Czarnoksieznik_z_Polnocy_-_John_Flanagan(1).pdf

JOHN FLANAGAN

Z WIADOWCY

K SIĘGA 5

C ZARNOKSIĘŻNIK

Z P ÓŁNOCY

Rangers Apprentice. The Sorcerer in the North

Tłumaczenie

Dorota Strukowska

jaguar

Dla Lyn Smith,

za lata wspierania i zachęty.

Rozdział 1

Wiedział, że na północy wczesne zimowe wichury gnają przed

sobą deszcz i pchają morskie fale, by rozbijały się o brzeg, śląc

wysoko w powietrze białe kłęby wodnej mgiełki.

Tutaj, w południowo-wschodnim zakątku królestwa, jedynymi

oznakami nadciągającej zimy były łagodne obłoczki pary, unoszące

się nad nozdrzami jego dwóch wierzchowców. Niebo było

kryształowo niebieskie, prawie idealnie bezchmurne, a słońce

ogrzewało ramiona. Pewnie mógłby przysnąć w siodle, pozostawiając

Wyrwijowi swobodny wybór drogi, ale lata spędzone na ćwiczeniach

oraz zaprawianiu ciała i umysłu w surowej, bezwzględnej dyscyplinie

nigdy nie pozwoliłyby mu tak sobie pobłażać.

Will uważnie przeszukiwał wzrokiem otoczenie; najpierw od

lewej do prawej, później od prawej do lewej, tuż obok i daleko na

horyzoncie. Niewtajemniczony obserwator nigdy by nie zauważył

tego bezustannego ruchu oczu, bo głowa Willa pozostawała cały czas

nieruchoma. To także brało się z ćwiczeń: widzieć, nie będąc

widzianym, i dostrzegać, nie zostając dostrzeżonym. Will zdawał

sobie sprawę, że ten akurat rejon królestwa jest stosunkowo

bezpieczny. Właśnie dlatego otrzymał przydział do lenna Seacliff.

Żaden świeżo upieczony, dopiero co mianowany zwiadowca nie

zostałby skierowany do któregoś z punktów zapalnych królestwa. Will

uśmiechnął się pod nosem, rozważając w myślach plusy i minusy

obecnej sytuacji. Perspektywa objęcia pierwszego samodzielnego

posterunku onieśmielała, nawet bez zamartwiania się o możliwe

najazdy czy rebelie. Będzie zadowolony, jeżeli upora się ze

wszystkim tu, w tej spokojnej prowincji.

Uśmiech zgasł na wargach Willa, gdy jego bystry wzrok

wyłowił, niezbyt daleko z przodu, coś, co skrywały wysokie trawy

pobocza drogi.

Postawa zwiadowcy niczym nie zdradzała, że cokolwiek

zauważył. Ani nie zesztywniał w siodle, ani nie uniósł się w

strzemionach, żeby przyjrzeć się dokładniej, choć tak właśnie

postąpiłaby większość ludzi. Wręcz przeciwnie, zdawało się, że

jeszcze bardziej niedbale przygarbił się w siodle - na pozór zupełnie

obojętny. Lecz jego oczy, skryte w głębokim cieniu pod kapturem

peleryny, wyostrzyły uwagę. Coś się poruszyło, był tego pewien. W

wysokiej trawie dostrzegł strzępki czerni oraz bieli - kolorów zupełnie

nie na miejscu wśród szarzejących zieleni lata i rudych brązów

nadchodzącej jesieni.

Nie tylko on wyczuł, że coś jest nie tak. Wyrwij zastrzygł

uszami, zarzucił łbem, potrząsnął grzywą, wydal stłumione rżenie.

Will nie tylko je usłyszał, ale i poczuł w baryłkowatej piersi konia.

- Widzę - mruknął cichutko, dając znać, że sygnał został

zauważony.

Uspokojony głosem Willa, Wyrwij uciszył się, chociaż uszy

wciąż miał nastawione i czujne. Juczny podjezdek, z ulgą człapiący za

nimi, nie wykazał żadnego zainteresowania zmianami w okolicy. Ot,

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: