PROGRAM WYCHOWAWCZY
...każdy ma prawo do szczęścia
i swego miejsca w społeczeństwie
Program swoim działaniem obejmuje zespół klasowy, w którym uczą się dzieci w normie intelektualnej i dzieci z upośledzeniem umysłowym w stopniu lekkim. Z niepełnosprawnością intelektualną łączą się najbardziej negatywne czynniki utrudniające zdobycie popularności w klasie. Szczególnie niekorzystny wpływ mają tu niepowodzenia w nauce, nadpobudliwość emocjonalna, zahamowania psycho-ruchowe, a także niski poziom warunków materialnych i kulturalnych rodziców. Nieodzowne więc jest stwarzanie sytuacji aktywizujących i integrujących społecznie tych uczniów, zapobieganie odrzuceniu ich poza krąg grupy rówieśników sprawnych intelektualnie.
Program ma pomóc uczniom zrozumieć potrzebę tolerancji dla wszelkiej odmienności i ograniczeń, uczyć wzajemnej akceptacji oraz budowania więzi koleżeńskich w naturalnych sytuacjach zabawowych i społecznych.
Współdziałanie uczniów pełno- i niepełnosprawnych intelektualnie w realizacji wspólnych celów, przyjęcie wspólnych wartości, tworzenie więzi emocjonalnych, identyfikacja z grupą.
w wzajemne poznawanie się i akceptacja odmienności,
w budowanie poczucia własnej wartości,
w uczenie się tolerancji i empatii,
w przełamywanie własnych słabości i ograniczeń,
w nabywanie przydatnych umiejętności interpersonalnych (asertywność, budowanie wiary w siebie i zespół, rozwiązywania konfliktów),
w kształcenie poczucia odpowiedzialności za siebie i innych,
w zaspokajanie potrzeby uznania, akceptacji i bezpieczeństwa,
w tworzenie możliwości zespołowego podejmowania decyzji oraz możliwościdzielenia się swoimi sukcesami z innymi,
w kształcenie społecznego sposobu bycia oraz świadomości przynależności do społeczeństwa.
w pogadanki, dyskusje,
w gry i zabawy, konkursy,
w drama,
w burza mózgów,
w wycieczki,
w uroczystości klasowe i szkolne,
w zebrania i spotkania klasowe rodziców,
w obserwacja,
w zajęcia integracyjne.
EFEKTY DZIAŁAŃ WYCHOWAWCZYCH
Uczeń:
w ma poczucie przynależności do zespołu klasowego,
w jest wrażliwy na potrzeby rówieśników,
w jest tolerancyjny, szanuje siebie i innych,
w ma poczucie własnej wartości, pewności siebie,
w wyraża chęć współdziałania w grupie rówieśniczej,
w poznaje, współtworzy i przestrzega norm i zasad przyjętych w grupie,
w doświadcza współodpowiedzialności za działanie własne i grupy.
w obserwacja zachowań uczniów,
w analiza dokumentów,
w rozmowy z dziećmi i ich rodzicami,
w ankiety,
w badania socjometryczne.
w rodzice,
w nauczyciele,
w pedagog szkolny,
w pielęgniarka szkolna.
Uwaga. Scenariusze zajęć lekcyjnych mogą być realizowane w dowolnej klasie II etapu edukacyjnego, której uczniowie mają problemy z identyfikacją w grupie.
Literatura.
H. Łaś, W. Rempel: Funkcjonowanie klas specjalnych dla upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim w szkołach powszechnych”. Studia Pedagogiczne, t. 51. 1984r
Z. Sękowska: Dziecko upośledzone umysłowo [w:] Wybrane zagadnienia z psychologii i pedagogiki upośledzonych umysłowo, PWN, Warszawa 1985.
A. Giryński : Próba oceny zachowań prospołecznych osób upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim.
E. Brudnik, A. Moszyńska, B. Owczrska: Ja i mój uczeń pracujemy aktywnie. Przewodnik po metodach aktywizujących, Kielce 2000.
M. Gruszka, I. Janiak, J. Prarat: Scenariusze godzin wychowawczych dla szkoły podstawowej.
M. Jachimska: Grupa bawi się i pracuje.
Opracowała:
Krystyna Kołodziejska
4
gabikola