LaVyrle Spencer - Było, minęło.pdf - LaVyrle Spencer - glinka7-1987

LaVyrle Spencer

Było, minęło

Tytuł oryginału Bygones

Książkę tę dedykuję z miłością dwojgu spośród moich

najdawniejszych przyjaciół, a także dwojgu spośród najnowszych:

Barb i Donowi Freadom oraz Barb i Donowi Brandtom

W zbieraniu materiałów do tej książki pomogły mi następujące

osoby:

Brenda Taylor, Katie Holdorph, Jennifer Severson, Gar Johnson,

dr Don Brandt, LaVonne Engesether, Cheryl z Izby Handlowej w

Stillwater i serdecznie im wszystkim dziękuję.

Szczególne zaś podziękowania składam Tedowi i Lorraine

Glasrudom oraz Tomowi i Ednie Murphym za wyrażenie zgody na to,

aby ich piękne domy zostały wykorzystane jako tło dla tej powieści.

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Ten blok mieszkalny przypominał tysiące innych na

przedmieściach Minneapolis - St. Paul: długi ceglany

prostopadłościan o trzech kondygnacjach, z klatką schodową na

każdym końcu i rzędami odrapanych drzwi wychodzących na duszne,

pozbawione okien korytarze. Był to ten rodzaj siedliska, w którym

młodzi ludzie rozpoczynają swe dorosłe życie pośród wybrakowanych

mebli i kupionych na wyprzedaży firan, miejsce, gdzie dzieciaki

jeżdżą po korytarzach na trójkołowych rowerkach i na wszystkich

piętrach można usłyszeć ich wrzaski. Teraz, w chłodny styczniowy

wieczór o godzinie szóstej, spod drzwi sączył się zapach gotowanego

mięsa i warzyw, a wraz z nim pomruk telewizorów nadających

wieczorne wiadomości.

Korytarzem szła wysoka kobieta. W klasycznym dwurzędowym

śnieżnobiałym płaszczu, skrojonym bezbłędnie przez wziętego

krawca, z ciemnomalinowymi dodatkami, na które składały się

skórzane rękawiczki, torebka, buty i szal, nie pasowała do tego

miejsca. To były kosztowne rzeczy, poczynając od jedwabnego szala

za pięćdziesiąt dolarów, niedbale narzuconego na włosy, aż po buty na

dwucalowym obcasie, wykonane ze skórki o trzech różnych rodzajach

faktury. Kiedy tak szła, sprawiała wrażenie osoby mającej dużą

wiedzę i mało czasu.

Bess Curran zdjęła z głowy szal i zapukała do drzwi opatrzonych

numerem 206.

Lisa otworzyła je szeroko i zawołała:

- Och, mamo, cześć! Proszę, wejdź. Wiedziałam, że można

polegać na twojej punktualności. Słuchaj, wszystko jest gotowe, ale

zapomniałam o kwaśnej śmietanie do strogonowa, więc muszę

wyskoczyć do sklepu. Bądź tak miła i zerknij na mięso, dobrze?

- Sięgnęła do szafy i wyjęła z niej krótką dżinsową kurtkę, którą

narzuciła na sukienkę.

- Zrobiłaś strogonowa? Tylko dla nas dwu? I do tego włożyłaś

sukienkę? Cóż to za okazja?

Lisa ruszyła do wyjścia, wyciągając z kieszeni klucze.

- Wystarczy pomieszać od czasu do czasu. - Uchyliła drzwi i

zatrzymała się jeszcze na moment. - Aha. Zapal też świece i włącz

magnetofon, dobrze? Jest tam ta stara kaseta Eaglesow, którą tak

zawsze lubiłaś.

Drzwi zamknęły się z trzaskiem i Bess pozostała sam na sam ze

swoim zaskoczeniem. Boeuf strogonow? Świece? Muzyka? A do tego

- Lisa w sukience i lakierkach?... Rozpinając płaszcz, Bess przeszła do

kuchni, oddzielonej od pokoju dziennego blatem roboczym, za którym

stał stół, nakryty teraz dla czterech osób. Przyjrzała mu się uważnie;

pod każdym z nakryć leżała niebieska podkładka, niebieskie serwetki

spięte były białymi opaskami, talerze pochodziły z jej pierwszego

małżeńskiego serwisu, którego niedobitki podarowała Lisie, kiedy ta

wyprowadzała się z domu, cztery kieliszki na nóżkach również

należały ongiś do niej, a dwie niebieskie świece tkwiły w

świecznikach, których nigdy dotąd nie widziała. Najwyraźniej Lisa

kupiła je, specjalnie na tę okazję, ze swojego skromnego budżetu. Co

tu się, u licha, dzieje?

Podeszła do kuchenki, aby pomieszać mięso. Pachniało tak

niebiańsko, że nie mogła się powstrzymać i skosztowała je.

Przepyszne

- według jej własnego przepisu, z rosołkiem i cebulą. Kiedy

podniosła pokrywkę, zdała sobie sprawę, że jest bardzo głodna;

udzieliła trzech porad domowych, a do tego spędziła dwie godziny w

sklepie przed jego otwarciem i zdążyła tylko połknąć w biegu

hamburgera. Obiecywała sobie, jak co roku w styczniu, że ograniczy

liczbę porad domowych do dwóch dziennie.

Wróciła do szafy przy wejściu, powiesiła swój płaszcz i

poprawiła stertę butów, aby drzwi dały się zasunąć. Znalazła zapałki i

zapaliła świece na stole, a także dwie osadzone w pękatych

wazonikach na niskim stoliku w pokoju dziennym. Na talerzu obok

tych ostatnich spoczywała kula żółtego sera do krakersów.

Zapałka się dopalała.

Bess drgnęła, pomachała ręką, aby ugasić płomyczek, i dalej

stała, wpatrzona w ser. Ki diabeł? Rozejrzawszy się po pokoju

stwierdziła, że lśni czystością. Jej stare stoliczki ze szkła i mosiądzu

były świeżo odkurzone, poduszki na sofie, która także pochodziła z

rodzinnego domu, przetrzepano i wygładzono. Kasety z nagraniami

stały równym rządkiem, a z półek na książki zniknęły rupiecie. Na

zamkniętym teraz smoliście czarnym pianinie Kawaii, które Lisa

otrzymała od ojca z okazji ukończenia szkoły średniej, nie było widać

ani drobiny kurzu. Na górnej pokrywie instrumentu stało zdjęcie

Marka, obecnego chłopaka Lisy, obok niego zaś wynędzniały

LaVyrle Spencer - Było, minęło.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: