Rodzaje chodu:
1)chód koszący – w miernym lub znacznym niedowładzie połowiczym lub 4-ro kończynowym – „noga kosi ręka prosi”, a także przy nierównej długości kończyn, zbyt długiej protezie, usztywnionym kolanie w wyproście, w niedowładzie połowiczym. Łatwo rozpoznać z uwagi na koszące ustawienie niedowładnej kończyny dolnej i brak współruchów kończyny górnej. Wyprostne ułożenie kończyny dolnej powoduje zakreślanie nią półkola bez odrywania stopy od podłoża.
2)chód spastyczny lub nożycowy – w niedowładzie kurczowym kończyn dolnych. Spowodowany jest kompleksowym uszkodzeniem czynności ruchowych wskutek ośrodkowych zaburzeń neurologicznych. Przy spastycznej tetraplegi występują następujące cechy chodu: obciążona jest tylko przednia część stopy, końskie ustawienie stopy, biodro i kolana zostają przygięte także w fazie obciążenia. Brak zginanie kończyn w stawach kolanowych, trudności w odrywaniu stopy od podłoża, zaczepianie palcami o podłoże. Wskutek przykurczu przywiedzeniowego bioder kolana ocierają się przy chodzeniu.
3)chód parkinsonowski – w chorobie Parkinsona, w postawie pochylonej drobnymi kroczkami bez odrywania stóp od ziemi i bez współruchów
4)chód piętowy, szczudłowy – powstaje w przypadku porażenia mięśnia trójgłowego łydki lub przerwania ścięgna Achillesa. Ważną fazą chodu, a także skoku lub wchodzenia po schodach, jest odepchnięcie się od podłogi, w którym główną rolę odgrywa mięsień trójgłowy łydki. W przypadku tej patologii chory może wykonywać tylko krótkie kroczki i nie może tak przetaczać stopy, aby obciążyć jej przednią część, nie może też stanąć na palcach, opadanie miednicy po stronie chorej w fazie podporu, powłóczenie miednicy.
5)chód brodzący – (koguci) z obustronnym opadaniem stóp, w przypadku uszkodzenia nerwu strzałkowego, polineuropatii i skrócenia ścięgna Achillesa. Spośród nerwów obwodowych nerw strzałkowy najczęściej ulega uszkodzeniu wywołując porażenie mięśni prostowników stopy i palców. Chory wskutek niedowładu tych mięśni nie może chodzić na piętach, przy czym stopa zwisa w ułożeniu końsko szpotawym. Chory nie może unieść grzbietowo stopy, która pozostaje zgięta podeszwowo. Noga jest zbyt długa wskutek zgięcia podeszwowego stopy, chory musi unosić nogę wyżej, aby uniknąć zaczepiania przodostopia o nierówności podłoża. Poza tym przy stawianiu stopy końskiej kolana zostają przygięte do tyłu i po pewnym czasie może powstawać tyłowygięcie kolan.
6)chód kaczkowaty – utykanie biodrowe, utykanie Trendelenburga. W chorobach mięśni w których osłabieniu obręczy kończyn dolnych towarzyszy osłabienie mm tułowia, co powoduje pogłębienie lordozy i charakterystyczne kołysanie się w biodrach. Zwykle towarzyszy temu znaczna trudność przy wchodzeniu na schody. Występuje w dystrofii mięśniowej, miastenii i innych miopatiach, a także w niewydolności odwodzicieli w skutek ich porażenia i zaniku oraz w niewydolności odwodzicieli wskutek zbliżenia przyczepu początkowego mięśnia do jego przyczepu końcowego, w szpotawości biodra, pourazowym uniesieniu krętarza większego lub w stawie rzekomym szyjki kości udowej.
szrek76