Feather Jane - Nieproszona miłość.pdf - harlequin - marzenka2100

Jane FEATHER

NIEPROSZONA MIŁO ĺĘ

Prolog

Sussex, Anglia, 1762

Trzej chłopcy wdrapywali si ħ po stromym, poro Ļ ni ħ tym traw Ģ zboczu na kraw ħ d Ņ urwiska nad

Beachy Head. Poryw wiatru chwycił latawiec unosz Ģ cy si ħ na jaskrawobł ħ kitnym niebie. Philip

Wyndham, p ħ dz Ģ c coraz szybciej, okr ħ cił sobie jeszcze raz link ħ wokół dłoni.

Gervase, najstarszy, przystan Ģ ł i zgi Ģ ł si ħ wpół, łapi Ģ c oddech z bolesnym Ļ wistem astmatyka. Cullum

wyci Ģ gn Ģ ł r ħ k ħ , by pomóc bratu wspi Ģę si ħ na szczyt, jego silne mi ħĻ nie bez trudu radziły sobie z

ciałem Gervase' Ģ mimo Ň e dzieliły ich tylko dwa lata. Obaj ze Ļ miechem dogonili Philipa.

Wszyscy trzej stali przez chwil ħ , wpatruj Ģ c si ħ w dół urwiska opadaj Ģ cego ku stercz Ģ cym ostrym

skałom, o które rozbijały si ħ fale.

Gervase przygarbił si ħ i wzdrygn Ģ ł, opuszczaj Ģ c w Ģ tłe ramiona. Urwisko miało dla niego

zawsze jak ĢĻ hipnotyczn Ģ moc. Zdawało si ħ zaprasza ę do skoku, do pod ĢŇ ania nieubłaganie

zw ħŇ aj Ģ cym si ħ tunelem w gwałtownym wirze wichru, ku pokrytym pian Ģ , wyszczerzonym kłom

w dole.

Cofn Ģ ł si ħ .

Moja kolej na puszczanie latawca.

Miałe Ļ go przez pół godziny - odezwał si ħ Cullum jak zwykle tonem nieznosz Ģ cym

sprzeciwu, równie Ň próbuj Ģ c uchwyci ę link ħ latawca.

Mewa sfrun ħ ła z urwiska, jej Ň ałobny krzyk podchwyciła druga, potem trzecia. Trzej chłopcy

chwiali si ħ , ka Ň dy ci Ģ gn Ģ c link ħ do siebie, a mewy kr ĢŇ yły nad nimi jak cienie na tle białych,

kł ħ biastych obłoków.

Cullum potkn Ģ ł si ħ i opadł na kolano. Kiedy wstał, Gervase wła Ļ nie rzucał si ħ , by chwyci ę link ħ ,

któr Ģ nadal trzymał Philip zanosz Ģ cy si ħ ur Ģ gliwym Ļ miechem; Młodszy chłopiec przymru Ň ył

nagle ciemnoszare oczy. Kiedy Gervase skoczył do przodu, Ň eby złapa ę brata za nadgarstek, Philip

si ħ uchylił. Jego obuta stopa trafiła brata w łydk ħ .

Krzyk Gervase'a zmieszał si ħ z piskliwym wrzaskiem mew, po czym ucichł na zawsze.

Dwaj chłopcy spogl Ģ dali z kraw ħ dzi urwiska na nieruchomy kształt le ŇĢ cy daleko w dole, na

płaskiej skale. Fale lizały nankinowe spodnie Gervase'a.

- Ty to zrobiłe Ļ - powiedział Philip. - Podstawiłe Ļ mu nog ħ .

Cullum spojrzał na brata z przera Ň eniem. Byli bli Ņ niakami, ale podobne mieli tylko oczy - te

szczególne szare oczy Wyndhamów. Philip wygl Ģ dał jak aniołek z mas Ģ złotych loków

otaczaj Ģ cych kr Ģ gł Ģ twarzyczk ħ . Był szczupły, lecz nie tak chorobliwie w Ģ tły jak Gervase. Cullum

miał bezładn Ģ strzech ħ ciemnobr Ģ zowych włosów i wyraziste rysy. Był postawny i silny, a teraz stał

mocno wparty nogami w dar ı .

Widziałem ci ħ - powiedział Philip cicho, wci ĢŇ mru ŇĢ c oczy. - Podstawiłe Ļ mu nog ħ .

Widziałem.

Co ty mówisz? - wyszeptał ze zgroz Ģ .

Nie - szepn Ģ ł Cullum. - Nie, ja tego nie zrobiłem. Próbowałem wsta ę ... a ty...

- To ty! - przerwał mu brat. - Powiem im, co widziałem, i uwierz Ģ mi. Wiesz, Ň e tak b ħ dzie.

Patrzył na brata, a Cullum poczuł przypływ dobrze znanej bezradno Ļ ci, widz Ģ c zło Ļ liwy

u Ļ miech triumfu maluj Ģ cy si ħ na twarzy cherubina. Uwierz Ģ Philipowi. Jak zawsze. Wszyscy

zawsze wierz Ģ Philipowi.

Odwrócił si ħ i pobiegł skrajem urwiska, szukaj Ģ c zej Ļ cia, by dotrze ę do martwego ciała brata.

Philip stał, patrz Ģ c za Cullumem, dopóki ten nie znikn Ģ ł za kraw ħ dzi Ģ kilka metrów dalej. Przez

moment widział jeszcze palce czepiaj Ģ ce si ħ darni. Kiedy Cullum rozpocz Ģ ł karkołomne zej Ļ cie

ku skałom, Philip pobiegł po zboczu w stron ħ w Ģ skiej alejki prowadz Ģ cej do Wyndham Manor,

siedziby hrabiego Wyndhama. Ze łzami, które na zawołanie napłyn ħ ły mu do oczu, zamierzał

opowiedzie ę o strasznym wypadku pierworodnego syna hrabiego.

Latawiec, którego link ħ wci ĢŇ trzymał, zataczał koło wysoko w powietrzu.

Nieprawda. Miałem go trzyma ę przez pół godziny. - Philip wyszarpn Ģ ł r ħ k ħ , kiedy Gervase

si ħ gn Ģ ł po latawiec.

Londyn, luty 1780

Tłum zacz Ģ ł wypełnia ę ulice ju Ň przed Ļ witem. Ka Ň dy chciał zaj Ģę jak najlepsze miejsce przy drodze

do Tyburn, szcz ħĻ liwcy zdołali stan Ģę przy samej szubienicy. Pomimo sypi Ģ cego Ļ niegu i

porywistego wiatru panowała od Ļ wi ħ tna atmosfera: wie Ļ niacy przybyli na widowisko z Ň onami

dzielili si ħ zawarto Ļ ci Ģ swoich koszy z s Ģ siadami; dzieci p ħ tały si ħ w tłumie, goniły si ħ z

wrzaskiem; obrotni mieszczanie - szcz ħĻ liwi wła Ļ ciciele domów wzdłu Ň trasy przejazdu wozu z

Newgate - wykrzykiwali ceny za udost ħ pnienie miejsca w oknie lub na dachu.

Zapowiadał si ħ spektakl wart, by za niego zapłaci ę - egzekucja Geralda Abercorna i Dereka

Greenthorne'a, dwóch najsłynniejszych d Ň entelmenów z go Ļ ci ı ca, którzy przez całe lata

terroryzowali podró Ň uj Ģ cych przez wrzosowiska Putney.

- Mo Ň na by pomy Ļ le ę , Ň e skoro złapali tych dwóch, tamtego trzeciego te Ň nietrudno b ħ dzie im

schwyta ę - wymamrotała rumiana niewiasta z ustami pełnymi jedzenia.

Jej mał Ň onek wydobył z przepa Ļ cistej kieszeni paltotu flaszk ħ rumu.

- Nie

Lorda

Nicka,

kobieto,

zobaczysz.

Poci Ģ gn Ģ ł pot ħŇ ny łyk i otarł usta wierzchem dłoni.

- Wydajesz si ħ bardzo przekonany, panie - odezwał si ħ z tyłu głos z nut Ģ rozbawienia. - Czemu Ň

to tak zwany Lord Nick ma by ę bardziej nieuchwytny od swoich nieszcz ħ snych kompanów?

M ħŇ czyzna popukał si ħ palcem w skrzydełko nosa i mrugn Ģ ł znacz Ģ co.

- Jest sprytny, rozumiesz pan. Sprytniejszy od stada małp. Za ka Ň dym razem wywija si ħ

gwardzistom. Mówi Ģ Ň e potrafi znikn Ģę w kł ħ bie dymu razem z tym swoim białym koniem. Zupełnie

jak Stary Nick, sam diabeł we własnej osobie.

Jego rozmówca u Ļ miechn Ģ ł si ħ kpi Ģ co, si ħ gaj Ģ c do kieszeni, by za Ň y ę tabaki, nic jednak nie

odrzekł. Stał blisko pierwszej linii gapiów, a poniewa Ň przewy Ň szał wzrostem wi ħ kszo Ļę widzów,

mógł nad ich głowami bez trudu dostrzec szubienic ħ . Wszelki Ļ lad u Ļ miechu znikn Ģ ł z jego twarzy,

gdy usłyszał pomruki podniecenia nadchodz Ģ ce od strony Tyburn Road - zbli Ň ał si ħ wóz ze

skaza ı cami. Robi Ģ c u Ň ytek z łokci, przepchn Ģ ł si ħ przez tłum do samego Tyburn Tree, za nic

maj Ģ c przekle ı stwa i utyskiwania.

John Dennis, kat, stał ju Ň na szerokiej platformie na kołach umieszczonej pod szubienic Ģ .

Otrzepawszy Ļ nieg z czarnego r ħ kawa, obserwował przez g ħ sto padaj Ģ ce płatki Ļ niegu przybycie

swoich klientów.

- Słówko, panie.

Dennis zaskoczony spojrzał w dół. M ħŇ czyzna w prostym, br Ģ zowym płaszczu i bryczesach utkwił

w nim przenikliwe spojrzenie szarych oczu.

- Ile za ciała? - spytał, wyci Ģ gaj Ģ c skórzan Ģ sakiewk ħ . Zabrz ħ czała przyjemnie, kiedy poło Ň ył j Ģ

na dłoni, Dennis nadstawił wi ħ c uszy. Przyjrzał si ħ bli Ň ej m ħŇ czy Ņ nie i dostrzegł, Ň e jego ubranie

mimo prostoty było doskonale skrojone i uszyte z wy Ļ mienitego materiału. Koszula, cho ę bez

Ň abotu, była nieskazitelna, a na przybranie kapelusza nie szcz ħ dzono srebrnej koronki. Ocenie

bystrego wzroku poddane zostały tak Ň e buty z mi ħ kkiej skóry ze srebrnymi klamrami. Rozbójnicy - a

przynajmniej pan Abercorn i pan Greenthorne - najwyra Ņ niej mieli maj ħ tnych przyjaciół.

- Pi ħę gwinei za sztuk ħ - odparł bez chwili wahania. - I trzy za ubrania.

Obcy wykrzywił wargi, przez jego twarz przemkn Ģ ł wyraz niekłamanego

niesmaku, ale bez słowa otworzył sakiewk ħ .

Dennis schylił si ħ z wyci Ģ gni ħ t Ģ r ħ k Ģ , a m ħŇ czyzna w br Ģ zowym odzieniu odliczył mu złote

monety. Nast ħ pnie odwrócił si ħ i przywołał czterech postawnych wozaków, którzy stali na

obrze Ň ach tłumu oparci o swe wozy.

Dostarczcie ciała do zajazdu Pod Królewskim D ħ bem w Putney - powiedział beznami ħ tnie,

wr ħ czaj Ģ c ka Ň demu po gwinei.

Jak nic b ħ dziemy musieli bi ę si ħ o nich z lud Ņ mi od chirurgów, panie -stwierdził jeden z

nich, mrugaj Ģ c oble Ļ nie.

- Kiedy ju Ň b ħ d Ģ bezpieczni Pod Królewskim D ħ bem, dostaniecie jeszcze po gwinei -

powiedział chłodno m ħŇ czyzna w br Ģ zowym odzieniu. Odwrócił si ħ na pi ħ cie i zacz Ģ ł si ħ oddala ę ,

przepychaj Ģ c si ħ przez tłum. Dostał to, po co tu przyszedł. Dopilnował, by ciała jego przyjaciół nie

dopadn Ģ

sko ı czyły na stole sekcyjnym pod no Ň ami chirurgów, ale nie miał siły patrze ę na ich Ļ mier ę .

Udało mu si ħ dotrze ę w sam Ļ rodek tłumu, kiedy nasiliły si ħ głosy od strony Tyburn Road - zbli Ň ali

si ħ wi ħŅ niowie z Newgate. Wtedy okazało si ħ , Ň e nie mo Ň e zrobi ę ani kroku dalej. Otaczaj Ģ ca go

rozgor Ģ czkowana gawied Ņ napierała, byle znale Ņę si ħ jak najbli Ň ej szubienicy. Zrezygnowany,

próbował oprze ę si ħ poszturchiwaniom. Ludzie wspinali si ħ na palce, wpadali jedni na drugich,

złorzeczyli i wykrzykiwali, chc Ģ c jak najlepiej widzie ę .

- Zdejmij ten kapelusz, kobieto! - Ochrypłemu okrzykowi towarzyszyło dalekie od uprzejmo Ļ ci

szturchni ħ cie monstrualnej konstrukcji ze słomki i szkarłatnych piór.

Zion Ģ ca d Ň inem, rozw Ļ cieczona wła Ļ cicielka, purpurowa na twarzy Ň ona wo Ņ nicy obróciła si ħ i

pu Ļ ciła wi Ģ zank ħ soczystych wyzwisk rodem z Billingsgate, na co otrzymała podobn Ģ odpowied Ņ .

M ħŇ czyzna w br Ģ zach westchn Ģ ł, próbuj Ģ c osłoni ę nos przed odorem alkoholu i niemytych ciał

unosz Ģ cym si ħ w rozgrzanym powietrzu, pomimo ci Ģ gle padaj Ģ cego Ļ niegu i szalej Ģ cego

wichru. Co Ļ otarło si ħ o niego, przez kamizelk ħ poczuł lekkie mu Ļ ni ħ cie, które go zaalarmowało.

Poklepał si ħ dłoni Ģ po kamizelce, wiedz Ģ c ju Ň , czego nie znajdzie. Nie było zegarka.

W Ļ ciekły rozejrzał si ħ wokół, po morzu podnieconych, dysz Ģ cych twarzy o rozpalonych oczach

i rozdziawionych ustach. Jego bystry wzrok padł na zwrócon Ģ ku górze twarz tu Ň obok. Stała tak

blisko, Ň e kosmyk włosów o barwie cynamonu dotykał jego ramienia. Miała twarz madonny -

blad Ģ , o doskonałym zarysie, z szeroko rozstawionymi, piwnozłotymi oczami pod delikatnymi

łukami brwi. Wspaniałe, ciemnobr Ģ zowe rz ħ sy trzepotały, pi ħ kne usta dr Ň ały z przykro Ļ ci.

Nagle rozległ si ħ ryk:

- Uwa Ň a ę

kieszenie!

Gdzie Ļ

jest

przekl ħ ty

złodziej!

Natychmiast podniósł si ħ chór oburzonych głosów, kiedy ludzie, macaj Ģ c si ħ

po kieszeniach, zacz ħ li odkrywa ę , Ň e im równie Ň brakuje cennych drobiazgów.

Prawie w tym samym momencie dziewczyna stoj Ģ ca obok niego zachwiała si ħ , j ħ kn ħ ła i

upadłaby, gdyby odruchowo nie chwycił jej, zanim nie znikła w morzu nóg, pod ci ħŇ ko obutymi

stopami tupi Ģ cymi po bruku. Bezwładnie zawisła na nim, jeszcze bledsza ni Ň przedtem, z

kropelkami potu perl Ģ cymi si ħ na czole.

Zatrzepotała rz ħ sami i mrukn Ģ wszy: „Wybacz, panie", zacz ħ ła osuwa ę si ħ znowu mimo

podtrzymuj Ģ cej r ħ ki.

Podniósł j Ģ w gór ħ i trzymaj Ģ c w ramionach, ruszył przez tłum.

- Dajcie przej Ļę . Dama zemdlała - powtarzał co chwila, a jego ostry ton był na tyle skuteczny,

Ň e udało mu si ħ wydosta ę z tłumu zaj ħ tego teraz spektaklem rozgrywaj Ģ cym si ħ na rusztowaniu.

Kiedy dotarł do miejsca, gdzie tłum zrzedniał, ryk widzów powiedział mu, Ň e oto platforma

została usuni ħ ta, a Gerald i Derek zawi Ļ li na szubienicy. Jego twarz spochmurniała, powieki na

sekund ħ przesłoniły oczy, szare i zimne jak arktyczny lód.

- Dzi ħ ki, panie. - Dziewczyna w jego ramionach poruszyła si ħ . - Zgubiłam przyjaciół w tym

Ļ cisku i bałam si ħ , Ň e zostan ħ stratowana. Teraz jednak ju Ň sobie poradz ħ .

Jej głos był zaskakuj Ģ co gł ħ boki, o bogatej barwie. Spod aksamitnej peleryny, która rozsun ħ ła

si ħ , kiedy przeciskał si ħ przez tłum, ukazała si ħ skromna suknia z cienkiego mu Ļ linu z biał Ģ

chusteczk Ģ dyskretnie osłaniaj Ģ c Ģ szyj ħ i dekolt, jak przystało młodej damie z dobrego domu.

Dłonie schowane miała w aksamitnej mufce. Spojrzała na niego i obdarzyła go dr ŇĢ cym u Ļ mie-

chem, kiedy zdawał si ħ nie mie ę zamiaru postawi ę jej na ziemi.

- Jak zamierzasz odnale Ņę przyjaciół, pani? - spytał, rozgl Ģ daj Ģ c si ħ po napieraj Ģ cej znowu

ludzkiej ci Ň bie. - Mog Ģ by ę gdziekolwiek. To nie miejsce, by dziewczyna z dobrego domu

bł Ģ kała si ħ samotnie.

- Prosz ħ , nie chciałabym ju Ň dłu Ň ej ci ħ kłopota ę , panie - powiedziała. -Jestem pewna, Ň e uda

mi si ħ ich odnale Ņę ... b ħ d Ģ mnie szuka ę .

Poruszyła si ħ znowu, a on wyczuł, Ň e z wyra Ņ n Ģ determinacj Ģ próbuje si ħ uwolni ę .

Przez my Ļ l przemkn ħ ło mu pewne podejrzenie, kiedy przypomniał sobie przebieg wydarze ı .

Okoliczno Ļ ci były nad wyraz dogodne... ale nie, z pewno Ļ ci Ģ si ħ myli. To uosobienie niewinno Ļ ci,

o anielskiej twarzy i miodopłynnym głosie, nie mogłoby przecie Ň zr ħ cznymi palcami penetrowa ę

kieszeni tłocz Ģ cych si ħ gapiów.

Pami ħę , nieproszona, podsun ħ ła mu obraz twarzy Philipa. Philipa, kiedy był dzieckiem.

Anielski, łagodny, przymilny, niewinny mały Philip. ņ adne z rodziców nie dałoby wiary

jakimkolwiek zarzutom wobec ich skarbu - ani rodzice, ani niania, ani guwerner, ani nikt ze słu Ň by

Postaw mnie, panie! - ņĢ danie dziewczyny, wyra Ň one tonem oburzenia, gwałtownie

przywołało go z powrotem do rzeczywisto Ļ ci.

Za chwil ħ - odparł z namysłem. - Ale najpierw skupmy si ħ na odnalezieniu twoich przyjaciół.

Gdzie dokładnie ich zgubiła Ļ ?

- Gdybym to wiedziała dokładnie, panie, nietrudno byłoby mi ich odnale Ņę - zauwa Ň yła

rezolutnie. - Byłe Ļ niezmiernie uprzejmy i jestem pewna, Ň e mój wuj oka Ň e ci wdzi ħ czno Ļę za

uratowanie mnie. Je Ļ li podasz mi swoje nazwisko i adres, dopilnuj ħ , by dostarczono ci nagrod ħ .

Znów zacz ħ ła si ħ zaciekle wywija ę . On wzmocnił uchwyt, podnosz Ģ c j Ģ wy Ň ej i łagodnie

zaprotestował.

- Nie obra Ň aj mnie, szanowna pani. Tylko łajdak pozostawiłby niewinn Ģ dziewczyn ħ sam Ģ

sobie w takich okoliczno Ļ ciach. -Rozejrzał si ħ wokół z niepokojem i ciekawo Ļ ci Ģ , - Nie, pani,

naprawd ħ musz ħ osobi Ļ cie dostarczy ę ci ħ rodzinie.

Znów na ni Ģ spojrzał. Kaptur peleryny zsun Ģ ł si ħ jej z głowy i Ļ nieg pokrywał błyszcz Ģ ce

br Ģ zowe loki. Na jej twarzy malował si ħ wyraz bezgranicznej irytacji, po bezradnej,

omdlewaj Ģ cej dziewicy w opałach nie pozostał nawet Ļ lad.

Mo Ň e gdyby Ļ powiedziała, jak si ħ nazywasz, mogliby Ļ my si ħ czego Ļ dowiedzie ę -

zasugerował delikatnie.

Octavia - powiedziała przez zaci Ļ ni ħ te z ħ by, błagaj Ģ c w duchu, by mu to wystarczyło i Ň eby

wreszcie postawił j Ģ na ziemi. Wtedy byłaby wolna i tyle by j Ģ widział. - Octavia Morgan. I

zapewniam ci ħ , Ň e nie ma najmniejszej potrzeby, aby Ļ mi dotrzymywał towarzystwa ani chwili

dłu Ň ej.

U Ļ miechn Ģ ł si ħ teraz ju Ň przekonany, Ň e miał racj ħ .

Mój ojciec jest badaczem historii antycznej - wyja Ļ niła odruchowo. Jej umysł pracował teraz

szybko, odk Ģ d zorientowała si ħ , Ň e ten m ħŇ czyzna si ħ z ni Ģ bawi. Tylko po co? Czy Ň by miał

zamiar wykorzysta ę jej bezbronno Ļę ? W gruncie rzeczy nie sprawiał na niej wra Ň enia kogo Ļ , kto

byłby zdolny do zadania gwałtu młodej damie w trudnej sytuacji. Wygl Ģ dał i przemawiał jak

d Ň entelmen, cho ę jego prosty ubiór i niepudrowane włosy Ļ wiadczyły, Ň e nie jest bywalcem

modnego Ļ wiata.

Ale skoro tak, to dlaczego nie pozwala jej odej Ļę ? Owoce jej porannej pracy spoczywały

ukryte w sakiewce przywi Ģ zanej w pasie i przylegaj Ģ cej do uda pod halk Ģ . Mogła si ħ gn Ģę do niej

przez rozci ħ cie w sukni umo Ň liwiaj Ģ ce jej takie przesuwanie rogówki, aby mogła si ħ zmie Ļ ci ę w

w Ģ skich drzwiach. Niemo Ň liwe, by wyczuł sakiewk ħ , nawet trzymaj Ģ c j Ģ tak, jak trzymał, ale czas

najwy Ň szy poło Ň y ę kres tej Ň enuj Ģ cej blisko Ļ ci.

Wyj ħ ła r ħ k ħ z mufki i grzbietem dłoni uderzyła go w brod ħ tak mocno, Ň e głowa mu

odskoczyła. Jednocze Ļ nie z całej siły ugryzła go w rami ħ .

Pu Ļ cił j Ģ jak rozpalon Ģ cegł ħ , a ona pop ħ dziła przed siebie, z rozpaczliw Ģ determinacj Ģ klucz Ģ c

w tłumie. Wiedziała, Ň e jest tu Ň za ni Ģ , czuła cichy, Ļ miertelnie niebezpieczny po Ļ cig.

Czmychn ħ ła w zaułek. Z trudem chwytała oddech, maj Ģ c nadziej ħ , Ň e zmyliła po Ļ cig, ale wtem

dostrzegła m ħŇ czyzn ħ z zaci ħ tym wyrazem twarzy u wylotu zaułka. Zawróciła, aby schowa ę

si ħ w Ļ ród ludzi, ale tłum zaczynał ju Ň rzedn Ģę . Widzowie egzekucji byli w awanturniczych

nastrojach, grzmiały podniesione, wyt ħŇ one głosy, co chwila dochodziło do utarczek w Ļ ród grup

osób staraj Ģ cych si ħ wydosta ę z placu. Tragarze lektyk oczekuj Ģ cy na klientów, zach ħ cali gło Ļ no

przechodz Ģ cych ludzi, by skorzystali z ich usług. Octavii prawie udało si ħ dotrze ę do pierwszej

lektyki. Ale gdy obejrzała si ħ przez rami ħ , modl Ģ c si ħ , aby jej prze Ļ ladowca został w zaułku, on

wci ĢŇ dotrzymywał jej kroku. Przepychał si ħ przez ci Ň b ħ bez po Ļ piechu, ale jakim Ļ cudem j Ģ

doganiał. Było co Ļ nieubłaganego w tym zawzi ħ tym po Ļ cigu. Serce zacz ħ ło jej wali ę , ogarn ħ ła j Ģ

fala paniki. Miała jego zegarek. Je Ļ li domy Ļ lił si ħ i teraz miał zamiar j Ģ schwyta ę i doprowadzi ę

przed s Ģ d, niechybnie czekało j Ģ spotkanie z katem tak samo jak tych dwóch nieszcz ħĻ ników,

których egzekucja tego ranka dostarczyła ludziom tyle rozrywki.

Wsun ħ ła r ħ k ħ w rozci ħ cie spódnicy i namacała pełn Ģ sakiewk ħ . Tasiemki pod halk Ģ były

zawi Ģ zane z tyłu. Nie mogła si ħ gn Ģę do nich jedn Ģ r ħ k Ģ przez rozci ħ cie, nie mogła te Ň odwi Ģ za ę

sakiewki i porzuci ę jej, nawet gdyby chciała. A ona nie chciała. Nie zniweczy jak tchórz efektów

porannej pracy. W sakiewce było do Ļę fantów, aby opłaci ę czynsz, wykupi ę z lombardu cenne

Och, jestem pewien, Ň e jest, panno Morgan. Octavia... có Ň za niezwykłe imi ħ .

w domu, w którym wszystko kr ħ ciło si ħ wokół Philipa.

Feather Jane - Nieproszona miłość.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: