Piotr Demianowicz Uspieński - Fragmenty Nieznanego Nauczania.pdf

(4197 KB) Pobierz
Fragmenty Nieznanego Nauczania
PIOTR DEMIANOWICZ USPIEŃSKI
FRAGMENTY NIEZNANEGO NAUCZANIA – W POSZUKIWANIU CUDOWNEGO
(In Search of the Miraculous Fragments of an Unknown Teaching / wyd. orygin.:
1977)
Prowadzone przez P.D. Uspieńskiego w Europie i na Wschodzie poszukiwanie
nauczania, które odpowiedziałoby na pytania dotyczące Człowieka i Wszechświata,
przywiodło go w 1915 roku do Petersburga, gdzie spotkał Georgija Gurdżijewa. W
całym tekście tej książki Gurdżijew występuje jako G.
Fragmenty nieznanego nauczania są świadectwem ośmiu lat pracy Uspieńskiego
jako ucznia Gurdżijewa.
G.I. Gurdżijew zmarł w 1949 roku w Paryżu, po udzieleniu pełnej zgody na
równoczesne wydanie tej książki w Nowym Jorku, Londynie, Paryżu i Wiedniu.
SPIS TREŚCI:
133266326.001.png
REGULAMIN KIPPIN
Przedruk jest kopią regulaminu a zarazem pliku ogólno-informacyjnego
Poza formalnym regulaminem, poniżej możesz znaleźć dodatkowe informacje i
uwagi prywatne z mojej strony. Dowiesz się między innymi jak można wesprzeć
rozwój archiwum oraz w jaki sposób KIPPIN może pomóc w rozwinięciu
własnych skrzydeł.
Korespondencja
e-mail awaryjny: kippin@poczta.onet.pl
proszę sie upewnić pod www.kippin.prv.pl czy nie ma e-maila
głównego
i jeśli jest to korespondować w miarę możliwości korespondować
właśnie tam
Informacje uzupełniające
Zanim przejdę dalej czuję się zobowiązany powiedzieć parę słów na temat
"dlaczego?". Formalna odpowiedź brzmi: "uważam, że każdy ma prawo do
darmowego pozyskiwana informacji o charakterze dydaktyczno-edukacyjnym, a
zawartość KIPPIN, w swej internetowej postaci, według mnie takie cechy nosi".
Od siebie miałbym właściwie nieco wiecej do powiedzenia.
Przede wszystkim – "dlatego", że książki są w Polsce drogie i będą
prawdopodobnie coraz droższe, a standard życia niestety – ale maleje i tu
również nie zanosi się na poprawę. Polacy czytają coraz mniej. Dlaczego? Bo
nie mają za co. Ja sam mieszkam w regionie największego zagrożenia
133266326.002.png
bezrobociem [te ich hasła – tu nie ma zagrożeń – tu JEST bezrobocie] i od
trzech lat należę do tego grona, bez prawa do zasiłku. Ilu jest w podobnej bądź
analogicznej sytuacji? I niech część z tych ludzi – będzie chciała pogłębiać swoje
zainteresowania. Co dalej? Bo – nie samym chlebem człowiek żyje, a wegetacja
to nie jest życie.
Księgarnie również nie prosperują najlepiej, zwłaszcza w małych miasteczkach,
a o wsiach nie wspominając już w ogóle. A co za tym idzie – szeroka gama
książek nie jest w ogóle zamawiana, stąd właściwie nie wiadomo co tak
naprawdę jest dostępne na polskim rynku wydawniczym. Książki niestety po
okładce ani po krótkiej recenzji nie ocenisz – recenzje są po to aby najlepiej
schodził towar; nie ważne czy "rodzynek" czy przysłowiowa "kicha". Ocenić
książkę – znaczy mieć ją w rękach. Czy księgarz po raz drugi coś dla ciebie
zamówi jak odłożysz swój niedoszły nabytek (który nie spełnił oczekiwań) na
półkę ze zrezygnowaniem? Czy księgarz w ogóle zdecyduje się coś zamówić za
pierwszym razem? Biblioteki też nie inwestują w literaturę z zakresu
proponowanego w KIPPIN, a powody są te same – brak pieniedzy. Inna też jest
sprawa, że z czasem pewne książki stają się na rynku niedostępne w ogóle.
Co pozostaje? Coraz tańszy i coraz bardziej dostępny internet (niestety – tylko
siłą wielkich pieniedzy stało się, że standardem wirtualnych książek jest zamiast
wszechobecnego html'a, pdf – format którego obsługa na starych komputerach i
w ogóle obsługa jako taka jest utrudniona – korzysta się z tego niewygodnie, jest
to nieporęczne i potrafi stwarzac problemy z wyświetlaniem). Przewagą internetu
nad innymi mediami jest globalny dostęp; wystarczy słaby komputer z
modemmem i telefon – nie ważne gdzie mieszkasz, czy w małym miasteczku
czy na wsi. Niewątpliwą zaletą jest też bezpośredni dostęp dla wielu
użytkowników jednocześnie.
Drugim powodem dla którego zdecydowałem się sprowadzić swoje zbiory do
formy elektronicznej jest zwykłe ludzkie niechlujstwo. Książkę wystarczy
pożyczyć trzem różnym osobom, i właściwie – o ile wróci, to niekoniecznie w
stanie nadającym się do użytku. A kto mi za to zwróci? Z formy elektronicznej
każdy może sobie bezpiecznie korzystać, a ja mam wszystko pod ręką w razie
potrzeby. Jak mówiłem – wiele osób może korzystać w tym samym czasie z
danego materiału. No i przybywa mi w ten spoób znajomych, co jest
zdecydowanym plusem.
Trzeci powód uważam również za dość istotny. Moje doświadczenie z
internetem nie jest najlepsze. Mimo ogromu witryn internetowych, tak naprawdę
polskie zasoby są bardzo ubogie w poważniejsze propozycje. Coraz więcej ludzi
sięga po internet i nie da się tego ukryć – są to w większości ludzie młodzi. I nie
da się tego zatrzymać. Nierzadko szukają samopotwierdzenia, czy oparcia –
nawet jeśli duchowego. A co zastają? Ogólny bałagan, w skład którego oprócz
"perełek" wchodzą także sterty hałaśliwych ofert reklamowych, praktyki –
 
nazwijmy je "sektopodobne". Niestety perełek jest mało. Poziom naszego
internetu paranormalnego jest ogólnie bardzo niski. Wiele materiałów się
powiela, są fragmentaryczne. A wielu po prostu brakuje... Tyle – mówiąc w
skrócie.
Czwarty powód. Ludzie z upośledzeniami wzroku bądź niewidomi. Sam mam
takich znajomych. Co z nimi? Kto im pomoże? Rozwiązaniem są książki
elektroniczne połączone z syntezerami mowy. Tu wychodzi jeszcze jeden istotny
wątek. Pdf nie zawsze musi współpracować z syntezerem mowy (często nie
współpracuje). Dlatego wybrałem html w połączeniu z prostotą obsługi i bez
zbędnych "bajerów".
Ktoś po przyjacielsku zasugerował mi, że "odbieram wydawnictwom i piszącym
chleb" czyli część dochodu. Nie była to złośliwa uwaga, gdyż od tej osoby
otrzymałem również jedną autorską książę – na użytek KIPPIN. Nie powiem, że
nie myślałem nad tym wcześniej. Sądzę jednak – pomijając fakt iż niektórych
książek z czasem nie można nogdzie dostać (czyli nakład nie istnieje) – że aż
tak źle nie jest. Biorę pod uwagę następujące fakty. Oprócz ludzi ubogich,
których najzwyczajniej na książki nie stać – gdzie większość z tej grupy raczej
nie zechce owych książek kupić – istnieją także tacy, którzy po zapoznaniu się z
lekturą w formie elektronicznej zechcą mieć firmowy egzemplarz. Różne kierują
nimi powody. Jednym jest fakt, że z komputera – co jak co – ale nie czyta się
najlepiej. Dopóki nie pojawią się naprawdę dobre syntezery mowy nie ma szans
na zrewolucjonizowanie rynku e-book'ów. Nie ma to jak poczciwa papierowa
książka. A wydruk niekoniecznie musi się opłacać – i może też być tak, że
wydrukowanie wyszłoby drożej – cóż, każdy chce z czegoś żyćj. Książki
eletroniczne mogą mieć też dużo więcej błędów. Znam ludzi, dla których ksiażka
w formie elektronicznej ma charakter raczej poglądowy. Znam też ludzi, którzy
lubią kupować książki papierowe dla samego ich posiadania – pod warunkiem że
warto. Sądzę zatem, że KIPPIN w pewien sposób rekompensuje część strat,
będąc swojego rodzaju promocją zachęcającą do kupowania. Wiem że jest
ciężko. Obu stronom – zarówno sprzedającej jak i kupującej. Ale wydaje mi się,
że ważniejszym od liczb i zer po jedynce – jest rozwój ludzki. Ci którzy piszą –
też robią to dla ludzi. Bo jeśli nie ludzie będą czytać to kto...?
Całe przedsięwzięcie powstało i rozwija się dzięki życzliwości ludzkiej.
Pożyczony sprzęt, pomoc organizacji sieciowej (dzięki kŻYhu, dzięki Lambar),
nadsyłane materiały (dzięki Wam wszystkim przychylnym)... Moją pracą –
wkładem w KIPPIN były setki godzin spędzonych przy skanerze, OCR'owaniu,
poprawkach i składaniu tego do html'a. Pełny wymiar godzin pracy. Teraz wiem,
że nie robiłem tego na darmo. Pozwoliło to na rozwój dla mnie ale i z
korespondencji widzę że pomogło również wielu innym. Wierzę, że z czasem
uda się pchnąć to przedsięwzięcie na dalszy etap, rozwijając wątki praktyczne.
133266326.003.png
Apel do właścicieli praw autorskich oraz osób piszących.
Moje warunki bytowania są skromne. Należę do grupy społecznej zwanej
"granicą ubóstwa". Region zamieszkania nie rokuje również na poprawę, a
rzekłbym nawet że jest coraz gorzej. Nie będę się tu szczegółowo zwierzał, bo
moim celem nie jest sztuczne wzbudzanie współczucia, ale chciałbym skłonić
czytającego do głębszych refleksji – zanim wyda osąd dotyczący tego co się
znajduje dalej. Wierzę, że moje argumenty mogą być przekonywujące. W tym
miejscu proszę jedynie o przynajmniej przymknięcie oka na istnienie zbiorów
KIPPIN i ich rozwój. Moja prośba dotyczy także w szczególności działalności
mającej na celu "zachęcenie do sponsoringu" jak to określam. Jak wspomniałem
już poprzednio – powietrzem samym nie umiem żyć, a do breatharianizmu mi
jeszcze daleko.
Słowo wyjaśnienia, dlaczego nie zwracam się wpierw do właścicieli praw
autorskich. KIPPIN jest swojego rodzaju rewolucją, tak jak za czasów "czerwonej
inkwizycji" rewolucją była walka o wolność słowa i poglądów. Dziś kulą u nogi
jest biurokracja i – niestety pieniądze. Czasem sam zastanawiam się co tak
naprawdę myślą ludzie, piszący piękne artykuły ubrane w pięknych słowach, o
harmonii, rozwoju duchowym, "sprzedawcach ludzkich dusz"... Ilu publicystów
robi to dla idei a ilu... nie.
Zwracanie się "z prośbą o zezwolenie na wykorzystanie" materiałów wiąże się z
następującymi problemami. Pieniądze i biurokracja to jeden powód. Drugim jest
brak zainteresowania na rozwój przedsięwzięć typu KIPPIN (niestety – internet
nie zakradł się do naszych domów – on się wdarł i na długo jeszcze ma szanse
pozostać). " Kim jest ten mały szary człowieczek? – zostawmy go na szarym
końcu długiej kolejki oczekujących interesantów " – zaczynając, nie miałem
żadnego znaczenia strategicznego. Czy ktoś zwórciłby uwagę na moje
zapytanie? A jeśli nawet – to czy odzew byłby wystarczający aby stworzyć
prężny projekt? Ile czasu potrwają negocjacje, co zostanie zażądane w zamian,
jakie warunki zostaną postawione? I tak dalej. Czy w tych okolicznościach
mogłoby powstać cokolwiek, nie pytając już nawet "kiedy"? Nie znam się na
takich negocjacjach, nie stać mnie na pokrywanie żadnych kosztów; jestem
zwykłym szarym człowiekiem, który postawił sobie cel. Część powodów
wymieniłem, a nad innymi się jeszcze być może nawet nie zastanawiałem.
Teraz archiwum już istnieje, i to od jakiegoś czasu. Podtrzymuję też zdanie, że
jest to swojego rodzaju wybieg z mojej strony. Jeśli zostanę zignorowany – w
porządku, jeżeli ktoś zwróci na mnie uwagę (w sensie pozytywnym) – również w
porządku. To jest mój dorobek i zarazem pewien punkt wyjścia. Nie chcę aby
moja wypowiedź wydawała się prowokacyjnie obskurna; z czasem zamierzam z
każdym się skontaktować i podjąć stosowne rozmowy odnośnie ewentualnej
współpracy, ale na tym etapie jeszcze nie powinienem.
 

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika:

Zgłoś jeśli naruszono regulamin