Święty zdrajca- rozdział 9.pdf

ROZDZIAŁ IX

Biegnąc na miejsce walki, Barsuf przyglądał się rzezi, jaką dwóch

serafinów zgotowało oddziałowi, który przybył z archaniołem. Starał

się poznać styl walki Samaela, który kolejnych przeciwników zabijał

pod inną postacią.

Ostatniego wyrzucił pod sklepienie pomieszczenia i wyskoczył za nim.

W powietrzu przemienił się w gigantycznego węża i połknął

nieszczęśnika. Wylądował z głuchym huknięciem, po czym ogonem

zmiótł dziesięciu najbliżej stojących nefilimów. Podniósł przednią

połowę cielska i z wysokości dziesięciu metrów lustrował dalszy

przebieg walki.

Lucyfer ciął mieczem na ślepo w każdą stronę, powalając przy tym

wielu przeciwników. W tym samym czasie leniwymi ruchami odbijał

kule lecące w jego kierunku i licznymi zaklęciami siał spustoszenie w

szeregach wroga. Wreszcie podskoczył, by z gracją wylądować na

pysku przemienionego przyjaciela. Z uśmiechem na ustach usiadł po

turecku i zaczął czyścić swój miecz z krwi.

- Reszta jest dla ciebie, młody. Nam już się znudziła ta zabawa. Jednak

żeby nie było ci zbyt ciężko, to dam ci mały bonus. – serafin klasnął

dwukrotnie i wokół Barsufa oraz pozostałych dwudziestu żywych

półaniołów uformował się ognisty krąg.

- Jakby nie patrzeć, to masz rację Samaelu. Ogień jest oklepany –

serafin zapatrzył się w płomienie. Te po kilku sekundach zmieniły się

w lodową kopułę. Serafin z oczyszczonym mieczem zeskoczył na

kamienną posadzkę, karmazynową i mokrą od krwi oraz

pojedynczych fragmentów ciał ofiar.

- Idę do naszego milusińskiego. Pilnuj Barsufa – powiedział Jad Boga,

przybierając ponownie postać mężczyzny o długich, czarnych włosach

i żółtych oczach z pionowymi szparkami zamiast źrenic. Na jego

prawym przedramieniu pojawił się tatuaż przedstawiający węża.

- Miłej zabawy. Postaraj się zachować coś dla mnie – Lucyfer

uśmiechnął się w paskudny sposób i dotknął lodowej ściany.

Wszystkie osoby będące w środku, stały przez kilka minut

zszokowane tym, co właśnie zaszło. Jako pierwszy opamiętał się

jeden z podwładnych Zarachiela. Wyciągnął z pochwy długi nóż i

zakradł się za plecy mieszańca. Ten wyrwał się z szoku w momencie,

gdy nefilim przykładał mu ostrze do gardła. Pewnym ruchem złapał

przeciwnika za przedramię i przerzucił przez ramię, obalając na

ziemię. Wyciągnął przed siebie rękę z pistoletem wycelowanym w

głowę półanioła. Strzelił raz, między oczy przeciwnika i drugi, w serce.

Schował broń i dobył katanę. Dziewiętnastu mężczyzn ocknęło się, po

czym otoczyło mieszańca z karabinami wycelowanymi w jego stronę.

Cholera – przemknęło przez myśl chłopakowi.

Najszybciej jak umiał, pokonał dystans dzielący go od półanioła

stojącego naprzeciw niego. W ostatniej chwili chwycił mężczyznę,

unieruchomił i stworzył z niego żywą tarczę. Pozostali półaniołowie

otworzyli ogień. Niewielka część kul dotarła jednak do celu,

powodując utratę krwi Barsufa. Dzięki mocy skradzionej wraz z krwią

do miecza, jego rany zagoiły się w przeciągu kilku sekund. Mieszaniec

odrzucił podziurawione kulami martwe ciało. W akcie desperacji

rzucił kataną w głowę przeciwnika stojącego naprzeciw niego. Siła

rzutu przytwierdziła go wraz z ostrzem do lodowca. Siłą woli

przyciągnął do ręki i kilkoma strzałami pozbawił życia kolejnych

dwóch przeciwników. Półaniołowie ponownie zaczęli strzelać. Barsuf

odbijał pojedyncze pociski za pomocą magii, jednak przed większością

musiał stosować uniki. Kolejnych kilka kul dotarło do celu,

przeszywając lewą dłoń mieszańca wylot, zatrzymując się w jego

torsie oraz czysto przechodząc przez prawy bark. Mimo częściowego

posiadania krwi aniołów, Barsuf czuł jak każda z jego ran zaczyna

płonąć. Kilka sekund później, które zdawały mu się być godzinami,

mieszaniec upadł na kolana. Piętnaście luf było skierowanych prosto

w jego serce. Przypomniało mu się jak kiedyś, udając człowieka został

w ten sposób zabity przez pluton egzekucyjny. Ołowiane kule nie

sprawiły jednak, że każda kropla krwi w jego żyłach wydawała się być

płynnym ogniem.

- Co on ma na palcu? – usłyszał jak przez mgłę pytanie jednego z

mężczyzn.

- Stan, sprawdź to migiem. Jeśli się bydlak ruszy, strzelamy –

powiedział drugi z nich.

Stan okazał się półaniołem o krótkich blond włosach. Po jego twarzy

widać było, że jest przerażony całą sytuacją, jaka zaistniała w

komnacie. Podszedł ostrożnie, wolnym krokiem do klęczącego

skazańca. Złapał go za prawą dłoń i ściągnął z palca wskazującego

mieszańca pierścień podarowany mu przez Lucyfera.

- Przyjaciel Niosącego światło. Tak jest napisane na tym cacku.

- Bierzemy to. Teraz dajmy mu chwilę na ostatnie pojednanie z

Panem. Może da mu szanse i przyjmie go do swojej owczarni?

- Wystarczy – powiedział inny z nefilimów po pięciu sekundach

przeładowując broń – Jest w amoku, spowiedź mu się nie przyda.

W tej samej chwili wszyscy otworzyli ogień, celując w klęczącego

Barsufa. Każdy z wystrzelonych naboi zatrzymał się kilka milimetrów

przed celem. Oczy mieszańca otworzyły się a twarz zmieniła się pod

wpływem szalonego uśmiechu, który na nią wpełzł. Zaraz po tym od

Barsufa uderzyła fala energii, która zniszczyła lodową kopułę i

pociągnęła ze sobą wszystkie półanioły. Lucyfer zasłonił się jedynym

skrzydłem, w ostatniej chwili chroniąc się przed lodowymi odłamkami

i fragmentami kul. Składając skrzydło zobaczył zakrwawionego

mieszańca stojącego w miejscu, skąd zaczęło się uderzenie. W jego

oczach zobaczył furię.

Zupełnie jak ojciec – pomyślał demon.

- Samaelu, wróć tutaj! – krzyknął serafin pojawiając się przed

mieszańcem.

- Zejdź mi z drogi, inaczej ciebie też zabiję – warknął Barsuf. Pół

sekundy później jego prawa pięść przeszyła powietrze, gdy chciał

uderzyć Lucyfera w twarz. Ten zaśmiał się, by po chwili dusić

młodszego mężczyznę wgniecionego w ścianę.

- Na demony, co tu do cholery się wyprawia?! – krzyknął Samael

materializując się przy przyjacielu – Puść go, to Barsuf!

- Znajdź złoty pierścień. Musi go mieć jeden z nich. W co ten idiota się

wpakował! – Serafin bezlitośnie miażdżył gardło mieszańca.

- Nie możesz go sobie przyzwać?

- Zadbałem o to, żeby nikt nie mógł nim manipulować. Absolutnie

nikt.

Jad Boga bez chwili zwłoki wyruszył, by przeszukać zwłoki nefilimów

zabitych przez Barsufa. Po kilku długich minutach, upadły wrócił

trzymając w jednej ręce katanę mieszańca a w drugiej jego pierścień.

Wyrzucił broń i sprawnym ruchem włożył błyskotkę na palec

mężczyzny duszonego przez Lucyfera. Rogaty demon puścił Barsufa i

wolnym krokiem ruszył w stronę znajdującego się po drugiej stronie

obszernego pomieszczenia półprzytomnego Zarachiela.

- Co tu się stało? – zapytał Barsuf masując gardło Jego wzrok

zatrzymał się na przestrzelonej lewej dłoni. – To jeszcze pamiętam.

- Przeceniłeś swoje umiejętności. Na szczęście udało nam się

wyprostować sytuację, co zresztą widać. – Samael podniósł

mieszańca z ziemi i podał mu katanę. Barsuf zacisnął palce na

rękojeści miecza. Momentalnie poczuł jak jego rany się leczą a do

ciała wstępują nowe siły. Długą chwilę napawał się powracającą siłą i

sprawnością ciała. Wreszcie spojrzał w ocz swojego mentora.

- Możemy iść, panie – powiedział maszerując w kierunku wcześniej

obranym przez Lucyfera. Dwa kroki za nim szedł zamyślony drugi z

serafinów. W jego głowie rozpoczęła się gonitwa myśli, odkąd dotknął

pierścienia. Wyczuł w nim liczne zaklęcia rzucone przez ojca czarnej

magii. Zaraz po pytaniach o konieczność rzucenia tych

skomplikowanych zaklęć na przedmiot podarowany jego uczniowi,

rodziły się kolejne o cel, jakim było noszenie go przez mieszańca.

- Samaelu! – krzyknął zniecierpliwiony Lucyfer.

- Tak? – odpowiedział pytaniem wyrwany z rozmyślań Jad Boga.

- Skurwiel uciekł – serafin uderzył w najbliższą kolumnę, niszcząc ją

doszczętnie.

Samael pokręcił głową i położył dłoń na ramieniu towarzysza.

- Daleko nie mógł uciec. Stracił dużo krwi, a ja wpakowałem w niego

cały magazynek. – wysyczał do ucha demona.

- Następnym razem zabij go na miejscu! – Lucyfer strącił jego dłoń ze

swojej ręki.

- Sam mogłeś to zrobić! Wytrop go teraz, zamiast stać bezczynnie!

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: