3. Analiza sitowa.doc

CEL ĆWICZENIA

Celem ćwiczenia jest określenie rodzaju gruntu niespoistego oraz określenie stopnia różnoziarnistości badanego gruntu. Do badania otrzymałam dwa różne grunty.

GŁÓWNE ZAGADNIENIA

Analiza sitowa polega na określeniu składu granulometrycznego gruntu, poprzez rozdzielenie poszczególnych frakcji gruntu. Grunt przesiewany jest przez zestaw sit. Dzięki temu otrzymuje się wykres krzywej uziarnienia, ustalamy rodzaj i nazwę badanego gruntu. Analizę sitową należy stosować jako badanie podstawowe dla gruntów niespoistych oraz jako badanie uzupełniające dla gruntów spoistych.

Zawartość poszczególnych frakcji (Zi) oblicza się w procentach w stosunku do próbki wysuszonej według wzoru:

Gdzie:   Zi – procentowa zawartość danej frakcji [%]

  mi – masa skorygowana frakcji gruntu pozostałej na sicie [g]

  ms  – masa szkieletu gruntowego (całej próbki) [g].

Uzyskane wyniki nanosi się na wykres uziarnienia, z którego odczytuje się zawartość poszczególnych frakcji, co pozwala określić nazwę gruntu sypkiego.

Podział gruntów gruboziarnistych ze względu na uziarnienie
(na podstawie norm PN-86/B-02480 i PN-88/B-0448)

WYNIKI BADAŃ I WNIOSKI

A.                Zawartości poszczególnych frakcji

GRUNT 1

Frakcja żwirowa: 39,3%

Frakcja piaskowa: 60,7%

Frakcje: kamienista, pyłowa i iłowa = 0%

GRUNT 2

Frakcja żwirowa: 1,4%

Frakcja piaskowa: 98,6%

Frakcje: kamienista, pyłowa i iłowa = 0%

B.                Nazwa gruntu wg norm PN-B-04481:1988 i PKN-CEN ISO/TS 17892-4

C.                 Wskaźnik różnoziarnistości gruntu

         grunt różnoziarnisty                                    grunt równoziarnisty

D.                Wskaźnik krzywizny

E.                 Wnioski

Na podstawie otrzymanych wyników można dojść do wniosku, że grunt 1 jest gruntem różnoziarnistym i można go nazwać pospółką lub drobnym żwirem - w zależności od normy, z której korzystamy. Wynik tego badania nieznacznie odbiega od rzeczywistości ze względu na drobne niedociągnięcia związane z masą frakcji gruntu pozostałej na sicie. Skutkiem tego jest niezmieszczenie się w granicy błędu; błąd w tym przypadku wynosi 3 g, a za dopuszczalny błąd uznaje się wartość 2,5 g. Grunt 2 jest gruntem równoziarnistym i można go nazwać piaskiem średnioziarnistym (średnim).