poematy_m1_13-24.pdf

POEMATYWINGMAKERS:M1–CZĘŚĆ2

Komora13–[BezimiennyChłopiec]–[MójSyn]

BezimiennyChłopiec

Pozabarierą

gdziegranicerozmywająsięwnieznanemyśli

istniejebezimiennychłopiec

kroplaczystegoświatłaczłowieka.

Poprzezwąskieszczelinywparkanie

przyglądamsięzzazdrościąjegoniewinności

dociekającprawdziwegoznaczeniajegopoczynań.

Brzaskjegouśmiechu

karmimojeserce

niczymokruchyBoskiegoświatła.

Tęsknotamoichustzarozmową,

zapłaczem,

izaobjęciemówdzieckawmeramiona

szyfrującjegonaturęwmojąwłasną.

Poprzezspotkaniesięnaszychspojrzeń,

zawłaszczonychiprzemienionychwślepotę,

uświadamiamsobie,iŜrozpadłsięnaszwspólnyjęzyk.

Mogęjedynieiśćkuniemupoomacku

zantenąmyśli,

poruszającychsięwrytmiechwałyjegomłodzieńczegopiękna.

CzekamaŜrozkwitnąkamienie.

AŜzdradzieckiechmuryprzejdąwzapomnienie.

AŜścieŜkiuwidoczniąsięjakpyłwsnopieświatła.

ZręcznymsposobemzatruwaniasiebiewŜyciu

jestzamykaniebramy.

Szczelinyzostajązatkane,awizjausunięta.

Bezimiennychłopiecwówczaszanika,

jakoŜeniebyłownimaniskrawkaZiemi.

MójSyn

Mójsynmadwalata.

Patrzęjaksięporusza

niczympijanyksiąŜę.

Jegonieosłonięteciałosprawia,

iŜlepiejwidzęjegoduszę.

Jegołopatki

gestykulująjakszczątkowepozostałościposkrzydłach.

Rysyjegotwarzywytłoczonewbladymciele

przezdłonie,którebyłyprzedemną.

Strona1

©WingMakersLLC,AllRightsReserved

Ontakbardzopragniebyćtakijakja.

JegokaŜdyruchprzypominazakurzonezwierciadło

lubteŜniezgrabnycieńptakawlocie.

KaŜdydźwiękjakbymsłyszałecho.

KaŜdakomórkaprzepełnionamoimipragnieniami.

Alemoimpragnieniemjestbyćtakimjakon.

Powrócićwasekurująceobjęciadzieciństwa

iniezawodnegouszanowania.

Jeślipowrócędotegomiejsca

mamnadzieję,iŜwtedymojeoczyponowniespojrząnajegotwarz

nawetwpunkciegdyjegołopatkiporazkolejnysąpięknymiskrzydłami.

Wpunkcie,wktórympoznałemjegozwierzęcyetapŜycia

iznamkaŜdąukrytąszczelinę

gdziepozostawiłemswójnieusuwalnyślad

niedającysiępochłonąć.

Wpunkcie,gdziewszystkoczymonjest

jestwemnie,anaszedłonieściśnięte,wykute,

isplecionewmilczącejcelebracji.

Wpunkcie,wktórymjesteśmysamijakdwalistki

migoczące

wysokoponadbezdrzewnymkrajobrazem

nigdynieopadające.

Strona2

©WingMakersLLC,AllRightsReserved

Komora14–[SiedzibaBogów]–[OdrębnaIstota]

SiedzibaBogów

KroczyłpowyŜszejpłaszczyźnie

napodobieństwoduszynieskrępowanejludzkimciałem.

Ciemnośćbłagała–

wręczdomagałasię,abyzaprzestałswychposzukiwań

idopasowałwłasnystylchodudopozostałych.

JednakŜejegościeŜkarozwinęłasięniczymkłębeknici

wystrzelonykugórze

zwyrazistymcelemdotarciadosentencjiświatła.

Kolizjezlosemwykoleiłybygo

izalałyŜyczeniamimroku.

PiorunemŜądzy.

Klątwąpustychsnów.

Świadectwemniedającychsięwyrazićsłowamihorrorów.

WyśmiewałbysięztegoŜabsurdalności,

ajednakbyłbyświadommrocznychszmerów,

któregodotknęły.

Ludzkośćbyłaidealniegładkimarkuszembiałegopapieru

czekającym,abygopokolorowaćizgnieść

wkawałkizdobyczydlałowcyzwierzyny.

Dlaczegowięcczekała?

Paletakolorówbyłanawyciągnięciejejdłoni.

„Odległość”zdradzałajejpozycję.

Płytkamogiłagłębokiegoserca

zabiłajejwiarę.

Onwiedziałdlaczego,

amimotoniebyłwstanieuformowaćsłów.

AninarysowaćŜadnejmapy.

StaroŜytneesencjesiedzibybogów

opierałysięzdefiniowaniu.

Rajzanikłzamilczącązasłonę

najklarowniejszejmyśli,

najsamotniejszegoumysłu.

OdrębnaIstota

Budzącsiędzisiejszegoranka,

pamiętamcię.

Przebywaliśmyrazemostatniejnocy

oddzielenijedyniecienkątafląszkłapomiędzynami.

Twojeimięniebyłodokońcajasne.

Myślę,Ŝerozpoznałabymjegodźwięk,

leczmojeustasąjuŜzdrętwiałe

ajęzykwstaniebierności

Strona3

©WingMakersLLC,AllRightsReserved

odwspinaniasiękutwoimustom.

RównieŜtwojatwarzbyłajakbyzamgłą,

apomimoto,jakjakieśodległebóstwo

ująłeśswojeserceiwręczyłeśjemnie

poczympojawiłasięwmoimwnętrzu

odrębnaistota.

Myślę,Ŝebyłeśkiedyśsamotny.

Twoimjedynympragnieniembyłobyćzrozumianym,

przekierowanymprzezjakiśogromnycień

rzucanyprzezmądrość,

którązapomniałeś.

DlategoteŜintonowałeśswojepieśni

wcichychwezwaniachdoBoga

Ŝywiącnadzieję,Ŝeichechopowróci

izabierzecięznimiwgórę.

Wyniesieciękrokdoprzodu.

Rozświetlinicitwegoistnienia

iobdarzycięnienasyconym

pocałunkiemmejduszy.

Upojonyimieniemsamotności

stąpaszchwiejnymkrokiemkierującsię

kumoinocom,kumoimsnom,

aterazteŜkumojemuprzebudzaniusię.

Jeślispróbujęciebiezapomnieć

wtedywyprzedziszmojąteraźniejszośćtejchwili.

Mogłabymwówczasodczućstratęciebie

mimoŜeniepotrafiępowtórzyćtwojegoimienia

aniniepamiętamtwejtwarzy.

Przebudziłabymsiępewnegoranka

iodczułagłębokiepragnieniedotykutwojejskóry

niewiedzącjednakskądonosięwzięło.

WyczuwałabymŜarnaszegoognia

takŜywo,iŜimionaitwarze

niemiałybyŜadnegoznaczenia

takjakświatłotrzepoczącegopłomykaświecy

wzestawieniuzeświatłemsłońcawsamopołudnie.

Strona4

Komora15–[SekretnyJęzyk]–[PragnienieŚwiatła]

SekretnyJęzyk

NocwłóŜku,

oczyzamknięte,uszyotwarte,

przysłuchiwaniesięsekretnemuŜyciutętniącemuzamoimoknem.

Liturgianocy.

Dźwiękiirytmy

Ŝwawoporuszającychsięświerszczy

przekazującychswojeświadectwodrzewom,któregórująnad

miejscowymkościołemnapodobieństwowielkichbramzwieńczonychłukami

wyrzeźbionychprzezrzymskiedłonie.

Zawiłyjęzykmaleńkichzwierząt

rozprzestrzeniającysiępoprzeznocnepowietrze

wytrwaleutrzymujemójstanfascynacji.

Jakmamzasnąćpozostającbeztłumacza?

Gdybymtylkodowiedziałsięoczymonemówiły.

Mógłbymponowniezasnąć.

PragnienieŚwiatła

Słońceprzemieszczasiępodachunieba

zcierpliwościąŜółwia.

KrąŜącnieustanniemiędzyczarnymkorytarzem

przybyciaiodejścia.

KsięŜycpotrafispowodowaćzmianę

iprzedziurawićpewnąsiebieciemność.

Słabszasiostrasłońca

wypływazniejświatłonawetwówczasgdyskurczysię

dopostacifluoroscencyjnejszczeliny.

Czarnenieboniczymmnisikapturopuszczony

nadgwiazdyoprzymruŜonychoczach.

Kapitanowiezagubilisię,

rzuceniwrozciągającąsię

ciemnąjaskinięzodiaku.

Tenmilczącybusz,gdzie

światłojestwyrwanezkorzeniamiiodrzuconepoza

tętnoŜycianiczymzmęczony,nierównochodzącyzegar.

Marzyonoświetlesłonecznymprzechodzącymponimtak,

abymógłpodąŜyćzanimniczympasoŜyt.

ZnuŜonywłóczeniemsięwpoczuciubraku

chceŜyćprędkościąświatłaiodczuwaćjegobezpośredniość.

ChcącpozostaćŜywymwlatachświetlnych,

aniewjakiejśbezczynnejwieczności.

Pragnąc,abyprzeszywającybólŜycia

byłcechąotępionych,nieodczuwającychperyferiistarodawnejprzestrzeni.

Ciemnośćkroczyzaświatłemjakniestrudzony

wicherspadającynauschłe,pozbawionekorzenirośliny.

TymniemniejzawszemamiejscewraŜeniejakobyprzerastałaonaludzi

jeśliniebyłobyświatła.

Strona5

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: