Fizjologia.pdf

(1118 KB) Pobierz
Fizjologia człowieka
Kierownik projektu: Joanna Opoka
Redaktor: Monika Poradecka Metodyk: Monika Poradecka
Graficy: Izabela Świątkowska-Wośko, Monika Czarska, Joanna Graczyk, Maciej Czerczak,
Mariusz Kieszek, Mariusz Osiński, Arkadiusz Kusznierski Informatyk: Mariusz Kieszek
336479674.001.png 336479674.002.png
Fizjologia człowieka — część 1
Fizjologia człowieka — część 1
Wstęp
1. Prawa fizjologiczne organizmu człowieka
1.1. Środowisko biologiczne organizmu człowieka. Homeostaza
1.2. Czynność komórki
1.3. Metabolizm wewnątrzkomórkowy
1.4. Kontrola i regulacja funkcji organizmu człowieka
2. Czynność komórek nerwowych i mięśniowych
2.1. Pobudliwość i pobudzenie
2.2. Komórka nerwowa (neuron)
2.3. Nerwy czaszkowe i nerwy rdzeniowe
2.4. Komórki glejowe
2.5. Mięśnie poprzecznie prążkowane
2.6. Mięśnie gładkie
2.7. Mięsień sercowy
Słownik
Bibliografia
Literatura podstawowa
1
Fizjologia człowieka — część 1
Wstęp
Fizjologia człowieka to nauka o czynnościach życiowych organizmów. Bada ona prawa
rządzące czynnościami organizmu człowieka jako całości oraz poszczególnych jego
układów, narządów, tkanek oraz komórek. Prawa rządzące organizmem człowieka zostały
odkryte i sformułowane na podstawie dokonanych doświadczeń. Wykonanie doświadczeń
na człowieku ograniczone jest względami moralno-etycznymi oraz ich nieszkodliwością
dla organizmu człowieka. Znaczącą rolę w odkryciu praw fizjologicznych odegrały badania
doświadczalne na zwierzętach. W środowisku biologicznym, w jakim żyje organizm
człowieka rządzą prawa fizyczne, chemiczne, biologiczne oraz społeczne. Aby procesy
życiowe w organizmie człowieka przebiegały prawidłowo muszą istnieć odpowiednie
mechanizmy fizjologiczne występujące między tkankami, narządami i układami
narządów.
Organizm człowieka oraz inne organizmy żywe charakteryzują procesy przemiany
materii, czyli metabolizm . Metabolizm obejmuje: anabolizm , czyli asymilację
(przyswajanie), która polega na gromadzeniu energii w organizmie człowieka oraz
katabolizm , czyli dysymilacja (rozpad), która polega na zmniejszaniu zapasów energii
w organizmie człowieka. Anabolizm i katabolizm są procesami przeciwnymi
i w warunkach fizjologicznych zachodzą równocześnie. W okresie dziecięcym
i młodzieńczym występuje przewaga anabolizmu nad katabolizmem, natomiast
u dojrzałego człowieka występuje równowaga dynamiczna między anabolizmem
a katabolizmem. Zaburzenie tej równowagi powoduje przejście organizmu człowieka ze
stanu fizjologicznego do stanu nieprawidłowego, czyli patologicznego.
2
Fizjologia człowieka — część 1
1. Prawa fizjologiczne organizmu człowieka
1.1. Środowisko biologiczne organizmu człowieka. Homeostaza
Podstawowym warunkiem życia człowieka jest metabolizm, który przebiega we
wszystkich komórkach i tkankach człowieka, czyli w jego środowisku wewnętrznym.
Organizm człowieka otoczony jest przez środowisko zewnętrzne, które od środowiska
wewnętrznego stale oddziela jedna lub więcej warstw komórek. Do środowiska
zewnętrznego zalicza się treść pokarmową wypełniającą przewód pokarmowy oraz
powietrze wypełniające drogi oddechowe i płuca.
Podstawowym składnikiem organizmu człowieka jest woda. U noworodków całkowita
woda organizmu (TBW) wynosi ponad 80%. U mężczyzn między 18 a 40 rokiem życia
całkowita woda organizmu stanowi około 62% masy ciała. Pozostałe 38% masy ciała
stanowią:
białko — około 18%,
tłuszcze — około 13%,
sole mineralne — około 7%.
U kobiet całkowita woda organizmu (TBW) jest mniejsza niż u mężczyzn, ze względu na
większy udział tkanki tłuszczowej w organizmie kobiet.
W organizmie człowieka występują trzy przestrzenie płynów ustrojowych:
1) płyn w przestrzeni wewnątrzkomórkowej,
2) płyn w przestrzeni zewnątrzkomórkowej,
3) płyn w przestrzeni transkomórkowej.
Przestrzeń wewnątrzkomórkową wypełnia płyn wewnątrzkomórkowy (ICF) ,
stanowiący około 40% masy ciała mężczyzn i około 30% masy ciała kobiet. Przestrzeń
zewnątrzkomórkową wypełnia płyn zewnątrzkomórkowy (ECF) , na który składa się:
osocze krwi, płyn tkankowy i chłonka. Przestrzeń transkomórkową wypełnia płyn, który
stanowią: płyn mózgowo-rdzeniowy, płyn wodnisty w komorach oka, maź stawowa, płyn
surowiczy w jamie opłucnej, płyn osierdziowy, soki trawienne. Zalicza się on do płynu
zewnątrzkomórkowego. W płynach zewnątrzkomórkowych (ECF) zawartość składników
nieorganicznych jest stosunkowo stała, natomiast różnią się one znacznie pod względem
zawartości składników organicznych. Stężenie jonów zarówno w płynie
3
Fizjologia człowieka — część 1
zewnątrzkomórkowym, jak i wewnątrzkomórkowym wyraża się w molach (mol) na litr
roztworu (układ SI) lub w ekwiwalentach (Eq).
Osmolarność płynu ustrojowego określa ciśnienie osmotyczne panujące w 1 litrze
roztworu, czyli liczbę swobodnie poruszających się cząsteczek i wywierane przez nie
ciśnienie na błony komórkowe. Osmolarność mierzy się w osmolach (Osm) lub
w jednostkach 1000 razy mniejszych — miliosmolach (1 miliosmol = 1 mOsm =
10 Osm). Mimo występowania różnic w stężeniu poszczególnych składników w płynie
zewnątrzkomórkowym i wewnątrzkomórkowym, ciśnienia osmotyczne obu są jednakowe,
czyli płyny te są izoosmotyczne (izotoniczne).
3
Homeostaza jest to zdolność organizmu człowieka (i innych ssaków) do zachowania
stałego środowiska wewnętrznego, mimo zmieniających się warunków w środowisku
zewnętrznym. Na organizm człowieka działa wiele czynników fizycznych ze środowiska
zewnętrznego, np. zmiany ciśnienia i temperatury, wibracje, promieniowanie
nadfioletowe, promieniowanie jonizujące oraz chemiczne (np. związki chemiczne zawarte
w pokarmach). Czynniki te mogą wpływać na rozmieszczenie wody i jonów w komórkach
i płynach ustrojowych człowieka. W warunkach homeostazy, dzięki odpowiednim
mechanizmom fizjologicznym nie dochodzi do istotnych zmian w rozmieszczeniu wody
i w stężeniu jonów w środowisku zewnętrznym organizmu człowieka.
1.2. Czynność komórki
W organizmie człowieka wszystkie tkanki, narządy, układy narządów zbudowane są
z komórek, czyli najmniejszych jednostek strukturalnych i funkcjonalnych organizmu.
W komórkach wyróżniamy: cytoplazmę, struktury cytoplazmatyczne i jądro komórkowe.
Do struktur cytoplazmatycznych zalicza się: błonę komórkową, siateczkę
śródplazmatyczną, rybosomy, aparat Golgiego, mitochondria, lizosomy.
4
Zgłoś jeśli naruszono regulamin