Conklin_Barbara_Zakochaj_sie_02(1).pdf

(589 KB) Pobierz

Falling In Love Again

BARBARA CONKLIN

ZAKOCHAJ SIĘ

Przełożyła Elżbieta Pajewska

294511473.158.png

294511473.169.png

294511473.180.png

294511473.191.png

294511473.001.png

294511473.012.png

294511473.023.png

294511473.034.png

294511473.045.png

294511473.056.png

294511473.067.png

294511473.078.png

294511473.089.png

294511473.100.png

294511473.111.png

294511473.119.png

294511473.120.png

294511473.121.png

294511473.122.png

294511473.123.png

294511473.124.png

294511473.125.png

294511473.126.png

294511473.127.png

294511473.128.png

294511473.129.png

294511473.130.png

294511473.131.png

294511473.132.png

294511473.133.png

294511473.134.png

294511473.135.png

294511473.136.png

294511473.137.png

294511473.138.png

294511473.139.png

294511473.140.png

294511473.141.png

294511473.142.png

294511473.143.png

294511473.144.png

294511473.145.png

294511473.146.png

294511473.147.png

294511473.148.png

294511473.149.png

294511473.150.png

294511473.151.png

294511473.152.png

294511473.153.png

294511473.154.png

294511473.155.png

294511473.156.png

294511473.157.png

294511473.159.png

294511473.160.png

294511473.161.png

294511473.162.png

294511473.163.png

294511473.164.png

294511473.165.png

294511473.166.png

294511473.167.png

294511473.168.png

294511473.170.png

294511473.171.png

294511473.172.png

294511473.173.png

294511473.174.png

294511473.175.png

294511473.176.png

294511473.177.png

294511473.178.png

294511473.179.png

294511473.181.png

294511473.182.png

294511473.183.png

294511473.184.png

294511473.185.png

294511473.186.png

294511473.187.png

294511473.188.png

294511473.189.png

294511473.190.png

294511473.192.png

294511473.193.png

294511473.194.png

294511473.195.png

294511473.196.png

294511473.197.png

294511473.198.png

294511473.199.png

294511473.200.png

294511473.201.png

294511473.002.png

294511473.003.png

294511473.004.png

294511473.005.png

294511473.006.png

294511473.007.png

294511473.008.png

294511473.009.png

294511473.010.png

294511473.011.png

294511473.013.png

294511473.014.png

294511473.015.png

294511473.016.png

294511473.017.png

294511473.018.png

294511473.019.png

294511473.020.png

294511473.021.png

294511473.022.png

294511473.024.png

294511473.025.png

294511473.026.png

294511473.027.png

294511473.028.png

294511473.029.png

294511473.030.png

294511473.031.png

294511473.032.png

294511473.033.png

294511473.035.png

294511473.036.png

294511473.037.png

294511473.038.png

294511473.039.png

294511473.040.png

294511473.041.png

294511473.042.png

294511473.043.png

294511473.044.png

294511473.046.png

294511473.047.png

294511473.048.png

294511473.049.png

294511473.050.png

294511473.051.png

294511473.052.png

294511473.053.png

294511473.054.png

294511473.055.png

294511473.057.png

294511473.058.png

294511473.059.png

294511473.060.png

294511473.061.png

294511473.062.png

294511473.063.png

294511473.064.png

294511473.065.png

294511473.066.png

294511473.068.png

294511473.069.png

294511473.070.png

294511473.071.png

294511473.072.png

294511473.073.png

294511473.074.png

294511473.075.png

294511473.076.png

294511473.077.png

294511473.079.png

294511473.080.png

294511473.081.png

294511473.082.png

294511473.083.png

294511473.084.png

294511473.085.png

294511473.086.png

294511473.087.png

294511473.088.png

294511473.090.png

294511473.091.png

294511473.092.png

294511473.093.png

294511473.094.png

294511473.095.png

294511473.096.png

294511473.097.png

294511473.098.png

294511473.099.png

294511473.101.png

294511473.102.png

294511473.103.png

294511473.104.png

294511473.105.png

294511473.106.png

294511473.107.png

294511473.108.png

294511473.109.png

294511473.110.png

294511473.112.png

294511473.113.png

294511473.114.png

294511473.115.png

294511473.116.png

294511473.117.png

294511473.118.png

Rozdział pierwszy

—Mam go ze sobą. Zamierzam go dzisiaj tam zanieść.

Byliśmy już na końcu łąk Talbota, kilka metrów od tere-

nu szkoły, kiedy wreszcie nie wytrzymałam i powiedziałam

Amy o wszystkim. Obdarzyła mnie najpromienniejszym ze

swoich uśmiechów, a jej ciemne oczy błyszczały z podniece-

nia.

— Wspaniale, Mariah! Nie sądziłam, że się kiedyś na to

odważysz!

Na schodach przed wejściem do szkoły tłoczyli się ostatni

uczniowie, my też przyspieszyłyśmy kroku. Jeszcze jedno

spóźnienie i będziemy musiały zostać po lekcjach. W naszej

szkole karą za spóźnienie — nawet dla uczniów najstarszych

klas, takich jak Amy i ja — były „zajęcia wyrównawcze".

Trzeba było siedzieć w klasie pana Fema z nosem w książce,

którą on wybierał Po dwóch dniach zaś należało dostarczyć

pisemne wypracowanie na temat tej właśnie książki. Jeśli się

tego nie zrobiło, można było zostać zawieszonym w swoich

prawach i obowiązkach, a na to uczeń ostatniej klasy nie

mógł sobie pozwolić.

— Nie będziesz miała teraz czasu, by zanieść go do se-

kretariatu—ostrzegła mnie Amy.

— Podrzucę go tam w czasie przerwy na lunch — odpo-

wiedziałam jej, spoglądając na zegarek. Wiersz, który chcia-

łam zgłosić do naszej szkolnej poczty, musi jeszcze trochę

poczekać.

Już i tak czekał prawie rok, odkąd go napisałam. Te kilka

godzin nie zrobi żadnej różnicy.

Rozdzieliłyśmy się przed fontanną, Amy poszła na zaję-

cia z nauk społecznych, a ja z literatury. Patrzyłam jeszcze

przez chwilę, jak Amy znika w dumie, potem odwróciłam się

i ruszyłam do sali numer sto dwadzieścia dziewięć. W ostat-

nim momencie pani Dressler weszła tuż za mrą i zamknęła

drzwi

Miękkie kosmyki siwych włosów wymykały się jej spod

luźno upiętego na karku koka. Była tak chuda, że jasnozielo-

na sukienka, którą miała na sobie, wyglądała tak, jakby ciągle

jeszcze wisiała na wieszaka Zawsze, gdy mijałam panią

Dressler, starałam się być wyjątkowo ostrożna w ruchach, by

przypadkiem jej nie przewrócić.

Czym prędzej zajęłam swoje miejsce w „sekcji I". Po mo-

jej lewej stronie siedziała Marcy Jackson, a po prawej Kenny

Johnsville. Pani Dressler wzięła do ręki kawałek kredy i po-

prosiła klasę o uwagę.

Znowu czytaliśmy Szekspira. Tym razem byli to „Dwaj

panowie z Werony''. Jak zwykle nie potrafiłam się skupić .

Nie wiem dlaczego. Bo skoro chciałam zostać prawdziwą

pisarką, to dlaczego nie umiałam skoncentrować się na Szek-

spirze tak, jak powinnam?

Rozejrzałam się dokoła. Mary Lee, z nosem utkwionym

w podręczniku, z pewnością była pochłonięta tematem. Ted

Rogers natomiast, dawno zapomniawszy o Szekspirze, ba-

zgrał coś w swoim zeszycie.

Kent Brooks zeskrobywał paznokciem grafit z ołówka.

Gekawe, jak by zareagowali na wiadomość, że napisałam już

własną książkę?

Właśnie. Skończyłam ją kilka miesięcy temu i teraz spo-

czywała pod dolną szufladą mojej komody. Nie w dolnej szu-

fladzie, ale właśnie pod nią, tak, żeby nikt przypadkowo jej

nie znalazł.

Moja matka oczekując ode mnie, że sama będę utrzymy-

wała mój pokój w porządku, raczej w nim nie sprzątała, zaś

Kim, moja siedmioletnia siostra, nigdy by nie wpadła na po-

mysł, od czasu do czasu grzebiąc w moich rzeczach, by wy-

jąć szufladę z biurka. Ojciec przychodzi czasem do mego po-

koju, ale tylko porozmawiać. Tak więc książka była całkowi-

cie bezpieczna.

Przez cały czas, kiedy ją pisałam, szukałam kogoś, kto by

ją wydał, ale gdy została już ukończona, zabrakło mi odwagi

by wysłać rękopis. Coż, może któregoś dnia...

Nasza szkoła jest bardzo stara i ma wiele wysokich okien

z widokami doskonałymi do snucia rozmyślań.

Właśnie pogrążona byłam w marzeniach, kiedy pani

Dressler to powiedziała. Dumałam nad tym, jak byłoby

wspaniale, gdyby można było ujrzeć z tych okien ocean, a nie

tylko nie kończące się pola. I właśnie wtedy pani Dressler

zaczęła mówić o przedstawieniu teatralnym przygotowywa-

nym przez uczniów najstarszych klas.

— Mamy szczęście w tym roku — zaczęła. — Pan Barret

wybrał „Tysiąc klownów", bardzo interesującą sztukę. To

komedia, ale taka, która daje coś więcej prócz dobrej zabawy.

Pani Dressler zawsze organizowała najróżniejsze szkolne

przedsięwzięcia i wiedziałam, że lada chwila będzie prosić o

ochotników do projektowania kostiumów lub malowania de-

koracji

—By osiągnąć sukces—kontynuowała—potrzebujemy

nie tylko doskonałej sztuki, ale także dobrych aktorów — a

przede wszystkim zespołu do pracy za kulisami Na moim

biurku leży żółta kartka. Zanim wyjdziecie, proszę ochotni-

ków o umieszczenie na niej swoich nazwisk i podanie posia-

danych zdolności

Lekcja się skończyła Zgarnęłam książki i ruszyłam w

stronę drzwi mijając grupę tłoczącą się wokół tej żółtej kartki

Żadne moje zdolności nie przyszły mi na myśl. Nikt nie

będzie mnie tam potrzebować.

O jedenastej dwadzieścia pięć, kiedy dzwonek ogłosił

przerwę na lunch, udałam się do sekretariatu. Skrzynka na

materiały do „Sandpiper", naszej szkolnej gazety, stała zaw-

sze na biurku sekretarki po lewej stronie. Sekretarka zdążyła

już wyjść na lunch, tak więc nikt nie widział, jak wsunęłam

do skrzynki złożoną kartkę papieru. Doskonale. Chciałam,

żeby tak właśnie było.

W drzwiach sekretariatu pojawiła się Amy.

— Och!—pisnęła. — Zrobiłaś to!

Moja przyjaciółka, Amy Iverson. Zawsze mnie strzegła i

rozumiała, gdy nikt inny na świecie mnie nie rozumiał

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

GRD1062.Havens_Candace_Oszolomienie.pdf (576 KB)
GRD1062.George_Louisa_Powrot_namietnosci.pdf (643 KB)
Maya_Blake_Koneserzy_sztuki.pdf (628 KB)
Anne_Oliver_Zloto_Dubaju.pdf (579 KB)
Donald_Robyn_Czar_Polinezji.pdf (684 KB)

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin