Jak być asertywnym
Wiele osób nie potrafi w sposób skuteczny egzekwować to, co im się należy. Wynika to z ich niskiej samooceny. Trudność tę odczuwać mogą kolejne pokolenia w rodzinach, w których uczy się powściągliwości w okazywaniu emocji, pokory w przyjmowaniu kolejnych urazów, przekładania cudzych interesów nad swoje oraz wiary, że trzeba ustępować starszym.
Niska samoocena i zaburzony obraz samego siebie są nieuchronnym rezultatem wychowania w rodzinie nieszczęśliwej i nie zapewniającej poczucia bezpieczeństwa. Często, kiedy ktoś w dzieciństwie czuł się odrzucony lub skrzywdzony, w dorosłym życiu nie potrafi prosić o to, o czym marzy. Większość ludzi w takiej sytuacji milczy, ale są i tacy, którzy krzyczą i agresją egzekwują to, co chcą osiągnąć.
Asertywność oznacza wiarę w siebie, ale jednocześnie szacunek dla uczuć i potrzeb innych. Być asertywnym, to znaczy postępować tak, aby bronić swoich własnych interesów, własnych opinii bez przesadnej nerwowości, akceptować własne uczucia uczciwie i bez skrępowania, nawet kiedy nie są one zgodne z uczuciami grupy. Asertywność uczy bronić własnych praw, nie odmawiając tych samych praw innym.
Istnieją dwa główne rodzaje zachowań nieasertywnych:
§ unikanie, odczuwany jest lęk przed reakcją innych, typowa reakcji osób niezdecydowanych i uległych, łatwo poddających się manipulacji,
§ agresja.
Zastanów się, jak siebie samego oceniasz:
Początek formularza
jestem nieśmiały,
komplementy wprawiają mnie w zakłopotanie,
często widzę wady u innych,
boję się rywalizacji,
lubię dorównywać innym,
lubię być "pierwszy",
boję się popełniać błędy,
boję się odtrącenia,
boję się konfliktu,
boję się krytyki,
często mówię "przepraszam".
Dół formularza
Jeśli masz problem z wyrażaniem swoich uczuć, pamiętaj że:
§ masz prawo prosić o to, czego pragniesz, ale musisz zaakceptować fakt, że ktoś inny ma prawo Tobie odmówić,
§ masz prawo powiedzieć "nie obchodzi mnie to",
§ masz prawo zachowywać się nielogicznie i nie musisz się usprawiedliwiać,
§ masz prawo podejmować samodzielne decyzje i radzić sobie z ich konsekwencjami,
§ masz prawo nie wiedzieć o czymś lub czegoś nie rozumieć,
§ masz prawo popełniać błędy,
§ masz prawo odnosić sukcesy,
§ masz prawo zmienić zdanie,
§ masz prawo do prywatności,
§ masz prawo do samotności i niezależności,
§ masz prawo mówić tak lub nie,
§ masz prawo wypowiadać swoje zdanie.
Jeśli pragniesz być osobą asertywną, konieczne jest wprowadzenie zmian w sposobie reakcji w sytuacjach stresowych. Stawianie czoła konfliktom w związkach międzyludzkich jest okazją do zmiany wzorców zachowań wyuczonych w dzieciństwie. Jeśli źle się czujesz w pewnej sytuacji w twoim związku, odpowiedz sobie na pytania:
§ Dlaczego mój partner zachowuje się w ten sposób?
§ Czy czuję złość, strach lub irytację?
§ Dlaczego to się w ogóle dzieje?
§ Jaką sferę moich uczuć porusza we mnie mój partner?
§ Dlaczego tak ważne jest dla mnie, aby wszystko przebiegało zgodnie z moim życzeniem?
§ Dlaczego mój partner zawsze musi mieć rację?
§ Jak on / ona odbiera moją reakcję na jego odmienne zdanie?
§ Jakie lęki kryją się u podstaw mojego poczucia zagrożenia?
§ Dlaczego postawa mojego partnera wpływa na mnie w ten sposób?
Aby stać się osobą asertywną, musisz nauczyć się bez emocji powiedzieć:
§ Nie zgadzam się z tym, że jestem odpowiedzialny za to, co się stało.
§ Odmawiam odgrywania roli kozła ofiarnego.
§ Kiedy próbujesz zrzucić na mnie odpowiedzialność za swoje błędy, czuję się urażony.
§ Nie wezmę na siebie winy za to, co się stało.
§ Nikt cię nie zmuszał, żebyś to zrobił. Sam tego chciałeś/chciałaś.
§ Dlaczego nie możesz pogodzić się z faktem, że to była twoja decyzja.
§ Przykro mi.
§ Przepraszam.
§ To była moja wina.
§ Tak, jestem za to odpowiedzialny.
§ Tak, popełniłem błąd.
§ To moja wina, nie twoja.
Na temat asertywności napisano wiele książek, np: Jak być asertywnym, Naucz się mówić "nie", autorka Patricia Mansfield.
Na tej stronie pragnę jedynie zasygnalizować, że proces przebaczania powinniśmy rozpocząć od zmian w swoim sposobie myślenia. Tylko osoba asertywna może uwolnić się od poczucia winy i rozpocząć odnowę. Zaś proces zmiany sposobu myślenia, pozbywania się poczucia winy, zdobywanie pewności siebie, jest procesem bardzo skomplikowanym, który może trwać kilka miesięcy, a nawet kilka lat.
Zacznijmy od : Chcę być pewnym siebie.
Żeby zyskać pewność siebie, trzeba z szacunkiem patrzeć ni siebie samego,
A więc:
§ Zastąp samokrytycyzm przekonaniem o własnej wartości..
§ Zastąp obawę przed niepowodzeniem wyrazistym obrazem celu działania i sukcesu
Największych dzieł dokonali ci,którzy dziwnym sposobem zachowali zdolnośćdo snucia marzeń przez całe życie /Walter Russell Bowie/
§ Uwolnij się od cudzych oczekiwań.
Nie mam recepty na sukces,służę za to przepisem na niepowodzenie:Spróbujcie zadowolić wszystkich. /Herbert Bayard Swope/
§ Pozwól sobie na trochę ekscentryczności, stale coś twórz, ucz się oraz czasami zbaczaj z utartych szlaków.
§ Zachowaj pewną niezależność od rodziców i od znajomych..
§ Patrz z dystansem na swój zewnętrzny wygląd.
Istnieje niewielki związek pomiędzy urodą kobiety a jej własnym poczuciem atrakcyjności. Kobieta z pozoru nieatrakcyjna może być zadowolona ze swojej urody, podczas gdy inna, wyjątkowo atrakcyjna, potrafi przejmować się obsesyjnie drobną skazą.
§ Nie trać inicjatywy, nie dawaj za wygraną, kiedy zostałeś odrzucony.
Polecam do przeczytania książkę Sztuka pewności siebie, Alana Loy McGinnis.
UWAGA: Nie wpadnij w samouwielbienie
Semi111