AND
Wyrażenia logiczne
operator iloczynu logiczny (zwraca TRUE tylko wtedy, gdy oba wyrażenia mają wartość TRUE (TRUE and TRUE=TRUE)
ASM
Wstawki asemblerowe
Rozpoczyna część programu zapisaną w asemblerze
ARRAY
Typy danych
Deklaruje zmienną o typie tablicowym
BEGIN
Podstawowe instrukcje
Rozpoczyna kod programu, podprogramu, lub instrukcji złożonej (instrukcja złożona składa się z kilku różnych instrukcji (np. instrukcji przypisania, wywołania procedury itp.) traktowanych w niektórych przypadkach (np. przy pętli FOR) jak pojedyncza instrukcja. Instrukcja blokowa rozpoczyna się słowem kluczowym BEGIN, po którym następuje ciąg poleceń, a kończy się słowem END ).
CASE
Instrukcja warunkowa, umożliwiająca wybór wartości zmiennej spośród kilku wariantów
CONST
Zmienne i stałe
Rozpoczyna część kodu źródłowego, w którym można deklarować stałe i zmienne predefiniowane
CONSTRUCTOR
Programowanie objektowe
Metoda (procedura objektu), która inicjuje objekt i przygotowuje go do działania
DESTRUCTOR
Metoda objektu, która usuwa objekt z pamięci i wykonuje czynności poprzedzające koniec pracy objektu.
DIV
Wykonuje dzielenie całkowite (16 div 5 = 3)
DO
Składnik pętli FOR i WHILE, oraz instrukcji WITH (for xx:=yy to zz DO;while (xx<zz) DO
DOWNTO
Składnik pętli FOR, gdy licznik jest zmniejszany po każdym cyklu pętli (for xx:=22 DOWNTO 12 do instrukcja; instrukcja zostanie wykonana 10 razy, a licznik xx będzie przybierał wartości od 22 do 12
ELSE
Opcjonalny składnik instrukcji warunkowych (IF i CASE) instrukcja położona bezpośrednio po ELSE będzie wykonana jedynie, gdy warunek będzie fałszywy (w instrukcji IF), lub gdy zmienna będzie miała wartość różną od wszystkich wymienionych w instrukcji CASE
END
Instrukcje blokowe
Kończy kod programu (po ENDzie występuje kropka!!!), podprogramu, instrukcji blokowej, wstawki asemblerowej, lub wstawki w kodzie maszynowym (po ENDzie jest średnik). Przed ENDami nie musimy stawiać średników
FILE
Pliki
Deklaruje zmienną typu plikowego (umożliwiającą zapis danych na dysk)
FOR
Rozpoczyna pętlę typu FOR
FUNCTION
Podprogramy
Deklaruje, lub defniuje funkcję (istnieje również typ zmiennej o nazwie FUNCTION, ale tego nie musicie wiedzieć)
GOTO
Instrucja skoku do etykiety umieszczonej w kodzie źródłowym
IF
Instrukcja warunkowa IF (wybór pomiędzy prawdą, a fałszem)
IN
Zbiory
Operator sprawdza, czy element znajduje się w zbiorze i zwraca wartość typu boolean (if element IN zbior then ...)
INLINE
Kod Maszynowy
Wstawka kodu maszynowego w programie (oczywiście o ile ktoś zna kod maszynowy)
INTERFACE
Pisanie modułów
Rozpoczyna część interfejsową (opisową) modułu
IMPLEMENTAON
Rozpoczyna część implementacyjną (będącą rozwinięciem części opisowej) modułu
LABEL
Rozpoczyna część kodu źródłowego, w której można deklarować etykiety
MOD
Podaje resztę z dzielenia (16 mod 5 = 1)
NIL
Wskaźniki
Wskaźnik "do nikąd" (przypsanie wsk:=NIL; sprawia, że wskaźnik wsk nie wskazuje na nic)
NOT
Operator negacji (NOT true=false; NOT false=true)
OBJECT
Deklaruje typ objektowy, lub zmienną typu objektowego (objekt)
OR
Lub - operator alternatywa zwyczajna. Aby wynikiem było true, wystarczy, aby jedna lub obie z dwóch wartości logicznych były prawdą (true OR false=true ; false OR false=false)
PROCEDURE
Deklaruje, lub definiuje procedurę (można także zadeklarować zmienną o typie PROCEDURE, ale to tylko taki bajer)
PROGRAM
NO COMMENT
Nadaje programowi nazwę w kodzie źródłowym
RECORD
Rekordy
Deklaruje typ rekordu, lub zmienną o tym typie
REPEAT
Początek pętli REPEAT
SET
Deklaruje zmienną typu zbiorowego
SHL
Przesunięcie bitowe w lewo (do wykorzystania przy szybkim mnożeniu przez potęgi dwójki)
SHR
Przesunięcie bitowe w prawo (do wykorzystania przy szybkim dzieleniu przez potęgi dwójki)
STRING
Typ łańcuchowy (przechowujący napisy)
THEN
Część instrukcji IF
TO
Składnik pętli FOR, gdy licznik jest zwiększany po każdym cyklu pętli (for xx:=12 TO 22 do instrukcja; instrukcja zostanie wykonana 10 razy)
TYPE
Rozpoczyna część kodu źródłowego, w którym można definiować nowe typy
UNTIL
Składnik pętli REPEAT. Kończy on ciąg instrukcji powtarzających się w pętli, po nim występuje waruunek
UNIT
Umieszczony na początku kodu, informuje kompilator, że ma utworzyć nowy moduł, a nie program.
USES
Moduły
Rozpoczyna część kodu, w której można deklarować dołączane moduły biblioteczne.
VAR
Rozpoczyna część kodu, w której można deklarować zmienne
WHILE
Rozpoczyna pętlę WHILE
WITH
Ułatwia dostęp do poszczególnych pól rekordu, lub objektu
XOR
Operator alternatywy wyłącznej (daje true tylko wtedy, gdy jedna wartość składowa to true, a druga false - false XOR true = true; true XOR true = false;
Podstawowe typy danych
Każda zmienna używana w języku programowania Pascal musi mieć określony typ, który określazbiór wartości, jakie może ona przyjmować oraz wyznacza operacje, jakie mogą być wykonywane na wartościach przypisanych do zmiennej.
Przykładowo – typ integer to typ reprezentujący liczby całkowite (właściwie – pewien ich zakres). Operacje jakie można wykonać na tym typie, to:
· dodawania +, odejmowanie -
· mnożenie * , dzielenie /
· dzielenie całkowite div, dzielenie modulo mod
Do podstawowych typów danych w języku Pascal należą:
· integer – typ reprezentujący liczby całkowite
· real – typ reprezentujący liczby rzeczywiste
· char – typ reprezentujący znaki
· Boolean – typ reprezentujący wartości logiczne
Zmienne w programach napisanych w Pascalu deklarowane są za pomocą słowa kluczowego var, po którym następuje list par: nazwa_zmiennej : typ_zmiennej, zakończonych średnikami. Pierwszy człon pary może być również listą, której elementy oddzielone są za pomocą przecinków – wtedy wszystkie zmienne występujące na tej liście posiadają typ, który określony jest po prawej stronie dwukropka.
Przykład
var
liczba_calkowita : integer;
liczba_rzeczywista : real;
wartosc_logiczna : Boolean;
znak1,znak2 : char;
W powyższym przykładzie definiowanych jest 5 zmiennych: liczba_calkowita, liczba_rzeczywista,wartosc_logiczna, znak1 oraz znak2. Pierwsza zmienna jest typu całkowitego, drugarzeczywistego, trzecia logicznego, a czwarta i piąta znakowego.
Typ tablicowy
Typ tablicowy pozwala na definiowanie zmiennych, które składają się z tablic elementów jednakowego typu. Elementy tablicy mogą być typu prostego lub złożonego (np. tablicowego). Pozwala to na definiowanie np. tablic tablic (którym w matematyce odpowiada pojęcie macierzy).
Każda zmienna typu tablicowego musi określać zakres indeksów oraz typ elementów. Zakres indeksów podawany jest po słowie kluczowym array, jako para liczb całkowitych oddzielona dwoma kropkami, ujęta w nawiasy kwadratowe. Pierwszy element zakresu musi mieć wartość mniejszą lub równą drugiemu elementowi zakresu.
Typ elementów podawany jest po słowie kluczowym of.
wektor1 : array[1..10] of integer;
macierz1 : array[1..10] of array[1..10] of integer;...
haker1991