Zdjęcie studyjne w domu.docx

Zdjęcie studyjne w domu

Napisał cherub   

wtorek, 19 kwiecień 2005

Zdjęcia sesyjne bez dużych nakładów finansowych, profesjonalnego sprzętu i studia - Niemożliwe? A jednak! Wystarczy jedynie oświetlony pokój, komputer z odpowiednim programem graficznym, aparat fotograficzny, trochę czasu i cierpliwości.

Kwestia zdjęć studyjnych jest szeroko poruszana w wielu pozycjach książkowych poświęconych fotografii. Autorzy informując nas o sprzęcie, pomieszczeniach i oświetleniu jakie jest potrzebne do wykonania wyżej wspomnianych zdjęć, zapominają o osobach, które mają na wyposażeniu jedynie niedrogi aparat cyfrowy i kogoś z rodziny, kto może im pozować w roli modela(ki). Na szczęście każdy z nas może stworzyć własne zdjęcie studyjne w zaciszu swojego domu, a co najważniejsze tanim kosztem. Jedynym koniecznym wymogiem jest posiadanie komputera z odpowiednim oprogramowaniem graficznym (np. Photoshop) i aparatu fotograficznego - najlepiej cyfrowego (w przypadku aparatu kompaktowego musimy posiadać również skaner, aby dostarczyć wykonane przez nas zdjęcie na dysk twardy naszego komputera).

Przygotowanie

W warunkach mieszkaniowych nie mamy możliwości ustawienia modela(ki) na czystym - niczym nie zasłoniętym tle. Chyba, że ktoś nie posiada w domu mebli, a ściany są pozbawione tapet i wszelkiego rodzaju obrazków na nich zawieszonych. Tło nie stanowi jednak dla nas żadnego problemu, ponieważ odpowiednim jego przygotowaniem zajmiemy się w programie graficznym (w naszym przypadku będzie to Photoshop). Jeżeli chodzi o oświetlenie to w naszym domu, mieszkaniu posiadamy okna, które stanowią świetne jego źródło. Pierwszą czynnością niezbędną do wykonania zdjęcia portretowego będzie zatem znalezienie dobrze oświetlonego pomieszczenia - czyli takiego z dużymi oknami.

Tło

Portret studyjny wykonany w specjalnym, przeznaczonym do tego celu pomieszczeniu na ogół wykonuje się na przygotowanym wcześniej tle, które dalej nie zostaje poddane żadnej obróbce. W naszym przypadku, jak już wcześniej wspomnieliśmy, nie musimy koncentrować się na tym czy zdjęcie wykonujemy na tle wersalki, czy obrazka na ścianie. Tłem zajmiemy się w Photoshopie - ponieważ do tego właśnie służy m.in. ten program. Jedynym wyborem, którego możemy dokonać to ustalenie odcienia tła. Jeżeli chcemy wykonać portret na jasnym tle, to ustawiamy modela(kę) w taki sposób, aby suma barw przedmiotów znajdujących się zanim była koloru jasnego. Odwrotnie postępujemy w przypadku gdy chcemy uzyskać ciemny odcień tła.

Światło

Literatura fachowa opisuje nam jak należy odpowiednio przygotować oświetlenie - lampy studyjne i różnego rodzaju odbłyśniki. Zapewniam jednak was, że można ustawić naszego modela(kę) tak, że lampa błyskowa nie będzie potrzebna, a pomoże nam w tym światło dzienne - wpadające przez nasze okno. Osoba, którą portretujemy jest w bezruchu, a my wolimy wykorzystać światło dzienne, które da nam łagodną fotografię o gładkiej, lekko zretuszowanej twarzy. W przypadku użycia lampy błyskowej, na twarzy modela(ki) mogą powstać refleksy świetlne i efekt czerwonych oczu. Oczywiście wady te można usunąć przy pomocy oprogramowania graficznego - jednak dla amatora może to stanowić spory problem.

Ustawienie modela

Jeżeli namówiliśmy już kogoś z rodziny lub znajomego na pozowanie i znaleźliśmy najlepiej oświetlony pokój w naszym mieszkaniu, to zajmujemy się teraz odpowiednim ustawieniem modela(ki).
Przy wykonywaniu zdjęcia portretowego model(ka) powinien być ustawiony twarzą w kierunku okna, z którego czerpiemy oświetlenie. Zdjęcie nasze robimy bez użycia lampy, więc nie możemy fotografować pod światło.
Posiadając aparat cyfrowy mamy możliwość wykonania kilku próbnych zdjęć i dobraniu takiego ustawienia, które nam najbardziej odpowiada.
Musimy również zwrócić uwagę na intensywność światła dziennego. Jeżeli jest to mocne słońce - to należy ustawić modela(kę) dalej od okna, aby na jego twarzy nie powstały jasne odblaski. W przypadku szarugi - gdzie słońce schowane jest za chmurami, ustawiamy modela(kę) jak najbliżej okna.
Pamiętajmy, aby wykonać co najmniej kilkanaście zdjęć, z których wybierzemy to jedno

Kadr

Podczas ustawiania modela(ki) koncentrujemy się jedynie na ustawieniu jego twarzy, tak aby była ona prawidłowo oświetlona.
Kadrowaniem zdjęcia zajmiemy się w Photoshopie i tam ustawimy odpowiednie proporcje twarzy w odniesieniu do reszty tła.
Programy graficzne dają nam duże możliwości jeżeli chodzi o kadrowanie fotografii. Za pomocą Photoshopa usuniemy niepotrzebne, puste fragmenty zdjęcia - pozostawiając jedynie twarz modela(ki).

Przekształcenie zdjęcia zrobionego w domu na zdjęcie studyjne

Pobierz plik źródłowy do wykonania tutoriala

Kadrowanie

Otwieramy zdjęcie, które chcemy poddać studyjnej stylizacji [Ctrl]+[O] i kadrujemy je tak, aby postać znajdowała się na środku fotografii. W tym celu wybieramy z przybornika narzędzie Kadrowanie (Crop Tool) i zaznaczamy naszą postać (przyciemnione fragmenty obrazu zostaną odrzucone). Uchwyty ramki kadrowania umieszczone w rogach i na krawędziach, służą do nanoszenia poprawek (związanych z wielkością kadrowanego obrazu). Po dokładnym ustawieniu ramki kadrowania zatwierdzamy nasze ustawienia klawiszem [Enter].

 

Konwersja ze zdjęcia

Kolejną czynnością będzie konwersja naszego zdjęcia do skali szarości (Pomiń ten krok, jeżeli chcesz pozostać przy kolorowym portrecie). Wybieramy opcję Obrazek>Tryb>Kolor Lab (Image>Mode>Lab Color), aktywujemy zakładkę Kanały (Channels), a następnie zaznaczamy kanał Jasność (Lightness).
Po wykonaniu tej czynności zdjęcie zrobi się czarno-białe, jednak nadal będzie się składać z kanału, który zawiera informacje o kolorach. Kolejno wybieramy menu Obrazek>Tryb>Skala szarości... (Image>Mode>Grayscale) - w celu usunięcia zbędnego, wyżej wspomnianego kanału.

 

Powielanie warstwy

Tworzymy kopię warstwy tła, na nowo powstałej warstwie stosujemy filtr Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Blur...) z wartością Promienia (Radius): 32 piksele. Dzięki temu zabiegowi fotografia będzie na tyle rozmyta i niewyraźna, że znikną przedmioty z tła zdjęcia.
Teraz wybieramy narzędzie Gumka (Eraser Tool), którą wymażemy portretowaną postać (w naszym przypadku jest to postać dziewczynki). Wymazywania dokonujemy na wcześniej powielonej warstwie, którą poddaliśmy rozmyciu gaussowskiemu. W celu ułatwienia wymazywania zmniejszamy krycie warstwy do 60%. Po zakończeniu tej czynności przywracamy wartość krycia ponownie na 100%.

 

Edycja warstwy - kolejne poprawki

Zajmiemy się teraz dokładnym wymazaniem włosów. Cały czas pracując na powielonej warstwie wybieramy gumkę z niewielkim pędzlem o łagodnej końcówce. Zmniejszamy krycie Gumki (nie warstwy) do 15 - 25%. Powiększamy zdjęcie i wymazujemy delikatnie krawędzie postaci. Małe krycie pędzla gumki pozwoli nam na uwidocznienie końcówek włosów. W przypadku zbyt dużego wymazania, któregoś z elementów modela(ki), ostatnio wykonaną czynność anulujemy używając [Ctrl]+[Z].
Następnie łączymy powieloną warstwę z tłem. Z menu wybieramy Warstwa>Złącz widoczne (Layer>Merge Visible).

 

Wygładzanie skóry

Ponownie powielamy warstwę z naszym zdjęciem [Ctrl]+[J]. Kolejny raz używamy rozmycia gaussowskiego Filtr>Rozmycie>Rozmycie gaussowskie... (Filter>Blur>Gaussian Blur...), ale tym razem z wartością Promień (Radius): 2 piksele. Kolejno wybieramy gumkę z miękką końcówką pędzla i wymazujemy przy jej pomocy oczy, usta, nozdrza, paznokcie - krótko mówiąc takie miejsca, którym chcemy nadać ostrość i wyrazistość.
Ponieważ podczas rozmazywania twarzy włosy także uległy temu procesowi, ponownie wymażemy je gumką (o dużej średnicy i z kryciem do 30-50%). Po wykonaniu tych czynności łączymy wszystkie warstwy Warstwa>Złącz widoczne (Layer>Merge Visible).

 

Uwydatnianie oczu

W tym kroku zajmiemy się uwydatnieniem oczu. Wybieramy narzędzie Lasso (Lasso Tool) i zaznaczamy białko lewego, a następnie prawego oka (z wciśniętym klawiszem [Shft]). Kolejno używamy opcji Zaznacz>Wtapianie... (Select>Feather...) z wartością Promień (Feather Radius): 2 piksele. Następnie aktywujemy menu Obrazek>Dopasuj>Jasność/Kontrast... (Image>Adjustments>Brightness/Contrast...) z następującymi parametrami: Jasność (Brightness): 20, Kontrast (Contrast): 5.
Osoby, które wybrały wariant kolorowej fotografii i nie konwertowały zdjęcia do skali szarości, powinny teraz usunąć czerwone przebarwienia z białek oczu. W tym celu używamy Obrazek> Dopasuj> Barwa/Nasycenie... (Image> Adjustments> Hue/Saturation...), z listy Edycja (Edit) wybieramy Czerwienie (Reds) i przesuwamy suwak Nasycenie (Saturation) w lewo - redukując tym samym nasycenie koloru czerwonego (w wybranym wcześniej przez nas fragmencie fotografii). Kolejno z listy Edycja (Edit) wybieramy opcję Podstawowy (Master) i przesuwamy suwak Jasność (Lightness) w prawo, aby rozjaśnić zaznaczony obszar zdjęcia. Dokonane zmiany zatwierdzamy przyciskiem [OK].

 

Uwydatnianie oczu c.d.

W celu jeszcze większego uwydatnienia oczu (bez względu czy wybraliśmy wariant kolorowej, czy też czarno-białej fotografii) posłużymy się prostą, ale bardzo skuteczną metodą.
Powielamy warstwę z naszym zdjęciem [Ctrl]+[J], wybieramy narzędzie Pędzel (Brush Tool), z miękką, małą końcówką, kolorem czarnym oraz kryciem 30-40%. Powiększamy zdjęcie (fragment z oczami) i delikatnie obrysowujemy powieki tak, aby je przyciemnić. Następnie zmieniamy końcówkę pędzla na twardą, bardzo małą i poprawiamy rzęsy. Jeżeli po tych czynnościach efekt wyda się zbyt intensywny, to możemy trochę zmniejszyć krycie warstwy. Po uwydatnieniu oczu, łączymy wszystkie warstwy Warstwa>Złącz widoczne (Layer>Merge Visible). Powyższą metodę, którą uwydatnialiśmy oczy możemy zastosować również do przyciemnienia ust.

 

Korekta odcieni

Dokonamy teraz korekty odcieni, która spowoduje ostateczne poprawienie wyglądu fotografii. Wykorzystamy do tego Obrazek> Dopasuj>
Poziomy... (Image> Adjustments> Levels...) z odpowiednim ustawieniem poziomów wejścia (w naszym przypadku wartość ta wynosi: 49; 1,00; 255). Na tym kończymy naszą pracę.

 

Teraz nie powinien już chyba nikt mieć wątpliwości, że wykonanie zdjęcia studyjnego jest jak najbardziej możliwe w warunkach domowych, a co najważniejsze nakładem niewielkich kosztów.