„Dziecko w sytuacji trudnej- kształcenie umiejętności radzenia sobie
w chwili zagrożenia życia, zdrowia, bezpieczeństwa”
Ze smutnych statystyk dowiadujemy się, że rocznie ginie w wyniku wypadków, urazów
i zatruć około 2300 dzieci, czyli co roku z mapy Polski znikają dwie duże szkoły, inaczej
mówiąc, co 2-3 dni w wypadkach ginie jedna klasa szkolna. Przy wspólnym wysiłku nauczycieli,
rodziców i innych wspomagających działania wychowawcze instytucjach można jednak te
statystyki zmienić. Nieszczęśliwe wypadki, którym najczęściej ulegają dzieci to:
- upadki (ze stołu, wózka, krzesła, okna, schodów, drzewa, drabinki, itd.)
- oparzenia (gorącymi napojami, płynami, gotującymi się potrawami lub wodą, dotykanie
gorącego kaloryfera, drzwiczek od pieca, zabawy ogniem, itp.)
- uduszenia (przez zaplątanie się w tkaniny, zabawki na sznurkach, drobne zabawki brane do
ust)
- zatrucia ( lekarstwami, wszelkimi chemicznymi środkami czystości, trującymi roślinami,
środkami odurzającymi)
- utonięcia (dzieci zostawione bez opieki w łazience, przy różnych zbiornikach wodnych,
np. przy studni, rowie, nad stawem, morzem, itp.)
- dzieci jako pasażerowie w samochodach, rowerach i innych pojazdach, niezabezpieczone
pasami czy kaskiem
- ruch drogowy ( nagłe wtargnięcie dziecka na ulicę )
- wypadki na rowerze, gdy dzieci otrzymują rower na dwóch kółkach zbyt wcześnie, kiedy
nie potrafią jeszcze dobrze jeździć
- porażenia prądem elektrycznym ( dzieci interesują się nimi, chcą je reperować, sprawdzać
jak są zbudowane, mogą niewłaściwie włączać, wyłączać, wkładać do gniazdka druty,
potykać się o kable, itp.)
- skaleczenia (kiedy niewłaściwie posługują się nożyczkami, nożem lub innymi ostrymi
przyborami, gdy mają kontakt ze szkłem, ostrymi i wystającymi częściami, np. metalowymi)
- zgniecenia (przy gwałtownym zamykaniu np. drzwi, cofaniu auta, przesuwaniu mebli, itp.)
- pożary
- przestępstwa (uprowadzenia, pedofilia, morderstwo)
Najpewniejszym sposobem zapewnienia dzieciom bezpieczeństwa jest stała nad nimi opieka.
Poprzez inwestycje w urządzenia zabezpieczające dorośli zyskują więcej czasu na to, by zwrócić
baczniejszą uwagę na możliwe niebezpieczeństwa, zanim jeszcze wydarzy się coś poważnego.
Szczególnie ważne jest to, aby dorośli zdawali sobie sprawę, iż dzieci ulegają wypadkom
niezależnie od tego, w jakim są wieku. Do warunków zewnętrznych, które są bezpośrednim
powodem zagrożenia życia, zdrowia i bezpieczeństwa dziecka dochodzi jeszcze niewiedza
dziecka, brak świadomości i wyobraźni połączony z ciekawością świata, pozostawienie dziecka
bez opieki. Zapewnienie zdrowia i bezpieczeństwa dzieciom to ważne zadanie, przed którym
stają rodzice, opiekunowie i nauczyciele. Dlatego od najmłodszych lat wszyscy musimy dbać
o to, aby nasze dzieci wyposażać w nawyki ułatwiające unikania lub zmierzenia się z sytuacją
zagrożenia. Podstawowe umiejętności, jakie przydają się dziecku to:
v Znajomość własnego imienia i nazwiska,
v Znajomość adresu i miejsca zamieszkania,
v Poznanie topografii najbliższej okolicy (droga z przedszkola do domu, najbliższe tereny
zabawy, ważne miejsca)
v Znajomość ważnych telefonów (do rodziców, najbliższych, pogotowia, policji, straży
pożarnej)
v Umiejętność korzystania z telefonu, automatu telefonicznego.
Dziecko powinno:
· uświadomić sobie, do czego służy telefon (przekazywanie wiadomości, rad, żeby
porozmawiać, wezwać pomoc, itd.)
· poznać różne aparaty telefoniczne (stacjonarny, komórkowy, automat)
· zwrócić uwagę na różnice aparatów telefonicznych (kształt, kolor, wielkość)
oraz podobieństwa (ilość i usytuowanie cyfr na klawiaturze)
· poznać dźwięki telefonów komórkowych i stacjonarnych
· znać umowne nazwy dźwięków zasłyszanych w słuchawce (zajęty, wolny, głuchy)
· praktycznie ćwiczyć obsługę telefonu stacjonarnego, komórkowego, automatu
telefonicznego.
Dziecko musi wiedzieć, że nie rozmawia się przez telefon zbyt długo, nie wykorzystuje telefonu
do żartów i że należy szanować urządzenia telefoniczne.
Bezpieczeństwo dzieci należy rozpatrywać w wielu obszarach.
Według rodzajów zagrożeń i niebezpieczeństw można je podzielić następująco:
1) NIEZNAJOMY
Dziecko wraz z wiekiem staje się coraz bardziej samodzielne i niezależne. Uczy się
podejmować decyzje, poszerza się grono jego znajomych, a rodzice przestają być jedynymi
autorytetami. Sprzyja to rozwojowi dziecka. Ale odwaga w poznawaniu świata może być
niebezpieczna, ponieważ ufne i otwarte z natury dzieci stają się łatwymi ofiarami. Przestępstwa
pedofilskie, wymuszenia, porwania, napady są bardzo groźne i coraz częstsze, a przygotowanie
dzieci do unikania ich jest tematem bardzo trudnym i delikatnym.
Uczymy dzieci zaufania, posłuszeństwa, chcemy, aby pomagały innym a równocześnie
musimy przekonać je, że nie wszyscy dorośli są dobrzy i nie zawsze mają rację. Pamiętamy, że
wiedza i świadomość pewnych zagrożeń jest najlepszą profilaktyką. Informujemy dzieci o
sposobach, w jakie źli ludzie mogą je oszukiwać, aby mogły się skutecznie w takich sytuacjach
bronić. Spotkania dziecka z nieznajomym odnoszą się najczęściej do sytuacji:
- Spotkania z niegroźnie wyglądającą osobą, która chce dziecko czymś poczęstować (słodycze,
...
maryla20