M-W35_88.pdf

(427 KB) Pobierz
Microsoft Word - M-W35_88_.doc
Mąż Waleczny
UCZESTNIK BOŻEGO SYNOSTWA
W DUCHU MESJASZA JEZUSA
Nr. 35 (88) Wiosna 2007
Mówił więc Jezus do Judejczyków, którzy uwierzyli w Niego:
Jeżeli wytrwacie w słowie moim, prawdziwie uczniami moimi będziecie
i poznacie prawdę, a prawda was wyswobodzi . (Jana 8:31-32)
S ZUKAJĄCY P RAWDY
Drzeworyt z roku 1888
Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło,
to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. (1.Koryntian 2:9).
5308562.001.png 5308562.002.png
Tekst z Internetu - http://www.truthortradition.com/polish/
Z MARTWYCHWSTANIE : „N OWE N ARODZENIE
J EZUSA C HRYSTUSA
Niniejsze uzupełnienie do naszej rubryki „FAQ” (ang. – często zadawane
pytania) odnośnie narodzenia Jezusa Chrystusa traktuje o następstwach Jego
drugiego „narodzenia”. Temat ten nie jest powszechnie znany, lecz stanowi
konsekwentne uzupełnienie, niezbędne wobec faktu Jego pierwszego narodzenia
dla wykonania Boskiego planu oraz wypełnienia roli Zbawiciela ludzkości.
Gdyby Jezus nie został zrodzony w Betlejem a następnie poświęcony do życia w
bezgrzesznej służbie aż do Krzyża, to także nie zostałby On po raz drugi
„zrodzony” przez Boga, który wzbudził Go ze śmierci .
Zobaczymy, że zmartwychwstanie jest w Piśmie obrazowo nazwane
„narodzinami”. Poprzez pierwsze narodzenie Jezusa Bóg uzdolnił Go do Jego
ziemskiej służby w roli Odkupiciela rodzaju ludzkiego. Dał Mu ciało z krwią
bezgrzeszną, nieskażoną grzechem Adama, który dręczy innych mężczyzn oraz
kobiety. Przez Jego „drugie narodzenie” (zmartwychwstanie) Bóg uzdolnił
Jezusa do służby niebiańskiej. Przydzielił Mu ciało, ożywione Jego świętym
duchem na całą wieczność. W tym duchu Jezus, jako „Pan”, otrzymał zdolność
do funkcjonowania w roli Głowy Swego Ciała, Kościoła, porozumiewającej się
z każdym członkiem tego duchowego organizmu.
List do Hebrajczyków rozpoczyna się tym, że Bóg ustanawia swego Syna do
komunikacji z ludzkością, jako kogoś zupełnie wyjątkowego w swym rodzaju.
Wiersz 3 ( NIV - New International Version) nazywa Go [Jezusa]
„…odblaskiem chwały i odbiciem Jego [Boga] Istoty”. Tym samym zostało nam
zakomunikowane, że po tym, jak Jezus wykonał swoje zadanie na ziemi, zyskał
na Prawicy Bożej stanowisko Pana. Werset 4 rozpoczyna się porównaniem
pomiędzy Jezusem a aniołami, co jest dalej kontynuowane poprzez cały rozdział
2 (w naszej książce One God & One Lord , - Jeden Bóg i Jeden Pan - ujęliśmy to
wspaniałe zagadnienie w szczegółach). Werset 4 ukazuje Jezusa jako
zwierzchnika aniołów ze względu na Imię (stanowisko), jakie zostało Mu
nadane przez Boga.
Zatem czytajmy wersety 5 i 6:
Hebrajczyków 1:5-6 (NIV)
(5) Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: „Tyś jest Synem
moim, Jam stał się dziś twoim Ojcem? I znowu: Ja mu będę Ojcem, a on będzie
mi Synem?
(6) I znowu, kiedy Bóg wprowadza Swego Pierworodnego na świat, mówi:
Niechże mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boży.
2
Powyższe wersety, przy pobieżnym wejrzeniu, wyglądają jako odnoszące się
do pierwszych narodzin Jezusa i na pozór można odnosić te słowa do klasycznej
kolędy „Pośpieszcie, o wierni”, gdzie jest powiedziane, że Jezus został zrodzony
jako „król aniołów”. Zgodnie z 1 rozdziałem listu do Hebrajczyków, słowa te są
prawdziwe, lecz nie odnoszą się do Jego pierwszego narodzenia. Oczywiście,
Jezus został narodzony po to, aby pewnego dnia zostać królem świata, lecz
dopiero Jego „zrodzenie” ze śmierci stało się gwarancją przyszłego wypełnienia
takiej rzeczywistości. Aniołowie, którzy w Betlejem ogłosili dobrą nowinę
pastuszkom, nie oddawali chwały Jezusowi, lecz Bogu (Łuk.2:13-14). Zatem,
mówiąc o Jego pierwszym narodzeniu, poprawnie przetłumaczony list do
Hebrajczyków 2:9 mówi, że Jezus „został na krótko uczyniony mniejszym od
aniołów” (według Biblii Warszawskiej, zgodnie także z anglojęzycznymi
przekładami RSV, NRSV, NASB).
Teraz wejrzymy głębiej do Hebrajczyków 1:5-6, a czyniąc to dostrzeżemy
cudowną precyzję pisanego Słowa Bożego.
Według tekstu greckiego, pierwsza część wersetu 6 jest wyrażona lepiej, „…i
kiedy znowu wprowadza Pierworodnego na świat…”. Wyraz „znowu”
wskazuje, że to odnosi się do drugiego przyjścia. Wszyscy komentatorzy biblijni
są zgodni, że słowa Hebrajczyków 1:5(a) zawierają cytat z Psalmu 2:7. Jest to
werset, który następuje po pierwszych sześciu wersetach opisujących proroczy
portret królów ziemi, daremnie sprzeciwiających się powrotowi Mesjasza,
mającego podczas 1000-letniego królestwa rządzić ziemią z Jeruzalemu
(Obj.20:4). Teraz zacytujmy ten 7 werset wraz z pozostałymi pięcioma
wersetami psalmu:
Psalmów 2:7-12
(7) Ogłoszę zarządzenie P ANA : Rzekł do mnie: „Synem moim jesteś; dziś stałem
się twoim Ojcem.
(8) Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo i krańce świata w posiadanie.
(9) Będziesz nad nimi panował berłem żelaznym; roztłuczesz je jak naczynie
gliniane.
(10) Bądźcie więc teraz rozsądni wy, królowie; przyjmijcie przestrogę, zarządcy
ziemi!
(11) Służcie P ANU z bojaźnią i weselcie się z drżeniem.
(12) Złóżcie mu hołd, aby w gniewie nie postąpił według waszego sposobu, bo
łatwo wybucha gniewem. Błogosławieni są wszyscy ci, którzy w Nim znajdują
schronienie!
Apostoł Paweł, w swym krótkim, lecz błyskotliwym dyskursie synagogalnym
w Antiochii Pizydyjskiej (Dzieje ap. 13), przywołuje historię Izraela, której
kulminację stanowi Boskie zesłanie im Jezusa jako Mesjasza, którego oni zabili.
3
Jego późniejsze stwierdzenie w wersecie 30 jest zwięzłe i porażające: „Lecz
Bóg wzbudził go z martwych ”. Dalej Paweł kontynuuje:
Dzieje Apostolskie 13:32-33 (NIV)
(32) ”…zwiastujemy wam dobrą nowinę: Tę obietnicę, którą Bóg dał naszym
ojcom,
(33) a teraz wypełnił przed nami, ich dziećmi, przez wzbudzenie nam Jezusa.
Jak to napisano w psalmie drugim: Synem moim jesteś; dzisiaj stałem się twoim
Ojcem”.
Paweł akcentuje szczególnie, że Psalm 2:7 odnosi się do zmartwychwstania
Jezusa, a to z kolei doskonale koresponduje z wyżej przytoczonymi wersetami
8-12, które brzmią tak, jakby Bóg mówił do Jezusa: „Teraz, kiedy już zostałeś
wzbudzony ze śmierci, co chciałbyś robić? Co byś powiedział na propozycję
rządzenia światem, kiedy tylko nadejdzie odpowiedni czas?” A dokładnie tym,
co Jezus będzie czynił od pewnego dnia, jest właśnie rządzenie.
Po fragmencie, w którym list do Hebrajczyków 1:5-6 opowiada o
zmartwychwstaniu Jezusa, dalsze wersety 8 i 9 przynoszą odpowiednio to, co
było zapowiedziane w psalmie 2, proklamując nadchodzące panowanie Jezusa w
Tysiącletnim Królestwie, a także później:
Hebrajczyków 1:8-9 (NIV)
(8) lecz do Syna: „Tron twój, o Boże, na wieki wieków, a sprawiedliwość
będzie berłem Królestwa twego.
(9) Umiłowałeś sprawiedliwość, a znienawidziłeś nieprawość; dlatego Bóg,
twój Bóg, namaścił cię olejkiem wesela jak żadnego z towarzyszy twoich”.
Jak wcześniej wspomnieliśmy, zmartwychwstanie jest niekiedy w Piśmie
traktowane jako „narodziny” a Izajasz, mówiąc o zmartwychwstaniu tych
Izraelitów, którzy wierzą w Mesjasza, daje charakterystyczny przykład (por.
Ez.37:1-14):
Izajasza 26:19 (NIV)
Ożyją twoi umarli, ich ciała powstaną. Wy, którzy leżycie w prochu obudźcie
się i radośnie śpiewajcie, gdyż wasza rosa jest rosą światłości, a ziemia wyda
zmarłych.
Na zakończenie zechciejmy spojrzeć na następujące wersety:
Hebrajczyków 10:5-7 (NIV)
(5) Toteż, przychodząc na świat, Chrystus mówi: Nie pragnąłeś ofiar krwawych
i darów, aleś ciało dla mnie przysposobił;
(6) nie miałeś upodobania w całopaleniach i ofiarach za grzechy.
4
(7) Tedy rzekłem: ‘Oto jestem – jak napisano o mnie w zwoju księgi –
przyszedłem, aby wypełnić wolę twoją, o Boże’.
Zgodnie z kontekstem, wersety powyższe odnoszą się szczególnie do
pierwszego narodzenia Jezusa, w którym Jego cielesne ciało zostało
przygotowane na ofiarę. Jednakże to pierwsze, ofiarowane ciało, było
niezbędnym warunkiem drugiego, a proroctwo „zwoju księgi” odnosi się do
obydwóch narodzin, pierwszego i drugiego. Wierząc, wytrwale zmierzamy do
Jego wtórnych narodzin i drugiego ciała [Rzym.6:5]. Zadanie postawione przed
Odkupicielem całej ludzkości było tak wielkie, że On potrzebował dwóch
różnych ciał, aby dokonać tego wszystkiego. Cóż za wspaniały plan Boży i
jakimż wspaniałym Zbawicielem jest Jezus, który musiał temu podołać.
Dla Kościoła, (którym jesteśmy jako Chrześcijanie według Rzymian 10:9),
Jezus jest Głową Ciała, Panem, który zbawił nas i napełnił nas świętym
duchem dla służby na Jego miejscu. On jest Tym, którego oczekujemy spotkać
na powietrzu.
Co dotyczy Izraela, to pierwsze narodzenie Jezusa stawiło Go wobec misji
pełnienia służby jako ich obiecanego Mesjasza. Lecz oni, jako naród, po
pierwszym Jego przyjściu do Izraela, odrzucili Go i zabili. Drugie „narodzenie”
przywiodło Go do Jego służby jako wywyższonego Pana, który pewnego dnia
przyjdzie do Izraela ponownie, aby wypełnić starotestamentowe proroctwo.
Lecz wtedy On już nie przyjdzie jako Baranek Boży, aby stać się ofiarą za
ludzki grzech; On nie przybędzie na osiołku. Kiedy On przybędzie ponownie do
Izraela, wtedy objawi się jako Lew z Judy, jadąc majestatycznie na koniu, a
wtedy będzie On tym, który niszczy wrogów Boga i wzbudza ze śmierci tych
wszystkich Żydów, którzy uwierzyli Weń jako w Mesjasza.
[ PRZYPIS : Zauważmy - chociaż wykracza to poza zakres tego artykułu - że
określenie „pierworodny”, w zastosowaniu do Jezusa (szczególnie według
Rzym.8:29; Kol.1:15; 18 , Obj.1:5) wskazuje, że odnosi się ono do Jego służby
po zmartwychwstaniu].
Tekst z Internetu - http://www.truthortradition.com/polish/
Kiedy czyjeś dziecko zostało przejechane przez autobus to w uszach niektórych
Chrystian (chociaż niezbyt wielu) brzmiało by to zbyt okropnie, gdyby usłyszeli czyjś
komentarz w stylu, „Bóg zabił twego syna”. Dlatego mówi się raczej eufemistycznie,
że Bóg „dopuścił” do takiego wydarzenia. Lecz czy logiczny umysł może te dwie
wypowiedzi rozróżnić? Nasz nie potrafi, zatem wątpimy, czy i wasz potrafi. Jeśli Bóg
mógł zapobiec wypadkowi, lecz do niego dopuścił, to w oczywisty sposób On ponosi
odpowiedzialność za tę tragedię. Jednakże Słowo Boże mówi, iż tym, który
dysponuje mocą śmierci, jest Szatan, co ostatecznie znaczy, że to on tę śmierć
spowodował.
5
5308562.003.png
Zgłoś jeśli naruszono regulamin