Darek Sugier Reportaze sw. Piotra.pdf

BOGU

Darek Sugier

Reportaże św. Piotra

2011

Syn Boży

Jeszua

Królu Królów w koronie z koron, Synu Dawidowy!

Ubrany w płócienny worek sznurem przepasany,

Jakiż ja byłem głupi, nikczemny i mały!

Przychodziłeś do mnie, a ja Cię nie widziałem,

Mówiłeś do mnie, a ja Cię nie słyszałem.

Jestem w dużej, jasnej lokacji. Mam pełną świadomość. Faza do-

brze ukształtowana i wyrównana. Nic mnie nie ściąga do ciała, nic

nie szarpie, nie rozprasza. Nieizyczne zmysły dostrojone bez zarzutu.

Czuję, że mam sporo czasu i energii.

Miejsce przypomina salę lekcyjną, tyle że bez ławek i krzeseł, na

podłodze rozłożony dywan… Obok mnie dostrzegam innych ludzi, po-

spuszczali głowy jakby w geście pokory… Wyczuwa się atmosferę wy-

czekiwania, jakby zaraz miało się wydarzyć coś ważnego. Odruchowo

szukam znajomych, ale nikogo nie rozpoznaję. To przez te ich kaptu-

ry częściowo skrywające identy. Uczniowie, bo takimi mi się wydają,

w skupieniu oczekują wizyty Nauczyciela. Usiedli na dywanie. Ja nie

siadam…, stoję i drepczę w miejscu, to nawyk pozostały po setkach

nieudanych wyjść, odruch zakotwiczający w nieizycznym świecie…

Zresztą czuję, że rozpiera mnie energia – entuzjazm wynikający z chęci

przeżycia nowej przygody i świadomości obranego kierunku…

Wiem, Kto się zaraz zjawi, już Go wyczuwam. Mocny Ident odbie-

rają też inni. Nie widzą Go, a już wychylają się w stronę Jego wibracji.

„Cóż za Silna Osobowość!” Zbliża się do naszej lokacji. Nie da się tego

nie odczuć. To nasz Nauczyciel, a to Jego Szkoła. Skądś napływa myśl.

Przypominam sobie (a może domyślam się), czego uczy. Ale nie ma po-

trzeby mówienia o tym, bo i tak wszyscy to wiedzą. On jest tuż, tuż…