Leki chemioterapeutyczne.doc
(
166 KB
)
Pobierz
LEKI CHEMIOTERAPEUTYCZNE
.
SULFONAMIDY.
Sulfonamidami nazywamy pochodne kwasu sulfanilowego.
Z
akres działania.
Sulfonamidy działają przeciwbakteryjnie głównie na następujące drobnoustroje:
Ziarnkowce Gram
–
dodatnie (paciorkowce, dwoinki zapalenia płuc, słabiej gronkowce) i Gram
–
ujemne (dwoinki rzeżączki, dwoinki zapalenia opon mózgowych),
Pałeczki – czerwonki, dżumy, okrężnicy (słabo),
Laseczki – zgorzeli gazowej, wąglika, tężca, przecinkowca cholery,
Bedsonie (neoriketsje) – ziarniaka wenerycznego, c
horoby papuziej,
Pr
omieniowce promienicy, nokardie,
Mechanizm działania.
·
W stężeniach stosowanych leczniczo nie działają bakteriobójczo, lecz działają tylko bakteriostatycznie, tzn. hamują ro
zwój i rozmnażanie się bakterii,
·
Mechanizm bakteriostatycznego działania polega głównie na tym, że zajmują w bakteriach miejsce witaminy bakteryjnej – kwasu para
–
aminobenzoesowego, który staje się wówczas nieprzyswajalny. Działanie to zależy od obecności wolnej grupy aminowej przy pierścieniu be
nzenowym cząsteczki su
lfonamidu,
·
Poza tym sulfonamidy zmniejszają przepuszczalność otoczki komórek bakterii dla kwasu glutaminowego, który jest niezbędny do syntezy kwasów nukleinowych. Drobnoustroje przestają się wówcza
s rozmnażać i wytwarzać toksyny,
Farmakokinetyka.
Wchłanianie sulfonamidów z jelit jest różne, zależnie od preparatu.
Możemy wyróżnić sulfonamidy.
Łatwo wchłaniające się z jelit (sulfadiazyna, sulfametazyna, sulfizomidyna, sulfafurazol, sulfafenazol),
Słabo wchłaniające się z jelit (sulfaguanidyna, ftalilosulf
atizol, sukcynylosu
lfatiazol, salazosulfapirydyna),
Sulfonamidy wydalają się z moczem, częściowo nie zmienione, częściowo zaś w nieczynnej postaci zmetabolizowanej
(głównie jako acetylopochodne),
Wśród sulfonamidów wyróżnia się 3 podstawowe grupy:
Sulfonamidy krótko działające, szybko wchłaniane i wydalan
e – sulfafurazol, sulfakarbamid,
Sulfonamidy o długim dzi
ałaniu – sulfafenazol, sulfalen,
Sulfonamidy słabo wchłaniające się z przewodu pokarmowego – ftalilosulfatiazol, sala
zosulfapirydyna, sulfaguanidyna
,
Toksyczność.
·
Sulfonamidy są względnie mało toksyczne. Niekiedy mogą powodować
nudności, wymioty i bóle głowy,
·
Mogą też, zwłaszcza w dużych dawkach, powodować
uszkodzenie miąższu wątrobowego,
·
W przypadku wykrystalizowania w cewkach krętych nerek mogą powodować krwiom
ocz, czasem bezmocz,
·
U niektórych osób z enzymopatiami mogą prowadzić do methemoglobinemi
i hemolizy z uszkodzeniem nerek,
·
Wszystkie inne powikłania, pojawiające się podczas leczenia, są wywoływane głównie uczuleniem. Objawia się ono wysypkam
i skórnymi i z
apaleniem skóry,
Przeciwwskazania.
·
Sulfonamidów nie można stosować u osób uczulonych, u osób z niedoborem dehydrogenazy glukozo
–
6
–
fosforanowej, u chorych z uszkodzeniem nerek i wątroby, u wcześniaków i noworodków (do 3
–
g
o miesiąca życi
a),
·
Nie należy stosować sulfonamidów łącznie z antybiotykami bet
a – laktamowymi oraz z mefenaminą,
Zasady leczenia.
·
Sulfonamidy stosuje się najczęściej doustnie (rozpuszczalne w wodzie sole sod
owe można wstrzykiwać dożylnie),
·
Dawkowanie sulfonamidów krótko działających –
najczęściej, co
4
–
6 godz. Po 0,5
–
1,5 g
. Sulfonamidy słabo wchłaniające się lub nie wchłaniające się z jelit podaje się najczęściej: pierwszego dnia
6,0
g
, w następnych dniach po 3,0
–
4,0 g
w równych
porcjach, co
6 – 8 godz. (3 – 4 raz
y dziennie),
·
Sulfonamidy podaje się po jedzeniu, ponieważ drażnią błonę śluzową żołądka. Zażywa się je z dużą ilością płynów i z zasadami, jak soda oczyszczona, tlenek magnezowy, co zapobiega wykrystali
zowaniu ich w drogach moczowych,
Preparaty:
·
Urenil –
sulfakarbamid;
Tabletki
0,5
g
,
co, 6 – 8 godz. 0,5 –
1,5 g
.
·
Amidoxal – sulfafurazol;
Tabletki
0,5
g
, zawiesina; 0,5
–
1,5
g
,
co 4
–
6 godz.
·
Sulfaafenazol
– tabletki
0,5
g
,
co 12 godz.
·
Madroxin – sulfadimetoksyna;
Tabletki
0,5
g
; Pierwszego dnia w jednej dawce
1,0
g
(2 tabletki), przez następne 3 dni
,
co 12 godz.
0,375
g
, później
,
co 12 godz.
0,25
g
.
·
Sulfaguanidinum – sulfaguanidyna;
Tabletki
0,5
g
; Stosuje się 2
–
4 tabletki
,
co 4 godz.
·
Merafin – sulfaproksylina + sulfamerazyna;
Tabletki, zawiesina; Przez pierwsze
3 dni 1 tabletka
,
co 8 godz., Następnie 1 tabletka
,
co 12 godz.
·
Biseptol 120, 480 i 960
(groseptol, bactrim, duoseptol, septrin, apo-sulfatrim) – kotrimoksazol; ampułki 0,96
g/
3
ml i 0,48
g/
5
ml podawane i.v. Lub i.m. W dawce
0,96
g
co 12 godz. Oraz tabl
etki 0,12, 0,48,
0,96
g
i zawiesina; doustnie w dawce 30
mg/kg/dobę.
·
Sulfasalazin, -
EN – salazosulfapirydyna;
tabletki
0,5
g
stosuje się we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego, chorobie Leśniowskiego
–
Croha i zapaleniu odbytnicy, początkowo
1,0
g
,
co
4
–
6 godz., a po uzyskaniu poprawy
0,5
g
,
co 6
–
8 godz.
·
Sulfacetamidum Natrium – sulfacetamid;
krople do oczu 10
%,
·
Irgamid – sulfadykramid;
maść do oczu 15
%.
·
Dermazin (flammazine)
– sól srebrowa sulfadiazyny, 1
% krem do stosowania miejscowego – zwłasz
cza w oparzeniach.
·
Ultrax – sulfametoksydiazyna,
tabletki
0,5
g
oraz ampułki 0,5
g/
5
ml; stosuje się doustnie lub we wlewie dożylnym pierwszego dnia
1,0
g
a następnie
0,5
g
raz dziennie.
·
Plisulfan – sulfafenazol,
tabletki
0,5
g
; stosuje się początkowo
1,0
g
a następnie
0,5
g
,
co 12 godz.; miejscowo maść 5
%.
·
Argosulfan
– sól srebrowa sulfatiazolu, krem 2
% stosuje się zewnętrznie w oparzeniach wszystkich stopni oraz owrzodzeniach poodudzi 1
–
2 razy dziennie.
POCHODNE NITROFURANU.
·
Związki pochodne nitrofuranu działają bakteriostatycznie (częściowo również bakteriobójczo) w stosunku do wielu drobnoustrojów Gram
–
dodatnich i Gram
–
ujemnych, poza tym na
pierwotniaki i niektóre grzyby,
·
Mec
hanizm działania nie jest znany,
·
Są stosowane szczególnie w zakażeniach bakteryjnych dróg moczowych, w rzęsistkowicy i kandydiozie pochwy, w lambliozie oraz niekiedy w
zakażeniach skóry,
·
Pochodne nitrofuranu nie można stosować z lekami sympatykomimetycznymi i
probenecydem (hamuje wydalanie),
·
Nie wolno stosować u kobiet w ciąży, u niemowląt, u
chorych z uszkodzeniemn wątroby,
Najczęściej
stosowane pochodne nitrofuranu:
·
Nitrofurantoina
:
o
Siraliden (nitrofurantoin, nifurantin)
– nitrofurantoina; Stosuje się p.o. (Po jedzeniu) w tabletkach i kapsułkach
0,1
g
oraz zawiesinie 0,05
g/
5
ml; Średnio 4 razy dziennie po 1 tabletce lub
5 – 7 mg/kg m.c./dobę w 4 dawkach,
o
Levantin – nitrofuinol;
Stosuje się p.o.
,
tabletki
0,4
g
, 2 tabletki co 12 godz.
o
Furaginum (furagin) –
furazydyna; Stosuje się p.o. w tabletkach
0,05
g
; Pierwszego dnia
0,4
g
w 4 dawkach (co 6 godz.), następnie
0,3
g
dziennie w 3 dawkach (co 8 godz.).
·
Furazolidon
– stosuje się w zakażeniach przewodu pokarmowego p.o. W postaci zawiesiny 0,33
% (4 razy dziennie po 1
–
2 łyżki), w leczeniu rzęsistkowicy oraz leczeniu kandydi
ozy odbytu.
·
Nifuroksazyd (Ercefuryl)
– stosuje się p.o. w tabletkach
0,1
g
lub zawiesinie (0,2
g/
5
ml) w dawce do
0,8
g
...
Plik z chomika:
sweettruskawka12345
Inne pliki z tego folderu:
Antybiotyki aminoglikozydowe.doc
(154 KB)
ANTYBIOTYKI.doc
(202 KB)
EGZAMIN(1).doc
(70 KB)
Farmakologia zadania farmakologii.doc
(53 KB)
HORMONY.doc
(126 KB)
Inne foldery tego chomika:
Zgłoś jeśli
naruszono regulamin