plejady astronomia i mitologia.pdf

Artykuł pobrano ze strony eioba.pl

PLEJADY - Astronomia i Mitologia

Plejady fascynują ludzkość od tysiącleci, zarówno astronomów jak mistyków i poetów. Całkiem sporo nauki, mitologii,

ezoteryki wiąże się z Plejadami, jak chociażby biblijna Menora.

Plejady - Gromada Otwarta Gwiazd

Plejady to w astronomicznym katalogu Messiera Gromada M45 lub Messier 45, której inne nazwy to: Baby, Kurczęta,

Kokoszki, Siedem Sióstr, Kwoka Subaru, Kościół Masoński, Kurka z kurczętami, Gromadka. Nazwa Plejad pochodzi od

greckiego plein `żeglować`, gdyż ich wczesne wznoszenie się na wiosnę oznaczało dla Hezjoda rozpoczęcie sezonu

żeglarsiego. Inna ich nazwa była bortrys `winne grono`. Plejady są najbardziej znaną i najczęściej oglądaną gromadą

otwartą gwiazd na niebie. Plejady swoją popularność zawdzięczają głównie temu, że można je swobodnie podziwiać

nawet nieuzbrojonym w lunetę okiem. Gromada ta znajduje się w gwiazdozbiorze Byka i jest odległa od Ziemi o około 400

lat świetlnych (126 parseków). Oznacza to, że obiekt widzimy takim jakim był 400 lat temu, kiedy aktualnie widziane

światło opuściło gromadę. Pomiary z satelity Hipparcos szacują odległość Plejad na jedynie 118 parseków, czyli nieco

bliżej. Ta wiekowo młoda gromada gwiazd mająca zaledwie około 100 mln lat (wedle różnych szacunków od 75-150 mln

lat) życia za sobą jest otoczona piękną, niebieską mgławicą, która widoczna jest na zdjęciach wykonanych odpowiednią

techniką. W Plejadach znaleziono całkiem niedawno małomasywne, słabe brązowe karły, dzięki którym szacuje się wiek

Plejad na około 115 mln lat.

Pomimo tego, że Plejady widać gołym okiem, lepszy efekt wizualny

osiągniemy używając zwykłej lornetki. Plejady mają charakterystyczny

kształt, który przypomina znacznie pomniejszoną Wielką Niedźwiedzicę,

a ściślej Wielki Wóz. Plejady otoczone są nieregularną mgławicą

rozpraszającą. Zawiera ona kilkaset (250) gwiazd dobrze zbadanych,

spośród których 10 najjaśniejszych ma indywidualne nazwy, acz

dokładniejsze analizy podają, że gromada może mieć nawet 3 tysiące

gwiazd z czego około tysiąca wielokrotnie potwierdzono. Najjaśniejsza

dziesiątka to: Taygeta, Maja, Asterope, Asterope/Sterope II, Merope,

Plejone, Alkione (Alkyone), Atlas, Calaneo i Electra . Najjaśniej świeci

Alkione (Alcyone), ma jasność 3,0 magnitudo. Większość spośród nich

to błękitne olbrzymy typu widmowego B, których jasność w stopniach

magnitudo wynosi od 3,0 do 5,9 m. Nazwa tej gromady nawiązuje do

greckiego mitu o Plejadach, choć wiele innych prastarych kultur na całym

świecie, w tym wedyjska w Indii, poświęcało im szczególną uwagę, tworząc całe systemy mitologii oraz wiedzy

hermetycznej.

Astronom Galileo Galilei znany jako Galileusz obserwował gwiazdy w Plejadach w 1610 roku przez lunetę. Bez pomocy

teleskopu sześć gwiazd jest wystarczająco jasnych by je dostrzec, zaś osoba o bardzo dobrym wzroku dostrzeże ich co

najwyżej dziewięć, musi być jednak przy tym bardzo ciemno! Pomiędzy rozproszonymi sześcioma gwiazdami Galileusz

naliczył ponad 40 nikłych punktów światła. Zapisał położenie skupiska 36 gwiazd. Zarys Plejad wykonany przez

Galileusza znany jest jednak już od czasów starożytnych, co wskazuje, że w dawnych czasach, niektóre kultury znały

lunety lub teleskopy. Galileuszowe obserwacje Plejad a także Oriona, skupisko gwiazd w Ulu i Drodze Mlecznej,

uświadomiły mu, że wszechświata nie da się „zamknąć”, jak myślał. Zawiera on niewyobrażalne liczby gwiazd, a jedynie

kilka tysięcy z nich świeci na tyle jasno, by je zobaczyć bez pomocy teleskopu, gołym okiem. Wszystkie gwiazdy w

Plejadach zostały zrodzone z tej samej chmury gazu i pyłu około 100 milionów lat temu. Fakt ten czyni je bardzo młodymi,

zwłaszcza, gdy porównujemy je do Słońca, które ma pięć miliardów lat! Oznacza to, że akt tworzenia gwiazd

najprawdopodobniej we wszechświecie ciągle trwa i nie ma końca. Z czasem skupisko gwiazd w Plejadach rozdzieli się i

rozproszy, co nastąpi już za około 250 mln lat. Także nasze Słońce zaczynało swoje życie jako część podobnego

skupiska gwiazd, które się rozproszyły po całym obszarze Drogi Mlecznej.

W języku angielskim nazwa "Pleiades" bywa wymawiana na różne sposoby, zależnie od mówcy.

* American English: /ˈpli ː ədi ː z/ czy czasami /ˈple

ədi ː z/ (pierwsza sylaba jak "plea" lub "play")

* British English: /ˈpla

ədi ː z/ ("ply")

Nazwy Plejad w różnych kulturach:

* Kimah w biblijnym Hebrajskim

* Thurayya w kulturze Arabskiej ﺛ

ﺎ

* Subaru w kulturze Japońskiej

* Matariki w kulturze Maori

* Krittika lub Bahulika w Sanskrycie

* Parveen w kulturze Persów & Indusów

* Tzab-ek w kulturze Majów

* Tianquiztli u Azteków

Biblia w Starym Testamencie wymienia Plejady przynajmniej trzy razy (Job 9:9, 38:31; Amos 5:8).

Szukanie Plejad na Niebie

Plejady jako gromada młodych gwiazd znajdują się w gwiazdozbiorze Byka, Taurus. Gromada M45 jest najlepiej widoczna

na wieczornym polskim niebie w czasie od października do marca. Najlepsze warunki do obserwacji są w grudniu około

godziny 23.00. Nie powinno być problemów z ich odnalezieniem na zimowym niebie, jednakże spotyka się kilka reguł

pozwalających znaleźć gromadę M45. Oto dwie częściej z nich przytaczane:

* Przeciągnij linię łączącą 3 gwiazdy Pasa Oriona przez gwiazdę Aldebaran. Jeśli będziesz podążać dalej za tą linią w

kierunku północnego zachodu, to trafisz na rozmytą mgiełkę. Będą to właśnie Plejady.

* Aby znaleźć Plejady zacznij od Bellatrix (gamma Oriona, prawy górny róg Oriona). Wskaż tę gwiazdę kciukiem prawej

ręki na wyciągniętej ręce, a palcem wskazującym wskaż gwiazdę Aldebaran. Teraz trzymając tę odległość przesuń rękę

na północny zachód, tak aby na Aldebaran wskazywał twój kciuk. Teraz palec wskazujący pokazuje Plejady.

Dane Astronomiczne

Cała gromada Plejad jest otoczona bardzo słabo widzialną mgławicą refleksyjną , pozostałością po "gwiezdnym żłobku",

który wyprodukował te gwiazdy. Mgławicę tę najlepiej widać na zdjęciach wykonanych techniką długiego naświetlania.

XIX-wieczny niemiecki obserwator Heinrich Louis d'Arrest zaobserwował, że mgławica otulająca Plejady jest niewidoczna

lub ledwie dostrzegalna w wielkich teleskopach, podczas gdy można ją zaobserwować w szukaczach tychże teleskopów.

Plejady są gromadą otwartą typu II,3, r. Oto ich krótka charakterystyka:

* odległość od Ziemi – około 400 lat świetlnych, różne źródła podają od 380 do 541 lat świetlnych;

* wiek – około 100 milionów lat; są to głównie młode, gorące gwiazdy, młodsze od naszego Słońca mniej więcej 50 razy;

* liczność – gromada obejmuje około 1000 gwiazd lepiej zbadanych;

* wielkość – około 12 lat świetlnych; na niebie widoczne w kwadracie o wymiarach 60' x 60' minut łuku; ściślej jądro

gromady ma średnicę około 8 lat światła, a obrzeże około 43 lat światła.

* jasność – widzialna z Ziemi jasność to około 1,4 magnitudo; w rzeczywistości najjaśniejsze gwiazdy należące do M45

są jaśniejsze od Słońca od 40 do 100 razy!

* rektascensja (ra) – 03h 47m 00s;

* deklinacja (dec) – +24st 07m 00s;

Główne Gwiazdy Plejad

Nazwa - Oznaczenie - Jasność wizulna - Typ - Oznaczenie katalogowe

Alkione - eta (25) Tauri - 2,86 - B7e III - vdB 23

Atlas - 27 Tauri - 3,62 - B8 III - Ced 190

Electra - 17 Tauri - 3,70 - B6e III - vdB 20

Maia - 20 Tauri - 3,86 - B7 III - NGC 1432

Merope - 23 Tauri - 4,17 - B6 IV - NGC 1435, IC 349

Taygeta - 19 Tauri - 4,29 - B6 V - Ced 19e

Pleione - BU (28) Tauri - 5,09 (zm.) - B8e p - Ced 19p

Celaeno - 16 Tauri - 5,44 - B7 IV - Ced 19c

Asterope - 22 Tauri - 5,64/6,41 - B8e - V/B9 V

Sterope II - 21 Tauri - 5,65 - B8 V - Ced 19h

Księżyc Zakrywa Plejady

Jednym z najciekawszych obiektów znajdujących się na niebie na drodze Księżyca jest jasna i efektowna gromada

otwarta gwiazd o nazwie Plejady. Jest ona doskonale widoczna gołym okiem i leży na granicy konstelacji Perseusza i

Byka, przypominając swym kształtem miniaturkę Wielkiego Wozu. W dniu 7 stycznia 2009, w godzinach 17-19:30, Księżyc

znalazł się na tle gromady Plejady, kolejno zakrywając i odkrywając kilka z najjaśniejszych gwiazd tej najbardziej znanej

gromady otwartej. Księżyc w swoim ruchu po niebie trafił właśnie na gromadę Plejad, przechodząc na tle jej górnej

połowy. Była to więc okazja do obserwacji zakrywania kolejnych gwiazd przez ciemną krawędź Księżyca i ich ponownego

pojawiania się zza oświetlonej krawędzi. Obserwować takie zjawiska można gołym okiem, ale znacznie bardziej

spektakularnie będzie to wyglądać w najprostszej choćby lornetce. W grudniowe wieczory i na początku stycznia Plejady

widoczne są na południowym wschodzie, dość wysoko na niebie. Następna okazja na obserwacje zakryć Plejad przez

Księżyc wypada dnia 18 lipca 2009 roku. Ezoteryka uważa taki czas zakrywania Plejad przez Księżyc jako dogodny dla

wzmożonej aktywności sił ciemnych oraz inwazji demonów.

Mitologia i Ezoteryka Plejad

Mityczne greckie Plejady były córkami tytana Atlasa. Na wieść o śmierci swoich sióstr, Hiad, miały popełnić samobójstwo, a

dobry Dzeus przeniósł je na niebo jako siedem pięknych gwiazd. Plejady, Plejades, to w mitologii greckiej, siedem córek:

Elektra, Kelajno, Sterope, Merope, Maja, Tajgete, Alkione zrodzonych z Atlasa i Okeanidy Ajtry (lub Plejone), siostry Hiad.

Już w starożytności plejadą zaczęto określać grupę wybitnych twórców, gdyż Plejady były źródłem natchnienia i inspiracji

artystycznej oraz religijnej. Psalmista wspomina o słodkim wpływie Plejad.

Plejady, dosłownie "żeglujące", siedem córek morskiej nimfy Plejone i tytana Atlasa. Elektra, Kelajno, Tajgete, Alkione,

Maja, Merope i Sterope przyszły na świat na świętej Górze Cyllene. Najstarszą z sióstr była Maja, najmłodszą zaś Merope.

Hiady były ich przyrodnimi siostrami, miały także brata Hyasa i siostry Hesperydy. Ezoteryka nawiązuje do Plejad jako

siedmiu matek dawnej cywilizacji lyrańskiej, która istniała na ziemi ale została ewakuowana i przeniesiona przez bogów do

gromady nazwanej od swoich protoplastek. Przyczyną ewakuacji była wielka wojna pomiędzy gadzimi, jaszczurowatymi

demonami z systemu w Orionie, które postanowiły zniszczyć evadamiczne, ludzko-boskie istoty do jakich należeli dzisiejsi

Plejadanie.

Plejady, to piękne boginki, o których wdzięki zabiegali wszyscy. Elektra, Tajgete i Maja były oblubienicami Zeusa, Władcy

Nieba, Alkione Posejdona, Władcy Mórz. W Merope zakochali się Syzyf i Ares. Wszystkie siedem panien zostały

przeniesione na firmament niebieski w postaci gwiazd. Jak głosi jedna z legend, słabo z nich świeci zawstydzona Merope,

albowiem wychodząc za mąż za zwykłego człowieka Syzyfa, sama stała się śmiertelną, a jej cywilizacja symbolizuje

pomniejsze bóstwa nieba, które przechodzą procesy narodzin i umierania. W innej wersji, blada gwiazda Elektry świeci tak

słabo, ponieważ nie chce spoglądać na ruiny Troi, miasta założonego przez jej syna Dardanusa.

W mitologii słowiańskiej Plejady nazywane były na cześć boga Wołosa Wołosożarami , Vlašici - Wołoszycy, po serbsku

"synowie Velesa". Wołosożary, włosożary – w mitologii słowiańskiej określenie gromady otwartej Plejady lub, rzadziej,

spadających gwiazd, odnoszące się do słowiańskiego boga boskiej magii Wołosa. Weles, Wołos, a w źródłach

staroruskich: Velesъ, Volosъ bogъ to bóg starożytnych Słowian, bóg magii, przysięgi, sztuki, rzemiosła, kupców, a przede

wszystkim bogactwa. Weles posiadał moc panowania nad demonami, siłę do egzorcyzmowania i pokonywania

demonów, którą obdzielał wiernych.

Plejady (gr. Πλειαδες) to w greckiej mitologii czy raczej religii siedem córek Atlasa i okeanidy Plejone, siostry Hiad oraz

Hyasa. Według poematu Kallimacha ich matką była królowa Amazonek. Bywa, że do Plejad zalicza się również Kalipso i

Dione. Plejady ścigane przez demonicznego Oriona, zostały uratowane przez boga niba Zeusa, który przeniósł je na

firmament w postaci gwiazd. Myśliwy i zarazem olbrzym o złudnie pięknej urodzie, Orion, prześladował śliczne nimfy

Plejady (zwiastunki dobrej pogody) i Hyady (zwiastujące złą pogodę) tak długo, aż uprosiły boga Zeusa, by je przemienił

w jakieś zwierzęta. Bóg Ojciec Zeus uczynił zadość ich prośbie i zamienił je w gołębie, a później w skupisko gwiazd na

niebie, zwane dziś Plejadami. Plejady jak i gołębie symbolizują boski pokój.

Plejady były duchowymi towarzyszkami bogini Artemidy (gr. Ἄρτεμις Artemis, dopełniacz Ἀρτέμιδος Artemidos, także

Cynthia), która była boginią płodności i śmierci zarazem. Artemida utożsamiana jest z rzymską boginią Dianą, oraz boginią

księżyca i śmierci Hekate, pochodzącą z Azji Mniejszej. Jej ulubionym napojem była woda źródlana, którą ceniła wyżej niż

ambrozję. Artemida była córką Zeusa i Latony (Leto), siostrą bliźniaczką Apolla. Bogini - wieczna dziewica,

odpowiedzialna za nagłą śmierć, nie wybaczała zniewagi.

Odmienna wersja mitu o siedmiu siostrach mówi, że wraz ze swymi siostrami Hiadami przemieniły się w gwiazdy z żalu, po

śmierci ich brata Hyasa, ukąszonego przez węża. Wschód Plejad był znakiem rozpoczynającym okres żeglugi (1-15 maja),

a zachód (w listopadzie) zwiastował okres burz. Mit o córkach Atlasa miał swoje odzwierciedlenie w muzyce oraz

literaturze. Od Plejad nazwę wzięła plejada aleksandryjska na znak artystycznej inspiracji płynącej z Nieba.

Zeus (Dzeus) (gr. Ζεύς, nowogr. Δίας Dias) to najwyższy z panteonu bogów w mitologii greckiej. Syn Kronosa i Rei, Grecki

bóg Nieba i Ziemi, Bóg pogody i władca błyskawic, gromów. Zeus to osobienie najwyższej zasady rządzącej

Wszechświatem, władca wszystkich bogów i ludzi, który strzegł prawa i porządku na świecie, bezlitośnie karząc

przestępców, a zwłaszcza morderców, krzywoprzysięzców i zdrajców. Jego atrybutami były złote pioruny, orzeł i tarcza

zwana egidą. Wychowała go nimfa Amaltea o koziej postaci.

W mitologii wedyjskiej Plejady zwane są Bahulika i wiążą się z ezoterycznymi praktykami oraz siedmioma lub dziesięcioma

wtajemniczeniami duchowymi, planetarnymi. Inteligencja Plejad wedle współczesnej ezoteryki wspiera rozwój

komputeryzacji, opanowanie przestrzeni kosmicznej i cały szereg nowych technologii tak zwanej epoki wodnika. Istoty

Plejad wedle telepatycznych kontaktowców XX wieku mają uratować Ziemię i ludzkość przed inwazją jaszczurów czy istot

gadzich z Oriona, przed masowym opętaniem i zniewoleniem przez siły zła. Z układów planetarnych Plejad oraz Syriusza

przybywają na ziemię duchowi mistrzowie, awatarzy i prorocy czy posłańcy wskazujący ludzkości prawidłową Drogę

rozwoju ku wyższej boskiej świadomości.

Współcześnie do telepatycznych lub nawet osobistych kontaktów z Plejadanami (także Plejaranami) przyznają się takie

osoby jak Billy Meier, James Gilliland, Guido Moosbrugger, Lia Shapiro, Barbara Marciniak i wielu innych.

Plejadanie mają być z wyglądu nordykami o subtelnej, duchowej naturze, w dobrej harmonii z przyrodą, nieustannej

łączności z Bogiem jako Najwyższą Inteligencją. Ukazują się jako pełni pokoju i miłości Starsi Bracia Ludzkości, którzy

wspierają rozwój naukowy, technologiczny i duchowy ziemian, przeciwieństwo istot gadzich, jaszczurów czy reptilianów z

Oriona i zeta Reticulus. Reptilianie to tak zwana konspiracja ciemnych sił mająca za swój cel skolonizowanie Ziemi i

zniewolenie ludzkości.

Według wielu przekazów duchowych i jasnowidzeń oraz wielu źródeł historycznych, rozwojem cywilizacji kierowały Elohim ,

Bogowie Nieba. Największy jednak wpływ w budowę ludzkości miały boskie istoty z Liry i Syriusza. Również spory udział

miały boskie istoty z Plejad, z którymi wiążą nas geny. Istoty z Liry miały zasadniczy powód swego zaangażowania na

Ziemi. Po trwających wieki konfliktach między różnymi odgałązieniami ras pochodzących z Liry (szczególnie Orion i Wega),

miały już dosyć tworzenia cywilizacji które były spolaryzowane i nie umiały istnieć w pokoju. Chcieli by Ziemia była planetą,

której fundamentem będzie integracja, zjednoczenie nie zaś polaryzacja. Jednak Założyciele ludzkości niecielesne istoty

Liry (dziś Plejadanie), mieły inne plany. Wiedzieli bogowie, że Ziemia miała stać się miejscem ostatecznego uśmierzenia

"dramatu Oriona" i dlatego musi zostać spolaryzowana po to by ów odwieczny konflikt został rozwiązany poprzez

osobiste wyzwolenie każdej duszy.

Mitologia kabalistyczna odnosi się czasem do Plejad jako do zaawansowanych inteligencji Sefirot. Gwiazdozbiory

Kimah i Kesil, to w polskich przekładach Biblii odpowiednio Plejady i Orion. Gwiazda Dawida swoimi sześcioma

promieniami i światłem centrum symbolizowała Plejady, Mądrość z Plejad. Najczęściej jednak to Menorę (hebr.

רה )

można odnosić do opiewanego w Biblii "słodkiego wpływu Plejad", które były w kulturze semickiej symbolem pochodzenia

ludzkości z Niebios, a w starszych tradycjach mówiono otwarcie, że Bogowie (Elohim) przybyli w Plejad. Menora to złoty

oliwny świecznik, który był jedną z największych świętości ludu Izraela i religii mojżeszowej. Menora powstała ściśle

według instrukcji przekazanej Mojżeszowi przez Boga (Ks. Wyjścia 25, 31-40). Wykuto ją z jednej bryły złota, a złoty

świecznik symbolizuje mądrość Bożą, której blask rozjaśnia ciemności. Trzon i każde z sześciu bocznych ramion

zakończone były kielichami kwiatów drzewa migdałowego. Menora stała w Przybytku, a następnie w świątyni

jerozolimskiej, przed Arką Przymierza. Każdego wieczoru kapłani zapalali w niej ogień i pilnowali by płonął do rana.

W kręgu osób, które nie wierzyły, że tak cudowne dzieło mogło zostać wykonane ludzka ręką istniała pewna tradycja,

głosząca, że Mojżesz jedynie wrzucił złoto do ognia, a siedmioramienny świecznik sam się uformował. Wygląd i kształt

Menory był i jest związany z głęboką symboliką. Menora przypomina wyglądem Drzewo Życia któfre w wielu kulturach jest

symbolem wszechświata, siedmiu planów bytu. Siedem ramion było pniem i gałęziami. Liczba ramion - Siedem -

oznaczała to co biblijnie oznacza ta liczba - synonim pełni i doskonałości. Uczeni w Piśmie Świętym tłumaczyli, że każde z

ramion oznacza to co w życiu człowieka najważniejsze:

- Bożą obecność

- bojaźń Bożą

- siłę Bożą

- Boże zrozumienie

- wiedzę Bożą

- Boską dobrą radę

- Boską mądrość

Wierni w Menorze widzieli świętość, „obcy”- przede wszystkim cenne złoto, a Mędrcy siedem aspektów siedmiu świętych

Plejad. I tu właśnie zaczyna się historia Menory, która to w swej istocie ma siedem lamp oliwnych na jednym kandelabrze.

Tylko oliwą z oliwek pali się święty ogień w menorze. U proroka Zachariasza występuje najwcześniejsze symboliczne

znaczenie siedmioramiennego świecznika: "Siedem owych lamp to oczy JHWH , które przenikają całą ziemię" (zob. Za 4,

2-10). Interesujący jest fakt, że w "proroczym objawieniu" Apokalipsy św. Jana, mówi się o siedmiu świecznikach, w

nawiązaniu do symboliki świętej liczby semickiej: "...obróciwszy się, ujrzałem siedem złotych świeczników i pośród

świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego" (Ap 1, 12-13). Przynajmniej wiadomo skąd przybywa zbawienie.

„Czy potrafisz związać więzy (spętać słodki wpływ) gwiazdozbioru Kimah lub rozluźnić sznury (pęta) gwiazdozbioru Kesil?

(…) Czy poznałeś ustawy niebios albo czy zdołałbyś wprowadzić ich władzę na ziemi?” (Job 38:31, 33)

"On stworzył Niedźwiedzice, Oriona, Plejady i Strefy Południa. On czyni cuda niezbadane, nikt nie zliczy Jego dziwów."

(HIOBA 9:9-10)

Plik z chomika:

Inne pliki z tego folderu:

Inne foldery tego chomika: