów łzawiących i pałek,

a kilkudziesięciu uczestników (w tym kobiety) zatrzymano.

Równouprawnienie – OK. Ale jak te dziwki mogły wyjść na ulicę

z niezakrytą twarzą!!!

JONASZ

E uropa i USA przeżyły od połowy lat 80. powolne zbliżanie

Nr 10 (262) 11– 17 III 2005 r.

PIĘCIOLECIE „FiM”

Pięć lat temu, 11 marca,

była sobota. Zwlokłem

się rano z łóżka

po nieprzespanej nocy.

Miałem wory pod prze-

krwionymi oczami i roz-

dygotane dłonie. Byłem

pewien tylko jednego

– że jeszcze żyję.

Wszystko inne stało

pod znakiem zapytania.

Dzień wcześniej

był pierwszy dzień

sprzedaży „Faktów

uczciwi dziennikarze; nierzadko ta-

cy, którzy w innych gazetach nie mo-

gli pisać o tym, co ich boli. Obec-

nie współpracujemy też z kilkuna-

stoma autorami pracującymi na sta-

łe w innych redakcjach. Przysyłają

nam najczęściej teksty o nadużyciach

ludzi Kościoła bądź lokalnych baro-

nów – czyli tematy tabu dla ich wy-

dawców. 99 procent mediów w Pol-

sce, łącznie z publicznymi, broni in-

teresów swoich właścicieli lub opcji

magistra, pustosłowie, zalewanie ro-

baka, niespełnione obietnice. Bo fa-

cet był na fali, razem z lewicą, która

go wyniosła i od której się odwrócił.

Dopiero teraz trwa na Kwacha na-

gonka, bo mleko już się rozlało, po-

parcie mu spadło, zaczęła się pogo-

da dla prawicy, więc sygnał do ataku

dały jej organy – „Rzeczpospolita”,

TVN i inne „Fakty”. „Fakty i Mity”

– choć odbierane jako pismo lewico-

we – już pięć lat temu miały odwagę

tekstem, czy kogoś nim nie urazimy,

nie zamkniemy sobie drzwi na czy-

jeś pokoje albo czy nie stracimy re-

klamodawców, których i tak nie ma-

my. Jedynym dla nas kryterium jest

rzetelność tekstów. A nawet choć-

byśmy mieli ją gdzieś, to i tak mu-

simy uważać na każde słowo, bo czar-

ne zastępy, ich adwokaci i zdewo-

ciali sędziowie nie śpią.

Jest to gazeta jedyna w swoim ro-

dzaju – i wcale nie dlatego, że jest

(ORFiM). 22 grudnia nowy zarząd

„Ruchu” przywrócił nas do kolpor-

tażu. Przez ponad 9 miesięcy doko-

naliście, Kochani Czytelnicy, rzeczy

niesamowitej – utrzymaliście przy ży-

ciu gazetę odgórnie skazaną na za-

gładę. Pamiętam do dziś listy od wie-

lu z Was, w których opisywaliście cza-

sem wielokilometrowe wyprawy do

odległych kiosków zaopatrywanych

przez prywatnych kolporterów. Nie

zapomnimy Wam tego, podobnie jak

faktu, że nieustannie reklamujecie na-

sze pismo wśród rodziny i znajomych.

Pozwoliło nam to właściwie bez żad-

nej komercyjnej reklamy – której cią-

gle nam odmawiają zależne i „nieza-

leżne” media (ukłony w stronę rów-

nie jak „FiM” obiektywnego tygodni-

ka „Angora”) – rozwinąć się do po-

ziomu jednego z największych tygo-

dników w Polsce. To prawdziwy fe-

nomen, absolutnie nie do powtórze-

nia! Obiecujemy, że nie spoczniemy

na laurach.

„Fakty i Mity” od pięciu lat od-

nawiają oblicze ziemi – tej ziemi, wy-

jątkowo biednej pod tak wieloma

względami! Nie będę wymieniał

wszystkich naszych sukcesów – wy-

starczy tylko przypomnieć sobie, że

w ciągu całej poprzedniej dekady

ciemne sprawy hierarchów Kościoła

były tematem tabu, a teraz prawda

wychodzi na jaw, za opłotki, i jest

o niej coraz głośniej. Wykonaliśmy

plan, otwierając oczy tysiącom roda-

ków, zaś odwiecznym antykleryka-

łom daliśmy ciężki oręż do walki. Już

niedaleka przyszłość wykaże, że mie-

liśmy RACJĘ, walcząc o normalną,

świecką ojczyznę. Obecne młode po-

kolenie Polaków – w przytłaczającej

większości – za nic ma religijną bu-

fonadę nauczycieli hipokryzji. Pocze-

kajmy jeszcze kilka lat.

Życzę Wam, Szanowni Czytelni-

cy, a także sobie i Przyjaciołom z re-

dakcji, abyśmy dotrwali – w zdrowiu

i pomyślności – do 10-lecia i dalej,

bo, niestety, tematów nam nie bra-

kuje...

i Mitów”. Mojej gazety! Moja, Wasza, Jedyna!

Moja, Wasza, Jedyna!

Trzymałem w ręku 12 stron bo-

homazów – niedoświetlonych zdjęć,

postaci „wychodzących” z kolumn,

„puszczonych” tytułów, źle złamanych

tekstów. Ale była to gazeta moja

– przeze mnie wymyślona i zrobiona

– i byłem z niej dumny. Dziś tak na-

prawdę żałuję tylko jednego – nie na-

pisałem pierwszego komentarza na-

czelnego; zrobił to za mnie mój za-

stępca. To był ostatni taki numer. Wła-

ściwie to napisałem tekst, ale bałem

się go puścić. Trzy lata temu spotka-

łem znajomego proboszcza z Wło-

cławka; wyznał, że czyta gazetę i na

ogół przyznaje nam rację, a z tekstów

religijnych korzysta nawet podczas ka-

zań. Ma do mnie tylko jeden żal

– że w pierwszym komentarzu napi-

sałem, iż „FiM” będzie ujawniać

i piętnować każde „skurwysyństwo”.

– Wszyscy jesteśmy tylko ludźmi, Ro-

man. Ja nie spotkałem w swoim ży-

ciu żadnego skurwysyna – powiedział

mi mądry ksiądz.

Antyklerykałowie, którzy (jak

często piszą do dziś) całe życie cze-

kali na swoje pismo, przełknęli je-

go pierwsze, raczej amatorskie nu-

mery. Z czasem do redakcji „FiM”

zaczęli się zgłaszać profesjonalni re-

daktorzy i doświadczeni, a zarazem

Młodzieżówka Ogólnopolskiego Ruchu „Fakty i Mity” protestuje pod łódzkim sądem po usunięciu „FiM” z kiosków

politycznych, z którymi ich właści-

ciele współpracują. Ustrojem panu-

jącym w redakcjach jest koniunktu-

ralizm – ciągłe balansowanie na kra-

wędzi nastrojów społecznych i upodo-

bań czytelników. Na dziennikarzy wy-

wiera się nieustanną presję, aby jed-

nym dokładali, a innych bronili.

Najlepszy przykład: kiedyś prezy-

dent Kwaśniewski miał poparcie rzę-

du 80 proc. Był medialnym mężem

opatrznościowym narodu i nikomu

nie przeszkadzało, że spotyka się

z Krauzem czy Kulczykiem i zała-

twia im kontrakty. Wybaczano mu

kolejno: „niedopatrzenie” z tytułem

napisać, że prezydent jest farbowa-

nym na różowo lisem, nieudolnym la-

wirantem, nie ma w nim za grosz

patriotyzmu, stworzył Polskę salono-

wą, korupcjogenną i osobiście stoi

za niektórymi aferami (m.in. afera

Rywina ). Co najgorsze jednak – za

jego rządów umocnił się klerykalizm,

zatryumfował konkordat, a Kościół

złupił resztki majątku narodowego.

Jestem dumny z tego, że moja

gazeta nie ma względu na osoby, ko-

terie i układy polityczne, że na jej

łamach równie dobrze może obe-

rwać biskup, jak i baron SLD, że nie

musimy zastanawiać się nad każdym

moja. Na pierwszy rzut oka widać, że

w Katolandzie mamy do spełnienia

trudną i niebezpieczną misję, bo to

nam tak naprawdę nie jest wszystko

jedno, choć tego nie powtarzamy w te-

lewizji. Za swoją bezkompromisowość

„Fakty i Mity” 16 maja 2000 roku zo-

stały usunięte z połowy punktów sprze-

daży prasy. Wyrzucił nas ZChN-owski

prezes „Ruchu” Marek nomen omen

Czarnecki , na oficjalną prośbę ów-

czesnego łódzkiego wojewody Kasiń-

skiego oraz Stowarzyszenia Rodzin

Katolickich. Już trzy dni później, 19

maja, w naszej obronie zawiązał się

Ogólnopolski Ruch „Fakty i Mity”

JONASZ

Fot. archiwum

GŁASKANIE JEŻA

Lisostruś

nadzwyczaj spokojnie. W pałacu nie było „wo-

jen na górze”, walk frakcyjnych, wyniszczania

przeciwników teczkami. Przeciętny Polak przy-

najmniej w tym jednym urzędzie miał jakie ta-

kie oparcie, poczucie stabilizacji, a przede wszyst-

kim – nie musiał się go wstydzić. Kiedy już wszy-

scy myśleli, że pokolenia dzieciaków będą uczyć

się o Aleksandrze Wszystkich Polaków jako

o tym, który wprowadził nasz kraj do NATO

i Unii Europejskiej, nastał feralny poniedzia-

łek 7 marca i lisek chytrusek – balansujący przez

dziesięć lat na cienkiej linie – runął w przepaść.

Tym razem już naprawdę nikt nie kupi

oświadczenia Aleksandra K., że nie będzie ze-

znawał przed komisją, bo ta jest wredna, na-

zbyt ugiertychowiona i sterowana przez „ubec-

ki” (i po co te inwektywy?) tygodnik „Wprost”.

Żebyż to Pan Prezydent takie samo oświadcze-

nie złożył był w sobotę – jeszcze przed ukaza-

niem się zdjęć opublikowanych we „Wprost”

i zadających kłam jego twierdzeniu, iż za Bo-

ga nie wie, kto zacz Dochnal . Żeby od zawsze

twierdził, że komisja sejmowa nie ma prawa

wzywać prezydenta na przesłuchanie – racja!

Ale nie... Kwaśniewskiemu na koniec pięknej

bajki o ludzkim prezydencie zachciało się po-

kazać, jaki to z niego nieugięty mąż stanu. I co

wyszło? W jednej chwili lisek zamienił się

w przerażonego strusia chowającego głowę

w piasek. Cóż za przykra metamorfoza.

Lepszego prezentu skrajnej prawicy Kwa-

śniewski nie mógł zrobić. Jej przedstawiciele

ujadają teraz na wszystkich antenach radia

i telewizji, plują i wyśmiewają, a w katolickiej

duszy aż im gra z radości. Scenariusz bowiem

mamy teraz taki: po czerwcowych (?) wyborach

pierwszą decyzją Zgromadzenia Narodowego

(Sejm i Senat) będzie postawienie prezydenta

przed Trybunałem Stanu. Zgodnie z konstytu-

cją, musi on wtedy zawiesić swoją funkcję, któ-

rą przejmie marszałek Sejmu. W wariancie bar-

dziej optymistycznym będzie to Gilowska ,

w pesymistycznym – Łopuszański na przykład.

I co? I to, że na pół roku – do wyboru nowe-

go prezydenta – cała, dosłownie cała władza zo-

stanie skupiona w rękach klerykałów. A jakie

uchwały, jakie zmiany w prawie można przez

ten czas wprowadzić, nie bojąc się prezydenc-

kiego weta, nietrudno sobie wyobrazić, choć...

strach pomyśleć. MAREK SZENBORN

Rok 1995. W studiu telewizyjnym Alek-

sander Kwaśniewski – kandydat na pre-

zydenta – i dziennikarze zadający pod-

chwytliwe pytania. Program emitowany

na żywo. W końcu jeden z redaktorów

przechodzi do decydującego starcia, czy-

li zadaje tak zwane pytanie kładące:

– A co pan powie na temat swojej bliskiej

współpracowniczki zamieszanej w brzydką afe-

rę finansową? Czy takimi ludźmi będzie się ota-

czał przyszły prezydent?

Kwaśniewski nawet okiem nie mrugnął,

śliny nie przełknął, nawet głębszego oddechu

nie nabrał, nawet się nie zająknął, tylko najspo-

kojniej sięgnął do wewnętrznej kieszeni mary-

narki i wyciągnął jakąś kartkę:

– Tak się szczęśliwie składa, panie re-

daktorze, że przypadkowo mam przy sobie

oświadczenie tej pani, w którym pisze ona

o pańskiej publikacji jako o wstrętnym kłam-

stwie i twierdzi, że jest całkowicie niewinna.

Gdy wyszedłem ze stanu osłupienia (bo

ten redaktor, to byłem ja), zacząłem myśleć:

„Ech, ty lisku chytrusku, spośród tysięcy do-

kumentów kancelarii akurat ten przypadko-

wo znalazł się w twojej kieszeni? To jest zbyt

grubymi nićmi szyte, tego ludzie nie kupią”.

Ale gdzie tam! Kupili. Już chwilę po wyjściu

ze studia podszedł do mnie redaktor wydania

i z jadowitym uśmieszkiem zagadnął: – Ale

cię Kwach zażył, co?

Złość we mnie wzbierała coraz większa: „Po-

czekaj, cwaniaczku, takiego lisa chytrusa prę-

dzej czy później musi opuścić fart”.

Tymczasem mijały lata i trzeba przyznać,

że prezydentura Kwaśniewskiego przebiegała

Z NOTATNIKA HERETYKA

Nr 10 (262) 11 – 17 III 2005 r.

ŚWIAT WEDŁUG RODANA

Cynikom łatwiej

Prowincjałki

Dwaj przedsiębiorczy katolicy z Częstochowy

otworzyli agencję towarzyską. Wynajęli miesz-

kanie z telefonem, a w gazecie zamieścili anons o pięknych, zgrabnych i niemo-

ralnych kobietach czekających na swoich macho. Kiedy dzwonił ktoś spragniony

płatnej miłości, umawiali go na randkę. Zamiast kobiety amatora cielesnych

uciech czekał jednak... brutalny łomot. Klient był okradany z pieniędzy i kosztow-

ności. „Agencja” nieźle prosperowała. Z kilkudziesięciu skatowanych i okradzio-

nych mężczyzn tylko jeden poleciał na policję. Reszta poszła się wyspowiadać?

Wiktor Juszczenko i Julia Tymo-

szenko – ta utalentowana dwój-

ka demagogów miała dwanaście

lat temu poprzedników, którzy

wstrząsnęli Ukrainą.

W Polsce niewiele się o tym pi-

sało, bo ówczesnej solidaruchowej

władzy, a tym bardziej Kościołowi,

nie było to na rękę. Obawiano się,

aby ten „ukraiński syndrom” nie do-

tarł do Polski. Był rok 1993.

Ale Zachód był niezwykle prze-

jęty informacjami, które wówczas do-

chodziły z Ukrainy. Socjologowie, po-

litycy i psychologowie z całego świa-

ta byli bezradni. Nikt nie był w sta-

nie wytłumaczyć, dlaczego w Kijo-

wie w końcu XX wieku wybuchła

z niezwykłą siłą religijna panika, spo-

tykana dotąd tylko w średniowieczu.

Główną bohaterką tej historii

była Maria Devi Chrystos , pro-

rokini apokaliptycznego kul-

tu zwanego Białym Bractwem.

W listopadzie 1993 roku ogło-

siła, jako samozwańcza córka

Boga, że wkrótce nastąpi ko-

niec świata. Kim była Maria,

zanim zrobiła z siebie mesja-

sza? Nazywała się Marina

Czwygun (Cwigun) , była dzien-

nikarką, członkiem Komsomo-

łu, a później KPZR. Po rozpa-

dzie ZSRR Marina szybko od-

nalazła się w nowym świecie.

W 1992 roku poznała Jurija Kriwo-

nogowa – nauczyciela jogi, telepatę,

mistyka, a w rzeczywistości naukow-

ca produkującego dla armii radziec-

kiej środki hipnotyczne na potrzeby

wojny psychologicznej. Przynajmniej

tak twierdzi Stuart Gordon w „The

Book Of Hoakes” i prawdopodobnie

ma rację. Z całą pewnością Kriwono-

gow wykonywał dla KGB pewne za-

mówienia z zakresu „prania mózgu”

(piszą o tym „Izwiestia” z 26.12.1997

roku w artykule – „Prorok Białego

Bractwa pracował dla KGB”).

Kriwonogow od razu docenił ta-

lenty Mariny i już wkrótce ogłosił,

że jest ona „Bogiem” na ziemi. Przed-

tem ożenił się z nią. Według niego,

podczas aborcji przeżyła ona rodzaj

śmierci klinicznej i miała wizje.

Kriwonogow ogłosił, że jej du-

sza zostawiła cia-

ło i wstąpiła do

nieba, a w cia-

ło Mariny

wcieliła się

inna dusza

– „bo-

ska”.

władzy, panowania nad ludźmi,

a przede wszystkim – szmalu. Wspól-

nie założyli Białe Bractwo – organi-

zację religijną. Marina głosiła po-

wszechnie, że widziała Boga, że to

Bóg przemawia przez nią i daje wy-

tyczne ludziom. Plakaty wywieszone

w Kijowie przedstawiały ją jako „ży-

jącą boginię Marię Devi Chrystos”.

Stolicę Ukrainy ogarnął mistycz-

ny szał. Tysiące rozhisteryzowanych

ludzi zaczęły uważać Kijów za nową

Palestynę. Z Moskwy, Riazania, Tam-

bowa, Sankt Petersburga, nawet z tak

odległych rejonów byłej ZSRR jak

Świerdłowsk, Murmańsk, Irkuck, Cha-

barowsk, zaczęły do Kijowa przyjeż-

dżać tłumy, aby usłyszeć proroctwa

bogini Marii.

A kiedy Maria Chrystos ogłosi-

ła, że 24 listopada nastąpi koniec

świata, ludzie wpadli w panikę. Wy-

chodzili na ulice Kijowa, by popeł-

niać samobójstwo! I dopiero Kriwo-

nogow uspokoił wiernych, twierdząc,

że koniec świata nie nastąpi, bo zo-

stał odwołany przez Boga. Władze

obawiały się rozruchów, a więc „bo-

gini” i jej mąż zostali aresztowani,

a Białe Bractwo – zlikwidowane.

Konstantin Begelman , rosyj-

ski socjolog, kilka lat później stwier-

dził, że gdyby Maria Devi Chrystos

wykorzystała swój mistycyzm, chary-

zmę i umiejętność manipulowania

ludźmi, idąc w kierunku polityki i de-

montażu młodego państwa ukraiń-

skiego – mogła pokusić się o przeję-

cie władzy na Ukrainie. Nie udało

się to, bowiem – jak utrzymuje uczo-

ny – Czwygun uwierzyła w swoją bo-

ską misję. ANDRZEJ RODAN

Przykrą i kosztowną przygodę przeżył 32-letni

mieszkaniec Gdyni. Zamówił telefon komórko-

wy, wpłacił 775 zł na konto sprzedającego, a potem odebrał na poczcie paczkę

niespodziankę. Wewnątrz – zamiast komórki – było... kilka ziemniaków. I tak zo-

stał nabywcą najdroższych kartofli świata.

Pomnik Koziołka Matołka, ukochanego boha-

tera kilku pokoleń Polaków, został skradziony

sprzed zakopiańskiego muzeum Kornela Makuszyńskiego , autora przygód dziel-

nego zwierzaka. Złośliwi twierdzą, że Roman Giertych , który ma buźkę podobną

do Koziołka, chce startować do przyszłych wyborów (może do Sejmu, może na

prezydenta) jako następca legendarnego bohatera i do celów propagandowych

potrzebny mu jest jego postument.

Henryk K. i Wacław B. , mieszkańcy okolic

Bornego-Sulinowa, wybrali się z palnikami na

wycieczkę do bunkrów Wału Pomorskiego, żeby zabrać stamtąd kilka metalo-

wych pamiątek, które później łatwo opylić w punkcie skupu złomu. Zaczęli od de-

montowania żelaznej podpory stropu bunkra i sufit zwalił się im na głowę. Cho-

ciaż byli poważnie ranni, zatelefonowali po pomoc. Strażacy, policjanci i lekarze

wyciągali ich przez kilka godzin. Heniek i Wacek nie znają historii. To przecież Hi-

tler powiedział: „Kiedy ja zginę – niech zginie cały świat!”.

Daniel (12 l.) wyszedł z domu po południu.

Spotkał mieszkającego opodal Bogusława O.

(46 l.). Razem udali się na pobliskie boisko, usiedli na ławce, a sąsiad zapropono-

wał „koledze” wódkę. Chłopak spił się do nieprzytomności, a wtedy jego kompan

wpadł w panikę i uciekł, zostawiając Daniela leżącego na śniegu. Chłopak trafił

do szpitala, a jego ojciec szuka sąsiada, aby obić mu mordę. Opracował AR

To, co później zrobiła para Czwygun-

-Kriwonogow, było majstersztykiem

w zakresie oddziaływań psychologicz-

nych na podświadomość człowieka.

Był to związek dwóch nad wy-

raz mistycznych dusz, które chciały

MYŚLI NIEDOKOŃCZONE

Język gestów, jakim posługuje się Jan Paweł II z powodu swej choroby, przy-

pomina dawne czasy papiestwa, kiedy biskupi Rzymu nie przemawiali do wier-

nych, lecz tylko ukazywali im się niesieni w lektyce.

(www.wiara.pl)

O tym, że miliony dzieci na całym świecie osza-

lały na punkcie papieża? Nie zauważyliście tego?

To posłuchajcie…

Podobno dzieci nie mogą już żyć bez papieża. Ni-

czym innym się nie zajmują, tylko kolekcjonowaniem in-

formacji o nim i oczekiwaniem, aż w dzienniku pokażą

„Ojca Świętego”. Podob-

no zjawisko to jest już po-

wszechne, a zakochanych

w Wojtyle dzieciaków są

dziesiątki, nawet setki mi-

lionów! Że co? Że nigdy

takich okaleczonych dzie-

ci nie spotkaliście? To macie pecha albo obracacie się

w jakimś zdegenerowanym moralnie środowisku. Dla wy-

dawanego przez koncern Agora dziennika „Metro” (to

taka „Gazeta Wyborcza” dla ludu, rozdawana na uli-

cach większych miast) sprawa jest oczywista. Skąd taka

pewność? Są na powszechną miłość do Papy niezbite

dowody – twierdzi organ koncernu, któremu „nie jest

wszystko jedno”. W stolicy Meksyku dzieci wymieniają

się np. kartkami z papieżem – tak przynajmniej twierdzi

jakiś tamtejszy socjolog cytowany przez „Metro”. We

Francji sprzedano 250 tys. sztuk ilustrowanej biografii

JPII dla dzieci, a podobne dzieło w Kolumbii jest...

powszechnie kserowane! Polski także nie ominęła ta

fala zbożnego uniesienia dziateczek, bo ukazała się

książka „Jan Paweł II, czyli jak Karolek został papieżem”.

Autorka arcydzieła, Joanna Krzyżanek , wyjaśnia, że do

aktu twórczego zainspirowała ją mała siostrzenica, któ-

ra miała powiedzieć: „Ciociu, szkoda, że dzieci nie mo-

gą usłyszeć niesamowitych historii o człowieku, który mó-

wi o miłości i rozdaje dobroć”.

Rewelacje o „papieskim pokoleniu” to z pewnością

fakt, tyle że fakt medialny, czyli sprawa nieistniejąca

w rzeczywistości, ale za

to funkcjonująca w me-

diach. Bo to, że sprzeda-

ją się dobrze książki

o Papie, świadczy raczej

o zindoktrynowaniu kupu-

jących je rodziców, a nie

o rzeczywistych potrzebach i zainteresowaniach dzieci.

A tak na marginesie – w historii Krk raz już mieli-

śmy, w średniowieczu, wywołaną przez dorosłych dzie-

cięcą histerię religijną – autentyczną „Papa-Generation”.

Uznano wówczas (początek XIII w.), że Ziemię Świętą

mogą wyzwolić jedynie istoty niewinne, czyli dzieci. 50

tys. z nich wyruszyło na Bliski Wschód. Po drodze pra-

wie wszystkie zginęły lub zostały sprzedane w niewolę

przez wiozących je marynarzy – też katolickich. Ówcze-

sny Kościół nie zapobiegł masakrze, natomiast papież

Innocenty III bardzo był poświęceniem i tragedią nie-

winiątek wzruszony… Jaki stąd wniosek? Handlarze de-

wocyjnej literatury, agitatorzy religijni, pedofile w sutan-

nach, sfanatyzowani rodzice – precz z łapami od dzieci!

ADAM CIOCH

Radio Maryja jest ewenementem na skalę światową. Jako niezależne, w pełni

samodzielne, profesjonalne medium katolickie stanowi prawdziwy wyłom w mu-

rze laickich, liberalnych, upolitycznionych mediów publicznych i komercyjnych.

Wyróżnia się zarówno w zakresie warstwy religijnej, jak i obyczajowej, społecz-

nej i kulturalnej. W sposób szczególny traktuje sprawy polskiego duchowego

i narodowego dziedzictwa, pielęgnuje ojczystą wiarę, język, kulturę i obyczaje.

Jak żadne inne medium pokazuje nierozerwalny związek patriotyzmu i wiary,

polskości i katolicyzmu, Kościoła katolickiego i Rzeczypospolitej Polskiej.

(fragm. listu do apba Michalika, sygnowanego przez posłów do PE, m.in.

Bogdana Pęka i Urszulę Krupę)

RZECZY POSPOLITE

Papa-Generation

Wprowadzenie przyjmowania Komunii św. na rękę jest częścią procesu laicy-

zacji, który spowodował, że Kościół w Europie Zachodniej pustoszeje i w co-

raz mniejszym stopniu jest w stanie stawiać opór temu, co Ojciec Święty Jan

Paweł II nazywa „cywilizacją śmierci”, objawiającą się zabijaniem dzieci po-

czętych, zrównywaniem związków homoseksualnych i normalnych małżeństw

czy eutanazją. Mamy nadzieję, że (…) nigdy nie dojdzie do tego, że ta zgub-

na praktyka zostanie wprowadzona.

(www.konserwatyzm.pl)

Ten człowiek (Jan Pospieszalski – dop. red.) nie umie rozmawiać, nie zna się

na warsztacie dziennikarskim, jest nieobiektywny. Doświadczyłam tego na wła-

snej skórze, gdy dwa razy wyłączył mi mikrofon, kiedy gościłam w jego progra-

mie. Innym razem zarzucił mi kłamstwo. (…) Program powinien być zdjęty

z anteny, bo jest tendencyjny. (…) Na przykład (…) pewna pani doktor twier-

dziła, iż prezerwatywy mogą spowodować śmierć, bo raz na sto tysięcy przy-

padków ktoś miał uczulenie na lateks. (prof. J. Senyszyn, posłanka SLD)

Wybrała OH

ŁOMOT ZAMIAST SEKSU

KOMÓRKA Z KARTOFLAMI

MATOŁEK NA PREZYDENTA

ZEMSTA ADOLFA

NIE PIJ Z SĄSIADEM!

C zy słyszeliście już o „papieskim pokoleniu”?

Nr 10 (262) 11 – 17 III 2005 r.

NA KLĘCZKACH

BISKUP ZATAŃCZY?

PAPA DAJE PAPU

KLĄTWA NA MÓZG

Posłowie lewicy zasiadający w sej-

mowej komisji śledczej ds. PZU do-

magają się przesłuchania kilku bi-

skupów lobbujących skutecznie na

rzecz Kościoła. W śledztwie okaza-

ło się bowiem, że w przeszłości wy-

łudzali oni grube miliony od spółek

Skarbu Państwa, m.in. na nieudany

pomysł Krzaklewskiego i AWS – Te-

lewizję Familijną. Z KGHM, PKN

Orlen, Polskich Sieci Elektroenerge-

tycznych i PZU poszło na tacę i w

błoto 182 mln zł. Najwięcej do po-

wiedzenia w sprawie dojenia publicz-

nego grosza na kościelno-AWS-owską

telewizję będzie miał z pewnością bp

Piotr Libera (opiekun Opus Dei

w Polsce), sekretarz Episkopatu Pol-

ski, który wraz z wieloma prominent-

nymi politykami prawicy spotykał się,

również poza granicami Polski, m.in.

z Joao Tallone – byłym szefem por-

tugalskiej firmy Eureko, także człon-

kiem Opus Dei.

Bożego księdza Michała Sopoćki .

O jego wyborze zdecydowali w gło-

sowaniu nie tylko uczniowie, ale tak-

że rodzice i nauczyciele. 15 lutego

w placówce odbyła się uroczysta „in-

tronizacja” patrona, w której uczest-

niczył abp białostocki Wojciech

Ziemba oraz prezydent miasta

Ryszard Tur (ZChN). Na wystaw-

ce ku czci ks. Sopoćki można po-

dziwiać m.in. jego znoszoną sutan-

nę, kapelusz i torbę. Do redakcji

„FiM” dotarł list od uczniów ZSO,

że wybór patrona poprzedzony był

propagandą z użyciem próśb i gróźb,

a w teatrzyku „spontanicznie” uczest-

niczyły największe lizusy. MW

WIĘZIENNY

DEKALOG

Pomimo temperatur rekordowo

niskich jak na tę część Europy dzien-

nikarze trwają na posterunku pod

rzymską kliniką Gemelli, w której

przebywa JPII . Nad ich bezpieczeń-

stwem i dobytkiem pieczę trzyma bry-

gada ochroniarzy, którzy za noc spę-

dzoną pod szpitalem zarabiają nawet

po 100 euro na beret. Do ich zadań

należy m.in. przywożenie koczowni-

kom posiłków, zamawianie stolików

w pobliskich restauracjach i świad-

czenie usług transportowych. MW

Władze miejskie w angielskim

Carlisle zamierzają usunąć z tamtej-

szego muzeum granitową tablicę ze

słowami klątwy. Zdaniem mieszkań-

ców, feralny eksponat odpowiada

za falę nieszczęść, jaka w ciągu ostat-

nich kilku lat nawiedziła miasto

– epidemię pryszczycy, a następnie

katastrofalną powódź. W Carlisle za-

mknięto też wiele fabryk, a lokalny

klub piłkarski wypadł z ligi. Wszyst-

ko to od momentu, gdy w 2001 ro-

ku Andy Altman utrwalił na kamie-

niu liczącą 1069 słów XVI-wieczną

klątwę skierowaną do rabusiów, któ-

rzy w dawnych czasach grasowali po

okolicy. Artysta obwinianie swojego

dzieła uważa za absurd. Jednak

mieszkańcy nie ustępują. Klątwę na-

leży zdjąć! Czyżby wszyscy w Carli-

sle byli potomkami przedwiecznych

rabusiów?

Andrzej Pęczak – były baron

łódzkiego SLD, od końca listopada

przebywający w areszcie śledczym

– nie wysłuchał hiphopowego kon-

certu, jaki w ramach zajęć kultural-

no-oświatowych dla tymczasowo za-

trzymanych przygotowała grupa Full

Power Spirit (Pełna moc ducha)

z Białej Podlaskiej. Młodzi artyści,

zachęceni przez salezjanów, zapre-

zentowali utwory nawiązujące tema-

tyką do dekalogu. Ostatnio w krę-

gach hiphopowych wzrasta zaintere-

sowanie tematyką religijną i powro-

tem do tzw. wartości. Do niedawna

– niegrzeczni chłopcy z blokowisk,

dla których celem życia było przeży-

cie; dziś – „piewcy Pana”. RB

KOLOROWA

KOALICJA

Konserwatywne środowiska re-

ligijne Kanady zawiązały koalicję,

żeby sparaliżować inicjatywę rządu

zmierzającą do ustanowienia mał-

żeństw homoseksualnych. Niechęć

do gejów i lesbijek zjednoczyła nie-

nawidzących się dotąd nawzajem ka-

tolików i ewangelicznych protestan-

tów, ortodoksyjnych żydów i muzuł-

manów, a nawet hinduistów i sikhów.

Jeszcze raz okazuje się, że nienawiść

może zostać pokonana tylko przez...

jeszcze większą nienawiść. Członko-

wie „prorodzinnej” koalicji wycho-

dzą na ulice, piszą protesty, plaka-

tują mury. Rząd okazał się nieugię-

ty, a minister spraw zagranicznych

Kanady Pierre Pettigrew poradził

Kościołom, aby „nie wtykały nosa

w politykę rządu”, popieraną przez

większość obywateli.

BOMBOWY

KACZYŃSKI

BURDEL

NA KÓŁKACH

SPIS NIEWIERNYCH

CZARNE PRIORYTETY

Proboszcz parafii pw. Zmartwych-

wstania Pańskiego w Gdańsku Wrzesz-

czu, ks. Stefan Duda , wystosował do

parafian ankietę, w której oprócz da-

nych osobowych domaga się poda-

nia m.in. stanu cywilnego, daty chrztu,

ślubu, rodzaju wykonywanej pracy

i sytuacji rodzinnej. Kwestionariusz

został przygotowany w dwóch wer-

sjach – dla osób samotnych oraz dla

rodzin – i jest wręczany wiernym pod-

czas kolędy. Ewentualnym korektom

w parafialnej kartotece przyświeca

szczytny cel: modernizacja kancelarii

parafialnej, w której informacje te bę-

dą przechowywane. Szkoda tylko, że

w ankiecie zabrakło znanego zdania:

„Wyrażam zgodę na przechowywanie

i przetwarzanie moich danych osobo-

wych...”. Co ciekawsze, w rubryce „Re-

ligijność” parafianin może zakreślić

opcję „niewierzący”, a i tak trafi do

kościelnej bazy danych. Czy ktoś tu

nie narusza konstytucji... MW

Ogromnym powodzeniem wśród

klientów cieszy się pierwszy w Niem-

czech dom publiczny dla zmotory-

zowanych. Otwarty w Kolonii przy-

bytek składa się z ośmiu garaży,

w których goście są obsługiwani, nie

wychodząc z aut. W garażach znaj-

dują się też kabiny prysznicowe

i alarmy na wypadek, gdyby pro-

stytutki poczuły się zagrożone. Prze-

ciętny Niemiec spędza w aucie po-

nad 5 godzin dziennie i czuje się

z nim związany emocjonalnie. Ory-

ginalnym pomysłem zainteresowa-

ne są już kolejne niemieckie mia-

sta: Essen, Bonn, Düsseldorf i Ha-

nover.

Nie minęło kilka miesięcy, a zno-

wu radni białostoccy spod znaku LPR

zaproponowali autolustrację Rady

Miejskiej oraz urzędników ratusza.

W ten sposób przyłączono się

do ogólnonarodowego kociokwiku

wokół tzw. listy Wildsteina. Biało-

stoccy katolicy uznali, że skoro Pol-

ska żyje tym, kto jest na liście, a ko-

go pominięto, to i oni zafundują so-

bie własne, lokalne piekiełko.

– Nie będzie jakiś oficer służb

dyktował prezydentowi albo radne-

mu, co i jak ma robić – zadeklaro-

wał w lokalnych mediach radny

Dębski . Ponieważ ten Dębski od lat

aż skręca się, żeby wykosić konku-

rencję i zostać prezydentem miasta

– rozbawił wszystkich do łez. Prawie

cała RM zagłosowała za pomysłem,

chociaż jest on niezgodny z prawem;

ale jak wiadomo, w Białymstoku to

nie stanowi problemu, bo zdewocia-

ła prawica ustala tam własne przepi-

sy. Oczywiście, zarówno radni, jak

i urzędnicy mogą olać lustrację RM,

ale nie wiadomo, czy dla etatowców

nie skończy się to wylaniem na bruk.

Trudno powiedzieć, jakie jest w tej

kwestii stanowisko Ryszarda Tura

– prezydenta miasta. W sytuacjach

konfliktowych Tur najczęściej idzie

albo na urlop, albo na zwolnienie

lekarskie, albo mówi, że się jeszcze

zastanowi. Na następnym posiedze-

niu Rada Miasta Białegostoku ma

się zająć budową nowoczesnego pa-

łacu kurii biskupiej.

Izraelski dziennik „The Jeru-

salem” pomyłkowo (?) w wywiadzie

z prezydentem Warszawy Lechem

Kaczyńskim opublikował zdjęcie

amerykańskiego matematyka i ter-

rorysty Theodora Kaczyńskiego

(na zdjęciu). Przez 18 lat Theodor

zwany „Unabomberem” nękał USA

ładunkami wybuchowymi, które wy-

syłał naukowcom, liniom lotniczym

i właścicielom sklepów komputero-

wych. Na skutek wybuchu bomb Ka-

czyńskiego zginęły 3 osoby, a 23 zo-

stały ranne. „Unabomber” odbywa

karę dożywotniego więzienia.

Podobno prezydent Warszawy

wizytę w Izraelu wspomina z przy-

jemnością i nie czuje się obrażony

fatalną pomyłką, choć nurtuje go,

jak do niej doszło.

Być może „Unabomber” jest po

prostu bardziej fotogeniczny? RB

ZAKAZANE KSIĄŻKI

Francuski zakonnik o. Joseph

Marie Verlinde , założyciel wspól-

noty Rodzina św. Józefa, wygłosił

w Wyższym Seminarium Duchow-

nym w Kaliszu prelekcję o szkodli-

wości lektury „Harry’ego Pottera”

i „Kodu Leonarda da Vinci”. Według

niego, czytanie tych pozycji naraża

odbiorcę na szok i zaburzenia psy-

chiczne. „Kod Leonarda da Vinci”

ma „zdyskredytować chrześcijaństwo

poprzez skandalizujące teorie”. Za-

konnik z Lyonu przed laty porzucił

chrześcijaństwo, wyjechał do Indii,

gdzie ćwiczył jogę i medytację, aby

następnie nawrócić się na wojujący

katolicyzm. Teraz tropi diabła w li-

teraturze i naucza przyszłych sutan-

nowych. A klerycy słuchają. MW

KONSTRUKTORZY

76-letni Niemiec i jego 77-let-

nia żona za pomocą urządzenia wła-

snego pomysłu opróżniali z monet

aparaty telefoniczne w Hiszpanii

i na Wyspach Kanaryjskich. W ten

sposób pomysłowej parze udało się

wyłowić z blaszanych czeluści łącz-

nie około 45 tys. euro. Zdobyliby

zapewne więcej, gdyby na Tenery-

fie nie zatrzymała ich policja. Eme-

rytom grozi kara kilku lat pozba-

wienia wolności.

Apelujemy o ułaskawienie. Za

pomysłowość!

POGOTOWIE

SPOWIEDNICZE

Salwatorianie od kilku lat two-

rzą internetową bazę danych kościo-

łów, w których istnieje możliwość

skorzystania z sakramentu pokuty

poza czasem nabożeństw. W bazie

konfesyjnego pogotowia znalazło się

do tej pory około 130 tzw. stałych

konfesjonałów w całej Polsce. Jed-

nak stosunkowo niewiele z nich ofe-

ruje możliwość wyspowiadania się

w razie nagłej potrzeby (po zgłosze-

niu na dzwonek lub umówieniu te-

lefonicznym), w większości wyzna-

czając godziny przyjęć penitentów.

Do ciekawostek zaliczyć należy jed-

ną ze słupskich parafii, gdzie spo-

wiedź odbywa się codziennie od godz.

17 do ostatniego petenta, oraz pa-

rafię we Wrocławiu, gdzie raz w ty-

godniu (w środy) spowiedź odbywa

się w nocy od godz. 20 do 3 lub 4

nad ranem.

INTERNET

TWÓJ WRÓG

Ponad 90 przełożonych z 14 żeń-

skich klasztorów zjechało do Czę-

stochowy, by zastanowić się nad ro-

lą zgromadzeń w obecnej rzeczywi-

stości. – Czytanie gazet i korzysta-

nie z Internetu to dla sióstr z klasz-

torów kontemplacyjnych wyzwania

na miarę epoki, nie zawsze jednak

zgodne z powołaniem – tłumaczyła

niedawno przełożona kamedułek ze

Złoczewa, matka Weronika Sowu-

lewska . Siostry czują się zagubione

w konsumpcyjnym świecie. A wokół

tylu przystojnych księży... RP

MŁODZI Z KLECHĄ

Co to jest – dziewczęta przebra-

ne za zakonnice, a chłopcy za księ-

ży? Lekko perwersyjne seksparty na

trawie? Ależ skąd! Po prostu ucznio-

wie Zespołu Szkół Ogólnokształcą-

cych nr 10 w Białymstoku odegrali

przedstawienie o życiu nowo miano-

wanego patrona placówki – sługi

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: