Ręczna metoda koordynacji
(na zaliczeniu trzeba było wymienić co po kolei robimy…ja mam to tak mniej więcej opisane)
1. Dobieramy dane wstępne:
· Liczba skrzyżowań
· V koordynacji
· Odległości między skrzyżowaniami
· Wybieramy skrzyżowanie leżące w środku układu współrzędnych najczęściej jest to pierwsze skrzyżowanie ciągu koordynowanego
· Zakładamy długości cyklu
· Określamy liczbę faz
· Określamy udział sygnałów zielonych i rozpisujemy w postaci wektora
2. Rozwiązanie
· Liczymy czasy podróży zapisujemy w postaci wektora wartości offsetów wstępnych (odpowiadają czasom podróży)
· Wyznaczamy chwile rozpoczęcia sygnałów zielonych dla kier B (na podstawie sum z offsetów – nie mogą być większe od długości cyklu)
3. Rozwiązanie wstępne
· Dla kierunku A wyrysowujemy cykl z odpowiednimi długościami sygnałów zielonych i czerwonych. Dla kierunku początki syg zielonych są w zerowej sekundzie osi czasu
· Dla kierunku B wrysowujemy początki sygnałów zielonych, które są przesunięte o wartości odpowiednich długości sygnałów zezw. I czerwonych.
· Wrysowujemy wstępne przebiegi wiązek koordynacyjnych \
· Szukamy lepszego rozwiązania przesuwając cykl – Obniżając jeden kierunek musimy obniżyć drugi zmieniając wartości offsetów na sąsiednim skrzyżowaniu.
· Wyrysowujemy właściwy wykres wiązek
Na bazie tego rozwiązania możemy np. zrobić rozwiązanie symetryczne.
Inne metody koordynacji – m.in. metody akomodacyjne :>
1. Metoda stałych punktów przełączeń
Wymyślili ją Niemcy. Stosowana w przypadku znacznych odległości między kolejnymi skrzyżowaniami oraz gdy występują duże wahania natężeń między kierunkiem źródło – cel.
(Spóźniłam się z deczka więc mam tylko dwa przypadki z 4)
- przypadek III – na wlotach podporządkowanych wystąpiło zapotrzebowanie na obsługię. Wysterowany był min. syg zielony. Wloty główne dostały odpowiednio wczesnej sygnał zielony, dla tych wlotów utrzymujemy sygnał do chwili w której zostanie zagwarantowany min. syg ziel.
Osiągniemy min i ponownie odmierzamy min. syg ziel zapewniając koordynacje z sąsiednimi skrzyżowaniami.
- przypadek IV – obsługiwane są pojazdy na wlocie głównym, przychodzi zapotrzebowanie z wlotu podporządkowanego. Dajemy im zielone aż do chwili zapewnienia min. t ziel. Gdy t min ziel. zostanie zrealizowane to impuls jest przekazywany i startujemy z T ziel min dla kier głównego.
2. Metoda stałego przesunięcia między przedziałami sygnałów zezwalających
Wysyłany jest jeden impuls koordynacyjny.
Impuls związany jest z końcem sygnału zielonego na wlotach podporządkowanych skrzyżowania.
Przypadek I – kończy się sygnał zielony na skrzyżowaniu 1 na wlocie podporządkowanym, wysyłany jest impuls do drugiego skrzyżowania, tam trafia w moment zakończenia sygnału zielonego na wlotach podporządkowanych. Oddziaływanie impulsu jest natychmiastowe
Przypadek II – kończy się sygnał zielony na wlocie podporządkowanym, generowany jest impuls do skrzyżowania drugiego o potrzebie przełączenia zielonego na kierunek główny. Impuls trafia w momencie gdy zielony jest podawany na kierunku podporządkowanym ale nie ma osiągniętego minimum. Gdy zostanie zrealizowane min zostanie przełączony sygnał na wlot główny.
Przypadek III - kończy się sygnał zielony na wlocie podporządkowanym, generowany jest impuls do skrzyżowania drugiego o potrzebie przełączenia zielonego na kierunek główny. Na skrzyżowaniu 2 realizowany jest sygnał zezwalający dla kierunku głównego.
Przypadek IV - kończy się sygnał zielony na wlocie podporządkowanym, generowany jest impuls do skrzyżowania drugiego o potrzebie przełączenia zielonego na kierunek główny. Na drugim skrzyżowaniu realizowany jest sygnał zielony dla kierunku podporządkowanego sygnał trafia w moment gdy przekroczone jest min. Kończymy sygnał, możemy wygenerować opóźnienie.
3. Metoda urządzeń oczekujących
Stosowana na skrzyżowaniach położonych blisko siebie oraz w wielofazowych strukturach programu.
Ważne pojęcia
- Punkt K – „koordynacja” – chwila gdy obydwa sterowniki wzajemnie się koordynują
- Punkt PK – „punkt koordynacji” – dotyczy chwili która jest w umowny sposób początkiem cyklu sygnalizacji
- PSP –„punkty strukturalne programu” – koniec minimalnych czasów zielonych
Sterownik który pierwszy osiągnie PK będzie oczekiwał na drugi sterownik do momentu kiedy ten drugi sterownik nie osiągnie PK.
Przypadek I – Gdy na obydwu skrzyżowaniach realizowane są min długości faz. Koordynacja może funkcjonować w sposób liniowy, uwzględniając wejścia wiązek z kierunków podporządkowanych.
Obydwa sterowniki szybko osiągają PK i następuje ich wzajemna współpraca.
Przypadek II – Na wszystkich skrzyżowaniach wykorzystywane są maksymalne sygnały zielone we wszystkich fazach. Sygnał zielony przekracza PSP. Koordynacja realizowana jest podobnie jak w przypadki 1.
Przypadek III – Na drugim skrzyżowaniu na podporządkowanym wlocie zrealizowany był na poziomie min sygnał zielony, a na skrzyżowaniu 1 na kierunku podporządkowanym był wydłużony (wydłużone PSP). Więc sterownik na 2 osiągnął PK wcześniej i czeka na przyjście z sąsiedniego skrzyżowania informacji K.
Przypadek IV – odwrotny do III. Na skrzyz 1 zrealizowane min na kierunku podporządkowanym. Chcemy wejść z zielonym na głównym ale musimy poczekać na sterownik ze skrzyżowania 2. Stan K osiągamy później.
4. Metoda zgłoszeń wstępnych
Najpierw zakładamy, że na każdym skrzyżowaniu w ciągu realizowane jest niezależne sterowanie adaptacyjne.
Stosowane detektory:
L- detektory lokalne wykorzystywane są w algorytmach dla pojedynczego skrzyżowania
DV – detektory wstępne – ich zadaniem jest generowanie impulsów do sterowników zlokalizowanych na kolejnych skrzyżowaniach, ich impulsy są traktowane jako koordynacyjne – umieszczone w dużej odległości od skrzyżowania
W tej metodzie mogą być wykorzystywane zgłoszenia szybkie powodujące natychmiastowe przekazanie sygnału na kierunek konfliktowy do rozpatrywanego ( po realizacji t min ziel) – kierunku szybkiego na wlocie koordynowanym
Zastosowanie:
W znacznych wahaniach ruchu na kierunkach koordynowanych i słabych obciążeniach kierunków podporządkowanych. Wykorzystywane prze PICTRAFFIC np. metoda SPOTJ
5. Metoda okien czasowych
Zapewnia koordynacje przy sterowaniu adaptacyjnymJ
Okna czasowe wyznaczają ramy dla koordynacji strumieni.
- okno czasowe wąskie GW – obszar, który służy do obsługi strumienia głównego
- okno czasowe szerokie GS – składa się z dwóch elementów
*GSW- cześć syg zezw. Która poprzedza okno wąskie
* GWS – cześć syg. zezw. Która występuje po oknie wąskim
Okno wąskie zawiera się w oknie szerokim
Okno wąskie będzie realizowane zawsze (czy będą zgłoszenia czy nie)
Gdy będzie potrzebna dłuższa obsługa związana z innymi dopływami bocznymi lub też np. priorytetami dla komunikacji zbiorowe to sygnał zielony może się rozpocząć wcześniej i zakończyć później ale zawsze w ramach okna szerokiego.
Metoda ta może być wykorzystywana również w sieciach. W tej metodzie zapewniamy aby Rozłączne były okna wąskie nie mogą na siebie nachodzić. Poza oknami wąskimi sygnał zezwalający może być przydzielany w zależności od decyzji/ założeń w sterowaniu.
6. Metoda przełączeń niezależnego sterowania na skoordynowane sterowanie cykliczne.
W dzień skrzyżowania są skoordynowane i działają sobie cykliczne.
W tej metodzie wyróżniamy dwa stany pracy:
- skrzyżowania traktowane jako izolowane
- skrzyżowania traktowane jako skoordynowane cykliczne
Zmiana sterowania występuje w dwojaki sposób
- selekcja zależna od czasu (w oparciu o zegar)
- selekcja zależna od ruchu (plus algorytmy)
Wszystko zależy od zgłoszeń – stosowane w warszawieJ
Wykorzystuje metodę zgłoszeń wstępnych.
Transport-materialy