15. Diana Palmer - Skazani na miłość +.pdf - Long tall texans - bros123

DIANA

PALMER

SKAZANI

NA MIŁOŚĆ

ROZDZIAŁ PIERWSZY

Stojący poza grupką ludzi zebranych przed kościołem Jacob

wydał się Kate właśnie takim, jakim go pamiętała. Jacob

Cade nigdy nie miał łatwości obcowania z ludźmi. Dzięki

sporej fortunie nie brakowało mu pewno kobiet, które

zabiegały o jego względy, ale sam zdawał się odnosić do

każdego z jednakową pogardą. Teraz spokojnie palił

papierosa, ponurym wzrokiem patrząc na drogę, gdzie lada

chwila miała ukazać się jego bratanica. Miał śniadą cerę i

wyraziste rysy twarzy, doskonały krój spodni uwydatniał jego

krzepkie nogi, a szerokie ramiona rozpychały marynarkę. We

wszystkim - od stroju po zachowanie - był staroświecki, i nie

wstydził się tego. Nie musiał. Miał dosyć pieniędzy, by w

miarę potrzeby narzucać innym swoje reguły gry.

- Pan i władca - szepnęła wpatrzona w niego Kate.

- Ma w kieszeni dość roztrzepotanych damskich serc -

zaśmiał się cicho jej brat, Tom. - Twoje też...

- Pst! - uciszyła go Kate.

- Niczego nie zauważył - uspokoił ją Tom i spojrzał na nią.

Oboje byli wysocy, oboje mieli ciemne włosy i zielone oczy.

Podobieństwo ich twarzy sprawiało, że wyglądali na bliźnięta,

mimo że Tom - teraz dwudziestoośmioletni - był od niej o

cztery lata starszy. Te same regularne, jakby odlane z brązu

rysy, twarze o wydatnych kościach policzkowych, jedynej

pozostałości po pradziadku z plemienia Siuksów.

- Nienawidzę go - stwierdziła stanowczo Kate, wplatając

opadły kosmyk z powrotem we wdzięczny kok, w jaki

uczesała rano swoje długie i proste włosy.

- Ależ oczywiście.

- Naprawdę - powiedziała z naciskiem.

W tej chwili faktycznie czuła nienawiść. Pewne zdarzenie,

kiedy Kate miała osiemnaście lat, wzbudziło do niej nagłą,

gwałtowną niechęć Jacoba. Przez to właśnie bardzo

skomplikowała się jej przyjaźń z Margo.

Po śmierci ojca Kate i Tom zostali adoptowani przez babkę ze

strony ojca. Bóg jeden wiedział, gdzie była ich matka.

Opuściła ich przed laty i Kate nigdy nie wybaczyła jej tego.

Co przeszli dzięki metodom wychowawczym ojca, tego nie

wiedziała nawet babcia Walker, bo nie należała do osób

chętnie słuchających zwierzeń. Ale zabrała ich do swego

domu w Blairsville w Południowej Dakocie, bardzo blisko

stolicy stanu - Pierre.

Margo Cade mieszkała od wielu lat, od nieoczekiwanej

śmierci rodziców, ze stryjem Jacobem Cade i jego ojcem

Hankiem na rancho Warlance. Kiedy Kate i Tom Walkerowie

przeprowadzili się do Blairsville - do babki - dziewczęta

zaprzyjaźniły się. A teraz Margo wychodziła za mąż i Kate,

chociaż zrezygnowała z zaszczytu drużbowania, nie mogła nie

być na ślubie. Choćby nawet chciała zrobić na złość

Jacobowi Cade.

Tak jakby wyczuł jej obecność, odwrócił swą dumną głowę,

nakrytą bardzo drogim, kremowym kapeluszem stetson.

Ubrany nienagannie w ciemnoszary garnitur z kamizelką,

stanowił uosobienie elegancji, ale Kate widywała go przy

bydle i znała siłę kryjącą się w tym wysokim smukłym ciele.

Jacob uniósł swą kwadratową głowę i uśmiechnął się do niej,

ale nie było to miłe pozdrowienie. Bez słowa wypowiadał

wojnę.

Kate poczuła rumieniec na szyi i przycisnęła do siebie biało -

zieloną torebkę, dopasowaną do jasnozielonego kostiumu.

Sama też wyzywająco podniosła głowę. Był to mechanizm

obronny, zaprogramowana reakcja, która powstrzymywała ją

przed rzuceniem się na niego. Póki z nim walczyła, nie miał

szans zranić jej tak mocno, że ucierpiałoby na tym jej bardzo

wrażliwe serce.

Kochała go chyba zawsze, przez całe życie. Ciągle o nim

marzyła, dręczyły ją wspomnienia. Jacob na koniu,

uśmiechający się do niej, gdy pod okiem Margo uczyła się

jeździć. Jacob spokojnie siedzący na huśtawce przed domem,

gdy ona i Margo tańczyły ze swymi młodymi adoratorami

podczas letnich zabaw na rancho. Jacob. We wszystkich jej

dziewczęcych marzeniach pojawiał się ten jeden silny, bardzo

męski mężczyzna. I oto grom z jasnego nieba - Jacob staje się

jej wrogiem.

Coś się już między nimi zaczynało, odkąd skończyła

osiemnaście lat. Widać to było po jego oczach, tliło się w nich

zainteresowanie, które przerażało ją i intrygowało zarazem.

Kiedy dorastała, widziała w nim dobrotliwego starszego

brata, dla którego jej udział w przyjęciach urządzanych przez

Margo i wspólne z nią wypady były czymś tak naturalnym,

jakby należała do rodziny. Oczywiście nie zwierzała mu się,

jak ją wychowywano. O tamtych niespokojnych latach Kate

nie opowiadała nikomu, nawet Margo.

Jacob był dla niej zawsze dobry. Po zawale babci Walker

właśnie on na wszelki wypadek towarzyszył jej w nocnym

czuwaniu. Kiedy Tom miał w szkole kłopoty, bo bił się z

kolegami, Jacob poszedł do dyrektora i uprosił, by nie

wydalano zapalczywego brata Kate. Jacob był zawsze na

miejscu - jak kotwica zapewniająca wszystkim równowagę

wśród życiowych sztormów. I Kate pokochała go z czasem,

urzeczona jego siłą i dobrocią. A potem w ciągu jednego

wieczoru cała serdeczność zniknęła i jej przyjaciel Jacob stał

się nagle jej największym wrogiem.

Przed sześciu laty, w lipcu, Kate i chłopiec, z którym się

wtedy spotykała, zostali zaproszeni do domu Margo na

przyjęcie połączone z pływaniem w basenie. Po godzinie

pływania, kiedy to Kate nie mogła oderwać wzroku od

niewiarygodnie zmysłowego ciała Jacoba w białych

kąpielówkach, poszła do przebieralni. Dopiero co zdjęła

kostium, gdy na tonącym w słońcu pasie betonu przy ścianie

zobaczyła zwiniętego grzechotnika. Straciła głowę, od dziecka

bała się węży. Ogarnięta histerią zapomniała, że jest

rozebrana. Rozkrzyczała się i zaraz przybiegł jej chłopak,

Gerald. Wąż wypełzł już przez jakąś dziurę. Kate trzęsła się,

płakała, a bezradny Gerald trzymał ją tylko w objęciach. Na

to wszedł Jacob i zobaczył ich w takiej pozie - nagie ciało

Kate przytulone do wysokiej postaci Geralda, mającego na

sobie jedynie krótkie kąpielówki.

W innych okolicznościach Jacob wysłuchałby może jej

wyjaśnień, ale Kate była już wcześniej zła na siebie o swoją

reakcję na silne, sprężyste ciało Jacoba, na niego samego zaś

o to, że wyraźnie zalecał się do pięknej jasnowłosej sąsiadki,

Barbary Dugan. Dlatego podpłynęła w basenie do Geralda i

obdarzyła go na oczach Jacoba całkiem dorosłym

pocałunkiem. Zdawała sobie sprawę, że właściwie nie

powinna mieć do Jacoba żalu o to, że nabrał o niej tak złego

mniemania. Była wstrząśnięta swoim własnym zachowaniem,

ale wytrąciło ją z równowagi, że tak bardzo pociągał ją ten

mężczyzna i że nie umiała sobie z tym poradzić.

Wydawało jej się, że nie potrafi zapomnieć, jak Jacob wtedy

na nią spojrzał - jego czarne oczy były pełne wzgardy, a twarz

pozbawiona wszelkiego wyrazu. Gerald, speszony gniewem

Jacoba, bąkał jakieś wyjaśnienia, które brzmiały zbyt

niepewnie, by mogły kogokolwiek przekonać.

Wszystko, co mówił, było prawdą, ale Jacob nie słuchał.

Wtedy Kate była po raz ostatni mile widzianym gościem w

Warlance. Jacob pozostał stanowczy mimo błagań i gróźb

Margo. Mówił, że nie chce, żeby jego bratanica utrzymywała

kontakt z taką kobietą jak Kate. A Geralda przepędził z

rancho natychmiast, bez jednego słowa pożegnania.

Zanim Kate wsiadła do samochodu Geralda, doszło między

nią a Jacobem do strasznej, gwałtownej kłótni.

- Dlaczego nie chcesz jej wysłuchać? - pytała Margo, broniąc

Kate. - To było całkiem niewinne. W przebieralni był wąż!

- Oczywiście - odparł Jacob lodowatym tonem. Nigdy dotąd

Kate nie słyszała, żeby zwracał się tak do kogokolwiek.

Stała z zaciśniętymi pięściami, pałając gniewem.

- A więc dobrze, możesz wierzyć, że jestem taką kobietą,

chociaż wiesz, że nią nie jestem!

- Uważałem cię za świętą osóbkę - odparł opryskliwie, mrożąc

ją wzrokiem - aż do dzisiejszego wieczoru, kiedy to straciłaś

aureolę i zobaczyłem, że doroślejesz.

Nie zrozumiała, dlaczego tak się wyraził. Ani tego, ani żalu w

jego głosie.

15. Diana Palmer - Skazani na miłość +.pdf

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: