Rozwój więzi w małżeństwie i rodzinie.pdf

IV rok psychologii

Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego

Warszawa

2001-01-24

Praca na temat:

Rozwój więzi

W małżeństwie i rodzinie

Mamy nieskończenie różne pojęcia o małżeństwie i miłości,

bo tak naprawdę każdy tworzy swój własny scenariusz.

Małżeństwo polega na integralnym zjednoczeniu dwojga osób w

miłości. Pojęcie jakie mamy o miłości jest optymalne, to jest to

czego pragniemy w głębi naszego serca. Zjednoczenie to jest

możliwe dzięki więzi łączącej małżonków. Stąd też miłość i więź

zaliczono do czynników konstytuujących małżeństwo.

Więź małżeńska jest podstawowym elementem łączącym

małżeństwo, podstawą zdrowia psychicznego małżonków i ich

pełnego działania w społeczeństwie i świecie.

W ujęciu wielu psychologów więź psychiczna obejmuje

określony, wielopłaszczyznowy obszar interakcji małżeńskiej,

brak jednak konkretnego, opracowania, jakie czynniki miałyby

tutaj decydujące znaczenie. Zdaniem B. Łobodzińskiej , więź

psychiczna małżonków wynika ze wspólnego ogniska

domowego, będącego miejscem odpoczynku, jest ona źródłem

sił psychicznych potrzebnych do realizacji różnych, w tym też

pozarodzinnych, celów życiowych. Więź uczuciowa, łącząca

małżonków, jest zarazem bazą i celem małżeństwa. Społeczne

elementy więzi małżeńskiej są jednym, ale nie najważniejszym

składnikiem więzi. B. Łobodzińska jako wyraz istniejącej więzi w

małżeństwie przyjęła relacje między małżonkami, ich wspólne

zainteresowania, cele, a także związki ich z innymi

instytucjami, wynikające z zaspokajania potrzeb na

płaszczyźnie ekonomicznej, społecznej, zawodowej czy

psychologicznej. Jako podstawę więzi małżeńskiej przyjmuje

ona określony system stosunków czy organizacji, które

pozwalają na istnienie małżeństwa jako funkcjonującej całości.

Na podstawie wyników badań Łobodzińska zauważa, że więź

psychiczna i posiadanie wspólnych celów życiowych nie

występują w małżeństwach rozbitych i nieudanych.

L. Diakowicz stwierdza na podstawie badań, że spójność więzi

małżeńskiej zależy od współwystępowania więzi osobowej,

kulturowej i strukturalno-funkcjonalnej. Stopień tej spójności

zależy od intensywności poszczególnych rodzajów więzi i ich

wzajemnych układów. Jeśli występują wszystkie rodzaje więzi i

nie ma między nimi zbyt dużych dysproporcji - stopień ten jest

wysoki. Brak któregokolwiek rodzaju więzi powoduje małą jej

spójność. Badania przeprowadzone przez L. Diakowicz

dotyczyły też relacji pomiędzy spójnością więzi małżeńskiej a

wartościami. Na podstawie wyników badań można stwierdzić,

że więź tę kształtują przede wszystkim wartości intelektualne,

estetyczne, religijne i allocentryczne.

Najbardziej sprzyjającym spójności więzi małżeńskiej jest

system wartości opierający się na wartości naczelnej, której

inne wartości są podporządkowane. Mniej korzystny dla

spójności więzi małżeńskiej okazał się system poziomy, bez

wybijającej się jednej wartości, o wielu wartościach równie

ważnych. W takim przypadku określone wybory zależały od

konkretnej sytuacji.

Według Burgassa i Schultza (cyt. za Tyszka 1979, s. 151),

wspólnota więzi wymaga spełnienia także innych warunków,

takich jak:

o okazywanie sobie uczuć,

o właściwy kontakt seksualny,

o wzajemna zależność emocjonalna współmałżonków,

o zgodność w zakresie temperamentów i cech

osobowościowych,

o podobieństwo w zakresie kulturowym,

o posiadanie przez małżonków wspólnych interesów i

dzielenie zainteresowań,

o zamiłowanie do życia domowego.

Ważne jest również przekonanie o trwałości małżeństwa,

wspólne podejmowanie decyzji, wpływające na umiejętność

przystosowania się we wspólnym życiu.

Tworzeniu więzi w małżeństwie sprzyja, według H. Izdebskiej,

przestrzeganie zasad:

- wzajemnego szacunku i poczucia odpowiedzialności za

wzięte na siebie obowiązki oraz za spokój,

bezpieczeństwo i zadowolenie partnera;

- poszanowania praw, poglądów, zainteresowań, pracy

zawodowej i społecznej partnera;

- bardziej wyrozumiały i tolerancyjny stosunek do

współmałżonka aniżeli do siebie;

- umiejętność wczuwania się w problemy, kłopoty, potrzeby

i stany psychiczne partnera;

- takt i opanowanie w sytuacjach trudnych, denerwujących,

niekiedy nawet spowodowanych nieuwagą czy

lekkomyślnością drugiej strony;

- unikanie rozmów „zasadniczych" w stanie

podenerwowania, niezadowolenia, rozgoryczenia czy

zniechęcenia, a zwłaszcza „wytykania" wtedy wad, błędów

i pewnych niedociągnięć.

W próbach określenia więzi psychicznej ciekawe ujęcie

zaproponował J. Szopiński. Według niego, tworzenie się więzi

w małżeństwie odbywa się poprzez dynamiczny kontakt

osobowy na trzech płaszczyznach: emocjonalnej, poznawczej i

dążeniowej, pozostających w sprzężeniu zwrotnym,

prowadzącym do rozwoju współodczuwania, współrozumienia

i współdziałania.

Współodczuwanie

Współodczuwanie obejmuje przede wszystkim sferę

emocjonalną człowieka, która stanowi podstawową płaszczyznę

kontaktu osobowego w małżeństwie i jest zasadniczym

wyrazem więzi emocjonalnej. Zakłada ono nie tylko wiedzę,

lecz uczestniczenie w radościach i smutkach drugiej osoby

przez postawienie siebie w jej roli albo przez wyobrażenie

sobie, co druga osoba w danej chwili czuje lub przeżywa.

Powoduje to powstanie głębokich związków emocjonalnych

między małżonkami. Daje również możliwość ubogacania

wewnętrznego o nowe przeżycia, sprzyjając rozwojowi

osobowemu partnerów. Współodczuwanie jest

współdoznawaniem przeżyć. Wymaga ono emocjonalnej

wrażliwości, spostrzegawczości, a także określonego poziomu

doświadczenia i współdziałania. Współdoznawanie staje się

jakby przejmowaniem stanu emocjonalnego drugiej osoby.

W wielu trudnych sytuacjach współdoznawanie wymaga

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: