WNIOSKI:
Mangan działa korzystnie, tworząc siarczek MnS o wyższej temperaturze topnienia od siarczku żelaza. Powoduje jednak niekorzystny rozrost ziarn w czasie obróbki cieplnej i plastycznej na gorąco. Siarczki w temperaturze przeróbki plastycznej na gorąco są plastyczne i ulegają odkształceniu, tworząc wydłużone wtrącenia. Pogarszają one wytrzymałość na zmęczenie i obciążenia dynamiczne stali. Siarka pogarsza również spawalność stali.
Cechą struktury w stanie surowym może być pasmowość rozkładu ferrytu i perlitu oraz wtrąceń, będąca następstwem segregacji chemicznej stali i walcowania. Struktura metalu jest niejednorodna, a więc stal ta ma pogorszone właściwości mechaniczne co prowadzi do anizotropii.
Próbki 1.2 i 1.3 różnią się między sobą znacznie. Ziarna perlitu próbki 1.2 charakteryzują się naprzemian ległymi cementytem i ferrytem, co łatwo można zauważyć jako strukturę „paskową”. Układ jest układem generalnie 1-fazowym. Próbka 1.3 natomiast charakteryzuje się mniejszymi ziarnami i występującym na tle ferrytu cementytem kulkowym. Układ jest 2-fazowy, zauważyć można grafit występujący w postaci ciemnych plamek na granicy ziaren.
Stan normalizowany N, który przedstawia próbka 1.2 uzykujemy poprzez wyżarzanie normalizujące. Polega ono na nagrzaniu stali do temperatury nieco wyższej od AC3 lub Acm ,wygrzaniu w tej temperaturze i następnie chłodzeniu do temperatury otoczenia. Obróbka ta ma na celu rozdrobnienie i ujednorodnienie ziarna, co wpływa na polepszenie własności mechanicznych stali. Wyraźnie zwiększa to plastyczność i udarność materiału przy ieznacznym wzroście twardości.
Stan zmiękczony M (próbka 1.3) osiąga się poprzez kilkugodzinne wyżarzanie w okolicy temp. przemiany eutektoidalnej. Kształtuje się wtedy struktura zwana sferoidem,lecz nie pełnym, i powstają równoosiowe ziarna ferrytu, co zapewnia dobrą plastyczność stali i małą twardość wystarczającą do obróbki skrawaniem.
Anusiak94