STOICY
- stoicyzm został zapoczątkowany w III w. p.n.e. przez Zenona z Kition
- nazwa pochodzi od greckiego słowa stoa, co oznacza portyk (publicznie dostępne, kryte miejsce spacerów i spotkań); stoik – „nauczający w portyku”
Stoicy głosili, że istnieje harmonia między człowiekiem, który jest mikrokosmosem, a wszechświatem, który jest makrokosmosem. Logos (rozum lub dusza świata) kieruje wszechświatem, a ludzie powinni tylko sprawować kontrolę nad swoimi namiętnościami tak, aby żyć zgodnie z naturą i jej prawami. Stoicyzm jest przede wszystkim filozofią moralności, głosi jednak także panteistyczną kosmologię, według której wszystko jest przeniknięte przez Boga i przez Boże oddziaływanie.
Stoicy uważali, że celem życia człowieka powinno być dążenie do cnoty. Cnota - mówili - to harmonia z uniwersalną naturą, siłą boskiej opatrzności ukrytą pod postacią Losu i kierującą wszelkim istnieniem. Rozum i doświadczenie pomagają nam odkryć drogę do tej harmonii, która wymaga cnót "doskonałych": sprawiedliwości, odwagi i umiaru. Stoicy wierzyli, że to los jest odpowiedzialny za wszystko, co w życiu się zdarza. Natura, sama w sobie dobra, nie zapobiega występowaniu zła, ponieważ, gdyby było inaczej, cnota nie miałaby znaczenia. W życiu ważne jest zatem dążenie do dobra, a nie jego skutki.
jelonka72